ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

 

πίσω


ΜΟΝΑΧΟΝ ΤΟΝ ΣΤΟΥΔΙΤΗΝ

ΙΩΑΝΝΗ ΤΩ ΓΑΒΡΑ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΣΙΩΤΑΤΟΝ ΕΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΠΑΥΛΟΝ ΤΟΝ ΑΣΑΝΗΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΩΤΑΤΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΙΑ ΣΟΦΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΑΙΝΟΥ ΚΥΡ ΔΑΝΙΗΛ

ΠΡΟΣ ΤΩ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΩ ΚΑΓΑΘΩ ΚΑΙ ΣΟΦΩ
ΝΟΜΟΦΥΛΑΚΙ ΣΥΜΕΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΕΙ ΤΟΙΣ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜ

ΤΩ ΤΙΜΙΩΤΑΤΩ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΔΑΜΙΑΝΩ ΤΩ ΦΙΛΟΣΟΦΩ

ΠΡΟΣ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΟΝ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΚΥΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ

ΤΩ ΤΙΜΙΩΤΑΤΩ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΤΩ ΑΣΚΗΤΙΚΩΤΑΤΩ ΚΥΡ ΒΗΣΑΡΙΩΝΙ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟΝ ΤΟΝ ΤΙΜΙΩΤΑΤΟΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΝ ΚΥΡ ΜΑΚΑΡΙΟΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ

Τῼ ΟΣΙΩΤΑΩ ΕΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙΣ ΚΑΙ ΕΜΟΙ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΦΙΛΤΑΤΩ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΩ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΗ ΤΩ ΟΝΤΩΣ ΦΙΛΟΘΕΩ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΙΡΗΜΕΝΟΝ ΙΔΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟΝ

ΤΗ ΚΡΑΤΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΣΤΑΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΗ ΤΗ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΙΝΗ

ΤΩ ΤΙΜΙΩΤΑΤΩ ΕΝ ΜΟΝΑΧΟΙΣ ΤΩ ΑΣΚΗΤΙΚΩΤΑΤΩ ΚΥΡ ΒΗΣΑΡΙΩΝΙ

Εὐλογημένε τῷ Θεῷ καί ἐμοί ἐκ ψυχῆς ἠγαπημένε κῦρ Βησαρίων, τά μέν τῆς παρούσης γενεᾶς οὕτως ἔχει, ὡς καί ὁ ἀπόστολος προεῖπε καί ἡ ἁγιωσύνη σου ἔγραψε καί ἡμεῖς ὁρῶμεν. Ἀλλά καί ὁ διάβολος εὔθετον ἑαυτῷ τόν καιρόν ἰδών, ἐπεχείρησε καταστρέψαι καί αὐτά τά θεμέλια τῆς εὐσεβείας˙ καί οὕτω δολίως, ὡς τάχ᾿ ἄν εἰς τέλος ἤγαγε τήν πονηράν ἐγχείρησιν, μηδέ τῶν δοκούντων τῆς συμφορᾶς ἐπαισθανομένων, εἰ μή ὁ Θεός ὡς ἠθέλησε δι᾿ ἡμῶν τῶν ἐσχάτων κατάφωρον ἐποίησε καί διεσκέδασε τήν αὐτοῦ πονηρίαν. Τί οὖν ἡμᾶς ἔδει ποιεῖν ἐπαισθανομένους ὑφέρποντος καί διασαλεύειν πειρωμένου τά βάθρα τῆς εὐσεβείας; Ἀναχωρεῖν καί ἡσυχάζειν καί σιωπᾶν, ἀναλογιζομένους τήν τῶν πολλῶν νῦν ἐπί τά χείρω ροπήν καί τάς ἐκ τούτων ἐπιγενησομένας μέμψεις καί τάς παρά τῶν ἀντικειμένων ἐπαγωγάς, ἤ προαγωνίζεσθαι καί ὑπεραπολογεῖσθαι καί προκινδυνεύειν τῆς εὐσεβείας, πρός τόν τῆς εὐσεβείας ὁρῶντας Θεόν καί τήν ἐκεῖθεν ἀποδοχήν, μᾶλλον δέ τό πρός ἐκεῖνον ἀπαραίτητον χρέος; Τό δεύτερον πάντως˙ τοῦτο γάρ τοῖς πᾶσι λυσιτελέστερον. Τοῦ γάρ θεμελίου τῆς εὐσεβείας ἱσταμένου καλῶς, οὐκ ἔνι μή καί τινας ἐποικοδομεῖν τά ἔργα τῶν ἀρετῶν˙ ἀλλά καί τοῖς ραθυμότερον βιοῦσιν ἀεί μένει μετανοίας (σελ. 454) ἐλπίς. Ἐκείνου δέ κατασπασθέντος συγκατασπᾶσαι πᾶν ἀγαθόν.

Διά τοῦτο Θεοῦ συνεργοῦντος καί πολυειδῶς ἐπιρρωννύντος, τῆς εὐσεβείας ἐπηρεαζομένης προέστημεν, καί τόν ἐπηρεαστήν κατῃσχύναμεν, μᾶλλον δέ καί τελέως ἀνείλομεν, τήν αὐτοῦ περιελόντες κεφαλήν. Ἡ δέ ἦν ὁ Βαρλαάμ, πανταχόθεν ἔχων τό δύνασθαι˙ καί γάρ καί τῇ ἐκκλησίᾳ μέγας ἐδόκει καί τῇ πολιτείᾳ, καί παρά τοῦ βασιλέως καί τῶν ἐν τέλει πολλῆς ἐτύγχανε τῆς ὑποδοχῆς. Ἀλλ᾿ ἐπί πάντων ἐξελεγχθείς, ὡς τῆς εὐσεβείας ἀντίθετος, πρός φυγήν ὑπ᾿ αἰσχύνης ἔδωκεν ἑαυτόν, ἐπειδή πρός μετάνοιαν οὐκ ἠθέλησε. Τῆς οὖν ἀρχῆς καί τῆς κεφαλῆς οὕτως ἀφαιρεθείσης ᾗ προσφύς τόν ὁλκόν ὁ ἀρχέκακος ὄφις κατά τῆς εὐσεβείας ἐχώρησε, τί θαυμαστόν, εἰ σπαίρων ἔτι τῷ οὐραίῳ τόν κονιορτόν ἡμῖν ἐπεγείρει τῶν πειρασμῶν; Ἀνάγνωθι τά παλαιά διηγήματα, καί πάντας εὑρήσεις τούς ὑπέρ εὐσεβείας ἀντιλεγομένης ἠγωνισμένους, μετά τήν ἐπί τῶν μεγάλων ἐκείνων συνόδων νίκην, ὕστερον τά τῶν καταδίκων αὐτούς ὑποστάντας. Εἰ τοίνυν ἐκεῖνοι οὕτως, οἱ καί δι᾿ ἑαυτούς ἐξιώτατοι παρά πάντων προσκυνεῖσθαι καί ζῶντες, πόσῳ μᾶλλον ἡμεῖς, οἱ καί διά τό ἀχρεῖον τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς βίου μαστίγων ἄξιοι καί παιδείας δεόμενοι; Πῶς δ᾿ οὐκ ἄν ἦν σημεῖον τοῦ ἀνόμοιον εἶναι τοῖς τῶν πατέρων ὑπέρ εὐσεβείας ἀγῶσι τόν ὑπέρ τῆς πίστεως ἡμῶν δρόμον, εἰ ἐκτός ἦμεν τῆς ἐπακολουθούσης παιδείας, ἦς ἐκεῖνοι γεγόνασι μέτοχοι; Πῶς δ᾿ οὐκ ἄν εἶχεν ὁ διαβάλλων λέγειν, ὅτι διά δόξαν ἐδράμομεν, εἰ μή καί τά τῆς ἀτιμίας ὑπομείναντες οἱ αὐτοί διεμείναμεν; Διά τοῦτο μή ξενίζου, ἀγαπητέ ἀδελφέ, «τῇ ἐν ἡμῖν πυρώσει πρός πειρασμόν ἡμῖν γινομένῃ ὡς ξένου ἡμῖν συμβαίνοντος», ἀλλ᾿ ἀποδέχου, (σελ. 456) ὅτι κοινωνίας ἔτι φέρομεν ἴχνος τῶν κοινωνησάντων τοῖς παθήμασι τοῦ Χριστοῦ, «ὅς ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, καί ταῦτα ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ»˙ μηδέ ζήτει τήν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ἐπεύχου τήν καρτερίαν, μηδέ διέκρινε καλόν εἶναι τούς δι᾿ ἑαυτῶν τοῦ Θεοῦ συναιρομένου σβεννύντας τήν τοῦ πονηροῦ πυράν ἀποστῆναι ταύτης καί ἀπαλλαγῆναι τῆς ἀλέας καί τοῦ καπνοῦ πρό τοῦ τελέως αὐτήν σβενοῦντας ἤ καί μεμφομένους ἐνθυμήθητι, τί τό λεγόμενον σημεῖον, πῶς ὁ θεμέλιος καί ἀκρογωνιαῖος σκανδάλου πέτρα, πῶς ἡ τοῦ Χριστοῦ εὐωδία «οἷς μέν ὀσμή ζωῆς, οἷς δέ θανάτου εἰς θάνατον».

Δοκεῖ δέ μοι νομίζειν τινάς τοιοῦτον εἶναι τό νῦν κεκινημένον, οἷα τά ἀμφιλεγόμενα τοῖς παρακύπτουσιν παρακύπτειν δοκοῦσι πρός τά ἄδυτα τῆς κατά νοῦν ἡσυχίας. Ὕστερον δέ ποτε γνόντες ὡς ὑπέρ τοῦ στηριχθῆναι σαλευομένην τήν κοινήν ἁπάντων εὐσέβειαν ἐνέβαλον αὐτός ἐμαυτόν εἰς τάς μέμψεις καί θλίψεις ταύτας, μή λογισάμενος τήν ψυχήν μου τιμίαν ἐμαυτῷ, πάντως εὐχαριστήσουσι καί ἀποδέξονται, κἄν μή νῦν πάντες, ἀλλ᾿ ἐν τῇ ἡμέρᾳ Κυρίου, καθ᾿ ἥν ἀποκαλυφθήσονται πάντα, καί τά τοιαῦτα μάλιστα. Γίνωσκε δέ, πλήν ὀλίγων, τούς ἄλλους μήπω καταλαβόντας τήν νῦν κεκινημένην περί τῆς εὐσεβείας ὑπόθεσιν. Κεκίνηται δέ οὐ παρ᾿ ἡμῶν, ἀλλά τοῦτο μᾶλλον ἡμᾶς κεκίνηκε καί κατέσχε πρός ἔνστασιν, τό πολλήν μέν ὁρᾷν, εἰ προχωρήσει, τήν ἀπό τῆς ὑποθέσεως ταύτης βλάβην. Τό γάρ μυστήριον ἅπαν ἀνατρέπει τῆς πίστεως, μηδέ τοῦ λωβᾶσθαι τῇ κατά Θεόν πολιτείᾳ τῶν ἀνθρώπων ἀποσχομένη, τῶν ἐπί λύμῃ παντός κεκινημένων ἐξ (σελ. 458) αἰῶνος αἱρέσεων ἀνακεφαλαίωσις οὖσα καί οἷον ἐπίλογος, ἐφευρημένος νῦν ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις τοῦ ἐσχάτου αἰῶνος τῷ ἀρχηγῷ καί τελειωτῇ τῆς ἀπάτης, διά τήν πρό πᾶν ἀγαθόν τε καί ἀληθές ἀπ᾿ ἀρχῆς ἄχρι τέλους ἀντίθεσιν. οὕτω δέ λανθάνουσιν ἔχει τήν εἴσοδον, ὡς δυσφώρατον εἶναι τοῖς πλείοσι, διά τοῦτο καί δυσδιάφυκτον.

Τῷ ἐν ἱερομονάχοις ὁσιωτάτῳ καί προηγουμένῳ κῦρ Φιλοθέῳ μετάνοιαν ποιῶ, γράφων πρός αὐτόν, ὅτι φασίν οἱ πατέρες, «ἐκ ταπεινώσεως διάκρισις»˙ σύ δέ τά μέν τῆς ταπεινώσεως ἔδειξας, ἐν οἷς περί ἡμῶν ἔγραψας, δι᾿ ὧν καί σοφῶς ὑπέμνησας, ὁποίους εἶναι ἡμᾶς ἐχρῆν, τά δέ τῆς διακρίσεως οὐκ ἐπέδειξας˙ καί σεαυτόν γάρ προσοφείλων ἀποδοῦναι πρός συνεργίαν, τοῖς πρότερον μέν ὑπέρ τῆς ἐν Θεῷ ἀληθείας, νῦν δέ καί ὑπέρ τοῦ κοινοῦ γένους πάσχουσι, σύ δέ καί τούς συμπράττοντας καί συμπάσχοντας ἐπικεχείρηκας ἀποστῆσαι καί μεταστῆσαι πρός ἑαυτόν. Σαυτόν οὖν τούτου χάριν εὐθύνας, ποθεινότατε πάτερ, πρόσθες ταῖς ὑπέρ ἡμῶν εὐχαῖς.

Τῷ τιμιωτάτῳ ἐν ἱερομονάχοις καί μή κατά Πνεῦμα μόνον ἡμετέρων ἀδελφῷ κῦρ Μακαρίῳ, μετάνοιαν˙ καί εἰπέ πρός αὐτόν, ἐμποδισθείς καί πρό ὀλίγου, μή λυποῦ˙ οὔπω γάρ ἦν εὔκαιρος ἡ πρός ἡμᾶς ἐπιδημία.

Τοῖς ἐμοῖς κατά πάντα ἐν Χριστῷ, τῷ κῦρ Μάρκῳ τῷ Βλατῇ καί τῷ κῦρ Μωυσεῖ, μετάνοιαν˙ καί εἰπέ πρός τόν κῦρ Μάρκον, μή προφασίζου τά περιστοιχίζοντα καί ταῦτ᾿ ἐπί τοῦ ὄρους ὤν καί μετά Μωσέως, μᾶλλον δ᾿ ὅ καί θαυμασιώτερον καί τοῦ Μωσέως πράγων˙ ἀλλ᾿ ἑτοιμάζου σύμβολά μοι παρέξειν τῆς ἐπί τοῦ ἁγίου ὄρους διατριβῆς˙ ἐλπίζω γάρ σε ὄψεσθαι καί τόν μετά σοῦ Μωυσῆν, εἰ μηδέν ἄλλο, τάς γοῦν πλάκας τῆς καρδίας συντετριμμένας ἔχοντα, οὐκ ἀπό τοῦ μή ἐνεγκεῖν (σελ. 460) ἐξυβρίσαντα δῆμον, ἀλλ᾿ ἀπό τοῦ μετά λόγου φέρειν τά ὡς εἰκός ἐκ τῆς πολυανθρώπους ταύτης συνοδίας ἐπαγόμενα τούτῳ σκώμματα. Πάντως ἀνέξεσθε καί δεσμίου ἐλευθεριάζοντος.

Πᾶσι τοῖς κατά Θεόν πατράσι καί ἀδελφοῖς μου, μετάνοιαν.

Εἴης μοι ὑγιαίνων καί ἀναβάσεις ἐπί τό κρεῖττον ἀεί διατιθέμενος ἐν καρδίᾳ χάριτι Χριστοῦ, καί τό κατά σαυτόν μετά πάντων εἰρηνεύων, μάλιστα δέ ἐν σεαυτῷ, ὅ καί ἡμῶν ὑπερευχόμενος μή διαλίπῃς.

 

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.