ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΑΡΘΡΟΝ ΕΚΤΟΝ

«Κα νελθντα ες τος ορανος κα καθεζμενον κ δεξιν το Πατρς».

Μετ τν ᾿Ανστασ του Σωτρ δν γκατλειψε τος μαθητς. ᾿Επ σαρντα μρες μφανιζταν σ᾿ ατος229, συζητντας μαζ τους περ τς βασιλεας το Θεο κα συνιστντας ν μν πομακρνονται π τ Ιεροσλυμα, λλ ν περιμνουν τν κθοδον το γου Πνεματος, στ ποο θ παρδιδε τ σκυτλη το λυτρωτικο ργου του, γι ν τ καταξισει κα ν τ κνει προσωπικ οκεο στ λυτρωμνο σμα τς ᾿Εκκλησας του. Περ το περιεχομνου μως τν συζητσεων ατν δν μς μιλε Γραφ. Εναι φυσικ ν ποθσουμε, τι σ μα τσο καινοργια σχση ναστς Κριος θ προετομαζε τος μαθητς γι τ δσκολο ποστολικ ργο, στ ποο σ λγο θ νογονταν μ τ χρη το γου Πνεματος, ς θεμλιοι λθοι τς ᾿Εκκλησας230 κα στυλοβτες τς βασιλεας το Θεο π τς γς. Ισως τος δδαξε κα ρισμνες λλες λθειες πο δν καταγρφτηκαν στ Γραφ, λλ πρασαν στ ζωνταν παρδοση τς ᾿Εκκλησας.

Ο Χριστς μως δν μελλε ν παραμενει παντοτιν στ γ. Η στορικ ζω χει καθορισμνα τ ρι της. Τ πεπερασμνο κα γχρονο εναι προσωριν, δν μπορε ν διαιωνζεται. Τ διο συνβη κα μ τν ᾿Ιησο, ποος ζησε, πως λοι ο λλοι νθρωποι, τν στορικ του στιγμ. Η ζω του στ γ εχε κα ρχ κα τλος χρονικ. Οταν τελεωσε τν ποστολ του, δν πρχε πι λγος ν παρατενει τν παρουσα του στν κσμο. Επρεπε ν φγει, ν γυρσει πσω. Ν πιστρψει κε που π τν ρχ ταν ς Λγος το Θεο, στος φθιτους κλπους το Πατρς231.

Ατ γινε τν τεσσαρακοστ μρα π τν ᾿Ανστασ του. Τ ερ βιβλο τν Πρξεων μς δισωσε τ τρυφερ γεγονς το ποχωρισμο232. Ο μαθητς σαν μαζεμνοι στ ρος τν ᾿Ελαιν. Μαζ τους ταν κα Διδσκαλος. Σ διζουσα δ κατσταση διατελοντες, τν ρωτοσαν· «Κριε, ε ν τ χρν τοτ ποκαθιστνεις τν βασιλεαν τ ᾿Ισραλ;»233. ᾿Εκενος ντ λλης παντσεως τος επε, τι δν εναι δουλει τους ν γνωρζουν τος χρνους κα τος καιρος, τος ποους χει ρσει Πατρ γι τν κπλρωση τσο σημαντικν γεγοντων· λλ πρπει ν χουν στραμμνο τ βλμμα τους στ δναμη πο πρκειτο σντομα ν λβουν π τν κθοδο σ᾿ ατος το παναγου Πνεματος, φωτισμς το ποου θ τος νεδεκνυε μρτυρες το λυτρωτικο ργου του, τσο στν Ιερουσαλμ σο κα στν ᾿Ιουδαα κα τ Σαμρεια κα ς τ τελευταο σημεο τς γς. Κα ταν επε τ λγια ατ, ο μαθητς τν εδαν ν᾿ νυψνεται, ν νεφλη τν σκπασε π τ μτια τους. Κα ν τν κοταζαν ν πορεεται στν οραν, δο νδρες (γγελοι) λευκοντυμνοι, τος επαν· «νδρες Γαλιλαοι, γιατ στκεστε κοιτζοντας τν ορανν; Ο ᾿Ιησος, τν ποον βλπετε ν᾿ ναλαμβνεται π κοντ σας στν ορανν, διος θ πιστρψει κα πλι στ γ κατ τν διο τρπο πο τν βλπετε τρα ν πορεεται πρς τν ορνιο Πατρα του».

Η σκην ταν πραγματικ συγκινητικ. Ενας ποχωρισμς εναι πντοτε πικρς κα σπαραξικρδιος. Η φιλα σφυρηλατε κα ννει τς νθρπινες καρδις. Στ σλλογο τν μαθητν σχση μ τ Διδσκαλο ταν πολ βαθι κα σωτερικ. Στ πρσωπ του εχαν γνωρσει τ διδσκαλο, τν πατρα, τν Θε. Εχαν ζσει μαζ του μι ζω φορτισμνη μ τσες συγκινσεις. Ενιωσαν τ στοργικ γπη του, γετηκαν τν πατρικ παιδαγωγα του, τν τρυφερτητα τς θεανθρπινης καρδας του. Εδαν τ συγκλονιστικ θαματ του, κροστηκαν τ θεο λγο του, καρδι τους φλογιζταν π τ ανιγμα τς προσωπικτητς του. Εζησαν τς ραες στιγμς του, λλ κα γετηκαν τν δνη το πθους του. Σν νθρωποι δνατοι τν πκραιναν. Ενας τν πρδωσε, λλος τν ρνθηκε κα λοι τν γκατλειψαν (πλν το ᾿Ιωννου) στς ναγνιες στιγμς το μαρτυρικο πθους του. Ομως γαποσαν τ Διδσκαλο, γιατ πρτος ατς τος γπησε234. Η μφνισ του μετ τν ᾿Ανσταση σβησεν π τν καρδι τους τς πικρς ναμνσεις το πθους του. Ο Διδσκαλος ναστθηκε, ταν πλι μαζ τους κα ατ μονχα μετροσε. Τρα ζητοσαν πι ντονα τ Σωτρα, τ νικητ. Η ψυχ τους ταν ρεμη, γεμτη γοητεα κα μυστικος γλυκασμος, σχετο ν δν μποροσαν ς τν ρα κενη ν ψασουν τ νερμνευτο. Συνεπαρμνη καρδι τους προχωροσε στ θεανθρπινο ανιγμα, παρ᾿ λο πο νος τους, νωχελς, μενε πσω συγκεχυμνος κα δναμος. Δν εχαν λβει κμη τ φωτι το Πνεματος, πο θ τρχιζε τ νο τους στ θεα μυστρια. Κα τρα φθασε στιγμ ν᾿ ποχαιρετσουν τ Διδσκαλο, πο δν πρκειτο πι ν τν ξαναζσουν στν δια δισταση πο τν ζησαν στ γ· ν ποχωριστον παντοτιν π᾿ ατν πο τσο λλαξε κι μρφηνε τ ζω τους. Ατς φυσικ δν πρκειτο ν τος φσει ρφανος, λλ θ παρμενε παντοτιν μαζ τους στ πρσωπο το θεου Παρακλτου, πο θ ταν στ ξς νος ρυθμιστς τς ζως τους, θ τος δηγοσε «ες πσαν τν λθειαν»235, θ κραζε μσα τους «᾿Αββ Πατρ»236. Κα θ γμιζε τν ρα το δσκολου ποστολικο ργου τους.

Η ᾿Ανληψη εναι πολ μεγλη ορτ δι τν ᾿Ορθδοξη Καθολικ ᾿Εκκλησα. Εναι γιορτ θριμβου κα χαρς πανηγυρικς. Οπως ο στρατηλτες το κσμου, γυρνντας π μα νικηφρο κστρατεα, τελον θραμβο γι ν πανηγυρσουν τ νκη τους, πιδεικνοντες κα λφυρα παρμνα π τν χθρ κα διαπομπεοντες αχμαλτους ντιπλους, τσι κα Κριος, φο δωσε κα κρδισε τ μχη ναντον τς μαρτας κα τν δυνμεων το Σαταν, εσλθε θριαμβευτς στν οραν237, πιδεικνοντας ντροπιασμνες τς πενντιες δυνμεις κα σοπεδωμνα τ χυρ το θαντου κα τς φθορς. ᾿Εγρισε θριαμβευτς στν οραν, που ο δυνμεις τς θεας βασιλεας, τ τγματα τν γγλων κα τν ρχαγγλων, πανηγρισαν τ μεγλο θραμβο, λαλζοντας γι τν κραται νκη το Δεσπτου. Κα θραμβος ατς τν ορανν ννεται μ τ θραμβο το σματος τς ᾿Εκκλησας π τς γς, πο λυτρωμνο π τ δυνστευση τς μαρτας ψλλει τ νικητρια στν Κριο τς δξης, τ δυνατ κπορθητ τν σατανικν δυνμεων τς φθορς κα το θαντου!

Η δογματικ σημασα τς γιορτς εναι πολ μεγλη.

Η ᾿Ανληψη, κα τυπικ πλον, εναι ριστικοποηση το λυτρωτικο ργου το Χριστο. Ο Χριστς γρισε πσω, φο φερεν ες πρας τ ργο πο το νθεσε ν κπληρσει Πατρ238. Κατθεσε πανηγυρικ τν ντολ, τν ποαν λαβε π τν Πατρα ς Μεσσας το κσμου, πογεγραμμνη κα σφραγισμνη μ τ πανγιο αμα του. ᾿Εντολ στν ποαν σαν ποτυπωμνα Σταυρς κα ᾿Ανσταση, Γολγοθς συνταιριασμνος μ τ καιν μνημεο το π ᾿Αριμαθαας ᾿Ιωσφ. Ετσι προαινια λυτρωτικ βουλ το Θεο, τ πειρσοφο σχδιο το μυστηρου τς θεας περ τν νθρωπον οκονομας, ριστικ, πλρες κα τλειο, κατατθηκε στ ρχεα το ορανο, ς πηγ στερευτης δυνμεως κα ζως.

Μ τν ᾿Ανληψ του στν ορανν Σωτρ κθισε «κ δεξιν το Πατρς». Τ Σμβολο τς Πστεως χρησιμοποιε δ μα γλσσα πολ νθρωπομορφικ. Παρουσιζει θρνο στν ποον κθεται Πατρ, χοντας καθμενο στ δεξι του τν Υἱόν. Μα εκνα δηλωτικ στιμης ξουσας, σμπνοιας κα γπης, τς ποας εκονικ περιγραφ δν νταποκρνεται μν αστηρ στ πργματα, εναι μως τσο παραστατικ γι μς πο μ τ φτωχ γνση μας δν χουμε λλο τρπο ν προσεγγσουμε τ νγγιχτο, παρ μ παραστσεις ναλογικς, παρμνες π τν κκλο τς φυσικς μπειρας μας.

Η κ δεξιν το Πατρς καθδρα το Χριστο σημανει κα τυπικ τ πρας τς κενσεως το Λγου, μ τν ποαν ξακολουθε ες τ διηνεκς κατ τν ταφν το Χριστο ρξμενος σαββατισμς του, κατπαυση κ το ργου τς σωτηρας τν νθρπων κα τς νακαινσεως το σμπαντος. Ο Υἱός το Θεο πανρχεται στος πατρικος κλπους, χι διτι εχεν ποχωριστε π᾿ ατος μ τ σρκωσ του, λλ μ τν ννοιαν τι πβαλεν ριστικ πλον λα κενα πο προσλαβεν ς νθρωπος, τν φεση – μλλον τν πκρυψη τς δξας του πο προαιωνως εχε στος κλπους το Πατρς239– τν ταπενωση τς στορικς ζως, τν δνη κα τ πθος. Ο Λγος στλβει τρα στν λοκθαρη πατρα δξα του, στν κτνα τς Τριαδικς του αγλης κα λαμπρτητος. ᾿Επανρχεται σ᾿ ατ πο ταν πρν γνει νθρωπος. Μ τ διαφορ τι πσταση κα θετητ του, ο ποες οδποτε μετακινθηκαν π τος κλπους τς Τριδος, χουν τρα προσλβει κτι καινοργιο· τ θεωμνη νθρπινη φση το Χριστο, τν ποαν στ ξς οδποτε θ ποβλουν. Η νθρωπτητα το Χριστο γκαθσταται μνιμα στος κλπους τς Τριαδικς θετητος, γεγονς πο συνιστ τν ψιστη περιωπ κα τ φθιτο μεγαλεο το νθρπου, καταστσεις πο τν νεβζουν ψηλτερα κα π ατς τς ϋλες φσεις τν γγλων, τς καταλαμπμενες στ τρισλιο φς τς θετητος. Η θωση εναι γαθ πο συντελστηκε στ φση τν νθρπων κα χι τν γγλων. Η εσοδος μως τς νθρωπνης φσεως το Λγου στν Τριδα δν σημανει ποιαδποτε ποσοτικ ποιοτικ προσθκη στ μακαρα φση τς Τριδος. Η Τρις παραμνει Τρις, δν μεταππτει ες τετρδα, δηλαδ δν αξνεται ριθμς τν ποστσεων το Τριαδικο Θεο. Οτε πλι προστθεται κτι πο ν τροποποιε τν οσα κα τ θετητα (θεες νργειες) τς Τριδος. Απλς πσταση το Λγου δν εναι στ ξς γυμν, λλ φρει πντοτε νωμνη μαζ της τ θεωμνη φση του, ατν πο κανε δικ του μ τ θεα του νανθρπηση, ζησε μαζ της στ γ, τλεσε τ σωτρια βουλ το Πατρς κα τν κανε κοινων τς πειρης θεας δξας του. Δν χουμε, λοιπν, τετρδα, λλ Πατρα, Υἱόν (μ τν νθρωπτητ του) κα Πνεμα γιο, τ ποον χρισε μ τ χρη του τν νθρπινη φση το Σωτρος240.

Η ᾿Ανληψη το Κυρου σηματοδοτε μα να κατσταση ζως δι τν νανθρωπσαντα Λγο το Θεο. Ο Κριος εναι πρτατος βασιλες το ορανο κα τς γς, κριος τς στορας κα το κσμου. Εναι ρχων τς θεας βασιλεας, τς ᾿Εκκλησας του πο δρυσε στ γ, τς ποας εναι ἀόρατη κα μυστικ κεφαλ κα τν ποα ζωοποιε μ τ πανγιο Πνεμα του, πο στειλε στος μαθητς μετ τν κ το κσμου ποδημα του. Στος ορανος Σωτρ σκε τ βασιλικ του ξωμα σ συνδυασμ μ τ προφητικ, κυβερνντας τν ᾿Εκκλησα του κα μεσιτεοντας πρ ατς στν ορνιο Πατρα του241.

Τν ᾿Ανληψη το Χριστο διαζντως τιμ ᾿Ορθοδοξα, βλποντας σ᾿ ατν τ δικ της θεμορφη οσα, τ θεοδυναμα κα τ χριστμορφ της αγλη κα λαμπρτητα.

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.