|
52
Εἰς
τὸ τέλος, ὑπὲρ μαελέθ·
συνέσεως τῷ Δαυΐδ.
2 ΕΙΠΕΝ
ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ·
Οὐκ ἔστι Θεός. διεφθάρησαν
καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν
ἀνομίαις, οὐκ ἔστι ποιῶν
ἀγαθόν. 3 ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ
οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ
τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων
τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν
ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν. 4
πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα
ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν
ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως
ἑνός. 5 οὐχί γνώσονται
πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν
ἀνομίαν; οἱ κατεσθίοντες
τὸν λαόν μου ἐν βρώσει ἄρτου
τὸν Κύριον οὐκ ἐπεκαλέσαντο.
6 ἐκεῖ ἐφοβήθησαν φόβον,
οὗ οὐκ ἦν φόβος, ὅτι ὁ
Θεὸς διεσπόρπισεν ὀστᾶ
ἀνθρωπαρέσκων·
κατῃσχύνθησαν, ὅτι ὁ Θεὸς
ἐξουδένωσεν αὐτούς. 7 τίς
δώσει ἐκ Σιὼν τὸ σωτήριον
τοῦ ᾿Ισραήλ; ἐν τῷ
ἀποστρέψαι τὸν Θεὸν τὴν
αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ
αὐτοῦ ἀγαλλιάσεται
᾿Ιακὼβ καὶ εὐφρανθήσεται
᾿Ισραήλ.
|
