ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΑΡΘΡΟΝ ΟΓΔΟΟΝ

«Κα ες τ Πνεμα τ γιον, τ κριον, τ ζωοποιν, τ κ το Πατρς κπορευμενον, τ σν Πατρ κα Υἱῷ συμπροσκυνομενον κα συνδοξαζμενον, τ λαλσαν δι τν προφητν».

Μετ τ δο πρτα πρσωπα τς γας Τριδος, τ Σμβολο τς Πστεως κθτει στ παρν ρθρο του τν πστη τς ᾿Εκκλησας στ τρτο πρσωπο τς Τριαδικς Θετητος, τ Πνεμα τ γιον.

«Κα ες τ Πνεμα τ γιον, τ κριον, τ ζωοποιν».

Τ Πνεμα τ γιον εναι μοοσιο μ τν Πατρα, στν διο βαθμ πο μοοσιος εναι κα Υἱός. Η Σνοδος ποφεγει ν᾿ ναφρει στν ρο της τν μοουσιτητα ατν, σως γι ν᾿ ποφγει ναζωπρωση τν παθν πο προηγθηκαν κατ τν Α Οκουμενικ Σνοδο γρω π τν σχση το Υο πρς τν Πατρα («μοοσιον τ Πατρ»). Ως γνωστν, Αρειος, παρλληλα μ τ θετητα το Λγου, πρριπτε κα τ θετητα το παναγου Πνεματος, τ ποο θεωροσε μοως κτσμα το Πατρς. Τ διο παναλμβανε κα Μακεδνιος, πατριρχης Κων/πλεως. Γι ν᾿ ντικροσει τν κακοδοξα ατ πο δν ταν μικρτερη τς ρειανικς, ᾿Εκκλησα συνεκλεσε τ Β Οκουμενικ της Σνοδο στν Κων/πολη τ 381289, τν ρο τς ποας, πο εναι ρκετ συνεπτυγμνος κα περιεκτικς, θ ξετσουμε στ συνχεια.

Οτι τ Πνεμα τ γιον εναι πλρης κα τλειος Θες ποτελε πστη πο μαρτυρεται πλοσια στν γ. Γραφ. Στς Πρξεις τν ᾿Αποστλων (5, 3-4), που στορεται πτη το χριστιανικο ζεγους ᾿Ανανα κα Σαπφερας, τονζεται ρητς τι ᾿Ανανας μ τ ψεδος του δν ξαπτησε νθρωπο κοιν, λλ τ Πνεμα το Θεο, δηλαδ τν διο τν Θε· «οκ ψεσω νθρποις, λλ τ Θε»290. Λγος περ τς θετητος το γ. Πνεματος γνεται κα σ λα τ χωρα κενα, στ ποα τ Πνεμα συμπαρατθεται, ς διο πρσωπο, μαζ μ τν Πατρα κα τν Υἱό· Ματθ. 28, 19· «Πορευθντες μαθητεσατε πντα τ θνη, βαπτζοντες ατος ες τ νομα το Πατρς κα το Υο κα το γου Πνεματος». 2 Κορ. 13, 13· «Η χρις το Κυρου ᾿Ιησο Χριστο κα γπη το Πατρς κα κοινωνα το γου Πνεματος μετ πντων μν». 1 Κορ. 16, 22-24, κ..

Ο Ορος τς Συνδου ποκαλε τ Πνεμα το Θεο «γιον». Η γιτητα εναι κορυφαα διτητα το Θεο. Τ δ Πνεμα, ς μοοσιο μ τν Πατρα, εναι κα ατ στν διο βαθμ γιο. Οποιεσδποτε τλειες πο παρατηρονται στ φυσικ κα τν θικ τξη τν κτισμτων, εναι ξνες πρς τ φση του. Δν εναι δ μνον γιο, λλ κα παρεκτικν γιτητος. Μ τν γιτητ του συγκροτε τν γιτητα τς ᾿Εκκλησας. Η γιαστικ χρη του συγκρατε τ σμα το Χριστο, γιζει τος πιστος κα τος συνπτει μ τ θετητα. Εναι πηγ χαρισμτων μ τ ποα συνχει κα ζωοποιε τν ᾿Εκκλησα.

Ως πλρης κα τλειος Θες τ Πνεμα εναι «κριον κα ζωοποιν». Εναι κριον, στ διο μτρο πο ποκαλεται στ Σμβολο κριος κα ᾿Ιησος Χριστς· «Κα ες να Κριον ᾿Ιησον Χριστν». Η κυριτητα ατ εναι πρροια τς σοτιμας το γου Πνεματος μ τ λλα πρσωπα τς γας Τριδος. Εναι δ κυριτητα πλυτη. Καμα λλη παρκτ δναμη δν μπορε ν τν νακψει ν τν πισκισει, γιατ λα τ ντα εναι πλασμνα στν κτιστη χρη το γου Πνεματος, συνχονται κα συγκρατονται σ᾿ ατν κα ζωοποιονται, κατευθυνμενα στν τελικ προορισμ τους. Εξω π τ χρη το γ. Πνεματος τποτε τ κτιστ δν πρχει, κτς π τ κακ κα τν μαρτα, τ ποα μως δν εναι ντα παρκτ· εναι «μ ντα». ᾿Απ τ γιο Πνεμα κπορεεται κθε οσωση κα ζω, παρξη τσο φυσικ σο κα πνευματικ.

Σ ραιτατους ποιητικος τνους κα μ μβρθεια θεολογικ τς πι πνω λθειες τονζουν ο ᾿Αναβαθμο, τος ποους ᾿Εκκλησα μας ψλλει στν Ορθρο κθε Κυριακ, σμφωνα μ τν τξη τς Παρακλητικς.

Θ ταν χρσιμο γι τ θμα μας ν δομε τ λγουν σχετικ ο ξιοθαμαστοι ατο κκλησιαστικο μνοι.

᾿Αναβαθμο Α Ηχου.

«Αγίῳ Πνεματι, τιμ κα δξα, σπερ Πατρ, μα κα Υἱῷ· δι τοτο σωμεν τ Τριδι μονοκρατορίᾳ».

(Στ γιο Πνεμα ρμζει τιμ κα δξα, πως ρμζει στν Πατρα κα τν Υἱό. Γι᾿ ατ ς νυμνσουμε τ να κα μοναδικ κρτος τς Τριδος).

«Αγίῳ Πνεματι, πσα κτσις καινουργεται, παλινδρομοσα ες τ πρτον· σοσθενς γρ στι Πατρ κα Λγ».

τ δναμη το γ. Πνεματος λκληρη κτση γνεται καινοργια, πιστρφουσα στν πρτη της (προπτωτικ) κατσταση· διτι (τ Πνεμα) χει ση δναμη μ τν Πατρα κα τν Λγο].

«Αγίῳ Πνεματι, τιμν, προσκνησιν, δξαν κα κρτος, ς Πατρ τε ξιον, κα τ Υἱῷ δε προσφρειν· Μονς γρ στιν Τρις τ φσει, λλ᾿ ο προσποις».

(Στ γιο Πνεμα ξζει ν προσφρουμε τιμ, προσκνηση, δξα κα κρτος, πως ξζει ν τ προσφρουμε στν Υἱό κα τν Πατρα. Διτι Τρις εναι μονδα κατ τν οσα κα χι κατ τ πρσωπα).

᾿Αναβαθμο Β Ηχου.

«Αγίῳ Πνεματι, τ βασιλεειν πλει, τ γιζειν, τ κινεν τν κτσιν· Θες γρ στιν, μοοσιος Πατρ κα Λγ».

(Στ γιο Πνεμα πρχει δναμη ν βασιλεει, ν γιζει κα ν θτει σ κνηση τν κτση. Κα ατ, γιατ εναι τλειος Θες, μοοσιος μ τν Υἱό κα τν Πατρα).

«Αγίῳ Πνεματι, ζωαρχα κα γρας· πντα γρ τ κτιστ, ς Θες ν δυναμο, συντηρε ν Πατρ δι᾿ Υο δ».

(Στ γιο Πνεμα πο εναι παρεκτικ ζως, νκει τιμ κα σβας. Διτι λα τ κτιστ, ς Θες ληθινς, τ γεμζει μ δναμη κα τ συντηρε «ν Πατρ δι᾿ Υο δ», δηλαδ σμφωνα μ τν τξη νργειας τς γας Τριδος).

«Αγίῳ Πνεματι, προσπηγζει πσα σοφα· νθεν χρις ᾿Αποστλοις, κα τος θλοις, καταστφονται Μρτυρες κα προφται ρσιν».

[᾿Απ τ γιο Πνεμα πηγζει κθε σοφα· π᾿ ατ χορηγεται χρη στος ᾿Αποστλους κα μ τ δναμ του θλον κα στεφαννονται ο Μρτυρες κα ο Προφτες βλπουν (κα προαναγγλουν) τ μλλοντα].

᾿Αναβαθμο Γ Ηχου.

«Αγίῳ Πνεματι, πσα γαθοδωρα, ς Πατρ κα Υἱῷ συναστρπτει· ν τ πντα ζε κα κινεται».

(Στ γιο Πνεμα, πως στν Πατρα κα τν Υἱό, κθε δωρε γαθ προρχεται σν φωτειν λμψη. Σ᾿ ατ τ πντα χουν ζω κα κινονται).

«Αγίῳ Πνεματι, νθεωρεται πσα γιτης, σοφα· οσιο γρ πσαν κτσιν· σν Πατρ γρ νυμνεται κα τ Λγ».

[Στ γιο Πνεμα πρχει κθε γιτητα κα σοφα. Ατ δνει οσα (πσταση) σ κθε κτιστ φση. Δι τοτο νυμνεται μαζ μ τν Πατρα κα τν Λγο].

«Αγίῳ Πνεματι, πς πλοτος τς δξης, ξ ο χρις κα ζω πσ τ κτσει· σν Πατρ γρ νυμνεται κα τ Λγ».

(Στ γιο Πνεμα πρχει λος πλοτος τς κτιστης θεας δξας. Ατ χορηγε χρη κα ζω σ᾿ λη τν κτση, νυμνομενο μαζ μ τν Πατρα κα τν Λγο).

᾿Αναβαθμο Δ Ηχου.

«Αγίῳ Πνεματι, πσα ψυχ ζωοται κα καθρσει ψοται λαμπρνεται, τ Τριαδικ Μονδι εροκρυφως».

[Στν κτιστη χρη το γ. Πνεματος κθε ψυχ λαμβνει ζω κα δι τς καθρσεως (κ τς μαρτας) νυψνεται πνευματικ κα λαμπρνεται κατ τρπο κρφιο κα ερ στ φς το Θεο, πο εναι νας κα τριαδικς συγχρνως].

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.