ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΥΠΟΤΡΟΦΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ
ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ Α.Α.
ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟ 16ο

(24- 28 Φεβρουαρίου 2006)

Οι υπότροφοι του Θεολογικού Οικοτροφείου της Αποστολικής Διακονίας μέσα στα πλαίσια της πολιτιστικής συνεργασίας με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αφού η Αποστολική Διακονία φιλοξενεί στο Θεολογικό Οικοτροφείο αυτής κάθε καλοκαίρι περί τα 30 στελέχη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από όλο τον κόσμο για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και γνωριμία με τον ελληνικό πολιτισμό και την ορθόδοξη παράδοση, πραγματοποίησαν εκπαιδευτική επίσκεψη στη Ρώμη. Οι υπότροφοι επισκέφθηκαν τις κατακόμβες της Αγίας Πρισκίλλης, όπου έψαλαν το απολυτίκιο των Αγίων Μαρτύρων και ετέλεσαν τρισάγιο στη μνήμη των κοιμηθέντων Χριστιανών των πρώτων χριστιανικών αιώνων, αφού ο ιερός αυτός χώρος ήταν και κοιμητήριο, την βασιλική του Αγίου Πέτρου και τον τάφο του Αποστόλου Πέτρου, τη βασιλική του Αποστόλου Παύλου εκτός των Τειχών, όπου προσκύνησαν τον τάφο του και έψαλαν το απολυτίκιό του, το Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο, στο οποίο ενημερώθηκαν από τον Πρύτανη για τα προγράμματα σπουδών, τα μουσεία του Βατικανού. Την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2006 ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος λειτούργησε με τους ιερείς που συνόδευαν την αποστολή, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ιταλίας κ. Γενναδίου, στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος Ρώμης. Στη θεία λειτουργία έψαλαν οι φοιτητές του Θεολογικού Οικοτροφείου. Τέλος, έγιναν δεκτοί σε ιδιαίτερη ακρόαση από τον Πάπα της Ρώμης κ.κ. Βενέδικτο 16ο στο Βατικανό, την Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2006, ώρα 12:00.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, προσφωνώντας την Α.Α. τον Πάπα της Ρώμης κ.κ. Βενέδικτο 16ο, ανέφερε τα εξής:

«Αγιώτατε,
Στους τοίχους των κατακομβών της Ρώμης υπάρχει μερικές φορές ζωγραφισμένη η μορφή μιας γυναίκας που προσεύχεται, η Δεομένη (Orans). Ατενίζει προς τον ουρανό, με τα χέρια της ανοιχτά και υψωμένα, με τις παλάμες προς τα επάνω. Αυτή είναι μία από τις αρχαιότερες Χριστιανικές εικόνες. Ποιαν απεικονίζει: την Παρθένο Μαρία, την Εκκλησία ή την προσευχόμενη ψυχή; Ή ίσως και τα τρία μαζί; Όπως κι αν ερμηνευθεί αυτή η εικόνα απεικονίζει μία βασική Χριστιανική στάση: τη στάση της επίκλησης, της πρόσκλησης, της προσμονής του Αγίου Πνεύματος στο λαό του Θεού.

Δοξάζουμε τον Άγιο Θεό, τον Παράκλητο, το Πνεύμα της αληθείας, που συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας, ο οποίος μας αξίωσε σήμερα να συναχθούμε επί τω αυτώ και να έχουμε την ευλογία και την πνευματική χαρά να συναντήσουμε την Αγιότητά Σας, τον Πάπα και Επίσκοπο Ρώμης, να συνδεθούμε με τις κοινές μας ρίζες, να προσευχηθούμε στους τάφους των Μαρτύρων, να προσκυνήσουμε τους τάφους των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, να συναντήσουμε αδελφούς.

Όλα ξεκίνησαν με την επίσκεψη στην Αθήνα του μακαριστού προκατόχου Σας Πάπα Ιωάννου-Παύλου του Β΄, όταν ακολουθώντας τα βήματα του Αποστόλου Παύλου, προσκύνησε, συνοδευόμενος από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλο, στον Άρειο Πάγο, εκεί που ο Απόστολος εκήρυξε στους Αθηναίους τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Χριστό. Ακολούθησαν ανταλλαγές στελεχών των δύο Εκκλησιών, η πολιτιστική συνεργασία με την Αποστολική Βατικανή Βιβλιοθήκη για την έκδοση του Μηνολογίου του αυτοκράτορος Βασιλείου του Β΄, και τέλος ένα ετήσιο πρόγραμμα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και γνωριμίας με τον ελληνικό πολιτισμό και την ορθόδοξη παράδοση για 30 στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας, που πραγματοποιείται κάθε καλοκαίρι με πρωτοβουλία της Αποστολικής Διακονίας, του Θεολογικού Οικοτροφείου και την ευλογία του Μακαριωτάτου κ.κ. Χριστοδούλου. Ήδη σε άριστη συνεργασία με το Ποντιφικό Συμβούλιο για την ενότητα των Χριστιανών προγραμματίσαμε τη δεύτερη εκπαιδευτική επίσκεψη το καλοκαίρι του παρόντος έτους.

Η Αποστολική Διακονία, που διακονεί την Εκκλησία 70 χρόνια, είναι ο επίσημος ιεραποστολικός, εκδοτικός και κατηχητικός Οργανισμός της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τη θέση του νυν ομιλούντος Γενικού Διευθυντού εκλέισαν προσωπικότητες, ακαδημαϊκοί, πρυτάνεις, μεταξύ των οποίων και ο προκάτοχός μου -σήμερα Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας- κ. Αναστάσιος.

Σήμερα σας επισκεπτόμεθα με επιτελικά στελέχη του Οργανισμού της Αποστολικής Διακονίας, ως ο Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Μάνταλος, Διευθυντής Υπηρεσιών, ο Αρχιμανδρίτης π. Αλέξιος Ψωίνος, Διευθυντής του Θεολογικού Οικοτροφείου, τους ιερείς και φοιτητές του Οικοτροφείου, που εφέτος συμπληρώνει 72 χρόνια ζωής και στο οποίο έχουν φιλοξενηθεί περί τους 6.000 επιστήμονες και στελέχη της Εκκλησίας μας, από τους οποίους πολλοί σήμερα έχουν αναδειχθεί σε εκκλησιαστικές προσωπικότητες.

Ο ομιλών, ως νεώτερος σε όλα Επίσκοπος, δεν είχε την τιμή και την ευλογία να Σας γνωρίσει προσωπικά. Πρωτάκουσε για Σας, τον τότε Καρδινάλιο Ιωσήφ Ράντζιγκερ, τον διαπρεπή θεολόγο, τον άνθρωπο που ζούσε μόνος μόνο με τον Θεό, τον φίλο της Ορθοδοξίας, όταν παρακολουθούσε τα σεμινάρια του Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης, επί Μητροπολίτου Ελβετίας Δαμασκηνού Παπανδρέου.

Η πρόσφατη εκλογή σας στη θέση του Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας καλλιέργησε στη συνείδηση όλων των Ορθοδόξων την ελπίδα και την προσδοκία για την ωρίμανση του Θεολογικού Διαλόγου, που με τη Χάρη του Θεού ξεκίνησε και πάλι, και την προσευχητική διάθεση να ζήσουμε ενωμένοι το μυστήριο της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Αγιώτατε,
Στην τρίτη χιλιετία που διανύουμε, οι Χριστιανοί του κόσμου, κουρασμένοι από τη βία και τους πολέμους, την αδικία, τις έριδες και τις φιλονικίες, από τον πειρασμό της εξουσίας, θέτουν επιτακτικά ένα ερώτημα: «Γιατί, εμείς οι Χριστιανοί, είμαστε διαιρεμένοι;». Μόνο η Θεολογία και η αγάπη μπορούν να νικήσουν τη διαίρεση. Αρκεί όταν θεολογούμε, να θεολογούμε το Όνομα του Θεού και να πάσχουμε την αφαίρεση, υπερβαίνοντας τις οξειδώσεις του χρόνου, τις ψυχώσεις των περιστάσεων και τις συμβατικότητες της ιστορίας.

Ο Θεολογικός Διάλογος άρχισε και πάλι. Αυτό σημαίνει ότι η ιστορία της Εκκλησίας και του κόσμου παραμένει πάντοτε ανοιχτή στα χέρια του Θεού, ότι ο Χριστός ευρίσκεται προ των θυρών των Εκκλησιών μας και χτυπά, για να Του ανοίξουμε.

Εν κατακλείδι, ως εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστοδούλου, Σας μεταφέρω τον αδελφικό ασπασμό Αυτού και τις εγκάρδιες ευχές Του, και Σας παρακαλώ να δεχθείτε την προσωπική επιστολή Του, την οποία μου ανέθεσε να Σας επιδώσω προσωπικά.

Πριν όμως από αυτό, μαζί με τις ευχές του Μακαριωτάτου, παρακαλώ ευλαβώς, να δεχθείτε, και τις ευχές όλων των συνεργατών της Αποστολικής Διακονίας, των Πατέρων και των φοιτητών του Θεολογικού Οικοτροφείου, για να Σας χαρίζει ο Θεός, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και του Οσίου Βενεδίκτου, αδιάπτωτη υγεία, άλυπες ημέρες Πρωθιεραρχικής διακονίας, υπομονή και πνευματική ανδρεία, για να δίδετε σε όλο τον κόσμο λόγο «περί της εν ημίν ελπίδος».

Αγιώτατε,
Θα μου επιτρέψετε να κλείσω αυτές τις ταπεινές σκέψεις με ένα απόσπασμα από τις Αποστολικές Διδαχές:

.  Ήταν σιτάρι, σπαρμένο σε βουνό και σε φαράγγια.
.  Θερίστηκε, αλέστηκε, ζυμώθηκε, έγινε ψωμί.
.  Το ευλογήσαμε και αγιάσθηκε και έγινε σώμα Χριστού.
.  Και εμείς, Κύριε, σκορπισμένοι είμαστε.
.  Μάζεψέ μας κοντά Σου, Κύριε. Άλεσέ μας. Κάνε μας Ψωμί. Κάνε μας όλους μας ένα μέσα στην Εκκλησία σου και αγίασέ μας. Πάρε μας στη Βασιλεία Σου!
(Διδαχές των Αποστόλων, κεφ. 9, 4).

Αγιώτατε, Σας ευχαριστούμε. Πολλά τα έτη Σας! AD MULTOS ANNOS!».

 

Στην επιστολή του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλος γράφει τα ακόλουθα:  

«Προς
Την Αυτού Αγιότητα,
Πάπαν Βενέδικτον ΙΣΤ΄
Εις Βατικανόν.

Αγιώτατε,
Η παρουσία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου, με συνοδεία τριάκοντα δύο σπουδαστών Θεολογίας που διαμένουν εις το Οικοτροφείον της Αποστολικής Διακονίας, εις τους οποίους όχι μόνον προσφέρετε φιλοξενία, αλλά και ευγενώς συμφωνήσατε να τους δεχθείτε εις ακρόασιν, μου δίδει την ευκαιρίαν δι ' άλλην μίαν φοράν να χαιρετήσω την Υμετέραν Αγιότητα και να επικοινωνήσω μαζί Σας μέσα σε πνεύμα χριστιανικής αγάπης και να εκφράσω τα ειλικρινή αισθήματα αδελφικής εκτιμήσεως και βαθυτάτου σεβασμού. Είμαι πεπεισμένος, ότι η ακρόασις των φοιτητών από την Υμετέραν Αγιότητα, ο οποίος είσθε όχι μόνον Επίσκοπος Ρώμης αλλά και διακεκριμένος επιστήμων και διάσημος Θεολόγος, θα τους μείνει ανεξίτηλη εμπειρία ως σπουδαστών της Θεολογίας και μελλοντικών κληρικών.

Όπως έχω ήδη αναφέρει εις την από 17ης Ιανουαρίου τρ. έτους επιστολήν μου, είμεθα ευγνώμονες εις την Υμετέραν Αγιότητα, η οποία συνέβαλε εις την από κοινού έκδοσιν του Μηνολογίου του Αυτοκράτορος Βασιλείου του Β΄ και εις την παρουσίαν διακεκριμένων αξιωματούχων του Βατικανού κατά την παρουσίασίν του εις το Ελληνικόν κοινόν. Είμεθα βαθύτατα ευγνώμονες διά το πρόγραμμα ανταλλαγής Κληρικών και σπουδαστών Θεολογίας, το οποίον ευρίσκεται εις εξέλιξιν, και είμαι σίγουρος, ότι θα οδηγήσει εις μίαν βαθυτέρην γνώσιν και αλληλοκατανόηση των Εκκλησιών μας και θα βοηθήσει εις την σύσφιξιν δεσμών μεταξύ των μελλοντικών ηγετών των.

Η εκλογή Σας ως νέου Ηγέτου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας μας εγέμισε με μεγάλες ελπίδες ότι η κοινή μας πορεία προς την επαναπροσέγγισιν και επανένωσιν των Εκκλησιών μας όχι μόνον θα συνεχισθεί, αλλά ότι και με την Χάριν του Θεού, θα φθάσει εις αίσιον πέρας.

Προς αυτήν την κατεύθυνσιν προσβλέπομεν, όχι μόνον προς την βαθείαν θεολογικήν παιδείαν της Υμετέρας Αγιότητος και την ευλαβή αφοσίωσίν Της εις την Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν σε συνδυασμό με την εξαίρετη γνώση Αυτής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, των Δογμάτων και Παραδόσεων Αυτής, αλλά και προς την εκφρασμένην και διάπυρον επιθυμίαν της Υμετέρας Αγιότητος να επουλώσει τα τραύματα του παρελθόντος και να επιτύχει την ενότητα εν Αληθεία και Αγάπη.

Όπως είχα την ευκαιρία να αναφέρω εις τον Εκλαμπρότατον Καρδινάλιον κ. Dionigio Tettamanzi, Αρχιεπίσκοπον του Μιλάνου, κατά την πρόσφατην επίσκεψίν του επί κεφαλής ομάδος 150 Ρωμαιοκαθολικών ιερέων της επαρχίας του, η ανταλλαγή αμοιβαίων επισκέψεων μεταξύ των Εκκλησιών μας, μας έχουν πείσει, ότι υπάρχει κοινή επιθυμία διά την ενότητα των Χριστιανών. Εάν δεν πείσουμε τους λαούς μας πως η επιθυμία του Κυρίου μας είναι να είμεθα οι πάντες εν, τότε δεν θα έχουμε ολοκληρώσει την αποστολήν μας εις τον κόσμον. Προσευχόμεθα να συνεχισθεί ο Θεολογικός Διάλογος μεταξύ των Εκκλησιών μας, ο οποίος, μετά από διακοπή ετών, ξανάρχισε, και ο Κύριος να ευλογήσει τις προσπάθειες που έχουμε αναλάβει προς αυτήν την κατεύθυνσιν, ούτως ώστε να αποδώσουν καρπούς. Γνωρίζουμε, ότι ο δρόμος ενώπιόν μας δεν είναι εύκολος, αλλά πιστεύουμε ότι τα αμοιβαία ανοίγματα θα μας βοηθήσουν να συναντηθούμε σε ένα κοινόν τόπον, τον οποίον η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει σημειώσει κατ' επανάληψιν: η κοινή μας πίστις κατά την διάρκειαν των οκτώ πρώτων αιώνων της Χριστιανοσύνης. Εάν είχαμε το θάρρος να επιστρέψουμε όλοι εις αυτήν την κοινήν βάσιν, θα είχαμε αυτομάτως την εν τη πίστει ενότητα.

Υπό το πρίσμα αυτό, ενθαρρυνόμεθα από παρόμοιες δηλώσεις της Υμετέρας Αγιότητος κατά το παρελθόν, ως επί παραδείγματι τα όσα είπατε σε σχέση με το θέμα του πρωτείου: "Η Ρώμη δεν πρέπει να απαιτήσει από την Ανατολή τίποτε παραπάνω, εν σχέσει προς την διδασκαλίαν περί του πρωτείου, απ' ό,τι είχε διατυπωθεί και είχε βιωθεί κατά την πρώτη χιλιετία. Όταν στις 25 Ιουλίου 1976, στο Φανάρι, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας προσεφώνησε τον επισκεπτόμενο Πάπα ως διάδοχον του Πέτρου, Πρώτον εν τιμή και ως Προκαθήμενον της αγάπης, ο μεγάλος αυτός εκκλησιαστικός ηγέτης εξέφραζε το ουσιαστικό περιεχόμενο της περί πρωτείου διδασκαλίας της πρώτης χιλιετίας. Και η Ρώμη δεν μπορεί να ζητήσει τίποτε περισσότερο". (J. Ratzinger , "Die Okumenische Situation - Orthodoxie, Katholizismus und Reformation" in Theologische Prinzipienlehre: Bausteine zur Fundamental - theologie, Munich, E. Wewel, 1982, p. 209.)

Έως ότου ο Θεολογικός Διαλόγος, ο Διάλογος της Αλήθειας, καταλήξει εις την ενότητα, η οποία είναι επιθυμητή από όλους, και σφραγισθεί με την μετοχήν εις το Κοινόν Ποτήριον, ας προωθήσουμε τον Διάλογον της Αγάπης με την ανταλλαγήν επισκέψεων, όπως η παρούσα, και με συνεργασία σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, τα οποία έχουμε κληρονομήσει από την κοινήν παράδοσιν και τα οποία δεν έχουν διαφοροποιηθεί και μας παρέχουν ένα κοινό στάδιο.

Αγιώτατε,
Κλείνοντας, επιτρέψατέ μου, δι' άλλην μίαν φοράν, να Σας διαβεβαιώσω διά τα εγκάρδια αισθήματά μου ειλικρινούς εκτιμήσεως και αδελφικής εν Χριστώ αγάπης».

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Δ Ο Υ Λ Ο Σ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αθήνησι, 17η Φεβρουαρίου 2006.  

Στην αντιφώνησή του ο Πάπας Βενέδικτος 16ος είπε τα ακόλουθα:

«Θεοφιλέστατε, Πανοσιολογιώτατοι Αρχιμανδρίται, Ιερείς, ιεροσπουδασταί και λοιποί συμμε-τέχοντες στη «μορφωτική επίσκεψη» στη Ρώμη,

Υποδεχόμενος όλους σας με χαρά και ευγνωμοσύνη επ' ευκαιρία της πρωτοβουλίας αυτής της επίσκεψης στη Ρώμη, επιθυμώ να επικαλεσθώ την παραίνεση του Αγίου Ιγνατίου, του μεγάλου Επισκόπου Αντιοχείας, προς Εφεσίους: «Φροντίστε να συγκεντρώνεσθε συχνότερα για να ευχαριστείτε το Θεό και να τον υμνείτε με δοξολογίες. Καθότι, αν θα συναθροίζεσθε συχνά, οι δυνάμεις του κακού θα κατατροπωθούν και το θανατηφόρο έργο του θα καταστραφεί από τη συμφωνία της πίστεώς σας».

Για μας τους χριστιανούς, Ανατολής και Δύσεως, στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας, οι δυνάμεις του κακού έδρασαν και στις διαιρέσεις που ακόμη διαρκούν ανάμεσα μας. Όμως, κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια πολλά παρήγορα και ελπιδοφόρα σημεία συνέβαλαν στο να ανατείλει μια νέα αυγή, της ημέρας εκείνης κατά την οποία θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε πλήρως, ότι το να είμαστε ριζωμένοι και θεμελιωμένοι στην αγάπη του Χριστού σημαίνει να βρούμε συγκεκριμένα ένα τρόπο για να ξεπεράσουμε τις διαιρέσεις μας, δια μέσου μιας προσωπικής και κοινοτικής μεταστροφής, της άσκησης του να ακούμε τον άλλο και της από κοινού προσευχής για την ενότητά μας.

Ανάμεσα στα παρήγορα δείγματα αυτής της πορείας, επιτακτικής που αδύνατο να αποποιηθούμε, χαίρω να θυμίσω την πρόσφατη και θετική εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ της Εκκλησίας της Ρώμης και της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος. Μετά την ιστορική συνάντηση στον Άρειο Πάγο των Αθηνών μεταξύ του αγαπητού μου προκατόχου, του Πάπα Ιωάννου Παύλου Β΄ και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστοδούλου, επακολούθησαν διάφορες πράξεις συνεργασίας και πραγματοποιήθηκαν πρωτοβουλίες ωφέλιμες για να γνωρισθούμε από πιο κοντά και να ενθαρρύνουμε την κατάρτιση των νεότερων γενιών. Η ανταλλαγή επισκέψεων, υποτροφιών σπουδών, η συνεργασία στον εκδοτικό τομέα, αποδείχθηκαν αποτελεσματικοί τρόποι για να προωθήσουμε το διάλογο και να εμβαθύνουμε την αγάπη, η οποία είναι η τελείωση της ζωής -όπως λέγει ακόμη ο Άγιος Ιγνάτιος- και ενωμένη με την πίστη, θα κατορθώσει να υπερισχύσει πάνω στις διχόνοιες αυτού του κόσμου.

Ευχαριστώ από καρδίας την Αποστολική Διακονία γι΄ αυτή την επίσκεψη στη Ρώμη, για τα σχέδια εκπαιδευτικής κατάρτισης που αναπτύσσει με την Καθολική Επιτροπή για τη Μορφωτική Συνεργασία με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες στα πλαίσια του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προαγωγή της Ενότητας των Χριστιανών. Είμαι βέβαιος ότι η αμοιβαία αγάπη θα μπορέσει να τροφοδοτήσει την εφευρετικότητά μας και να μας κάνει να διανύσουμε νέους δρόμους. Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που απειλούν την πίστη, να καλλιεργήσουμε το πνευματικό έδαφος που τροφοδότησε επί αιώνες την Ευρώπη, να διακηρύξουμε εκ νέου τις χριστιανικές αξίες, να προάγουμε την ειρήνη και τη συνάντηση ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, να εμβαθύνουμε εκείνα τα στοιχεία της πίστεως και του εκκλησιαστικού βίου, ικανά να μας οδηγήσουν στο νήμα του τερματισμού του δρόμου προς την πλήρη κοινωνία εν αληθεία και αγάπη, ιδιαίτερα σήμερα όπου ο επίσημος θεολογικός διάλογος μεταξύ της Καθολικής Εκκλησίας και της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο σύνολο της επανευρίσκει την πορεία του με ανανεωμένη ενεργητικότητα.

Πίστη, ελπίδα και αγάπη στη χριστιανική ζωή συμβαδίζουν. Πόσο περισσότερο αληθινή και αποτελεσματική θα ήταν η μαρτυρία μας μέσα στο σημερινό κόσμο, αν είχαμε κατανοήσει ότι η πορεία προς την ενότητα απαιτεί από όλους μας μια πιο ζωντανή πίστη, μια στερεότερη ελπίδα και μια αγάπη που να αποτελεί πραγματικά τη βαθύτερη έμπνευση την τρέφουσα τις αμοιβαίες σχέσεις μας! Η ελπίδα, όμως, ασκείται στην υπομονή, στην ταπεινοφροσύνη, στην εμπιστοσύνη σε Εκείνον που μας οδηγεί. Ο τερματισμός του στόχου προς την ενότητα ανάμεσα στους μαθητές του Χριστού, απ' ό,τι μπορεί να φανεί στα μάτια μας όχι άμεσος, δεν μας εμποδίζει να βιώσουμε ήδη μεταξύ μας εν αγάπη, και σε όλα τα επίπεδα. Δεν υπάρχει τόπος ούτε χρόνος όπου η αγάπη, έχοντας ως πρότυπο την αγάπη του Διδασκάλου μας, Χριστού, να είναι περιττή? η αγάπη δεν μπορεί παρά να συντομεύσει την οδό προς την πλήρη κοινωνία.

Σας εμπιστεύομαι το χρέος να μεταφέρετε τα αισθήματα ειλικρινούς και αδελφικής αγάπης προς τον Μακαριώτατο Χριστόδουλο. Ήταν κοντά μας, εδώ στη Ρώμη, για να αποτίσει τον ύστατο χαιρετισμό προς τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄. Ο Κύριος θα μας υποδείξει τους τρόπους και τους καιρούς για να ανανεώσουμε τη συνάντησή μας σε μια χαρμόσυνη ατμόσφαιρα επανεύρεσης μεταξύ αδελφών.

Είθε η επίσκεψή σας να έχει κάθε ελπιζομένη επιτυχία. Σας συνοδεύει η Ευλογία μου».

Μετά το πέρας της ακροάσεως οι υπότροφοι έψαλαν τα βυζαντινά απολυτίκια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και του Οσίου Βενεδίκτου, προσέφεραν στον Ποντίφικα ως ενθύμιο της επισκέψεώς τους μία βυζαντινή εικόνα του Αγίου Βενεδίκτου και είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν προσωπικά έκαστος μαζί Του.

 

Συνάντηση του Πάπα Βενεδίκτου 16ου με τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Φαναρίου Αγαθάγγελο

Συνομιλία με έναν από τους υποτρόφους

Οι υποτρόφοι σε κοινή φωτογραφία με τον Πάπα Βενέδικτο 16ο

Φωτογραφία υποτρόφων

Η εικόνα την οποία οι υποτρόφοι προσέφεραν ως δώρο στον Πάπα

Δημοσίευση στη εφημερίδα L'OSSERVATORE ROMANO (28.02.2006)