| ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ | ||||||
Ένα ανέκδοτο κείμενο του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε το 1950 στο περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ και αποτελεί μία συνοπτική, απόλυτα εμπεριστατωμένη επιστημονική μονογραφία με πηγαίο υλικό, σχετικά με τον καθοριστικό ρόλο της Εκκλησίας στην Εθνεγερσία του 1821. Η εισαγωγή του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου αποτελεί μια ακαδημαϊκού επιπέδου απάντηση σε ιδεοληπτικές καινοφανείς και αβάσιμες επιστημονικά θεωρίες που αποσκοπούν στην υποβάθμιση του ρόλου της Εκκλησίας και στην ιστορική παραγραφή του άρρηκτου δεσμού Ελληνισμού και Ορθοδοξίας Σχ. 14Χ21, Σελ. 104, Τιμ.: 6€. |
||||||
Μία φανταστική περιήγηση του κεντρικού ήρωα του έργου Ομήρου στις τελευταίες ένδοξες σελίδες του Έθνους μας για τους μικρούς μας φίλους. Από τις ημέρες που προετοίμασαν την εθνική παλιγγενεσία του 21’ και τα πρώτα χρόνια του ανεξαρτήτου ελληνικού κράτους, τους βαλκανικούς πολέμους, την μικρασιατική εκστρατεία μέχρι και το Έπος του 1940. Μία εύληπτη, σύντομη ιστορική αναδρομή στα κύρια γεγονότα που διαμόρφωσαν την πατρίδα μας και οφείλουν να γνωρίζουν όλα τα Ελληνόπουλα. Σχ. 21Χ29, Σελ. 232, Τιμ.: 14€. . |
||||||
Επίσημοι Δοξολογίαι μεγάλων Εορτών, επετείων και τελετών Σχ. 17Χ24, Σελ. 56, Τιμ.: 10€. |
||||||
Η Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων σε συνεργασία με την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος προέβησαν στην έκδοση της «Μαύρης Βίβλου» σε μετάφραση στην αγγλική και τη γαλλική ως μία ελάχιστη συνεισφορά στη μνήμη των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης και της καθ’ ημάς Ανατολής, επί τη συμπληρώσει μιας εκατονταετίας από το 1922. Πρόκειται για αναλυτική καταγραφή της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι Έλληνες των περιοχών αυτών την περίοδο 1914-1918 από τους Νεότουρκους, οι οποίοι επέβαλαν ως κρατική ιδεολογία την αναβίωση του εθνικισμού, του θρησκευτικού και φυλετικού μίσους. Ο τόμος εμπλουτίζεται με πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό στο οποίο αποτυπώνεται όλη η αλήθεια για το ολοκαύτωμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Σχ. 25x27, Σελ. 400, Τιμ. 25 €. |
||||||
Ένα ευχαριστιολογικό πόνημα που έρχεται να απαντήσει στις προκλήσεις της εποχής μας και στις συζητήσεις που τίθενται και άπτονται της ίδιας της φύσεως του θεοσύστατου μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας. Ο συγγραφέας στιγματίζει τις θεολογικές παρεκκλίσεις του εκκοσμικευμένου πνεύματος της εποχής και της εξατομικευμένης σχέσης του σύγχρονου ανθρώπου με τον Θεό, υπογραμμίζοντας ότι η ουσία του Μυστηρίου έγκειται στην κοινωνία του πιστού με τους εν Χριστώ αδελφούς της κοινότητας και τον δια της Θ. Ευχαριστίας εγκεντρισμό σύνολης της Εκκλησίας στο σώμα του Χριστού. Ένα πλήρες και περιεκτικό σκιαγράφημα της πατερικής διδασκαλίας και της ορθοδόξου παραδόσεως περί της Θ. Ευχαριστίας, απάντηση στο εκκοσμικευμένο πνεύμα της εποχής. Σελ.:80, Σχ.:14 x 24, Τιμ. 3 €. |
||||||
| ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ | ||||||
Περιέχει τις Ακολουθίες από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι το Μ. Σάββατο (επιμ. Πρωτοπρ. Παπαγιάννη Κωνσταντίνου). Μεγάλο: Σχ. 25Χ35, Σελ. 568, Τιμ. 45€. Μικρό: Σχ. 17Χ24, Σελ. 1272, Τιμ. 42€.
|
||||||
Οι Ιερές Ακολουθίες στην περίοδο της «Παρακλητικής», του «Τριωδίου» και του «Πεντηκοσταρίου» Οι εισηγήσεις του διοργανωθέντος υπό την αιγίδα της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Λειτουργικής Αναγεννήσεως Λειτουργικού Συμποσίου. Αντικείμενο των εισηγητών η ανάλυση των λειτουργικών κειμένων του Τριωδίου, της Μ. Τεσσαρακοστής, της Μ. Εβδομάδος και της Πεντηκοστής, καθώς και η ανάδειξη της συνέχειας της λειτουργικής παραδόσεως της Εκκλησίας από τους αποστολικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Σχ. 14Χ21, Σελ. 360, Τιμ. 10€.
|
||||||
Ο παπακαλόγερος Νικόλαος Πλανάς-Ο Άγιος ποιμένας Ο βίος του εκ Νάξου αγίου Νικολάου Πλανά, η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην Αθήνα στα τέλη του 19ου - αρχές του 20ου αι. και η ορθόδοξη πνευματικότητα του αγίου και ορισμένων φωτισμένων Ελλήνων, οι οποίοι δημιούργησαν από κοινού τον πυρήνα μιας πνευματικής και λειτουργικής αναγέννησης στην πολύπαθη πρωτεύουσα της εποχής εκείνης. Σελ.:288, Σχ.:14 x 21, Τιμ.: 5€. |
||||||
Επανέκδοση του έργου του μακαριστού Αρχιμανδρίτου πατρός Ευσεβίου Βίττη, υπό τον τίτλο Αναβάσεις, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την πολυετή εκκλησιαστική και ιεραποστολική διακονία του στην Ι. Μητρόπολη Σουηδίας, καθώς όλη η βιωτή του στηρίχθηκε στήν πατερική ρήση του αγίου Γρηγόριου του Θεολόγου «πρᾶξις, θεωρίας ἐπίβασις». Στους ψυχωφέλιμους ποιμαντικούς λόγους «Αναβάσεις» υπενθυμίζεται το ιερό καθήκον μας να αγωνιζόμαστε πνευματικά, στοχεύοντας στην θέωση, πραγματώνοντας έτσι την παραίνεση του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «οὐκ ἱστάμεθα , πορευόμεθα γάρ». Σχ. 11Χ20, Σελ. 208, Τιμ. 7€ |
||||||
Συνοπτική ερμηνευτική προσέγγιση της Κυριακής Προσευχής (Πάτερ Ημών), την οποία έκανε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός και παρέδωσε στους αποστόλους, από τον Ομ. Καθηγ. Πανεπιστημίου και Καινοδιαθηκολόγο Γ. Π. Πατρώνο. Πρόκειται για την προσευχή ενότητας του όλου πληρώματος της Εκκλησίας, με την οποία κάθε πιστός εκζητά το έλεος του Θεού-Πατρός μετά το μυστήριο της Αγίας Αναφοράς και πριν από την μετοχή στα Τίμια Δώρα. Η ερμηνεία των λόγων της προσευχής καταδεικνύει το μεγάλο θεολογικό της βάθος, την λειτουργία της ως βασική κατήχηση των νεοφωτίστων κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, αλλά και το σωτηριολογικό και εσχατολογικό της βάθος. Σχ. 14Χ21, Σελ. 104, Τιμ. 4€.
|
||||||
| ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ | ||||||
† 2 Μαρτίου, μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου του Πλανά Μητροπολίτου Φαναρίου, κ. Αγαθαγγέλου, Μετά το θάνατο του πατέρα του ήλθε με τη μητέρα του καί την αδελφή του στην Αθήνα, όπου έγινε προστάτης αυτών. Ενυμφεύθηκε, εχήρευσε όμως ενωρίς. Η πρεσβυτέρα του απεβίωσε μόλις εγεννήθηκε το παιδί τους, ο Γιαννάκης, που το εμεγάλωσε μόνος. Ο Κύριος δεν εβράδυνε να τον αναδείξει λειτουργό της Εκκλησίας του και τον κατέστησε εύθετο και εύχρηστο στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Χειροτονείται διάκονος στις 28 Ιουλίου 1879, στο ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας, και μετά από πέντε χρόνια, στις 2 Μαρτίου 1884, χειροτονείται Πρεσβύτερος στο ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, στο Μοναστηράκι. Διακονεί στο ιερό θυσιαστήριο επί πενήντα χρόνια περίπου (1884-1932), στους ναούς και του Αγίου Παντελεήμονος, κοντά στον Ιλισσό ποταμό, και της ακόμη πτωχότερης και απόμερης τότε εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου του λεγόμενου «Κυνηγού», στη σημερινή οδό Βουλιαγμένης. Διακρίθηκε ως ο λειτουργικότερος ιερεύς, άνθρωπος προσευχής, του οποίου ζωή υπήρξε και αναδείχθηκε συνεχής διακονία του Θυσιαστηρίου. Από «φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» παρέμενε στό ναό. Ήταν αφιλάργυρος κατά τον τρόπο και πλήρης έργων αγαθών και ελεημοσύνης. Του αρκούσε για τροφή λίγο ψωμί και λίγα χόρτα, τα οποία συνέλεγε ο ίδιος, και, κάποιες φορές, λίγο γάλα που του προσέφεραν βοσκοί στην ερημική τότε περιοχή της ενορίας του. Αλησμόνητες παρέμειναν οι αγρυπνίες τις οποιες ετελούσε στο ναό του Αγίου Ελισσαίου Αθηνών. Αναφέρονται και μαρτυρίες παιδιών, ότι τον έβλεπαν κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μεταρσιωμένο να στέκεται υπεράνω της γης. Μαρτυρίες δε περιφανών λογίων, όπως του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, που έψαλλαν στις αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε, εξαίρουν τη σπάνια και αγία ιερατική αυτού προσωπικότητα. Ο παπα-Νικόλας, ο λεγόμενος «απλούς», ζούσε μέσα στη χαρά της Θείας Ευχαριστίας, την οποία τελούσε ανελλιπώς κάθε μέρα, όπως την όριζαν οι λειτουργικοί κανόνες, και την παρέτεινε επί πολλές ώρες, για να έχει την πνευματική της απόλαυση. Πάντα ανταποκρινόταν στο γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα και ετελούσε πανηγυρικά το Μυστήριο της ελεύσεως και παρουσίας του Αναστημένου Κυρίου, που αποκαλύπτει τον εαυτό Του όπως τότε στο Μυστικό Δείπνο. Η χαρά της Αναστάσεως, που βρίσκεται στην καρδιά της Ευχαριστίας, εγινόταν οντολογική αναψυχή και αγαλλίαση στο φλεγόμενο από θεία Αγάπη Γέροντα. Η μέθεξή του στην πασχάλια χαρά τον συνέπαιρνε. Δεν ήταν γι’ αυτόν ένα απλό εφημεριακό καθήκον. Πρόφαση ήταν το επί ώρες παρατεινόμενο μνημόσυνο των ζωντανών και των κοιμηθέντων, από τον όγκο των σημειωμάτων που κρατούσε πάντα σ’ ένα δισάκι. Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να διακόψει ποτέ τη χαρά της Τράπεζας της Ευχαριστίας, τη θέα του Αναστημένου Σώματος και Αίματος του Χριστού. Ο αείμνηστος Γέροντας, αφού έφθασε στα 82 του χρόνια και έδωσε πρωτοφανή στον αιώνα μας μαρτυρία ουρανίων χαρισμάτων, οσιότητος, ταπεινώσεως, απλότητος, διακρίσεως, ελεημοσύνης, ασκήσεως και κατά Θεόν σοφίας, αφού εστάθηκε ο μοναδικός προστάτης χιλιάδων ορφανών και πτωχών και έφθασε σε ύψος θείας τελειότητος, εκοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 1932 μ.Χ. Η μνήμη του Αγίου ιερέως Νικολάου του Πλανά, ύστερα από απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, τιμάται κατά τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Μαρτίου, διά μεταθέσεως ἐκ τῆς κυριώνυμης μέρας αὐτοῦ. |
||||||
| ΑΡΘΡΟ | ||||||
Οι Πατέρες της Εκκλησίας για τον πόλεμο και την ειρήνη π. Ιωάννου Κωστώφ, Οι Πατέρες δεν παραλείπουν να τονίσουν την αναγκαιότητα της εσωτερικής ειρήνης και της ψυχικής γαλήνης: Η ειρήνη του κόσμου συνάπτεται μερικές φορές και για κακό σκοπό. Η ειρήνη όμως του Χριστού δεν μας παρακινεί να ειρηνεύουμε μόνο προς τους άλλους, αλλά και προς τους εαυτούς μας (Αμμώνιος Αλεξανδρηνός, PG 85, 1492 D).
Η ειρήνη αποτελεί την κορυφή της πυραμίδας των ευλογιών· χαρακτηρίζεται από ηρεμία και αταραξία του λογικού. Έτσι ο άνθρωπος που εχει ειρήνη είναι φανερός από' τον ήπιο χαρακτήρα του. Αυτός όμως που πολεμάται από τα πάθη του, δεν απόλαυσε ακόμα την ειρήνη που προέρχεται από το Θεό, την οποία ο Κύριος χάρισε στους Μαθητές Του (Ιω. ιδ΄ 27) και η οποία, «όντας πάνω από τις δυνατότητες οποιοσδήποτε νου» (Φιλιπ. δ' 7) θα φρουρεί τις ψυχές αυτών που αξίζουν. Αυτή την ειρήνη εύχεται και ο Απόστολος στις Εκκλησίες, όταν λέγει: «Ας πλεονάσει σε σας η χάρη και η ειρήνη» (Α' Πέτρ. α΄ 2) (Μ. Βασίλειος, ΒΕΠ 52, 54, 1). «Ζήτησε την ειρήνη και επιδίωξε την» (Ψαλμ. λγ' 15). Αυτήν εννοούσε ο Κύριος, όταν έλεγε: «Σας αφήνω ειρήνη. Τη δική μου αληθινή ειρήνη σας δίνω, Δεν σας παρέχω εγώ ειρήνη σαν αυτή που δίνει ο κόσμος». ( Ιω· ιδ' 27). Αναζητησε λοιπόν την ειρήνη του Κυρίου και προσπάθησε να την απολαύσεις. Κι αυτό δε θα το κατορθώσεις, παρά «προχωρώντας προς το σκοπό σου, δηλαδή το βραβείο που υπόσχεται η πρόσκληση στον ουρανό» (Φιλιπ. γ' 14)]. Διότι εκεί βρίσκεται η αληθινή ειρήνη. Όσο καιρό είμαστε δεμένοι με τις σαρκικές επιθυμίες, βρισκόμαστε στον ίδιο ζυγό μ' αυτά που μας ταράζουν. Ζήτησε λοιπόν την ειρήνη, την εξαφάνιση των θορύβων της κοσμικής ζωής. Απόκτησε γαληνεμένο νου και ήσυχη κι ατάραχη κατάσταση της ψυχής, έτσι που ούτε από τα πάθη να ταρακουνιέται, ούτε να κινδυνεύει να παρασυρθεί σε παραδοχή λάθος αντιλήψεων που οφείλονται στην ελκυστικότητά τους. Έτσι θα έχεις φρουρό στην καρδιά σου την ειρήνη του Θεού, την οποία «δεν μπορεί να κατανοήσει κανένας νους» (Φιλιπ. δ΄ 7). Εκείνος που ζητά την ειρήνη, το Χριστό ζητά, διότι Αυτός «είναι η ειρήνη» (Εφεσ. β' 14). «Αυτός δημιούργησε από τους Ιουδαίους και τους εθνικούς ένα νέο άνθρωπο και έφερε έτσι ειρήνη» (Εφεσ. β' 15)]. «Αυτός ειρηνοποίησε με το αίμα της σταυρικής Του θυσίας είτε τους αγγέλους με όλους μας, είτε τους ανθρώπους μεταξύ τους και με το Θεό» (Κολ. α΄ 20) (Μ. Βασίλειος, ΒΕΠ 52, 87, 3). |
||||||
| ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ | ||||||
|
||||||
Η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως και 
Ο Όμηρος ξεφυλλίζει την Ιστορία και παλεύει για τη λευτεριά
Le Livre noir - The Black Book 
Σύσσωμοι Χριστού ή Περί σπουδής στην Ευχαριστία
Τριώδιον
Αναβάσεις 
Η Κυριακή προσευχή 
Ο ΄Αγιος Νικόλαος εγεννήθηκε στη νήσο Νάξο των Κυκλάδων το έτος 1851 μ.Χ., από τον Ιωάννη και την Αυγουστίνα, το γένος Μελισσουργού. Οι ευσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Από την παιδική του ηλικία εξέφρασε την έφεση και την αγάπη του προς τα όσια και τα ιερά. ΄Ηταν φιλακόλουθος και διακονούσε πάντοτε στο ιερό τον παππού του ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό. Προορισμένος από τον Θεό να γίνει λειτουργός των αγίων μυστηρίων Αυτού μετείχε αδιάλειπτα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας με νηστεία, προσευχή και αγρυπνία. 
