ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
 

Η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως και 
η Μεγάλη Επανάστασις του 1821 
Χρυσοστόμου Α. Παπαδοπούλου (†), 
Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος

Ένα ανέκδοτο κείμενο του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε το 1950 στο περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ και αποτελεί μία συνοπτική, απόλυτα εμπεριστατωμένη επιστημονική μονογραφία με πηγαίο υλικό, σχετικά με τον καθοριστικό ρόλο της Εκκλησίας στην Εθνεγερσία του 1821. Η εισαγωγή του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου αποτελεί μια ακαδημαϊκού επιπέδου απάντηση σε ιδεοληπτικές καινοφανείς και αβάσιμες επιστημονικά θεωρίες που αποσκοπούν στην υποβάθμιση του ρόλου της Εκκλησίας και στην ιστορική παραγραφή του άρρηκτου δεσμού Ελληνισμού και Ορθοδοξίας

Σχ. 14Χ21, Σελ. 104, Τιμ.: 6€.

 
     
 

Ο Όμηρος ξεφυλλίζει την Ιστορία και παλεύει για τη λευτεριά
Πηνελόπη Μωραΐτου- Εικον. Πέγκυ Φούρκα

Μία φανταστική περιήγηση του κεντρικού ήρωα του έργου Ομήρου στις τελευταίες ένδοξες σελίδες του Έθνους μας για τους μικρούς μας φίλους. Από τις ημέρες που προετοίμασαν την εθνική παλιγγενεσία του 21’ και τα πρώτα χρόνια του ανεξαρτήτου ελληνικού κράτους, τους βαλκανικούς πολέμους, την μικρασιατική εκστρατεία μέχρι και το Έπος του 1940. Μία εύληπτη, σύντομη ιστορική αναδρομή στα κύρια γεγονότα που διαμόρφωσαν την πατρίδα μας και οφείλουν να γνωρίζουν όλα τα Ελληνόπουλα.

Σχ. 21Χ29, Σελ. 232, Τιμ.: 14€.

 
     
 

 

 

Επίσημοι Δοξολογίαι μεγάλων Εορτών, επετείων και τελετών

Σχ. 17Χ24, Σελ. 56, Τιμ.: 10€.

 
     
 

Le Livre noir - The Black Book
(στην αγγλική και γαλλική γλώσσα)  
Μαύρη Βίβλος Διωγμῶν καί Μαρτυρίων τοῦ ἐν Τουρκίᾳ Ἑλληνισμοῦ (1914-1918
)*

Η Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων σε συνεργασία με την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος προέβησαν στην έκδοση της «Μαύρης Βίβλου» σε μετάφραση στην αγγλική και τη γαλλική ως μία ελάχιστη συνεισφορά στη μνήμη των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης και της καθ’ ημάς Ανατολής, επί τη συμπληρώσει μιας εκατονταετίας από το 1922.

Πρόκειται για αναλυτική καταγραφή της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι Έλληνες των περιοχών αυτών την περίοδο 1914-1918 από τους Νεότουρκους, οι οποίοι επέβαλαν ως κρατική ιδεολογία την αναβίωση του εθνικισμού, του θρησκευτικού και φυλετικού μίσους. Ο τόμος εμπλουτίζεται με πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό στο οποίο αποτυπώνεται όλη η αλήθεια για το ολοκαύτωμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Σχ. 25x27, Σελ. 400, Τιμ. 25 €.

 
     
 

Σύναξις των Προκαθημένων των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών

Τα Πρακτικά της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία συγκλήθηκε στο Πατριαρχικό Σταυροπήγιο του Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στο Σαμπεζύ Γενεύης (21-27 Ιαν. 2016), ολίγους μήνες προ της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης (Ιούνιος 2016), αποτελούν μία μοναδική ιστορική πηγή για την Ορθοδοξία και τη συνοδική λειτουργία της. Πρόκειται για το τελευταίο κείμενο το οποίο υπέγραψαν όλοι οι Προκαθήμενοι των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.

Σχ. 17x24, Σελ. 544, Τιμ. 16 €.

 
     
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
 

Φιλοθέη Μπενιζέλου η Αθηνιώτισσα
Δημήτρη Φερούση

Ο βίος της Αγίας της Ρωμιοσύνης, η οποία δώρησε την περιουσία της στους εμπερίστατους και αναξιοπαθούντες και εξαγόρασε χριστιανούς αιχμαλώτους, συνεχίζοντας έτσι την κραταιά παράδοση του μεταβυζαντινού μοναχισμού και χαλυβδώνοντας την εθνική συνείδηση των Ελλήνων.

Σελ. 288, Σχ. 14Χ21, Τιμ. 7€.

 
     
 

 

Ακολουθία και βίος της οσιομάρτυρος Φιλοθέης της Αθηναίας  

Η Ακολουθία και ο βίος της οσιομάρτυρος Φιλοθέης της Αθηναίας, όπως ανασυντάχθηκε και διορθώθηκε από τον Επίσκοπο Ρωγών Διονύσιο Ψαριανό, με εισαγωγή του Καθ. Παν/μίου Νικ. Β. Τωμαδάκη.

Σχ. 17Χ24 Σελ. 80, Τιμ. 5€.

 
     
 

Δέος και ικεσία με τους αγίους της Ευβοίας  
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, 
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας
της Εκκλησίας της Ελλάδος

Το τελευταίο πόνημα αγιολογίας του εκ Χαλκίδος καταγομένου συγγραφέως είναι αφιερωμένο στους εν Ευβοία διαλάψαντες αγίους, οι οποίοι με τον εν Χριστώ βίο τους ενσάρκωσαν το ορθόδοξο ήθος και έγιναν διαχρονικά πρότυπα για τους ανά τον κόσμο πιστούς. Η έκδοση περιλαμβάνει τους βίους των αγίων σε εύληπτο και λυρικό ύφος, τα τροπάρια των Ευβοέων αγίων, καλαίσθητες τετράχρωμες εικόνες αυτών, πίνακα των εορτών, καθώς και πλούσια βιβλιογραφία. Το έργο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους βίους των Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, Αγ. Νεκταρίου, Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη,  Οσίου Δανιήλ Κατουνακιώτη, Οσίου Ιακώβου του Νέου Ασκητή.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 274. Τιμ: 15 €.

 
     
 

Ιστορία ενός μικρού αγγέλου
Αθηνάς Ντάσιου - Γιάννου

Ένας μικρός άγγελος κάνει το πρώτο του ταξίδι προς τη γη. Εκεί συναντά ανθρώπους - μικρούς και μεγάλους. Σπέρνει αγαθές σκέψεις, αποτρέπει ατυχήματα, γαληνεύει τους θυμούς και γλυκαίνει τον πόνο των ανθρώπων (ρωσική έκδοση).

Σχ. 22Χ28, Σελ. 28, Τιμ. 6 €.

 
     
ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ
 

23 Φεβρουαρίου

Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, ἐπισκόπου Σμύρνης

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Γεν. Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας, Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας- Φεβρουάριος, Αθήνα 2005, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 225-227

Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Πολύκαρπος ἐγεννήθηκε περί τό 80 μ.Χ. ἀπό εὐσεβεῖς καί φιλόθεους γονεῖς, τόν Παγκράτιο καί τή Θεοδώρα, πού εἶχαν ἐγκλεισθεῖ στή φυλακή γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, καί ἐβαπτίσθηκε Χριστιανός σέ νεαρή λικία. ῾Υπῆρξε μαζί μέ τόν ῞Αγιο ᾿Ιγνάτιο τόν Θεοφόρο μαθητής τοῦ Εὐαγγελιστοῦ ᾿Ιωάννου. Λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἀπό τόν πρόσκαιρο αὐτό βίο ὁ ῞Αγιος Βουκόλος, ᾿Επίσκοπος Σμύρνης († 6 Φεβρουαρίου), ἐχειροτόνησε μετά τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, ὡς διάδοχό του, τόν ῞Αγιο Πολύκαρπο καί μετά ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

῾Ο ῞Αγιος παρακολούθησε μέ ἀγωνία καί προσευχή τή σύλληψη τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιγνατίου τοῦ Θεοφόρου, ᾿Επισκόπου ᾿Αντιοχείας καί τά μαρτύρια αὐτοῦ. ῾Η ἀγάπη του πρός τόν θεοφόρο Πατέρα μαρτυρεῖται καί ἀπό τήν ᾿Επιστολή τήν ὁποία ἔγραψε πρός τούς Φιλιππησίους. Σέ αὐτή τήν ἐπιστολή τούς συγχαίρει γιά τή φιλοξενία, τήν ὁποία παρεῖχαν στόν ῎Αγιο ᾿Ιγνάτιο, ὅταν αὐτός διῆλθε ἀπό τήν πόλη τους. Τό κείμενο αὐτό τοῦ ῾Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται γιά τόν ἀποστολικό, θεολογικό καί ποιμαντικό χαρακτήρα του.

῾Ο ῞Αγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν γιά τή σωφροσύνη, τή θεολογική κατάρτιση καί τήν ἀφοσίωση στή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, καθώς ὁμιλοῦσε πάντα σύμφωνα μέ τίς Γραφές. ῏Ηταν ὁ γνησιότατος ἐκπρόσωπος τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας σέ ὅλες τίς ᾿Εκκλησίες τῆς ᾿Ασίας. ῾Ο ῞Αγιος Εἰρηναῖος παρέχει τήν πληροφορία ὅτι ὁ ῞Αγιος Πολύκαρπος μετέστρεψε πολλούς ἀπό τίς αἱρέσεις τοῦ Βαλεντίνου καί τοῦ Μαρκίωνος στήν ᾿Εκκλησία τοῦ Θεοῦ. Διηγεῖται μάλιστα καί ἕνα ἐπεισόδιο ἀναφερόμενο στή στάση τοῦ ῾Αγίου Πολυκάρπου ἔναντι τοῦ Μαρκίωνος. ῞Οταν ὁ αἱρεσιάρχης αὐτός τόν ἐπλησίασε κάποτε καί τοῦ ἀπηύθυνε τήν παράκληση· «ἐπεγίνωσκε μᾶς», δηλαδή ἀναγνώρισέ μας, ὁ ῞Αγιος ἀπάντησε· «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σε τόν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ».

῞Ενα ἄλλο ἐπεισόδιο ἀνάγεται στή γεροντική ἡλικία τοῦ ῾Αγίου Πολυκάρπου. ῞Οπως εἶναι γνωστό, οἱ ᾿Εκκλησίες τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας ἑόρταζαν τό Πάσχα στίς 14 τοῦ μηνός Νισσάν, σέ ὁποιαδήποτε μέρα καί ἄν ἐτύχαινε αὐτό. ᾿Αντίθετα οἱ ἄλλες ᾿Εκκλησίες δέν ἑόρταζαν καθόλου τό Πάσχα, ἀλλά ἀρκοῦνταν στόν ἑβδομαδιαῖο κατά Κυριακή ἑορτασμό τῆς ᾿Αναστάσεως, τονίζοντας ἀσφαλῶς περισσότερο τόν ἑορτασμό τῆς πρώτης Κυριακῆς μετά τήν πανσέληνο τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας. ᾿Επειδή λόγῳ τῆς διαφορᾶς αὐτῆς ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Ρώμης ἐτηροῦσε αὐστηρή στάση ἔναντι τῶν Μικρασιατῶν, ὁ ῞Αγιος Πολύκαρπος ἀναγκάσθηκε νά μεταβεῖ στή Ρώμη, γιά νά διευθετήσει τό ζήτημα καί ἄλλα δευτερεύοντα θέματα, μέ τόν ᾿Επίσκοπο Ρώμης ᾿Ανίκητο.

Μετά τήν ἐπιστροφή του ἀπό τή Ρώμη, ὑπέργηρος πλέον, συνέχισε τήν ἀποστολική δράση του μέ τόση ἐπιτυχία, ὥστε προκάλεσε τήν ὀργή τῶν εἰδωλολατρῶν. Αὐτή ἡ προδιάθεση ἦταν φυσικό νά προκαλέσει τό μαρτύριό του, πού ἀκολούθησε τήν ἑξῆς πορεία. ῾Ο Κόϊντος, ζηλωτής Χριστιανός, ὁ ὁποῖος ἦλθε στή Σμύρνη ἀπό τή Φρυγία, παρεκίνησε ὁμάδα Φιλαδελφέων Χριστιανῶν νά προσέλθουν στόν ἀνθύπατο Στάτιο Κοδράτο, γιά νά δηλώσουν σέ αὐτόν τήν ἰδιότητά τους καί τήν πίστη τους στόν Χριστό, πράγμα τό ὁποῖο φυσικά προοιώνιζε θάνατο. Τελικά ἐμαρτύρησαν ὅλοι, ἐκτός ἀπό τόν Κόϊντο, ὁ ὁποῖος δειλιάσας τήν τελευταία στιγμή ἐθυσίασε στά εἴδωλα. ῾Ο ὄχλος, ἄν καί ἐθαύμασε τή γενναιότητα τῶν Μαρτύρων, ἀπαιτοῦσε νά ἐκτελεσθοῦν οἱ «ἄθεοι» καί νά ἀναζητηθεῖ ὁ ῞Αγιος Πολύκαρπος, ὁ ὁποῖος πιεζόμενος ἀπό τούς Χριστιανούς εἶχε ἀναχωρήσει σέ κάποιο ἀγρόκτημα. Τελικά ὁ ῞Αγιος συνελήφθη τό ἔτος 167 καί ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἀνθύπατου.

῾Ο γηραιός ᾿Επίσκοπος δέν ἐταράχθηκε. Τό πρόσωπό του ἦταν γαλήνιο καί λαμπερό. ῾Ο ἀστυνόμος ῾Ηρώδης καί ὁ πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν νά πείσουν τόν ῞Αγιο νά ἀπαρνηθεῖ τόν Χριστό. ῾Ο ῞Αγιος, ὅμως, μέ πνευματική ἀνδρεία ἀπάντησε ὅτι ὑπηρετεῖ τόν Χριστό ἐπί 86 ἔτη χωρίς καθόλου νά Τόν ἐγκαταλείψει. Πῶς μποροῦσε λοιπόν τώρα νά Τόν βλασφημήσει καί νά Τόν ἀρνηθεῖ; ῾Ο ἀνθύπατος τότε διέταξε νά τόν ρίξουν στή φωτιά. ῾Ο Γέρων Πολύκαρπος ἀποδύθηκε μόνος τά ἱμάτιά του καί ἐπερίμενε προσευχόμενος λέγοντας· «Κύριε, ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καί εὐλογητοῦ παιδός Σου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι᾿ Οὗ τήν περί Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεός τῶν ἀγγέλων καί δυνάμεων, καί πάσης τῆς κτίσεως, καί παντός τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἱ ζῶσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσάς με τῆς μέρας καί ὥρας ταύτης τοῦ λαβεῖν με μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καί σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος ῾Αγίου, ἐν οἷς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καί προσδεκτῇ, καθώς προητοίμασας καί προσεφανέρωσας καί ἐπλήρωσας ὁ ἀψευδής καί ἀληθινός Θεός. Διά τοῦτο καί περί πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σύν τῷ αἰωνίῳ καί ἐπουρανίῳ ᾿Ιησοῦ Χριστῷ,...».

῾Η φωτιά ἐσχημάτισε γύρω ἀπό τό σῶμα τοῦ ῾Αγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρίς νά τόν ἐγγίζει. Τότε στρατιώτης ἐκτελεστής ἐτελείωσε τόν ῞Αγιο Μάρτυρα διά τοῦ ξίφους. ῎Επειτα τό ἱερό λείψανο ἐρρίφθηκε στή φωτιά, οἱ δέ πιστοί συνέλεξαν τά ἱερά λείψανα αὐτοῦ.

῾Η Σύναξη τοῦ ῾Αγίου Πολυκάρπου ἐτελεῖτο στή Μεγάλη ᾿Εκκλησία.

 
     
ΑΡΘΡΟ
 

Φιλοθέη Μπενιζέλου, Η Αθηνιώτισσα - Ο μεγάλος δρόμος

Δημήτρη Σ. Φερούση
Φιλοθέη Μπενιζέλου, Η Αθηνιώτισσα,  
εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος,  
Αθήνα 2019, σελ. 161-163

Το ότι η Φιλοθέη ξεχώρισε το πατρικό της σπίτι για να το μετατρέψει σε μοναστήρι και παρθενώνα, δεν ήταν τυχαίο. Ήθελε να δώσει συνέχεια σε μια ζωή και σ' ένα περιβάλλον που, από νήπιο ακόμα, της χάριζε νόημα και σκοπό.  
Το καινούριο διακόνημά της ήθελε να είναι μια εξέλιξη της προσφοράς των Μπενιζέλων. Έτσι, όπως συμβαίνει στην Ορθοδοξία, που η Αγία Τράπεζα είναι συνέχεια του καθημερινού βίου. Κι ο καθημερινός μόχθος κατάληξη, δωρεά κι ευγνωμοσύνη έχει τη θεία Ευχαριστία.
Γι' αυτό και η κυρά τ' Αγγέλου δεν μόνασε με θρησκευτικούς υστερισμούς ούτε με αυτοβασανισμούς και άσκοπες σωματικές κακώσεις. Αλλά με λιτότητα. Με ιλαρότητα. Έβαλε προοπτική και σύστημα στη δουλειά της. Και με τέλεια γνώση του τι πίστευε, τι ήθελε και πως θα το πετύχαινε, προχώρησε ανεπηρέαστη και λεύτερη στο εργο της: να σώσει την ψυχή της, μα κι άλλες ψυχές αναμεσίς του λαού της. Να δοξάσει το Νυμφίο της, μα και ν' άνοίξει την καρδιά και το νου όλων εκείνων των κορασίδων της Αθήνας και της Αττικής, που παράδερναν μες στις καθημερινές απειλές των τυράννων και της φτώχειας και της αγραμματοσύνης τον όλεθρο.  
Ήθελε κοντολογίς να δείξει, με το δικό της παράδειγμα, τι κατορθώνει μια γυναίκα και κάτω απ' τις πιο ενάντιες συνθήκες, όταν τη φλογίζει μέσα της η πίστη, η γενναιότητα, το δράμα κάποιου ευγενικού και για το κοινό όφελος σκοπού.  
Ήξερε η κυρά μαΐστρα της Αθήνας πως δε νοείται μοναχή ορθόδοξη που ν' αγρυπνάει, να νηστεύει και να προσεύχεται τους χαλεπούς τούτους χρόνους μοναχά για τον εαυτό της. Και πως η ψυχή μέσα στη φιλανθρωπία και στην αγάπη των αδελφών της βιώνει το μοναχισμό, βρίσκεται στο σωστό δρόμο.  
Έχει κι η Φιλοθέη την κέλα της, το σκοτεινό και χωμένο στη γη λαγούμι, που το λέει ασκηταριό ...  
- ' Αμποτες όλοι μας να ‘χαμε το δικό μας ασκηταριό !  
Όμως εκεί αποσύρεται μονάχα για να στοχαστεί. Να αυτοσυγκεντρωθεί στη θεία μοναξιά. Να πάρει φωτισμένες αποφάσεις κι ύστερα ξανά να ριχτεί με ζήλο και θάρρος στον αγώνα. Να δουλέψει στ' αμπέλι του Κυρίου της.  
- Μάνα, Παναγιά μου, σε ικετεύω, θρέψε με την αγρύπνια και το κλάμα μου τις καρδιές των αδελφών μου. Πονάνε και πασχίζουν να έρθουνε κοντά σου. Λύτρωσέ τους από την αμάθεια, το φόβο και τη σκλαβιά.  
Η Αθήνα κείνη την εποχή δεν είχε τειχιά ένα γύρω, για να την προστατεύουν από γιουρούσια κι επιδρομές. Μονάχα τα ντουβάρια των σπιτιών πρόσφεραν κάποια φύλαξη, αν τύχαινε να της ριχτούν μπουλούκια ή κούρσα.  
Μπαινόβγαιναν έτσι ανενόχλητοι καστρινοί, σαρικοφόροι περαστικοί, καβαλάρηδες, ξωμάχοι, πραματευτάδες και λογής - λογής έμποροι. Πάντα όμως το βλέμμα του βοϊβόδα και του δισδάρη ήταν άγρυπνο.  
Έτσι και η κυρά μαΐστρα Φιλοθέη, όπως τη λέγανε τώρα Γραικοί και Μουσουλμάνοι, είχε πάντοτε ανοιχτές τις πόρτες και τα παραθύρια της σ' όσους την είχαν ανάγκη. Η αφεντιά της ποτέ δεν έλεγε όχι, ακόμα και σε μπουλούκια δυστυχισμένων και κατατρεγμένων που της ζητούσαν φύλαξη και βοήθεια. Και ξεχωριστά δεν έλεγε όχι στις Ρωμιές ή Τουρκοπούλες που ζητούσαν να μπούνε στον παρθενώνα της ως μαθήτριες ή μοναστηρίσιες.  
Τρέμουν τα φυλλοκάρδια του κοινοβίου κάθε φορά που μια κατατρεγμένη ύπαρξη ζητάει την ηγουμένη για να ελεηθεί. Πού ξέρεις ποιό γεράκι της μισοφέγγαρης βρίσκεται ξωπίσω κυνηγώντας αυτό το πλάσμα.  
Μα η Φιλοθέη αγνοεί τι θα πει κιότεμα. Φοβέρα του Αγαρηνού. Σάμπως καταμεσής στο μεϊντάνι που είναι πλάι στο μεγάλο τσαρσί δε γλύτωσε απ' τα χέρια του ζαμπίτη ένα ραγιά που εκείνος τον ράβδιζε ώρες με άχτι;  
Η Αθήνα κι ολάκερη η Ρωμιοσύνη έχει ανάγκη τώρα από άξια χέρια. Από άγρυπνα μάτια και μυαλά ξεφτέρια. Οι χαραμάδες με φως ελπίδας είναι πάμπολλες. Χρειάζονται ψυχωμένες ανοιχτές καρδιές, να φωτίσουν το Γένος.  
Και δωπέρα, μπροστά στη μούρη του δυνάστη, έχει υψώσει τ' ανάστημά της η Φιλοθέη Μπενιζέλου. Είναι η ηγουμένη τ' Άϊ-Αντρέα, που σαν όρνιθα καλεί τα παιδιά της να τα σώσει!... «Διότι ποία ακούουσα τα ψυχοσωτήρια εκείνης και γλυκύτατα λόγια ή ποία το πράον της γνώμης και την πάσαν των αγαθών σύρροιαν κατανοούσα, δεν ήθελεν ελκυσθή ως υπό μαγνήτου ο σίδηρος; Το δε εις τους δεομένους συμπαθές και φιλάνθρωπον και την καθημερινήν φροντίδα και έγνοιαν , όπου είχεν υπέρ αυτών, ποιούσα και λέγουσα μετά Παύλου, “τις ασθενεί και ουκ ασθενώ;”, ποίος ήθελεν ημπορέσει αξίως να επαινέση;».

 
     
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
 

Δείτε το Αφιέρωμα στο Τριώδιο

 
     
 

Δείτε το Αφιέρωμα για τη συμπλήρωση εκατών ετών από το 1922