ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ    
 
sales
yfasmataSales
 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ    
 
ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Σχ. 12Χ18, σελ. 1364
Εξώφυλλο βινύλιο : 10 €
Σκληρόδετο εξώφυλλο : 12€

 

 
 

Δέος και ικεσία με τους αγίους της Ευβοίας
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Το νέο πόνημα αγιολογίας του εκ Χαλκίδος καταγομένου συγγραφέως είναι αφιερωμένο στους εν Ευβοία διαλάψαντες αγίους, οι οποίοι με τον εν Χριστώ βίο τους ενσάρκωσαν το ορθόδοξο ήθος και έγιναν διαχρονικά πρότυπα για τους ανά τον κόσμο πιστούς. Η έκδοση περιλαμβάνει τους βίους των αγίων σε εύληπτο και λυρικό ύφος, τα τροπάρια των Ευβοέων αγίων, καλαίσθητες τετράχρωμες εικόνες αυτών, πίνακα των εορτών, καθώς και πλούσια βιβλιογραφία. Το έργο προλογίζουν οι Σεβ. Μητροπολίτες Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ και Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος, οι οποίοι υπογραμμίζουν τη θεολογική και την ποιμαντική του σημασία για τους πιστούς και τη ζωή της Εκκλησίας γενικότερα.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 274.

 

 

 

 

Αθηναγόρας-Clément.
Ένας Πατριάρχης και ένας Καθηγητής
μεταξύ των εθνικισμών και της παγκοσμιοποίησης

Andrea Riccardi
μετάφραση: Δημήτρης Κεραμιδάς
Τίτλος πρωτοτύπου: Andrea Riccardi, Il professore e il patriarca. Umanesimo spirituale tra nazionalismi e globalizzazione, Jaca Book, Milano 2018


Σχ. 14Χ24, σελ. 352


 
 

 

Κώδιξ Ειδικών Θεμάτων Εκκλησιαστικής Τάξεως και Εκκλησιαστικής Εθιμοτυπίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ήτοι Ειδικόν τελετουργικόν της Εκκλησίας της Ελλάδος ή Περί Ιεράς αισθητικής δοκίμιον

 

Σχ. 17Χ24, Σελ. 1082.  

 

 

 

 
 

 

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΩΝ

Οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας (1ος -9ος αι.), Το Corpus Canonum της Εκκλησίας της Α΄ Χιλιετίας από τον Νομοκάνονα του Ιερού Φωτίου
αρχιμ. Γρηγορίου Παπαθωμά,  
καθηγ. Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Σχ. 21Χ14, σκληρόδετο, Σελ. 754.

 

 

 

 
     
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ    
 

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη
Γεωργίου Π. Πατρώνου

Μία πρωτότυπη παρουσίαση του ιερού κειμένου της Αποκάλυψης από τον Ομ. Καθηγ. Πανεπιστημίου και Καινοδιαθηκολόγο Γ. Π. Πατρώνο. Στο έργο παρουσιάζονται οι νέες ερμηνευτικές τάσεις, ο σύγχρονος αποκαλυπτισμός και οι ενθουσιαστικές τάσεις, ενώ ταυτόχρονα το κείμενο αναλύεται υπό το πρίσμα της αποκαλυπτικής γραμματείας της εποχής και της πατερικής παράδοσης. Στα δύο τελευταία κεφάλαια του έργου αναλύεται ο όρος «Αντίχριστος» και η συμβολική αριθμολογία της Αποκάλυψης.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 152.

 

 

Οι Δώδεκα Μαθηταί και Απόστολοι του Ιησού Χριστού
Χρήστου Σπ. Βούλγαρη, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Έργο το οποίο καλύπτει ένα μεγάλο κενό όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στη διεθνή βιβλιογραφία, καθώς λίγοι καινοδιαθηκολόγοι πραγματεύτηκαν με επιστημονικό τρόπο τη δράση των Δώδεκα μαθητών του Ιησού, ήτοι των αυτηκόων μαρτύρων του κηρύγματος του Θεανθρώπου, οι οποίοι ανέλαβαν και την αποστολή της διαδόσεως του Ευαγγελίου, γι' αυτό ονομάσθηκαν Απόστολοι. Ένα μνημειώδες μελέτημα των πρώτων ηρωικών χρόνων της Εκκλησίας με πλούσια ιστορικά και βιβλιογραφικά στοιχεία για τον ερευνητή της εποχής Κ. Διαθήκης.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 352.

 

 

«Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε»,
Ο Ακάθιστος Ύμνος στην Ορθόδοξη πίστη και ευσέβεια,
Ανδρέα Θεοδώρου

Η Γ΄ αναθεωρημένη έκδοση του κλασικού πλέον ερμηνευτικού πονήματος του αειμνήστου Ανδρέα Θεοδώρου, μία εμβάθυνση στα υμνολογικά και πατερικά κείμενα που αποτυπώνουν την θεομητορική αγιότητα και την μοναδική συμβολή της Παρθένου Μαρίας στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας.

Σχ. 21Χ14, Σελ. 392.

 

 

 

Ο Όμηρος ταξιδεύει στην αρχαιότητα και αναζητά την αλήθεια
Πηνελόπη Μωραΐτου
Εικονογράφηση Πέγκυ Φούρκα

Το α' τεύχος της παιδικής σειράς «Ελληνική Ιστορία και Χριστιανική Πίστη», στο οποίο οι μικροί μας φίλοι, παρέα με τον ήρωα του έργου, τον Όμηρο, θα ζήσουν τις περιπέτειες, την προετοιμασία και την μεταστροφή των προγόνων μας στην χριστιανική πίστη χάρη στο κήρυγμα του αποστόλου Παύλου και τους αγίους μάρτυρες των πρώτων αιώνων. Τα παιδιά με το βιβλίο αυτό θα ανακαλύψουν τις χρυσές σελίδες τόσο της αρχαίας, όσο και της νεώτερης ιστορίας του Γένους μας. Ένα εικογραφημένο ταξίδι για τους μικρούς φίλους μας με σταθμούς τα Ομηρική έπη, τους Περσικούς πολέμους, τον χρυσό αιώνα του Περικλέους, την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, την μεταστροφή των Ελλήνων στην χριστιανική πίστη με το κήρυγμα του αποστόλου των Εθνών Παύλου, την εθνική παλιγγενεσία του '21 και την εποποιία του '40.

Σελ. 256, Σχ. 21Χ29.

 

 

 

 
ΑΡΘΡA    
 

Η θεολογική σημασία της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου

 Λάμπρου Σκόντζου

eisodiaΗ Θεοτόκος είναι η αγιότερη ανθρώπινη ύπαρξη, η Οποία επιλέχτηκε από το Θεό ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα κορίτσια, για να παίξει ρόλο πρωταγωνιστικό στη διαδικασία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους και ολοκλήρου της δημιουργίας. Η θεία πανσοφία διείδε στο ιερότατο πρόσωπό Της την άκρα καθαρότητα και αγιότητα, η οποία ήταν απαραίτητη για να καταστεί μητέρα του απόλυτα αγίου Θεού.
 Η εορτή των Εισοδίων έχει ως στόχο να μας διδάξει πολύ υψηλές έννοιες γύρω από την προσωπικότητα της Θεοτόκου. Να μας μυήσει στην ασύλληπτα βαθιά θεολογία γύρω από την ανεπανάληπτη συμβολή Της στην υλοποίηση του θείου σχεδίου της σωτηρίας του κόσμου.
 Ο ιστορικός πυρήνας του γεγονότος των Εισοδίων ελάχιστα απασχολεί την Εκκλησία, όσο η θεολογική του σημασία. Κάποιοι υποστηρίζουν, πως, επειδή η πρώτη γραπτή μαρτυρία του γεγονότος αναφέρεται στο απόκρυφο «Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου», δεν θα πρέπει να θεωρείται αξιόπιστη. Για την ορθόδοξη θεολογία μας όμως αυτό καθ’’ εαυτό το ιστορικό γεγονός έχει ελάχιστη σημασία σε σχέση με τη θεολογική και ηθική του σημασία.
 Ο Ναός της Ιερουσαλήμ είναι εικόνα της Θεομήτορος. Είναι γνωστή η πίστη στην ιερότητα του Ναού από τους Ιουδαίους. Πίστευαν ότι μέσα σ’ αυτόν κατοικεί ο Θεός, γι’ αυτό ανέβαιναν στο λόφο Σιών, που ήταν κτισμένος με σεβασμό και τρόμο, σαν να προσεγγίζουν τον Ίδιο το Θεό. Η Κιβωτός της Διαθήκης θεωρείτο ο θρόνος του Θεού και η ορατή παρουσία Του στη γη. Ουδείς τολμούσε να προσεγγίσει στο διαμέρισμα του Ναού, που ονομαζόταν ΄Αγια των Αγίων, παρά μόνο ο αρχιερέας του έτους, μια φορά το χρόνο, κατά την πένθιμη ημέρα του Εξιλασμού. Εισερχόταν  ανυπόδητος στο φοβερό εκείνο χώρο, ντυμένος ένα λινό ποδήρη χιτώνα, για να θυμιάσει. Έκτοτε κανένας δεν τολμούσε να πλησιάσει εκεί.
 Ο απλός λαός δεν επιτρεπόταν να εισέρχεται σε κανένα διαμέρισμα του Ναού, αλλά μόνο το ιερατείο στον πρόναο και τα ΄Αγια. Οι προσκυνητές λαϊκοί στέκονταν στο τεράστιο προαύλιο και τις διάφορες παρακείμενες στοές, από όπου προσεύχονταν και παρακολουθούσαν τις τελετουργίες των ιερέων.
 Η Παναγία μας είναι ο νοητός ναός του Θεού. Το ιερότατο νοητό τέμενος, μέσα στο οποίο καταδέχτηκε να οικήσει ο αιώνιος και άπειρος Θεός. Ο ιερός υμνογράφος της εορτής, θέλοντας να τονίσει αυτήν την καταπληκτική παρομοίωση, έγραψε πως η Θεοτόκος είναι, «Ο καθαρότατος ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού». Αν θεωρείτο ιερός ο Ναός της Ιερουσαλήμ, στον οποίο υποτίθεται ότι κατοικούσε, σύμφωνα με την πίστη των Ιουδαίων, ο Θεός, ας σκεφτούμε πόσο πιο άγια και ιερή θα μπορούσε να θεωρείται η Θεοτόκος, η Οποία κράτησε πραγματικά στα πάναγνα σπλάχνα Της το σαρκωμένο Λόγο και τον έθρεψε από τα τίμια αίματά Της! Ο Ναός της Ιερουσαλήμ καταστράφηκε και αφανίστηκε από τους Ρωμαίους κατακτητές. Αντίθετα ο νοητός ναός του Θεού, η Παρθένος Μαρία, μένει στους αιώνες και απολαμβάνει ύψιστες τιμές από τους μυριάδες πιστούς όλων των εποχών.
 Η είσοδος της Θεοτόκου στο Ναό της Ιερουσαλήμ θέλει να φανερώσει το ακατανόητο ύψος της αγνότητας και αγιότητάς Της. Μέσα στα απρόσιτα ΄Αγια των Αγίων διαφυλάχτηκε η αγνότητά της και καλλιεργήθηκε η αγιότητά Της. Μόνο μέσα σε ένα τέτοιο ιερό χώρο μπορούσε να προφυλαχτεί η απαιτούμενη αγνότητά Της από την αφάνταστη αμαρτωλότητα του κόσμου. Μόνο η συνοίκηση με τους αγίους αγγέλους θα μπορούσε να καλλιεργήσει την αγιότητά Της. Η ανθρώπινη ανομία είχε τέτοια δύναμη και ορμή ώστε αν η Παρθένος Μαρία βρισκόταν στον κόσμο δε γνωρίζουμε αν θα μπορούσε να διατηρήσει το ύψος της αγιότητας που χρειαζόταν να δεχτεί τον απόλυτα άγιο Θεό στα σπλάχνα Της.
 Στο πρόσωπο της Θεοτόκου έχουμε υπέρβαση της πεπτωκυίας ανθρωπίνης φύσεως και αποκατάσταση της πρότερης προπτωτικής. Αυτή γεννήθηκε βεβαίως με την πτωτική φύση, ως κληρονόμος της αμαρτίας των πρωτοπλάστων γεναρχών μας. Όμως η θεία χάρις σταδιακά την εξύψωνε από τη νηπιακή Της ηλικία μέχρι τον Ευαγγελισμό Της, οπότε με την επισκίαση του Αγίου Πνεύματος, καθαρίστηκε απόλυτα από το προπατορικό αμάρτημα και πήρε την προπτωτική αδιάφθορη φύση. Μόνο έτσι απαλλαγμένη από το άχθος της πτωτικής φύσεως και τη φθορά της αμαρτωλότητας, μπορούσε να επιτελέσει την υπέρτατη αποστολή Της. Οι ευσεβείς διηγήσεις περί της θαυμαστής διαμονής Της στο Ναό εκφράζουν ακριβώς αυτή την πίστη της προοδευτικής καθάρσεώς Της.
 Η ευλογημένη είσοδος της Παρθένου Μαρίας στο Ναό αποτελεί την απαρχή της πραγματοποιήσεως της προαιώνιας βουλής του Τριαδικού Θεού για τη σωτηρία του κόσμου. Στην υμνολογία της μεγάλης εορτής ψάλλουμε πως «Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις». Αποτελεί τη χαραυγή της λυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους από τη δουλεία της αμαρτίας   Γι’ αυτό η Εκκλησία μας εορτάζει λαμπρά το γεγονός. Ως συνειδητοί πιστοί του Χριστού, είμαστε θερμοί και αέναοι τιμητές του ιερού προσώπου της Θεομήτορος, διότι η συμβολή Της στο έργο της σωτηρίας μας υπήρξε καθοριστικός. Με άκρατο ενθουσιασμό υμνούμε τη μεγάλη εορτή και γεραίρουμε τη Θεοτόκο, ψάλλοντας «εν ενί στόματι» μαζί με τον ιερό υμνογράφο της ημέρας «Χαίρε, της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις». 

 
 
 
 

  

Σελίδες εκ της Ιστορίας της Εκκλησίας Κων/πόλεως κατά τον ΙΘ΄  αιώνα

Χρυσοστόμου Α. Παπαδοπούλου (†), Αρχιεπισκόπου Αθηνών, στο Ευχαριστήριον –
Τιμητικός Τόμος επί τη 45ετηρήδι επιστημονικής δράσεως
και τη 35η επετηρίδι τακτικής καθηγεσίας Αμίλκα Σ. Αλιβιζάτου, 

Αθήναι 1958, σελ. 355-356.

kampanesΗ αρχιτεκτονική των νεών ναών απεμακρύθη των βυζαντινών προτύπων, ελάχιστοι δε μόνον ιδρύθησαν κατά τοιαύτα πρότυπα. Η χριστιανική ζωγραφική τέχνη, καίτοι καί παρά ξένων καί παρ’ Ελλήνων εθεραπεύθη, δεν παρουσίασεν έργα λόγου άξια. Εν Τουρκία μέχρι του Κριμαϊκού πολέμου απηγορεύετο η χρήσις κωδώνων εν τοις κωδωνοστασίοις των χριστανικών ναών.  Το 1840 Έλληνες τινες ζώντες εν Βενετία εδωρήσαντο τρεις μικρούς κώδωνας εις τας εν Κύπρω μονάς του Αγίου Μάμαντος, του Σωτήρος και του Αγίου Παντελεήμονος. Οι Κύπριοι δ’ επιθυμούντες να χρησιμοποιήσωσι την δωρεάν, δια του εν Κύπρω προξένου της Αυστρίας απετάθησαν προς τον Πατριάρχην Κπόλεως Άνθιμον Δ΄ (1840-41) μετά της παρακλήσεως όπως ενεργηθώσι τα δέοντα παρά τη Υψηλή Πύλη και επιτραπή αυτοίς η χρήσις των κωδώνων.  Ο Πατριάρχης έγραψε προς τον Πρόξενον της Αυστρίας, ότι δεν δύναται να δοθή τοιαύτη άδεια «δια το ασυνείθιστον του πράγματος», επειδή μόνον σήμαντρα επιτρέπονται. Ταυτοχρόνως έγραψεν απευθείας ο Κύπρου Πανάρετος (1827-1840) και οι δημογέροντες Κύπρου προς τον Πατριάρχην, παρακαλούντες να μεσιτεύση παρά τη Υψηλή Πύλη, όπως επιτραπή αυτοίς η χρήσις  των κωδώνων.  Τη 13η Σεπτεμβρίου 1840 ο Πατριάρχης έγραψεν ότι διαβίβασε την αίτησιν προς την Υψηλήν Πύλην, και ότι ελπίζει να δοθή άδεια. Δεν φαίνεται όμως ότι εδόθη τοιαύτη άδεια, αφού εν τη επαρχία Καισαρείας  της Καππαδοκίας φανατικοί τινες Τούρκοι δεν επέτρεπον και την χρήσιν έτι σημάντρων. Τη 26η Μαρτίου 1841 έγραψεν ο Πατριάρχης τω Καισαρείας Παϊσίω όπως ζητήση άδεια παρά της Υψηλής Πύλης προς χρήσιν των σημάντρων. Μετά τινας μήνας εξεδόθη σουλτανικόν φιρμάνιον επιτρέον την χρήσιν σημάντρων εν τοις ναοίς Καισαρείας, Νεβ Σεχήρ και Αν Σεχήρ (1).
          Αλλ’ αδυσώπητος εξηκολούθει πολλαχού ο τουρκικός φανατισμός παρενοχλών τους χριστιανούς. Τη 8η Σεπτεμβρίου 1846 ο Πατριάρχης ΄Άνθιμος ΣΤ΄ (1845-1848) έγραψε προς τον Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης ν’ αφαιρέση από του εν Τενεδω ναού το χάλκινον σήμαντρον, όπερ αυτός επέτρεψε να στηθή παρά τη του σουλτάνου διαταγήν, δι  ης μόνον ξύλινα σήμαντρα επιτρέπονται. Τη δε 13η Ιουλίου 1848 έγραψε προς τους επισκόπους Ρεθύμνης και Κυδωνίας εν Κρήτη ν’ αφαιρέσωσι τους στηθέντας κώδωνες και να χρησιμοποιώσι μόνον σήμαντρα και ταύτα αν  επιτρέπωσιν οι εντόπιοι Τούρκοι. Κατά τας παραμονάς του Κριμαϊκού Πολέμου το 1853 απηγορεύθησαν τα σήμαντρα πολλαχού της Μικρασίας, αλλά και μικρόν μετά τον Κριμαϊκόν πόλεμον τω 1855 ο Άνθιμος ΣΤ΄ (1853-1855), δια γράμματος αυτού αυστηρώς παρήγγειλε τον Μητροπολίτην Άρτης Σωφρόνιον να άρη τον κρεμασθέντα κώδωνα εκ του εν Πρεβέζη ναού και να καταργήση αμέσως την «ανήκουστον κιανοτομίαν» ταύτην (2)᾿ Ταύτα βεβαίως εγράφοντο κατά διαταγήν των τυράννων Τούρκων, αλλά μικρόν κατά μικρόν μετά τον Κριμαϊκόν πόλεμον επετράπη πανταχού η χρήσις κωδώνων.


Υποσημειώσεις
(1) Sokolov., Η Εκκλησία ΚΠόλεως κατά τον ΙΘ΄ αιώνα (ρωσ.), Πετρούπολις 1904, σ. 272-273.
(2) Αυτόθι, σ. 285. 297-332.