| ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ | ||||||
Ένα έργο αφιερωμένο στον φωτισμένο και εμβληματικό τελευταίο σχολάρχη του διαχρονικού φυτωρίου μεγάλων μορφών της σύγχρονης ορθοδοξίας, της περίφημης Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Στη σύντομη αλλά περιεκτική παρουσίαση του έργου του από τον πρώην μαθητή του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Μελίτωνα, παρουσιάζονται κάποιες πτυχές της αρχιερατικής διακονίας του Μαξίμου στην Μητέρα Εκκλησία, καθώς και το πλούσιο διδακτικό και παιδαγωγικό του έργο. Σχ. 14x21, Σελ. 72, Τιμ. 6€. |
||||||
| ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ | ||||||
Άγιος Νεκτάριος Κεφαλάς, Μητροπολίτης Πενταπόλεως Το δίτομο αυτό έργο του Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας & Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπα για τον βίο του Αγίου Νεκταρίου αποτελεί επισφράγισμα της αγάπης και του οφειλομένου σεβασμού του συγγραφέως προς τον αοίδιμο ιεράρχη, αλλά και μία εμβριθή μελέτη, μία πραγματική «εγκυκλοπαίδεια», στην οποία παρουσιάζονται άγνωστες μέχρι σήμερα πτυχές του βίου του Αγίου, η πολυδιάστατη διακονία του και η ακλόνητη πίστη του, ακόμη και κατά τις διώξεις τις οποίες υπέστη. Ο «Άγιος του 20ου αιώνα» με τον κατά Χριστόν βίο του κατέστη διαχρονικό πρότυπο ευσεβείας, αγιότητας και φιλανθρωπίας.
|
||||||
Ο θεολογικός λόγος περί των εσχάτων, των μελλόντων γεγονότων πριν, κατά και μετά τη Δευτέρα Παρουσία, δεν είναι εύκολος ούτε ακίνδυνος. Το θέμα της Χριστιανικής Εσχατολογίας είναι ο Χριστός και η θριαμβευτική οριστική Νίκη του κατά του κακού και η αιώνια Βασιλεία του. Στο βιβλίο υπογραμμίζεται ότι το κοσμοσωτήριο έργο του Χριστού ολοκληρώνεται και τελειώνεται μεν κατά τους έσχατους καιρούς, οριστικοποιείται δε με την έναρξη της 8ης άχρονης ημέρας της αιώνιας Βασιλείας του. Σχ. 14x21, σελ. 248, τιμή: 7 € |
||||||
Η ερμηνεία του βιβλίου των Ψαλμών, στο οποίο η ελευθερία του πιστού ταυτίζεται με το θείο θέλημα και τη θεία χάρη, με τον μεστό λόγο και την ορθόδοξη πνευματικότητα του αειμνήστου Μητροπολίτου Αχελώου, κυρού Ευθυμίου. Πρόκειται για μελέτημα σχετικό με τη θεολογία της αληθινής προσευχής, η οποία δεν πρέπει να αποσκοπεί στην εκζήτηση της χάριτος του Θεού για την ικανοποίηση των προσωπικών μας θέλω, αλλά στη ταύτισή μας με τον ίδιο τον Θεό, τη Βασιλεία Του και τη Δικαιοσύνη Του. Σχ. 21x14, Σελ. 264. Τιμ. 7€. |
||||||
| ΑΡΘΡΟ | ||||||
Η ορθόδοξη αξιοποίηση των Αρεοπαγιτικών έργων Β. Ι. Φειδά Είναι λοιπόν ευνόητον, ότι μετά την απόσχιση της προτεσταντικής Μεταρρυθμίσεως από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία προέκυψε ένας αναπόφευκτος οξύτατος ομολογιακός ανταγωνισμός, στον οποίο οι προτεστάντες θεολόγοι αμφισβήτησαν ευλόγως τη γνησιότητα και της «αποστολικής ψευδωνυμίας» των ήδη ιεροποιημένων Αρεοπαγιτικών έργων σε όλες σχεδόν τις λειτουργικές, τις πνευματικές, τις μυστικές, τις μυστικιστικές, τις ασκητικές, τις θεολογικές, τις μυσταγωγικές και τις τελετουργικές τάσεις της σχολαστικής θεολογίας και πνευματικότητας της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Υπό το πνεύμα λοιπόν αυτό, οι μεγάλοι ρωμαιοκαθολικοί κυρίως θεολόγοι, πατρολόγοι, φιλόλογοι και ιστορικοί των μεγάλων κυρίως και ακμαίων μοναστικών ταγμάτων ( Βενεδικτίνων, Φραγκισκανών, Δομινικανών, Ιησουϊτών κ. α.) αναζήτησαν ευλόγως να αποκαλύψουν, με συστηματική μάλιστα έρευνα, τον κρυπτόμενον υπό την «αποστολική ψευδωνυμία» του Διονυσίου του αρεοπαγίτη ανώνυμο συντάκτη των σπουδαίων και πολύτιμων πλέον Αρεοπαγιτικών έργων, χωρίς όμως να έχουν, όπως είδαμε, τα αναγκαία η επιθυμητά αποτελέσματα. Προφανώς, η μακραίωνη αυτή σημαντική επιστημονική έρευνα επικεντρώθηκε κυρίως και ακρίτως στο θεολογικό περιεχόμενο, τη φιλοσοφική ορολογία, τη μυστική ή μυσταγωγική πνευματικότητα και τη σχολαστική χριστοκεντρική τυπολογία της μυστηριακής ζωής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Υπό το πνεύμα αυτό, η εντυπωσιακή και πολύ σημαντική αυτή μακραίωνη επιστημονική έρευνα απέτυχε, όπως είδαμε, να εξιχνιάση τον πραγματικό συγγραφέα των αποδιδομένων στον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη «Αρεοπαγιτικών έργων». Άλλωστε, η μακραίωνη αυτή επιστημονική έρευνα αγνόησε ακρίτως ή αφελώς τις ιστορικές πηγές τόσο για τους εξέχοντες θεολόγους της Ανατολής της συγκεκριμένης εποχής, όσο και για τα σχετικά σημαντικά εκκλησιαστικά γεγονότα της «αντιχαλκηδονικής περιόδου» (451-482). Προφανώς, οι αξιόπιστες αυτές ιστορικές μαρτυρίες ήσαν απαραίτητες, αφού θα αποκάλυπταν ευκόλως, όπως είδαμε, όχι μόνο τον «κρυπτόμενον» ανώνυμο συντάκτη των Αρεοπαγιτικών έργων, αλλά και το εντυπωσιακό θεολογικό βάθος των Αρεοπαγιτικών έργων τόσο για την ποιότητα, όσο και για την αναφορά όλων των τελουμένων και των βιουμένων στο επίγειο και στο ουράνιο θυσιαστήριο, στο οποίο θύτης, θύμα, και θυσιαστήριο είναι, όπως είδαμε, ο ίδιος ο Χριστός. Πράγματι, το θεολογικό, μυσταγωγικό, τελετουργικό και αναγωγικό αυτό βάθος των Αρεοπαγιτικών έργων είχε ήδη ατονήση ή και απαξιωθή στη σχολαστική θεολογία της Δύσεως, γι’ αυτό η έρευνα δεν ήταν πλέον εύκολη και για τους διαπρεπείς σχολαστικούς θεολόγους, πατρολόγους, φιλολόγους και ιστορικούς της Δύσεως. Άλλωστε, δεν είχαν πλέον και οι ίδιοι τις αναγκαίες θεολογικές προϋποθέσεις όχι μόνο για να αξιοποιήσουν το βάθος αυτό στην επιστημονική τους έρευνα, αλλά και για να το εντάξουν στην αποκομμένη πλέον από την κοινή πατερική παράδοση της περιόδου των Οικουμενικών συνόδων σχολαστική θεολογία, γι’ αυτό κινήθηκαν στο πλαίσιο υποκειμενικών διαλεκτικών συλλογισμών η και αβασίμων πλασματικών θεολογικών υποθέσεων. |
||||||
| ΑΦΙΕΡΩΜΑ | ||||||
Βυζαντινοί περίπατοι στην Αθήνα
|
||||||
| ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ |
||||||
|
||||||
Ο Σταυρουπόλεως Μάξιμος (1955-1991)-Ένα βιωματικό ανθίβολο 
Το Μυστήριο της 8ης Ημέρας - 
Ψαλῷ τῷ Θεῷ μου - Θεολογικά σχόλια στους Ψαλμούς
Η ορθόδοξη αντιμετώπιση των προφανώς εσφαλμένων και σαφώς απαράδεκτων σχολαστικών καινοτομιών της Εκκλησίας της Δύσεως επανέφερε, όπως θα δούμε, στο προσκήνιο τα Αρεοπαγιτικά έργα κατά την περίοδο των ησυχαστικών ερίδων του ΙΔ αιώνα, με κορυφαίους, όπως είδαμε, πολεμίους των απαραδέκτων αυτών καινοτομιών τόσο τον έγκριτο θεολόγο Νικόλαο Καβάσιλα, με το σπουδαίο πράγματι έργο του «Ερμηνεία της θείας Λειτουργίας» (PG 150, 428-441), όσο και τον διαπρεπή ησυχαστή Οικουμενικό πατριάρχη Κάλλιστο Α΄ (1350-53, 1354-63) με τη σημαντική «Παραίνεσίν» του προς τον αρχιεπίσκοπο Τυρνόβου για την αποδοχή του αγίου Μύρου από το Οικουμενικό πατριαρχείο, ήτοι «κατά την νενομισμένην της Εκκλησίας παράδοσιν, τω τελουμένω εν τη αγιωτάτη του Θεού Μεγάλη Εκκλησία, καθώς τούτο διασαφεί και παραδίδωσιν ο τοιούτος μέγας Διονύσιος γίνεσθαι…» (Miklosich - M ü ller , Acta et Diplomata , Ι, 440-441). Υπό το πνεύμα αυτό, ο διαπρεπής θεολόγος αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Συμεών (1417-1425) αξιοποίησε επίσης και κατά κόρον τα Αρεοπαγιτικά έργα τόσο στον «Διάλογον κατά αιρέσεων» (PG 155, 101 κεξ.), όσο και στις σπουδαίες μυσταγωγικές λειτουργικές και τελετουργικές πραγματείες του ( PG 150, 237-252). 
