Τέλεση της Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου στο Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Βαρβάρας

Την ώρα της πρώτης μουσουλμανικής προσευχής στην Αγία Σοφία, οι ανά τον κόσμο Ορθόδοξοι στους απανταχού ορθοδόξους ναούς και στις Ι. Μονές απαντούμε στο ανοσιούργημα, όπως οι ευσεβείς πρόγονοί μας κάθε φορά που οι βάρβαροι πολιορκούσαν τη Βασιλεύουσα, με την προσευχή μας προς την Υπεραγία Θεοτόκο, όπως ελευθερώσει τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας «εκ παντοίων κινδύνων», ψάλλοντας το «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ».

Την Παρασκευή 24 Ιουλίου, ώρα 8 το βράδυ, στο Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Βαρβάρας θα τελέσουμε την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου (των Χαιρετισμών), χοροστατούντος του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου. Στην Ακολουθία θα ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός «Αντιφωνικόν Μέλος, υπό τη διεύθυνση του Χοράρχη Γεωργίου Καμαριάρη.

Παρακαλούνται οι φιλευσεβείς Χριστιανοί μας να προσέλθουν στην Ιερά Ακολουθία.

Η Ακολουθία θα αναμεταδοθεί ζωντανά στο Facebook της Αποστολικής Διακονίας και το Orthodoxia.info

 

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ    
 

Σύσσωμοι Χριστού ή Περί σπουδής στην Ευχαριστία
Αγαθαγγέλου, Μητροπολίτου Φαναρίου,
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ένα ευχαριστιολογικό πόνημα που έρχεται να απαντήσει στις προκλήσεις της εποχής μας και στις συζητήσεις που τίθενται και άπτονται της ίδιας της φύσεως του θεοσύστατου μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας. Ο συγγραφέας στιγματίζει τις θεολογικές παρεκκλίσεις του εκκοσμικευμένου πνεύματος της εποχής και της εξατομικευμένης σχέσης του σύγχρονου ανθρώπου με τον Θεό, υπογραμμίζοντας ότι η ουσία του Μυστηρίου έγκειται στην κοινωνία του πιστού με τους εν Χριστώ αδελφούς της κοινότητας και τον δια της Θ. Ευχαριστίας εγκεντρισμό σύνολης της Εκκλησίας στο σώμα του Χριστού. Ένα πλήρες και περιεκτικό σκιαγράφημα της πατερικής διδασκαλίας και της ορθοδόξου παραδόσεως περί της Θ. Ευχαριστίας, απάντηση στο εκκοσμικευμένο πνεύμα της εποχής.

Σελ.:80, Σχ.:14x24, Τιμ. 3 €.

 

 

 
 

Η συμβολή της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821  
Ζωής Κανάβα

Ειδική έκδοση, εμπλουτισμένη με έργα Ελλήνων και ξένων ζωγράφων, για τη μαθητιώσα νεολαία περί του ρόλου και της προσφοράς της Εκκλησίας στο υπόδουλο Γένος. Η συγγραφή των κειμένων ανετέθη υπό της Γενικής Διευθύνσεως στην κα Ζωή Κανάβα, διακεκριμμένη συγγραφέα παιδικών και νεανικών βιβλίων, η οποία παρουσιάζει τέσσερις εμβληματικές προσωπικότητες από τον χώρο της Εκκλησίας που θυσιάσθηκαν υπέρ πίστεως και πατρίδος. Πρόκειται για τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα, τον Οικουμενικό πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ και τον Επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ. Κατόπιν εντολής της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, το έργο θα διατίθεται και από τις Ιερές Μητροπόλεις.

Σχ. 20Χ23, Σελ. 48, Τιμ. 3 €.

 
 
 
 

Επετηρίδα 2021  
Ημερολόγιο τσέπης

Η Επετηρίδα του 2021 περιέχει το εορτολόγιο του έτους, σημειωματάριο, τηλεφωνική ατζέντα, τις περιόδους νηστείας και χρήσιμες εκκλησιαστικές πληροφορίες. Εφέτος είναι αφιερωμένη στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Σχ. 8,5Χ13,5, Σελ. 120, Τιμ.: 1€.

 

 
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ    
 

Η Θεομήτωρ
Αγίου Νικολάου Καβάσιλα

Τρεις θεομητορικές ομιλίες - Εις την Γέννησιν, Εις τον Ευαγγελισμόν, Εις την Κοίμησιν - του Αγ. Νικ. Καβάσιλα. Κείμενο - Μετάφραση - Εισαγωγή - Σχόλια Παναγ. Νέλλα.

Σχήμα: 14x21, Σελ.: 224, Τιμή: 6€

 
 

 

Η Θεοτόκος
Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού

Τέσσερις θεομητορικές ομιλίες - Λόγος εις το Γενέσιον της Θεοτόκου και Εγκώμια Α΄, Β΄, Γ΄ εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου - του Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού. Κείμενο - Εισαγωγή - Σχόλια Ιερομονάχου Αθανασίου Γιέβτιτς (νυν Επισκόπου Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης).

Σχήμα: 14x21, Σελ.: 320, Τιμή: 6€

 

 

 

 
ΑΡΘΡΟ    
 

 

Ο πειρασμός της εξατομίκευσης

Αγαθαγγέλλου, Μητροπολίτου Φαναρίου,
Σύσσωμοι Χριστού ή περί σπουδής στην Ευχαριστία,
εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 2020, σελ. 32-36.

Ένα αποτέλεσμα της αντιλήψεως μιας μη ευχαριστιακής θεολογίας, η οποία οδηγεί σε μια σειρά από αλλαγές με αρνητικές συνέπειες για τη λειτουργική εξέλιξη και την πνευματικότητα, είναι το φαινόμενο της εξατομίκευσης της Θείας Λειτουργίας, το γεγονός δηλαδή ότι η εμπειρία της λατρείας έχει παύσει να είναι μια από κοινού λειτουργική πράξη. Είναι τουλάχιστον στη συνείδηση αρκετών, μια συνάθροιση ατόμων που έρχονται στην Εκκλησία, παρίστανται στη λατρεία με σκοπό να ικανοποιήσουν μεμονωμένα τις ατομικές τους θρησκευτικές ανάγκες, και όχι για να συστήσουν και να αποτελέσουν την Εκκλησία (1). Οι Προτεστάντες συνέδεσαν το παρόν, την καθημερινότητά τους, με την πίστη. Ο Προτεσταντισμός ανέλαβε αυτόν ακριβώς τον ρόλο: να τοποθετήσει στο κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής το υποκείμενο, το άτομο, σε όλες του τις κοσμικές εκδηλώσεις. Η ουσιαστική διαφορά βρίσκεται στην προτεραιότητα που δίνει ο Προτεσταντισμός σε ό,τι ονομάζεται πραγματική ζωή: η θρησκεία δεν νοείται, παρά μόνον στην αδιαμεσολάβητη σχέση της με τη ζωή - πρακτικά πρέπει να φαίνεται αυτό που πιστεύεις. Ήταν δηλαδή η απαραίτητη μεταστροφή, για να εδραιωθεί ο σύγχρονος κοσμος των ατομικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, ακόμη και των θρησκευτικών (2).

Σκοπός της υπάρξεως της Εκκλησίας είναι η σωτηρία δια της τελειώσεως μέσα από την αγάπη προς τον Θεό και τους αδελφούς μας. Το ιστορικό γεγονός της ενανθρωπήσεως του Θεού αποκαλύπτει κατ' αρχήν τον άχρονο τρόπο της θείας ζωής που είναι η αγάπη (3), η αγάπη όχι σαν ηθική ιδιότητα (ιδιότητα συμπεριφοράς), αλλά ως οντολογική πραγματικότητα που θα πει: υπαρκτική αλήθεια, αλήθεια ενότητας, κοινωνίας και σχέσης. Προσλαμβάνουμε τον κόσμο, υπό τα είδη του άρτου και του οίνου, ως Λόγο ένσαρκο του Θεού· αποδεχόμαστε τη ζωή, την «εν σαρκί» ζωή του κόσμου τούτου, όχι ως αυτονομημένη ατομική επιβίωση, αλλ' ως μυστήριο ενότητος σαρκός καί θεότητος. Κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και μετέχουμε στη ζωή της Τριάδος, την όντως ζωή. Ο άνθρωπος γίνεται ο ιερουργός ευχαριστιακής ενότητας του κόσμου. Η ζωή της Ευχαριστίας μπορεί να προσλάβει ακόμη και τον θάνατο του ανθρώπου, να εγκεντρίσει τον θάνατο στη ζωή. Αυτή η πρόσληψη και ο εγκεντρισμός της αμαρτίας και του θανάτου στη ζωή της κοινωνίας με τον Θεό είναι ο καινούργιος τρόπος υπάρξεως που ενσαρκώνει η Εκκλησία, είναι το υπαρκτό γεγονός της εκκλησιαστικής ενότητας, όπως φανερώνεται κάθε φορά στην ευχαριστιακή σύναξη.

Το πρόβλημα της δυτικής θεολογίας, αν δηλαδή η σωτηρία επιτυγχάνεται με την πίστη μόνο ή με αξιόμισθα έργα, είναι άγνωστο στην ορθόδοξη διδασκαλία (4). Ο ισχυρισμός δε των Προτεσταντών, ότι κάθε ένας πιστός έχει με τον Θεό ιδιωτικές σχέσεις και δεν έχει, κατά συνέπεια, ανάγκη άλλων προς επίτευξη ορθής σχέσεως με τον Χριστό, είναι από καθαρά ευαγγελική άποψη αβάσιμος. Η εκδοχή αυτή περί σωτηρίας είναι προϊόν μιας ευδαιμονιστικής και ιδιοτελούς νοοτροπίας, είναι το άγχος του ανθρώπου της αυγουστίνειας και προτεσταντικής αυτοσυνειδησίας.

Θα πρέπει να απαλλαγούμε από την ιδέα, ότι υπάρχουν δύο λατρείες στην Εκκλησία, μια δημόσια και μια ιδιωτική. Η αρχαία αντίληψη της Εκκλησίας περί Ευχαριστίας αντιμετωπίζει το μυστήριο της Θείας Λειτουργίας όχι σαν αντικείμενο ή σαν κείμενο, σαν πράγμα και σαν μέσο εκδηλώσεως της ευσέβειάς μας ή εξυπηρετήσεως, αλλ' ως κοινή καθολική εκδήλωση της όλης Εκκλησίας. ως κοινωνία της αγάπης. Ας θυμηθούμε εδώ, για του λόγου το αληθές, τον Ασπασμό της ειρήνης, πριν την Αναφορά, και τη σημασία του γεγονότος της εορτής, το οποίο (γεγονός) διασώζεται στον χώρο της ευχαριστιακής κοινότητας (5).

Η Θεία Ευχαριστία, η οποία είναι, σύμφωνα με την ομόφωνη παράδοση, το κέντρο ολόκληρης της ζωής της Εκκλησίας, καταλογογραφήθηκε ως ένα από τα μυστήρια, για να καταντήσει να τελείται πολλές φορές, όπως και τα άλλα μυστήρια, ως ιδιωτική ακολουθία που αποσκοπεί στον εξαγιασμό μεμονωμένων Χριστιανών, και όχι στην οικοδομή του Σώματος της Εκκλησίας. Η καλύτερη απόδειξη αυτού είναι η ολοκληρωτική παραγνώριση της Θείας Κοινωνίας ως μιας πράξεως για όλους. Εκεί που η Πρώτη Εκκλησία είδε την πραγματική της εκπλήρωση ως κοινωνία σε ένα σώμα, — « ημάς δε πάντας, τους εκ του ενός άρτου και του ποτηρίου μετέχοντας...» (6) - ερχόμαστε εμείς να την θεωρήσουμε ως πράξη που αφήνεται αποκλειστικά στην ατομική επιθυμία εκάστου, την ευσέβεια και την προετοιμασία (7).

Είναι χαρακτηριστικό, εάν ρωτήσουμε τους Χριστιανούς μας, γιατί πηγαίνουν την Κυριακή στην Εκκλησία, πολλές φορές οι απαντήσεις δεν έχουν καμία σχέση με την Αλήθεια. Δηλαδή, πρέπει να έρχεσαι, σου λένε, την Κυριακή στην Εκκλησία, διότι είναι καθήκον προς τον Θεό. Αυτή δεν είναι Ορθοδοξία. Είναι η ατομική σχέση με τον Θεό (8). Διάφοροι λόγοι, μα πάνω απ' όλα η χαμένη εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία, συνετέλεσαν στο να λησμονηθεί η αλήθεια αυτή.


Υποσημειώσεις

(1) Robert Taft, Liturgy and Eucharist, σελ. 416. Πρβλ., του ιδίου, The Liturgy of the Great Church.

(2) Απόστολου Διαμαντή, Προτεσταντισμός και νεωτερικότη τα, www. antifono. gr (22.5.2013).

(3) Α' Ι ωάν. 4, 8.

(4). Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό δεν πρέπει να νοείται ως ιδιωτική υπόθεση αυτού όχι μόνο επειδή ο Θεός είναι Τριαδικός, αλλά επιπλέον διότι η Ανάσταση προϋποθέτει την τελική και ομαδική αποκατάσταση της κοινωνίας των δικαίων ή της Εκκλησίας, η οποία « πάντων πρώτη εκτίσθη...και δια ταύτην ο κόσμος κατηρτίσθη ». Βλ. Θεσ. 4, 13-18 και Ποιμήν, Όρασις Β΄, 4.

(5) Ιωάννου Φουντούλη, Λειτουργικά θέματα, Δ΄, Θεσσαλονίκη 1979, σελ. 46.

(6) Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, ευχή μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων.

(7) Αλ. Σμέμαν, όπ. π. σελ. 80-81.

(8)Ο εκκλησιολογικός χαρακτήρας των μυστηρίων φανερώνει, ότι εκείνος ο οποίος μετέχει σε αυτά δεν ενώνεται μόνο μέ τον Χριστό, αλλά και με τα λοιπά μέλη της Εκκλησίας. Στη Θεία Λειτουργία, ο Ορθόδοξος Χριστιανός αποκτά την εμπειρία πως δεν στέκεται μπροστά στον Θεό ως άτομο, φλεγόμενο από την αγωνία για την ιδική του μόνο δικαίωση, αλλά ως πρόσωπο, σε διαπροσωπική αγαπητικη κοινωνία με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. « Πάντες γαρ ήμεν εν Χριστώ, και το κοινόν της ανθρωπότητος εις αυτόν αναβιοί πρόσωπον», Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην 1, 14, PG 73, 161 C. «Μετάληψις δε λέγεται. Δι' αυτής γαρ της Ιησού Θεότητος μεταλαμβάνομεν. Κοινωνία δε λέγεταί τε και εστίν αληθώς, δια το κοινωνείν ημάς δι' αυτής τω Χριστώ και μετέχειν αυτού της σαρκός τε και της θεότητος. Κοινωνείν δε, και ενούσθαι αλλήλοις δι' αυτής. Επεί γαρ εξ ενός άρτου μεταλαμβάνομεν, οι πάντες εν σώμα Χριτού, και ένα αίμα, και αλλήλων μέλη γινόμεθα, σύσσωμοι Χριστού χρηματίζοντες», Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως IV, 13. PG 94, 1153 BC.

 

 
ΑΦΙΕΡΩΜΑ    
 

Δείτε το αφιέρωμα στην Κοίμηση της Θεοτόκου

 
 
 
 

 

TIME FOR PRAYER AND NATIONAL RESPONSIBILITY  

During the first Muslim prayer in Hagia Sophia on Friday, July 24th, all Orthodox churches and monasteries the world over should open and the faithful people, the High Priests, the Priests, the Monks and the Nuns, should sing the Akathist Hymn. 

Our response to the sacrilege currently being committed can only come through prayer. Just like our ancestors and our Fathers turned to the Holy Mother of God, the Champion Leader of our Nation every time the enemies besieged the walls of Constantinople, we must also now resort to Her and peacefully, from our souls, ask the Virgin Mary to liberate the church of Hagia Sophia “from all dangers”. In a silly and not only provocative way, they cover the mosaics with curtains, believing that they will prevent the rays of truth and culture from illuminating the souls of the people. God allows this Hubris to ensure that the fall of the abusers will be spectacular in the history of the world.

Through the unity of faith and the dedication to traditions, we shall always confess, as Orthodox people and as a pious Nation, the testimony of God's Wisdom. Imagine if, when the verses from the Koran are heard under the great mosaics and the bright dome that looks like it touches the heavens, in the churches of our Homeland and the world over, the hymn “To thee, the Champion Leader” is also heard and the whole planet understands the history that this unique monument of faith bears.  

 The eternal Divine Liturgy which was interrupted during the fall of Constantinople is not over yet; this is why it still goes on in secret, in all the churches of Saint Sophia of all the Orthodox people in order to shine their light, just like the rays of Sun, on their common source, the Hagia Sophia of Constantinople. Thus, it is for Hagia Sophia that we must unite our prayers, turning to our common Mother, the Holy Mother of God and feel that during the Divine Liturgy that takes place in Heaven, the whole earth also celebrates.

FOR THIS REASON, ON FRIDAY, JULY 24TH, AT 8 IN THE EVENING, AT THE HOLY SHRINE OF SAINT BARBARA WE WILL HOLD THE AKATHIST HYMN SERVICE (CHARETISMOI). DURING THE SERVICE, THE BYZANTINE CHOIR “ANTIFONIKON MELOS”, UNDER THE DIRECTION OF THE CHOIR MASTER GEORGIOS KAMARIARIS WILL SING. THE SERVICE WILL BE BROADCASTED ONLINE ON THE FACEBOOK PAGE OF APOSTOLIKI DIAKONIA AND THE SITE ORTHODOXIA.INFO.

We kindly invite devout Christians to come to the Holy Liturgy.

With Christ's blessings and love
†AGATHANGELOS, METROPOLITAN OF FANARION

 
 
 
 

 

UN TEMPS DE PRIÈRE ET DE RESPONSABILITÉ

Au moment de la première prière musulmane à Sainte-Sophie, toutes les églises et monastères orthodoxes du monde entier sont invités à ouvrir le vendredi 24 juillet, et nous, tous les Grands Prêtres, les Prêtres, les Moines, chantons le l'Hymne Acathiste.

Notre réponse à cette abomination se passant à notre époque ne peut être exprimée que par notre prière. Comme nos ancêtres et nos Pères se dirigeaient à la Sainte Vierge, la Protecteur Ultime de notre Nation, chaque fois que les ennemis assiégeaient les murs de Constantinople, de même, nous devons nous diriger à Elle et, paisiblement, du plus profond de nos âmes, demandons à notre Sainte Vierge qu'elle libère le Temple de Sainte-Sophie de notre Dieu par « tous les dangers ». D'une manière stupide et non seulement provocante, ils couvrent les mosaïques avec des rideaux, considérant qu'ils empêcheront les rayons de la vérité et de la culture de éclairer l'âme des peuples. Dieu permet cette Hybris, pour que la chute des injures soit bruyante dans l'histoire du monde.

Par l'unité de notre foi et l'adhésion à nos traditions, nous témoignerons toujours, comme personnes orthodoxes et Nation pieux, le témoignage de la Sagesse de Dieu. Imaginez si, les versets du coran seront entendus le moment où sous les superbes mosaïques et le dôme lumineux qui semble toucher les ciels, s'entend l'Hymne Acathiste dans les églises de notre Patrie et du monde entier et toute la planète réalise la grandeur de l'histoire de ce monument unique de notre foi.

La Sainte Liturgie éternelle de Sainte-Sophie, qui a été violemment interrompu par la prise de Constantinople, n'est pas encore terminée, pour cela elle continue secrètement dans tous les églises de Saint-Sophie des tous les peuples orthodoxes pour rayonner leur lumière, comme les rayons du soleil, à leur source commune, la Saint-Sophie de Constantinople. Donc, nous devons joindre nos prières pour Saint-Sophie, en nous adressant à notre Mère commune, la Sainte Vierge, et nous sentir que quand le Ciel écoute la Liturgie, toute la terre l'écoute.  

POUR CES RAISONS, VENDREDI 24 JUILLET, À 20H00, AU SANCTUAIRE SACRÉ DE ST. VAVARA, NOUS CÉLÉBRERONS LA MESSE DE L'HYMNE ACATHISTE (SALUTATIONS À LA VIERGE MARIE). LE CHŒUR BYZANTIN « ANTIFONIKON MELOS » CHANTERA À LA MESSE, SOUS LA DIRECTION DU DIRECTEUR DU CHŒUR GEORGIOS KAMARIARIS. LA MESSE SERA RETRANSMISE PAR INTERNET SUR LA PAGE FACEBOOK DU MINISTÈRE APOSTOLIQUE ET SUR ORTHODOXIA.INFO.

Nous invitons les Chrétiens pieux à se présenter à la Messe Sacrée.

Avec les souhaits et l'amour du Christ
† AGATHANGELOS, MÉTROPOLITE DE FANARION

 
 
 
 

 

ЧАС МОЛИТВЫ И НАЦИОНАЛЬНОЙ ОТВЕТСТВЕННОСТИ

В пятницу, 24 июля, в час, когда будет проходить первая мусульманская молитва в Святой Софии, должны открыться все православные храмы и монастыри на всей земле и во всей ойкумене, а верующие люди, архиереи, иереи, монахи и монашенки должны исполнить Акафист.

Наш ответ на святотатство, которое творится в наши дни, может быть дан только с помощью молитвы. Как наши предки и наши отцы обращались к Пресвятой Богородице, к Взбранной Воеводе нашей нации, каждый раз, когда враги осаждали стены Царь-града, так же и мы сейчас должны обратиться к мирным средствам – от всей души попросить нашу Пресвятую Богородицу избавить «от бед» храм Святой Софии Премудрости Божией. Они хотят закрыть мозаики занавесками, что является не только бессмысленным, но и вызывающим, считая, что таким образом им удастся не допустить, чтобы лучи истины и культуры освещали души людей. Бог допускает это сквернение, но впоследствии осквернители будут посрамлены, что станет громким событием в истории мира.

С помощью единства веры и приверженности традициям как православные люди и благочестивая нация мы неизменно будем давать свидетельство Премудрости Божией. Представьте себе час, когда под великолепными фресками и светлым куполом, который, кажется, касается небес, будут звучать строки из Корана, в храмах нашей Родины и всего мира будет возноситься к небу кондак «Взбранной Воеводе», и вся планета осознает, какую историю имеет этот уникальный памятник веры.

В Святой Софии еще не завершилась прерванная в ходе взятия Константинополя вечная божественная литургия - она тайно продолжается во всех храмах Святой Софии всех православных народов, чтобы они могли излучать свой свет, напоминающий лучи Солнца, исходящий от их общего родника – Святой Софии Константинопольской. Итак, ради Святой Софии мы должны объединить наши молитвы, обратившись к нашей общей Матери – Пресвятой Богородице, и ощутить, что когда совершается литургия на Небесах, она идет на всей земле.

ПОЭТОМУ В ПЯТНИЦУ, 24 ИЮЛЯ, В 20.00, В СВЯТОМ ХРАМЕ СВЯТОЙ ВАРВАРЫ БУДЕТ ОТСЛУЖЕН ЧИН АКАФИСТА (ПОХВАЛ ПРЕСВЯТОЙ БОГОРОДИЦЫ) . В ХОДЕ СЛУЖБЫ ИСПОЛНЯТЬ ПЕСНОПЕНИЯ БУДЕТ ВИЗАНТИЙСКИЙ ХОР «АНТИФОНИКОН МЕЛОС» ПОД РУКОВОДСТВОМ ХОРАРХА ГЕОРГИЯ КАМАРЬЯРИСА, ТРАНСЛЯЦИЯ СЛУЖБЫ БУДЕТ ОСУЩЕСТВЛЯТЬСЯ В ИНТЕРНЕТЕ С ПОМОЩЬЮ СТРАНИЦЫ «АПОСТОЛЬСКОГО СЛУЖЕНИЯ» В FACEBOOK И ORTHODOXIA.INFO.

Мы просим благочестивых христиан прийти и присутствовать на службе.

С молитвами и любовью о Христе
† АГАФАНГЕЛ, МИТРОПОЛИТ ФАНАРСКИЙ