ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σας κοινοποιούμε προς ενημέρωσή σας επιστολή του ομότιμου καθηγητού της Αγγειοχειρουργικής κ. Παν. Δημακάκου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (25.5.2015) υπό τον τίτλο «Η άφιξη της Αγίας Βαρβάρας»:

«Κύριε διευθυντά,
Ο ευλαβής ελληνικός ορθόδοξος λαός υπεδέχθη με βουρκωμένα μάτια το ιερό σκήνωμα της Αγίας Βαρβάρας, εναποθέτοντας με πίστη και εμπιστοσύνη στον δωρεοδότη Θεό κάθε προσωπικό του πρόβλημα, πίκρα και δυστυχία.
Πονεμένοι συνάνθρωποί μας, βαριά νοσούντες καρκινοπαθείς οι ίδιοι ή μέλη της οικογένειάς τους ελπίζουν, αφού η επιστήμη αδυνατεί να αποκαταστήσει πάλι την υγεία τους, στην άνωθεν βοήθεια της Θείας Πρόνοιας, εν προκειμένω της Μεγαλομάρτυρος Αγίας Βαρβάρας. Η λαχτάρα των συνανθρώπων μας υπήρξε οφθαλμοφανής και στο νοσοκομείο «Ο Άγιος Σάββας» και τρανή απόδειξη ήταν η κοσμοσυρροή κατά την υποδοχή και ακολούθως προσκύνηση των ιερών λειψάνων. Δυστυχώς, ο αντίπαλος της κοινωνικής προόδου και της ειρήνης, ο διάβολος, νίκησε, όπως στην παρακοή των πρωτοπλάστων, κάποιους πολιτικούς, οι οποίοι, παραβλέποντας τον πόνο και την ελπίδα τόσων συνανθρώπων μας, επιδείνωσαν τον πόνο τους με τις ατυχείς παρατηρήσεις τους. Η απάντηση προς αυτούς από εμάς όλους τους άλλους χριστιανούς ορθόδοξους συνανθρώπους τους, συνίσταται στο να ευχηθούμε στους ίδιους και στις οικογένειές τους την καλύτερη υγεία. Σε αντίθετη περίπτωση, σοβαρής ασθένειας παιδιού, μάνας, αδελφού ή πατέρα, ίσως άθελά τους να σηκώσουν τα μάτια ψηλά στον ουρανό ζητώντας σιωπηλά βοήθεια, όταν ενημερωθούν για τον δικό τους άνθρωπο από τον γιατρό ότι η ιατρική επιστήμη αδυνατεί να προσφέρει βοήθεια!
Καταθέτω ότι διακονώ, θεία χάριτι, ως χειρουργός, δεκαετίες τον ανθρώπινο πόνο στο χειρουργικό τραπέζι. Κατ' επανάληψη μέσα στους ψυχρούς τοίχους του χειρουργείου, στην παγωνιά της νύχτας και τη σκοτεινιά του χειμώνα, δίνοντας μάχη όπως ο τελευταίος μαχητής που πιστεύει ακόμη στη νίκη, ενώ πραγματικά ο άρρωστος χάνεται, προσεύχομαι νοερά και παρακαλώ τον δωρεοδότη Χριστό, ως τελευταία ελπίδα, να μη χάσω τον άρρωστό μου. Θα ήτο σοβαρότατη ανθρώπινη αδυναμία να μην ομολογήσω δημοσίως το «απίστευτο» αποτέλεσμα. Ω! του θαύματος, βρήκα τον Κύριό μας να «εφημερεύει», «σηκώνει ο ίδιος το ακουστικό» και εκτελεί άμεσα εκείνο που κάποιοι δυστυχώς δεν πιστεύουν, ίσως και τώρα να μην πιστεύσουν, χαρίζει κυριολεκτικά πάλι το χαμόγελο της ζωής στον ετοιμοθάνατο συνάνθρωπό μας. Όποιος αμφιβάλλει ευρίσκονται στη διάθεσή του συγκεκριμένα ονόματα ασθενών με διεύθυνση για προσωπική επικοινωνία μαζί τους, όπως και ευγενική πρόσκληση και σεβασμό ομοίως σε συναδέλφους με αμφιβολίες επί των περιπτώσεων αυτών για κάθε διευκρινιστική περαιτέρω παρέμβασή τους.
Ας επιτραπεί κάτι ελάχιστο ακόμη, ο αιώνιος ελληνικός πολιτισμός από τους αρχαίους χρόνους δίδαξε τους λαούς της υφηλίου σεβασμό στους νεκρούς, πολύ δε περισσότερο Αγίων και στα άγια λείψανα συνεχίζει η χιλιετηρίδων αυτή παράδοση να αποτελεί για τον ελληνικό λαό ιερότατο χρέος».

Εκ της Αποστολικής Διακονίας
της Εκκλησίας της Ελλάδος