Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Ο΄

Η αρχαιότερη και πληρέστερη μετάφραση της Π. Διαθήκης, αυτή των Ο΄, σε επανέκδοση, αναθεωρημένη ως προς τα τυπογραφικά αβλεπτήματα.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 1632, Τιμ. 26€.

Αναζητώντας την αλήθεια
Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα (†), Μητροπολίτου Πισιδίας

Το παρόν βιβλίο έχει στόχο να απαντήσει σε απορίες και πνευματικής φύσεως προβληματισμούς που αντιμετωπίζει ο πιστός στην καθημερινή του ζωή. Να απαντήσει στις πνευματικές αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου που ψάχνει για το βαθύτερο νόημα και σκοπό της ζωής του. Να απαντήσει σε ερωτήματα εκπαιδευτικών που το έργο τους περνάει μέσα από την καθημερινή τους επαφή με παιδιά σε εκπαιδευτικά ιδρύματα. Να λύσει απορίες γονέων που επιθυμούν ένα σωστό παιδαγωγικό ρόλο μέσα στην οικογένεια και τέλος να γίνει ένα «βοήθημα» στους πνευματικούς κύκλους προσφέροντας σε όσους το επιθυμούν μία στοιχειώδη θεολογική κατάρτιση και καθοδήγηση για βαθύτερη κατανόηση του μηνύματος του Ευαγγελίου. Έτσι, ώστε να διασφαλίζεται η εναρμόνιση της Ορθόδοξης Πίστης με την συνεπή χριστιανική ζωή του πιστού.

Σχ. 15Χ23, Σελ. 496, Τιμ.15€.

Πέτρος ο Κναφεύς-Ο Διονύσιος των Αρεοπαγιτικών έργων
Βλ. Ι. Φειδά, Ομοτ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η ανωνυμία του συγγραφέα των Αρεοπαγιτικών έργων, η θεολογία των οποίων επηρέασε διαχρονικά και σε καταλυτικό βαθμό τη θεολογική σκέψη του χριστιανισμού σε Ανατολή και Δύση, αποτέλεσε ένα άλυτο μέχρι σήμερα πρόβλημα για τη διεθνή έρευνα. Ο καταξιωμένος ακαδημαϊκός με ενδελεχή ιστορικο-θεολογική έρευνα αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία για πρώτη φορά στη διεθνή βιβλιογραφία ότι ο ανώνυμος συντάκτης των Αρεοπαγιτικών έργων είναι ο αντιχαλκηδόνιος Πατριάρχης Αντιοχείας Πέτρος Κναφεύς (471-488).

Σχ. 17 X 24, Σελ. 296, Τιμ. 14€.

Ακολουθίαι  του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Λουκά εν τω Στειρίῳ της Ελλάδος

Στην παρούσα έκδοση συμπεριλαμβάνονται σε ένα σώμα οι τρεις ακολουθίες που αναφέρονται σε ιερά γεγονότα σχετικά με τον Όσιο Λουκά, ήτοι στην Κοίμηση του Οσίου (7 Φεβρουαρίου), στην ανακομιδή του ιερού λειψάνου του (3 Μαΐου) και στην επάνοδό του από την Βενετία στην Ι. Μονή που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 1986. Στο έργο συμπεριλαμβάνεται επίσης η Ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως και των Χαιρετισμών στον Όσιο Λουκά.

Σχ. 21 X 29, Σελ. 136, Τιμ. 12€.

Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος

Τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος για το έτος 2023 είναι αφιερωμένα σε ανάμνηση της Ευρέσεως της Ιεράς Εικόνος του Ευαγγελισμού της Μεγαλόχαρης Τήνου, επί τη συμπληρώσει 200 ετών από της ευρέσεως Αυτής.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 1356, Τιμ. 32€

Φωνή Κυρίου 2022

Ετήσιος τόμος με όλα τα εβδομαδιαία κηρύγματα που περιλαμβάνονται στο φυλλάδιο της Φωνής Κυρίου.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 208, Τιμ. 5€

Η Ιουλία και ο κάμπος του Θεού
Μαρίας Κασαμπαλάκου

Μία αλληγορική παιδική ιστορία με ηρωίδα την 9χρονη Ιουλία, η οποία περνά επτά ημέρες στην εξοχή και μαθαίνει μέσα από την μοναδικότητα κάθε δημιουργήματος, από τα λουλούδια μέχρι τις μέλισσες, ότι είναι θέλημα Κυρίου ο άνθρωπος να κρατήσει και να διαφυλάξει το οικοσύστημα σε ισορροπία και αρμονία και να διδάσκεται δια του κάλλους της φύσης την αγάπη προς όλα τα πλάσματα του Θεού. Η εικονογράφηση είναι της ίδιας της συγγραφέως.

Σχ. 29 X 21,Σελ. 44, Τιμ. 10€.

Μυσταγωγία
Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού

Στη Μυσταγωγία ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αναλύει πώς η Εκκλησία και η Θεία Λειτουργία αποτελούν τη μύηση του κόσμου στο χώρο της αιωνιότητας. Μετάφραση Ιγν. Σακαλής, θεολογικός σχολιασμός Πρωτοπρ. Δημ. Στανιλοάε.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 284,Τιμ. 8€.

Το ελληνικό υπόβαθρο του Χριστιανισμού,
Μητρ . Πισιδίας Μεθοδίου (Φούγια) (†)

Eπανέκδοση της κλασικής μελέτης για τα θεολογικά γράμματα επί του θέματος της σχέσεως Χριστιανισμού και Ελληνισμού, όπου αναλύεται η επίδραση που άσκησε η ελληνική παιδεία τόσο στους Πατέρες της Εκκλησίας, όσο και στην ορολογία που υιοθετήθηκε κατά τη διατύπωση των δογματικών αληθειών της Εκκλησίας κατά τις Οικουμενικές συνόδους.

Σχ. 14x21, Σελ. 320, Τιμ. 11€.

Μέγας Αντώνιος - Ο κάτοικος της ερήμου  
Αθηνάς Ντάσιου -Γιάννου

Ένα βιβλίο για τους μικρούς μας φίλους για τον βίο του Μεγ. Αντωνίου, του θεμελιωτή του αναχωρητισμού και του ασκητικού μοναχισμού. Ο Μ. Αντώνιος υπήρξε πρότυπο της χριστιανικής ταπεινοφροσύνης, ο οποίος χάρη στη βαθειά πίστη του κατανίκησε τους πειρασμούς και αναδείχθηκε πνευματικός πατέρας για σημαίνουσες προσωπικότητες του εκκλησιαστικού βίου. Η εικονογράφηση είναι της Χριστίνας Παπαθέου - Δελιγέρη.

Σελ.:42, Σχ.:17 x 24 Τιμ.: 6€

†17 Ιανουαρίου - Μνήμη του οσίου Πατρός ημών Αντωνίου του Μεγάλου

Αγαθαγγέλου , Μητροπολίτου Φαναρίου, Γεν. Διευθυντού Αποστολικής Διακονίας,
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τομ. Α΄- Ιανουάριος , Αθήνα 2004,
εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 192-195.

Ο Μέγας Αντώνιος εγεννήθηκε περί το 251 μ. Χ. στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου, κοντά στη Μέμφιδα, από γονείς ευλαβείς και εύπορους. Έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284-305 μ. Χ.) και Μαξιμιανού (285-305 μ. Χ.) μέχρι και την εποχή του ευσεβούς αυτοκράτορος Κωνσταντίνου και των παιδιών του.

Από την παιδική του ηλικία ήταν ολιγαρκής και αυτάρκης, «μόνοις δ΄οἷς εὕρισκεν ἠρκεῖτο καί πλέον ο ὐδέν ἐζήτηει». Σε νεαρά ηλικία περίπου 20 ετών, έχασε τους γονείς του. Έξι μήνες μετά τήν κοίμηση των γονέων του άκουσε στην Εκκλησία την ευαγγελική περικοπή του πλουσίου νεανίσκου (Λουκ. 18, 18-27), στην οποία αναφέρεται, ότι ο Χριστός είπε στον πλούσιο νέο «πώλησον τά ὑπάρχοντά σου καί δός πτωχοῖς». Τόση μεγάλη εντύπωση προξένησε η ευαγγελική αυτή προτροπή στην ψυχή του Αντωνίου, ώστε αμέσως διένειμε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς και ενδεείς, αφού εφύλαξε τα απολύτως αναγκαία για τη συντήρηση αυτού και της μικρής του αδελφής, την οποία εφρόντισε να παραδώσει σε Χριστιανές νέες παρθένους που είχαν αφιερωθεί στην χριστιανική αρετή, βέβαιος ότι κοντά τους θα είναι πάντα ασφαλής.

Από τότε ο Άγιος Αντώνιος άρχισε να ζει ασκητικό βίο, εργαζόμενος αδιάκοπα και υποβαλλόμενος σε αυστηρή νηστεία, για να κατανικήσει τους πειρασμούς της σάρκας, αγρυπνώντας ολόκληρη τη νύχτα και τρώγοντας ελάχιστα. Στη συνέχεια απήλθε σε τόπο έρημο και μακρυνό, όπου υπήρχαν μνήματα και, αφού εισήλθε σε ένα από αυτά, έκλεισε τη θύρα. Η τροφή του ήταν ελάχιστη και του την πήγαινε σε καθορισμένες ημέρες ένας συνασκητής του. Εκεί υπερνίκησε, με την Χάρη του Θεού, νέους πειρασμούς. Αργότερα πήγε στα ερείπια ενός φρουρίου και εκατοίκησε σε σπήλαιο χωρίς να τον βλέπει κανένας και χωρίς να δέχεται κανένα παρά μόνο έναν γνωστό του, ο οποίος του έφερνε κάθε έξι μήνες ψωμί για ολόκληρο το εξάμηνο.

Μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια ασκήσεως και αφού έφθασε σε ύψη πνευματικής τελειώσεως εμφανίσθηκε στον κόσμο και τότε άρχισαν να συρρέουν περί αυτόν πολλοί που τον εθαύμαζαν ως ασκητή και θαυματουργό. Μαρτυρείται ότι ενώ ο Άγιος βρισκόταν ακόμη στη ζωή, έβλεπε τις ψυχές των ανθρώπων τη στιγμή που εξέρχονταν από το σώμα τους, καθώς και τους δαίμονες που τις οδηγούσαν. Το γεγονός αυτό είναι πολύ θαυμαστό, αφού μία τέτοια δυνατότητα είναι γνώρισμα μόνο νοεράς και ασώματης φύσεως.

Το έτος 311 μ. Χ., κατά το διωγμό του αυτοκράτορος Μαξιμίνου (307-313 μ. Χ.), κατήλθε στην Αλεξάνδρεια, για να ενθαρρύνει και να βοηθήσει τους πιστούς, τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες. Όταν έπαυσε ο διωγμός, ο Όσιος επανήλθε στην έρημο, αλλ' επειδή αισθανόταν ενοχλημένος από την παρουσία πολλών, που πήγαιναν να τον συναντήσουν, έφυγε από εκεί και ήλθε σε τόπο έρημο, ο οποίος βρισκόταν σε όρος υψηλό κοντά στην Ερυθρά θάλασσα. Και εκεί όμως προσέρχονταν πολλοί για να λάβουν την ευλογία του, να διδαχθούν και να θεραπευθούν. Εθεράπευε δε τους ασθενείς «οὐ προστάζων, ἀλλ' εὐχόμενος καί τόν Χριστόν ὀνομάζων».

Η φήμη του Οσίου Αντωνίου έφθασε μέχρι τους βασιλείς, τόσο ώστε ο Μέγας Κωνσταντίνος και οι υιοί του, Κωνστάντιος και Κώνστας, ἐγραφαν σ' αυτόν, σαν να ήταν πατέρας τους, και τον παρακαλούσαν να τους απαντήσει.

Κατά τη διάρκεια του ασκητικού του βίου ποτέ δεν άλλαξε ένδυμα και ποτέ δεν ένιψε το σώμα ή τα πόδια του με νερό. Ο Όσιος, αν και αγράμματος στην ανθρώπινη σοφία, ήταν σοφός κατά Θεόν. Είχε λόγο «ἠρτυμένον τῷ θείῳ ἅλατι καιί χαρίεντα». Εδίδασκε τους μαθητές του να μην θεωρούν τίποτε ανώτερο από την αγάπη του Χριστού και να μην νομίζουν ότι, επειδή απέχουν από τα κοσμικά αγαθά, στερούνται κάτι αξιόλογο. Το να αφήνει κανείς τα επίγεια αγαθά είναι σαν να καταφρονεί μία δραχμή από χαλκό, για να κερδίσει εκατό χρυσές. Δεν πρέπει, έλεγε, να λησμονάμε ότι ο ανθρώπινος βίος είναι πρόσκαιρος συγκρινόμενος προς τον μέλλοντα αιώνα. Γι' αυτό δεν πρέπει να κοπιάζουμε για την απόκτηση πρόσκαιρων αγαθών, τα οποία δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας, αλλά για την απόκτηση αιώνιων αγαθών, δηλαδή της φρονήσεως, της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης, της ανδρείας, της συνέσεως, της αγάπης.

Ο Μέγας Αντώνιος, αφού έζησε εκατόν πέντε έτη, εκοιμήθη οσίως το 356 μ. Χ.. Αν και, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος (PG 26, 835- 976), μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Οσίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος ταφής του, οι μοναχοί που εμόναζαν κοντά του έλεγαν ότι κατείχαν το ιερό λείψανό του, το οποίο, επί Ιουστινιανού (561 μ. Χ.), κατατέθηκε στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί αργότερα, το 635 μ. Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Η Σύναξή του ετελείτο στην Μεγάλη Εκκλησία.

Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος και το πρωτείον του επισκόπου Ρώμης

Απάντησις εις την εγκύκλιον του Πίου ΙΑ΄ « Lux Veritatis»,
Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών (†)

  Η εγκύκλιος « Lux  veritatis»

Κατά το παρελθόν έτος 1931, επί τη δεκάτη Πέμπτη εκατονταετηρίδι της εν Εφέσω συνελθούσης Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου (431), λόγος πολύς εγένετο περί αυτής εν πάσαις ταις Εκκλησίαις, πολλαχού δε και εορταί επί τη αναμνήσει αυτής ετελέσθησαν. Ο δε Μακαριώτατος Πάπας Ρώμης Πίος ΙΑ΄ τη ημέρα της εορτής των Χριστουγέννων, και εγκύκλιον ειδικήν εξέδωκεν, αρχομένην δια των λέξεων « Lux Veritatis» (το φως της αληθείας), ουχί μόνο ίνα εξάρη το μέγα γεγονός της συγκροτήσεως της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου και της υπ' αυτής κατακρίσεως της πλάνης του Νεστοριανισμού, αλλά και ίνα παραστήση την Σύνοδον ταύτην, ως διακηρύξασαν, δήθεν, το Πρωτείον του Επισκόπου Ρώμης, υφ' ην έννοιαν τούτου πρεσβεύει και διδάσκει ως δόγμα πίστεως η Ρωμαϊκή Εκκλησία. Το φως της αληθείας, λέγει αρχόμενος της εγκυκλίου (1) ο Πίος ΙΑ΄, και η μαρτυρία των αιώνων, τουτέστι της ιστορίας, διδάσκουσιν ότι ο Κύριος κατά την επαγγελίαν αυτού ( Ματθ. 27, 20) εύρηται πάντοτε μετά της Εκκλησίας Αυτού. Όσο αγριωτέρα αποβαίνει η ορμή των κυμάτων, άτινα εν τη παρόδω των αιώνων πλήττουσιν το ακάτιον του Πέτρου, τοσούτω καταδείκνυται η παρουσία και το ανεξάλειπτον της ουρανίας χάριτος. Το πλήγματα δεν προήλθον μόνον δια των διωκτών του Χριστιανισμού, αλλά και παρά των διαφόρων αιρέσεων, αίτινες εν τη Ανατολή ιδίως ανεφάνησαν. Εν μέσω των τρικυμιών η Εκκλησία εξηκολούθησε την πορείαν αυτής στηριζομένη μόνον επί του Θεού και διασώζουσαν ακεραίαν την ιερήν παρακαταθήκην της ευαγγελικής αληθείας, ην ενεπιστεύθη αυτή ο ιδρυτής αυτής.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο