ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΑΡΘΡΟΝ ΔΕΚΑΤΟΝ

«Ομολογ ν βπτισμα ες φεσιν μαρτιν».

Στ ρθρο ατ γνεται λγος περ το μυστηρου το βαπτσματος, τ ποον παρχει φεση μαρτιν. Η μνεα το βαπτσματος μετ τν περ ᾿Εκκλησας λγον εναι πολ φυσικ, δεδομνου τι μ τ ερ ατ μυστριο γνεται πσημα εσοδος το νθρπου στν ᾿Εκκλησα κα νσωμτωσ του στ μυστικ σμα το Χριστο. Τ βπτισμα εναι κορυφαο μυστριο, παρατητο δι τ σωτηρα το νθρπου. Μαζ μ τ θεα Εχαριστα καλεται μυστριο «Κυριακ», διτι δι τ μυστρια ατ χουμε ρητ μαρτυρα στ Γραφ γι μεση σσταση ατν π τν Κριο, ποα π καννα δν μπορε ν μφισβητηθε. Γι τ πλοιπα μυστρια τ Σμβολο δν κνει λγο, εναι μως ατονητο τι τ προϋποθτει. Στ συνχεια θ κνουμε μα γενικ ναφορ στ κκλησιαστικ μυστρια, τσο περισστερο σο σ᾿ ατ στηρζεται κατ᾿ ξοχν τ γιαστικ ργο τς ᾿Εκκλησας, δ πιστς πρπει ν γνωρζει ,τι φορ σ᾿ ατ δι ν εναι συνειδητ μλος της κα ν ργζεται ποτελεσματικτερα δι τ σωτηρα του.

Τ μυστρια εναι θεοσστατες τελετς, ο ποες χορηγον στν νθρωπο τ θεα χρη.

Η θεα χρη εναι γιαστικ νργεια το Θεο ποα πρρευσε π τ σταυρικ θυσα το Χριστο, δι τς ποας πραγματοποιεται σωτηρα338 στν γιαστικ χρο τς ᾿Εκκλησας. Χωρς ατν τ λυτρωτικ ργο το Σωτρος μνει νενργητο κα νεκπλρωτο. Η θεα χρη εναι νργεια κοιν κα τν τριν προσπων τς γας Τριδος, ν κα κυριολεκτεται στν γιαστικν νργεια το παναγου Πνεματος. Τοτο μπορομε ν δομε συνεκδοχικς στν κφνηση το ερα κατ τ θεα Λειτουργα· «Η χρις το Κυρου μν ᾿Ιησο Χριστο κα γπη το Θεο κα Πατρς κα κοινωνα το γου Πνεματος εη μετ πντων μν».

Η θεα χρη δν εναι δναμη κτιστ μ τν ποαν νθρωπος μπορε ν πικοινωνσει μ τν πρσιτη οσα το Θεο, πως πιστεουν ο Ρωμαιοκαθολικο, ο ποοι δν δχονται δικριση οσας κα νργειας στν Τριαδικ Θε. Κατ τν ρθδοξη πστη χρη εναι νργεια κτιστη πο πορρει σωτερικ π τν οσα το Θεο, ποα μπορε ν σσει κα ν θεοποισει τν νθρωπο. Στ θεολογα τν Ρωμαιοκαθολικν θωση, ς νκραση τς φσεως μ τν κτιστη θεα νργεια (κα χι φυσικ μ τν μθεκτη οσα το Θεο) εναι κτι τ ντελς διανητο. Γι᾿ ατος θωση εναι πλ θικ κλμπρυνση τς φσεως κα τποτε περισστερο. Εναι θαση το φωτς (τς δξης), χι νκραση μ ατ.

Οπως επαμε, θεα χρη εναι πολτως ναγκαα πρς σωτηρα. Χωρς ατν νθρωπος μνει στν περιοχ τς φσεως πο βαρνεται μ τν μαρτα το προπτορα κα π πλον μ τς δικς του προσωπικς μαρτες, κα σν ττοιος εναι πλσμα φθαρμνο κα νοχο πναντι στν Θε. Εναι τκνο φσει ργς339, βρισκμενο κτω π τν πικρτεια το πνευματικο θαντου κα μ μπορντας ατοδναμα ν᾿ ποφγει τν αἰώνια καταδκη του.

Η θεα χρη εναι χρισμα (ατ σημανει ρος), δρο Θεο340 πρς τν νθρωπο. Η χοργησ της δν ξαρτται π ποκειμενικς νθρπινες συνθκες. Δν ξαρτται π τν θικοπνευματικ κατσταση κα τν ρετ το νθρπου, στε ατς ν τν παιτε δικαιωματικ π τν Θε σν μισθ δι τ νρετα ργα κα τν γιτητ του. Ατ τν πατηση εχαν ο φαρισαοι τς ποχς το Κυρου. ᾿Ενμιζαν τι ποτιθμενη γιτητ τους τος παρεχε τ δικαωμα ν ξιον π τν Θε τ σωτηρα ς μοιβ δι τ νρετα ργα τους. Σμφωνα μ τος λγους το Κυρου, κα πλον νρετος νθρωπος, ταν πρττει τ καθκον του, φελει ν χει τν ασθηση τι εναι χρεος δολος πο κινεται στ αστηρ πλασια το προσωπικο χρους του κα τποτε περισστερο341.

Η θεα χρη εναι δωρε το Θεο καθολικ. Χορηγεται σ λους νεξαρετα τος νθρπους, πο εναι σ σο μτρο παιδι το Θεο. Πς μως λειτουργε στ π μρους, γνοομε. Ατ πο εναι ββαιον εναι τι δν εναι δναμη ναγκαστικ. Δηλαδ δν ξαναγκζει καννα ν τν κνει ποδεκτ342. Ο νθρωπος πρπει ν θελσει βαστα τ δρο το Θεο, διτι τοτο συμφωνε μ τν ψηλ περιωπ του, ς δημιουργματος λογικο κα «εκνος» Θεο. Σ ντθετη περπτωση, ν δηλαδ χανε τν λευθερα του, σ τποτε δν θ διφερε π τ βοσκματα. Αν μως δεχτε ατοπροαρετα τ χρισμα το Θεο κα συνεργσει λεθερα μ ατ, θ χει σν πιβρβευση τν ελογα κα τ σωτηρα του. ᾿Εν πλιν ν ρνηθε τ θεα δωρε κα παραμενει πεισματικ κλεισμνος στ φθαρμνα ρια τς φσες του, χρη το Θεο θ μενει νενργητη σ᾿ ατν κα τελικ θ τν γκαταλεψει343, μ ποτλεσμα ν πωρωθε ψυχικ κα ν παραδοθε στν αἰώνιο πνευματικ θνατο.

Στ σωτηρα το νθρπου ρλος τς χριτος το Θεο εναι πρωταρχικς. Η σωτηρα δν εναι καρπς το «θλοντος οδ το τρχοντος, λλ το λεοντος Θεο»344. Παρ τατα, σμπραξη το νθρπου ποτελε παρατητη συνθκη πρς σωτηρα. Οπου δν πρχει συνθκη ατ, σωτηρα παραμνει νφικτη. Γι ν σωθε, λοιπν, νθρωπος πρπει ν συντρξουν δο τιν· πρτιστα κα κρια χρη το Θεο κα σ δετερη, πλν παρατητη μορα, λεθερη συνργεια το νθρπου. Χωρς τν να π τος δο παργοντες ατος, σωτηρα δν πρχει. Στ βση ατ ξηγεται κα δυναττητα τς κολσεως, τ γεγονς τι νθρωποι πολλο θ χαθον στν περιοχ το αἰώνιου πνευματικο θαντου. Ετσι παληθεονται κα ο λγοι το Κυρου, τι «πολλο εσι κλητο, λγοι δ ο κλεκτο»345 κα τι «ερχωρος δς πγουσα ες τν πλειαν κα πολλο εσιν ο εσερχμενοι δι᾿ ατς»346.

Τ κκλησιαστικ μυστρια εναι δραστικ μσα τς χριτος. Ατ σημανει τι χορηγον παρατητα («ξ νγκης») τ χρη, διτι χοργηση ατς ξαρτται ποκλειστικ π τν ξιομισθα το λυτρωτικο ργου το Χριστο κα χι π λλες ντικειμενικς ποκειμενικς συνθκες. Γι ν χορηγσουν μως τ χρη πρπει ν εναι μυστρια γκυρα, δηλαδ ν τελονται π κανονικος ερες κα παρατητα στν γιαστικ χρο τς ᾿Εκκλησας. Τ μυστρια πο τελον ο αρετικο κα ο σχισματικο, πειδ τελονται ξω π τν ᾿Εκκλησα, εναι κυρα. Αλλωστε, πς εναι δυνατν ν χορηγσουν ο αρετικο τ χρη, τν ποαν χασαν, φο ποκπηκαν π τν κορμ τς ᾿Εκκλησας; Μπως κα λαμπτρας πο ποσυνδθηκε π τ γενντρια το λεκτρικο ρεματος μπορε ν λειτουργσει κα ν δσει φς; Παρλληλα πρπει ν τελονται σμφωνα μ τ καθιερωμνο τυπικ τς ᾿Εκκλησας. Η θικ ποιτητα κα τ ποιο φρνημα τν κκλησιαστικν λειτουργν δν σκον ροπν π το κρους κα τς κανονικτητος τν μυστηρων. Ενας μαρτωλς λειτουργς μπορε ν τελσει γκυρα τ μυστρια, ρκε ξωτερικ ν τελε ,τι παιτε ᾿Εκκλησα κα μ σοβαρτητα φυσικ κα χι μ διθεση μπαικτικ. Η θεα χρη μπορε ν διοχετευτε δι μσου ποιουδποτε γωγο, σχετα ν ατς εναι πολτιμος ετελς. Η ποιτητα το γωγο δν χει σημασα, χωρς ν θλουμε μ ατ ν πομε, τι ο τελετουργο τν μυστηρων δν πρπει ν προσχουν τν θικ τους ζω, πο σ ρνητικ περπτωση μπορε ν δημιουργσει μφιβολες στς συνειδσεις τν πιστν ς πρς τν γκυρτητα τν τελουμνων π᾿ ατν μυστηρων.

Τ κκλησιαστικ μυστρια, ν κα δραστικ μσα τς χριτος, δν νεργον στσο τ διο στς ψυχς τν πιστν πο τ δχονται. ᾿Εδ νακπτει να πολ σοβαρ ζτημα, τ ποο δν πρπει ν γνοον ο πιστο. Αλλο εναι χοργηση τς χριτος κα λλο σωτρια πενργει της, ποα ξαρτται π συνθκες ποκειμενικς το κοινωνοντος το μυστηρου πιστο. Δι ν λειτουργσει λυτρωτικ χρη, πρπει δκτης το μυστηρου ν χει τ δουσα θικοπνευματικ προπαρασκευ, διτι τ μυστρια δν εναι τελετς μαγικς πο νεργον τυφλ κα νεξρτητα π τν ψυχικ κατσταση στν ποα βρσκονται ο δεχμενοι τ μυστρια πιστο. Παρδειγμα τ μυστριο τς θεας Εχαριστας

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.