ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΑΡΘΡΟΝ ΠΕΜΠΤΟΝ

«Κα ναστντα τ τρτ μρ κατ τς Γραφς».

Τ σμα το Κυρου δν μποροσε ν κρατηθε παντοτειν στ φυσικ νκρωση. Δν μποροσε ν ποσυντεθε κα ν διαλυθε. Η φθορ φυσικ εναι φαινμενο καθολικ τς πεσμνης φσεως, καρπς το θαντου πο ταν τ λγειν τμημα τς μαρτας. Τ πανακρατο μως σμα το Χριστο, ν κα πραγματικ νεκρωμνο, δν μποροσε στσο ν παραδοθε κα στ διαφθορ, ν λυσει στ μνμα κα ν γνει χμα· γιατ δν ταν, πως πανειλημμνα τονσαμε, να κοιν σμα νθρπινο, πκοο στς συνπειες τς φυσικς νεκρσεως κα το θαντου. Ηταν τ σμα το Θεο, πο τ διαπεροσε θετητα κα τ κανε ν σφζει π ζων θεα νργεια. Ενα ττοιο σμα ταν πρσβλητο στ διαφθορ. Κα πθανε μν πραγματικ στ σταυρ κα χωρς πνο κατατθηκε στ μνμα· νκρωση μως ατ ταν προσωριν, διαρκσασα τσο, σο παιτοσε οκονομα τς λυτρσεως. Εμεινε νεκρωμνο στν τφο τρες μρες κα τρες νχτες, σο δηλαδ χρειαζταν ψυχ του γι ν σκυλεσει τ βασλειο το Αδη219.

Σμφωνα μ τ μαρτυρα τν Γραφν, τ σμα το Χριστο ναστθηκε τν τρτη μρα κ τν νεκρν. Τ ερ Σμβολο τς Πστεως τ θεα λθεια στηρζει στ μαρτυρα τς γας Γραφς («κατ τς Γραφς»), ποα γι τν ᾿Ορθδοξη Καθολικ ᾿Εκκλησα, μαζ μ τν ερ Παρδοση, ποτελε τν αθεντικ πηγ τς πστες της. Εναι γραπτς λγος το Θεο, στν ποον τ Πνεμα τ γιο κατγραψε τ περιεχμενο τς λυτρωτικς θεας λθειας, πο πεκλυψε στν κσμον νσαρκος Λγος το Θεο. Σ᾿ ατν πρχει φς, δναμη κα ζω. Υπρχει λθεια ποα μπορε ν λυτρσει π τ δειν του τν ταλαιπωρημνον νθρωπο. Εναι πηγ τς χριτος το Θεο, τν ποα διοχετεει σ᾿ ατος πο τ διαβζουν μ ταπενωση κα νεπιτδευτη καρδι, μ καθαρμνο νο κα ασθηση μεταποιημνη π τ Πνεμα το Θεο. Εναι πηγ φθαρσας κα θανασας.

Ο λγος τς Γραφς εναι αθεντικς κα λθητος, στ μτρο πο λθητο εναι κα τ Πνεμα το Θεο πο πνει σ᾿ ατν. Η γα Γραφ εναι βιβλο θεπνευστο220, παλλαγμνο π τ σχετικτητα κα τ πισφαλς τς νθρπινης δινοιας. Δν πρχει πλνη σ᾿ ατν. Τν γα Γραφ φυλσσει κα αθεντικς ρμηνεει ᾿Εκκλησα, ποκροουσα τς αρετικς παρεκδοχς κα ρμηνεες της. Παρλληλα μως κα Γραφ μαρτυρε δι τν λθεια τς ᾿Εκκλησας. Ετσι Γραφ κα Παρδοση221 ποτελον τ δο κλνητα βθρα πνω στ ποα στηρζεται λη ζω κα τ ργο τς ᾿Εκκλησας. Στν ᾿Ορθοδοξα γ. Γραφ διαποτζει τν εσβεια κα τ λατρεα της, ζωογονε τ θος κα τν πνευματικτητ της, εναι δεκτης πο τν προσανατολζει κα τν καθοδηγε στ λυτρωτικ διακονα της. Η γ. Γραφ εναι τ βιβλο το κσμου κα τς κτσεως.

Η ᾿Ανσταση το σματος το Χριστο ποτελε τν μπρακτη πιστοποηση κα τ πιστγασμα το λυτρωτικο ργου το Σωτρος. Αν στ σταυρ νικθηκε θνατος κα στν Αδη καταλθηκε τ κρτος τς φθορς, στν ᾿Ανσταση τ ργο ατ πιστοποιεται μπρακτα, φανεται στς φωτεινς κα λοκθαρες διαστσεις του. Η ποτναξη τς φθορς κα κατποση το θαντου ποτυπνονται στ φθαρτοποιημνο σμα το Χριστο, πο στρφτει π λαμπρτητα κα φθαρτη φωταγεια. Στ ναστημνο σμα το Κυρου πορρφθηκε λτελα σωματικ λικτητα. ᾿Ελεθερο π τ λικ τς φσεως δεσμ, εσρχεται κεκλεισμνων τν θυρν στ χρο πο σαν συγκεντρωμνοι ο μαθητς222. Εχει δ πορρψει κα λα τ διβλητα πθη τς φσεως. Δν χει πλον νγκες φυσικς. Μπανει σ μα να οκονομα ζως, στ στδιο τς διφθορης δξας, π τν ποαν ποτ πι δν πρκειται ν᾿ ποχωριστε. Κα εναι μν γεγονς τι κα μετ τν ᾿Ανστασ του Σωτρ φαγε νπιον τν μαθητν. Ατ μως δν σμαινε τι τ ναστημνο σμα του εχεν νγκη λψεως λικς τροφς. Η βρση κενη ταν βρση «κατ᾿ οκονομαν». Εφαγε γι ν πιστοποισει τν ᾿Ανστασ του, στν ποα δυσπιστοσαν ο φοβισμνοι μαθητς, τι δηλαδ ατς πο βλεπαν μπροστ τους ταν πραγματικς τους διδσκαλος κα χι κποιο πνεμα (φντασμα), πως στν ρχ νμιζαν223. Τ πγινε ββαια τροφ πο φαγεν Κριος, ποα δν ταν δυνατν ν ποβληθε στ διεργασα τς πψεως κα τς ποβολς, δν γνωρζουμε.

Η ᾿Ανσταση το Κυρου ταν πανηγυρικ πιστοποηση τς θετητος κα τς θεας παντοδυναμας του. Ο Χριστς ς Θες νστησε ατς αυτν, γερας κ το τφου τ πρσλημμα. Στ Γραφ ᾿Ανσταση ποδδεται κα στν Πατρα224. Τ δγμα τς ᾿Αναστσεως εναι λθεια πολ σκληρ δι τ φυσικ το νθρπου δινοια. Ο λγος ταρσσεται στ θμησ του. ᾿Αλθεια, πς εναι δυνατ ν᾿ ναστηθε π τ μνμα να σμα νεκρ κα κνητο; Ατ μως πο δν μπορε ν᾿ ποδεχτε νθρπινος λγος, γνεται ποδεκτ π τ φλογισμνη πστη πο βλπει τ πντα δυνατ στν παντοδναμη θεα νργεια, στν παντοκρατορικ βουλ το Υψστου. «Οπου γρ βολεται Θες νικται φσεως τξις». Κα ν ατ χει καθολικν σχ στ φυσικ τξη τν πραγμτων, στν νθρπινη φση το Χριστο, στν ποαν κατοικοσε τ πλρωμα τς θετητος σωματικς225, στ φση τ θεοποιημνη κα θεοϋπστατη, θεα παντοδυναμα ταν κτι πο νβλυζεν οκοθεν στ θεανθρπινο θαμα, στε ᾿Ανσταση το Κυρου, τ μγιστο θαμα, ν εναι μα φυσιολογικ συνπεια το χριστολογικο μυστηρου, τς ποστατικς τν φσεων νσεως.

Στν ᾿Ανσταση το Χριστο φση το νθρπου θλλει στν ρχγον της μορφι κα εγνεια. Η εκνα το Θεο πο τση φθορ πστη στ σψη τς ποστασας, πβαλε τ ασχη τς μαρτας, πετναξε τ μελνωση τς φθορς, ναλαβοσα κα πλι καθαρος κα ρσμιους τος φωτοειδες χαρακτρες της, τος ποους ζφωσε βρωμερ πνο το ρχαου δρκοντα226. Η θωση στν φθαρτοποιημνη σρκα το Κυρου καθορται στς πλρεις κα τλειες διαστσεις της. Τ πλσμα γκαθσταται μετακνητα πλον στν Θε, φωσφορζον στ δξα τς Τριδος, μθρονο μ τ θετητα, π τν ποαν διαπερται κα φλογζεται. Η ᾿Ανσταση εναι θεοποηση το καθαρμνου ντος!

Η ᾿Ανσταση εναι γιορτ τς ᾿Ορθοδοξας πο κφρζει σο τποτε λλο τ χριστμορφη οσα της. Τ γιορτ ατ ο ᾿Ορθδοξοι πανηγυρζουν μ κματα ερο νθουσιασμο κα ἑόρτιας χαρς. Γι᾿ ατος τ περφυς γεγονς εναι «ορτν ορτ κα πανγυρις πανηγρεων»227. Εναι γιορτ το Θεο κα τν νθρπων, τ πανηγρι το ορανο κα τς γς. Σ᾿ ατν τ πντα εναι φωτοειδ κα φωτμορφα, λμπουν στ θεοεδεια τς νακαινισμνης φσεως. Γ κα ορανς συγχορεουν στ περινητο θαμα, εφρανονται στ σωτρια κτνα τς θεας εδοκας. Τποτε τ σκιερν δν πρχει σ᾿ ατν. Ολα εναι φς228 στ ναστημνο θαμα το Υο το Θεο κα τς Παρθνου. Η ᾿Ανσταση εναι τ Πσχα τ μγα κα ερτατο, διβαση π τν πικρ περιοχ τς δουλεας το διαβλου, στ γ το Θεο «τν ρουσαν μλι κα γλα». Εναι δ ᾿Ανσταση τ Πσχα πο περνει πιασμνο χρι - χρι μ τ Πσχα το σταυρο, τ «σταυρσιμο Πσχα». Σταυρς κα ᾿Ανσταση εναι τ δο φωτειν σμαντρα τς λυτρσεως, πο Θες θλησε ν περσει π τν Γολγοθ κα τ νοικτ μνημεο τς Ιερουσαλμ. Σ᾿ ατ βρσκουν τ νημ τους γγελοι κα νθρωποι, τ δημιουργηθντα ντα κα κτση λκληρη. ᾿Αλθεια, πσο χαμηλς κα πιπλαιος πρπει ν εναι νθρωπος, πο, παρ τ προχο θαμα τς ζως, προσπαθε ν νοηματοδοτσει τ ζω του στ χυρα κα τ σκουπδια τς φθορς· πο ξακολουθε ν χαρζει τ δρμο του νντια στν λθεια, στ σκοτειν περιοχ το θαντου, ν δυστυχισμνο κα ρριζο, πο ποτ δν βζει μυαλ π τν κλαση κα τ φρκη το παρξιακο χαλασμο τς ζως του!

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.