ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΟΥ

Ἱερεύς Θεόδωρος Γωγωβίτης.

Ἐφημέριος Μεγαλόβρυσης Ἁγυιᾶς. Συνελήφθη στίς 10 Ἰανουαρίου 1943 ἀπό τούς Ἰταλούς καί φυλακίσθηκε ἐπί τρεῖς μῆνες. Ἀπελευθερώθηκε μετά ἀπό ἐνέργειες τοῦ Μητροπολίτου Ἰωακείμ[1]. 

Ἱερεύς Ἀνδρέας Ζέρβας.

Ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ Ἄλλη Μεριά. Συνελήφθη μέ ἄλους κατοίκους ἀπό τούς Γερμανούς τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1943. Τούς ἐνέκλεισαν σέ στρατόπεδο, ἀπό τό ὁποῖο τούς ἀπελευθέρωσε μέ ἔντονη καί ἐπίμονη παρέμβασή του ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰωακείμ[2]. 

Ἀρχιμανδρίτης Εὐσέβιος Μαντζῶρος, † Μάρτιος 1959.

Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ μέχρι τό 1936 καί ἀπό 19531959. Καταδικάσθηκε σέ 25ετῆ φυλάκιση, γιά διάσωση καί περίθαλψη Συμμάχων Στρατιωτῶν. Μεταφέρθηκε σέ φυλακές τῆς Ἰταλίας καί ἀπελευθερώθηκε μέ τήν συνθηκολόγηση τῶν Ἰταλῶν, στίς 8 Σεπτεμβρίου 1943[3]. 

Ἀρχιμανδρίτης Θεοφάνης Μπετσίστας,† Μάρτιος 1958.

Γεννήθηκε τό 1886 στήν Περιθεώτισσα Δωρίδος καί ἐτελείωσε τίς γυμνασιακές του σπουδές στήν Ἀθήνα. Ἐπολέμησε στά Μακεδονικά Ἀνταρτικά Σώματα κατά τῶν Βουλγάρων καί ἔλαβε μέρος στούς Πολέμους 191213. Μετά τήν ἀποστράτευσή του ἐκάρη Μοναχός τῆς Μονῆς Σπαρμοῦ Ὀλύμπου καί τό 1918 ἐχειροτονήθηκε Διάκονος καί Ἱερεύς στήν Μονή Ὀλυμπιωτίσσης τήν ὁποία διακόνησε καί ὡς Ἡγούμενος. Τό 1939 ἔγινε Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου Μετεώρων. Συνελήφθη τό 1942 καί ὡδηγήθηκε ἀρχικά στήν φυλακή τῆς ὁδοῦ Ἀλεξάνδρας Βόλου καί ὕστερα στήν φυλακή "Ἰωσαφάτ. Ἐλευθερώθηκε μέ τήν συνθηκολόγηση τῶν Ἰταλῶν, στίς 8 Σεπτεμβρίου 1943. Ὁ Δημητριάδος Ἰωακείμ τόν διώρισε Γραμματέα καί Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο καί Ἐφημέριο τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ν. Δημητριάδος Βόλου[4].  

Ἱερεύς Δημήτριος Νιφόρος.

Συνελήφθη καί ξυλοκοπήθηκε δημόσια μέ κίνδυνο νά ἐκτελεσθῆ, ἐπειδή ἔθαψε στό χωράφι του ἀποθανόντα Ἄγλο στρατιώτη, πού κρυβόταν, κατά πᾶσα πιθανότητα, στό χωριό Βρύναινα[5]. 

Ἱερεύς Δῆμος Παπαποστόλου.

Ἐφημέριος στό χωριό Κανάλια Μαγνησίας. Στά τελευταῖα του χρόνια διακόνησε στήν Παναγία Τρύπα (Ἄναυρο) καί στήν Ἁγία Τριάδα (Νοσοκομεῖο). Οἱ Γερμανοί ἔκαψαν τόν Ναό του στά Κανάλια μαζί μέ τό χωριό. Ὁ ΠαπαΔῆμος ἔπεσε στήν φωτιά, γιά νά σώση τά ἱερά σκεύη καί ὅ,τι ἄλλο πολύτιμο. Τόν συνέλαβαν μαζί μέ τόν ἰατρό Ἀχιλλέα Βάϊρα καί πολλούς ἄλλους Καναλιῶτες, πού φυλάκισαν στήν φυλακή "Ἀλεξάνδρα" Βόλου. Μέ παρέμβαση τοῦ Μητροπολίτου Ἰωακείμ μεταφέρθηκε στό Νοσοκομεῖο ὡς ἀσθενής, γιά νά καταλήξη στίς φυλακές Ἀβέρωφ σέ κακή κατάσταση. Ἀπελευθερώθηκε μετά ἀπό ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Μητροπολίτου Ἰωακείμ[6]. 

Ἱερεύς Γαβριήλ Παπαργύρης.

Ἐφημέριος στό χωριό Στρόφυλος. Ὁ γέροντας παπαΓαβριήλ συνελήφθη καί βασανίσθηκε ἀπό τούς Γερμανούς μέ τήν κατηγορία τῆς ἐνισχύσεως καί περιθάλψεως Ἀνταρτῶν[7].