ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

ΑΡΘΡΟΝ ΔΩΔΕΚΑΤΟΝ

«Κα ζων το μλλοντος αἰῶνος. ᾿Αμν».

Μ τν νσταση τν νεκρν ρχζει μλλουσα ζω. Ο αἰώνας το Θεο, φθαρτος κα τελετητος. Η νσπερη μρα τς θεας βασιλεας. Τ φς τ δυτο κα διδοχο. Η «γδος» το Χριστο427. Η να οκονομα ζως πο θ διαδεχτε τν παλαιτητα τς φθαρμνης μαρτωλς φσεως. «Δετε ο ελογημνοι το Πατρς μου κληρονομσατε τν τοιμασμνην μν βασιλεαν π καταβολς κσμου»428, θ πε Χριστς σ᾿ κενους πο κατ τ μλλουσα κρση θ στκονται στ δεξι του. ᾿Ελτε ν ζσετε στ βασιλεα το Πατρς μου τ να σας ζω, τν μορφη κα διεξδευτη, τ γεμτη χαρ κα ληκτη εφροσνη κα γαλλαση.

Πς θ εναι ζω στ βασιλεα το Θεο δν μπορομε π τοδε ν γνωρζουμε. Ο ᾿Απ. Παλος, πο ρπγη ως τρτου ορανο κα ξιθηκε π τν Θε ν ζσει γι λγο τ μακαριτητα το Παραδεσου, δν μπρεσε ν μς τν περιγρψει. Ηταν κατσταση ζως, βωμα θεληπτο πο δν μπορε ν συλλβει δινοια νθρπου κα ν ζσει καρδι του στν οκονομα τς παροσης ζως429. Ο λξεις εναι πολ πενιχρς γι ν κφρσουν τ βωση τς στιγμς το Θεο τ φορτισμνη μ τσο μχανο βρος μακαριτητος κα δξης. Γι᾿ ατ κα πιστεουμε στ μλλουσα ζω, κρβοντας αδμονα στν ψυχ μας τ προχο μυστικ!

Ο νθρωπος στ μλλουσα ζω θ ζσει ς μα να κα φθαρτη ψυχοσωματικ νττητα. Δν θ ζσει δ μονχα ψυχ του, λλ κα τ νακαινισμνο σμα του μ τ ποον ψυχ θ νωθε κα πλι κατ τν γερση τν νεκρν. Ο προορισμς το σματος εναι ν εσλθει κα ατ στν φθαρτο αἰῶνα το Θεο, στν πραντη χαρ τς θεας βασιλεας. Δν θ τ νικσει σψη τς φθορς, λλ θ τ λαμπρνει φθιτη δξα το Θεο. Κατ τν ρθδοξη πστη μας θωση το νθρπου, πο εναι τ σχατο γαθ, εδικς λγος κα τ τλος τς πρξες του, δν φορ μονχα στν ψυχ λλ κα στ σμα, τ ποον, φο πορρψει τν παχτητα τς λης, θ διαπερται π τν κτιστη θεα νργεια, θ λμπει σν νας λλος μικρς λιος430, καταλαμπμενο π τ φς το Χριστο, πως τ εδαν ο μαθητς στ Ορος τς φανερσεως το Θεο. Θ εναι σμα θεωμνο κα φθαρτο, κατλληλο ν ζε στν ϋλο αἰῶνα το Θεο. Ο λθειες ατς τονζουν τ μεγλη ξα το νθρωπνου σματος, τ ποον, πολλο, ετε π γνοια ετε π διαστροφ, διασρουν κα ξευτελζουν. Τ σμα δν εναι μονχα νας τς ψυχς, λλ κα νας το Πνεματος το Θεο. ᾿Εκενον δ πο φθερει τν να το Θεο, θ τν φθερει διος Θες431.

Η ζω στ βασιλεα το Θεο θ εναι δικοπη κα διπτωτη. Δν θ τ βαρνει χρονικ στιγμ, γιατ ροδης χρνος τς γς καμα θση δν θ χει στ κρτος τς αωνιτητος το Θεο. Θ εναι μα διαρκς στιγμ μπολιασμνη στ αἰώνιο παρν το Θεο. Επομνως δν θ χει μεταπτσεις κα μεταλλαγς, πο τσο ντονα χαρακτηρζουν τ ζω μας δ στ γ. Δν θ τ βαρνει κπωση κα νγκη νπαυλας κα ψυχαγωγας. Οτε να κα κρος θ τ σημαδεουν, πο εναι συμπτματα το παροδικο χρνου στν ποον ξελσσεται παροσα οκονομα τς ζως. Θ εναι δ τσος συνεπαρμς τς φσεως κα γοητεα πο θ νιθουν τ μακρια πνεματα στ βασιλεα τν ορανν, στε ποιαδποτε χληρ νμνηση τς πρτερης φθαρμνης ζως, κθε στοιχεο τς παλαις πκηρης φσεως ν χνονται στν καιντητα τς ναγεννημνης πρξεως. Επομνως τ ρτημα πο μ τση φλεια τθεται· τ θ κνουν ο νθρωποι στ μοντονη ζω τς θεας βασιλεας, προδδει γνοια μλλον παρεκδοχ τς νας τξεως πραγμτων στ μυστηριακ αἰῶνα το Θεο. Αραγε τ κνουν κα ο γγελοι στ μακριο χρο τς θεας βασιλεας; Ο γιος Γρηγριος Νσσης, ντικροοντας τς πψεις το ᾿Ωριγνη περ κρου ς τς κυρας ατας τς πτσεως τν νοερν ντων κατ τν πρχρονη παρξ τους, διετπωσε πολ ραες δες γρω π τ μακαριτητα τς θεας βασιλεας. Κατ τν Αγιο, τ γαθν εναι τ μνο πο ληθιν πρχει (τ κακν εναι μ ν) κα π τ φση του εναι ἀόριστο (χωρς ρια) κα διεξδευτο. Οταν, λοιπν, τ ν βρσκεται στ γαθ κα τ πολαμβνει, δν μπορε ν τ ξαντλσει, φθνοντας στ πρας τς πολασεως, πειδ ττοιο πρας δν πρχει, μα κα τ γαθν –πως επαμε– δν χει ρια, δν περατοται. Διοδεοντας, λοιπν, τ γαθ κα ρωτικ συμπλεκμενο μ ατ, παρακαλε τν Θε ν το χορηγσει μεγαλτερη δση τς μακαρας πολασεως· κα ταν Θες, νταποκρινμενος στ ατημα, τ χορηγσει, τ ν ζητ να χοργηση κ.ο.κ.432 ᾿Επειδ δ δψα το γαθο εναι κρεστη, τ πργμα θ προβανει π᾿ πειρον, χωρς ποτ κρος ν σφραγσει τν κινητικτητα ατν οτε κα ν λξει μακαρα πλαυση το γαθο433.

Η ζω το μλλοντος αἰῶνος μ τν ποα κατακλεεται τ ερ Σμβολο τς Πστεως εναι ληθιν ζω το νθρπου, στν ποαν κβλλουν πστη κα λπδα του, γνας κα σκησ του, ο ραματισμο κα ο νατενσεις του. Η πλη το ορανο, τν ποαν τσο μορφα περιγρφει τ ερ βιβλο τς ᾿Αποκαλψεως, εναι πραγματικ πλη το πιστο. «Ο γρ χομεν δε μνουσαν πλιν», λγει γιος ᾿Απστολος, «λλ τν μλλουσαν πιζητομεν»434. Η γινη πλη μας δν εναι διαρκς κα μνιμη. Εναι προσωριν κα σντομη. Διαρκε λγες μνο στιγμς, διαρρει κα χνεται. Η ορνια μως πλη τν ποαν πιζητομεν, μνει ες τν αἰῶνα, σλευτη κα διπτωτη. Ο πιστς χριστιανς φελει ν πιδικει ατ πο θ εναι σταθερ δικ του, κτμα του μνιμο κα ναφαρετο, κτπητο π τ χρνο, πρσβλητο στ φθορ. Αλλωστε, κατ τν διο ᾿Απστολο, τ πολτευμα τν χριστιανν δν εναι δ στ γ, λλ᾿ πκειται στος ορανος· «ν ορανος πρχει»435. Πο σημανει τι σοι πιστεουμε δν εμαστε πολτες τς γς, λλ πολτες το ορανο, «ορανοπολτες». ᾿Εδ εμαστε ξνοι κα παρεπδημοι436, βρισκμενοι σ πορεα πρς τ μονιμτητα τς θεας βασιλεας, που ζον αἰώνια γγελοι κα νθρωποι, πολιτογραφημνοι μ τ αμα το ᾿Αρνου στς δλτους τς θεας βασιλεας, στ βιβλο το ορανο437. Στ πολτευμα το ορανο δν θ πρχει ντιπαλτητα τν δυνμεων το σκτους, σκοτειν μηχαν το χθρο, ο δυνμεις τς φθορς κα το θαντου, λλ θ πρχει σλευτη παρταξη το ορανο, σναξη τν δικαων κα τν γων μ πικεφαλς τν γα Θεοτκο, τ τγματα τν γγλων, σ να χορ πανηγυρικ, που χος καθαρς ορταζντων, νυμνοντων τ κρτος το Παμβασιλως τς δξης.

Η προσδοκα το μλλοντος αἰῶνος, τς ζως τς φωτεινς κα νσπερης, δνει κουργιο στν πιστ πο τσο σκληρ ταλαιπωρεται στν παρντα βο, τν ζυμωμνο μ πνο κα δκρυα, μ πειρασμος κα θλιτητες, μ αματα κα στεναγμος. ᾿Απ τ στεν παραθυρκι τς ζως ατς, παρνοντας λγο φς π τν νσπερη μρα το Θεο, παρνει νσα ασιοδοξας στν παρντα βο του, τοννεται στν καθημεριντητ του, γιγαντνεται στ γλυκι προσδοκα του, χοντας συνασθηση τι τ παθματα το νν καιρο δν εναι ξια πρς τν «μλλουσαν δξαν ποκαλυφθναι ες μς»438. Κα προχωρε στν πνευματικ του τελεωση μεταμορφομενος «π δξης ες δξαν»439 μ τ βοθεια τς χριτος το Θεο, πο νοιξε διπλατα τν οραν γι ν μπε μσα τ πλσμα τ πονεμνο κα ξιραστο, πο τσο πολ ποφρει στ γ π τν κακουργα το χθρο. Πορεεται «μωμος ν δ» πρς τν πλη «τν τος θεμελους χουσαν ς τεχντης κα δημιουργς Θες»440. Τ ραμα το μλλοντος αἰῶνος γλυκανει κα ραζει τ ζω του, δνοντας νημα κα σκοπ στν παρξ του, ρζοντες νοικτος κα φωτεινος, τ γλυκι λπδα «τν πτωχν», «ν στιν βασιλεα τν ορανν»441.

προηγούμενη  επόμενη

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.