Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος 2024

Τα Δίπτυχα της Εκκλησία περιέχουν τις ειδικές τυπικές διατάξεις του μηνολογίου 2024 και είναι αφιερωμένα στην εκκλησιαστική διακονία με αφορμή την επέτειο 1990 ετών από το Μαρτύριο του Αγίου ενδόξου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου.

Σχ. 14Χ21, Σελ.1008, Τιμ. 23€.

Ημεροδείκτης τοίχου 2024

Σχ. 21Χ29, Τιμ. 4€.

Επετηρίδα 2024- Ημερολόγιο τσέπης

Η Επετηρίδα του 2024 περιέχει το εορτολόγιο του έτους, σημειωματάριο, τηλεφωνική ατζέντα, τις περιόδους νηστείας και χρήσιμες εκκλησιαστικές πληροφορίες. Το φετινό εγκόλπιο είναι αφιερωμένο για δεύτερη συνεχή χρονιά σε 12 επιπλέον νεοφανείς Αγίους του εικοστού αιώνα.

Σχ.8,5Χ14, Τιμ. 2€.

Ανέκδοτες Επιστολές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Κλεόπα Στρογγύλη, Μητροπολίτου Σουηδίας

Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος προβαίνει στην έκδοση της παρούσας δίτομης περισπούδαστης μελέτης, περιέχουσας την ανέκδοτη αλληλογραφία του Αγίου Νεκταρίου, την οποία απέστειλε σε διάφορα πρόσωπα κατά την δεκατετραετή διακονία του ως Διευθυντού της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Η ανέκδοτη αλληλογραφία του αναδεικνύει άγνωστες πτυχές του πολυσχιδούς εν Χριστώ βίου του νεοφανούς φωστήρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Τόμ . Α΄ Σχ. 17Χ24, Σελ. 880, Τιμ. 22€.		Τόμ . Β΄ Σχ. 17Χ24, Σελ. 808, Τιμ. 22€.

Ο βίος και το μαρτύριον των αγίων Αικατερίνης και Ευγενίας
Συμεών του Μεταφραστού

Ο βίος και το μαρτύριο των αγίων Αικατερίνης και Ευγενίας. Εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια του Γεωργίου Παπαδημητρόπουλου. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν Ασματικές Ακολουθίες των ανωτέρω αγίων.

Σχ.:14Χ21, Σελ.:168, Τιμ.: 4€.

Η αγία Αικατερίνη και η Αίγυπτος
Αθηνάς Ντάσιου-Γιάννου

Ο βίος της μεγαλομάρτυρος αγίας Αικατερίνης, το μαρτύριο της και οι ιδιαίτερες μνήμες και σχέσεις που έχουν οι Έλληνες με την Αίγυπτο.

Σελ. 56, Σχ. 18Χ24, Τιμ.: 6€.

Κήπος αειθαλής   
Οι Άγιοι της Μεγάλης Ελλάδας στις πόλεις-αποικίες της Εύβοιας
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,  
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας  
της Εκκλησίας της Ελλάδος

«Το να έχεις ρίζες είναι ίσως η πιο σημαντική και η πιο παραγνωρισμένη ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής».  
(Simone Weil)

Η σχέση με την πολιτιστική ταυτότητα, την παράδοση και τον ορθόδοξο πλούτο των Ελλήνων από την Μητροπολιτική Ελλάδα και τον Ελληνισμό στην Δύση (την Μεγάλη Ελλάδα) έγκειται στην ίδια έννοια του Ελληνικού, σύμφωνα με την οποία, οπουδήποτε επιβιβάσθηκαν, αποίκισαν και έζησαν Έλληνες, με την εξέλιξη των πόλεων, εξακολουθεί να ενσαρκώνεται η Ελλάδα.

Σε αυτό το διευρυμένο πεδίο εφαρμογής του Ελληνικού, που εμπλουτίζεται και ανανεώνεται στην ιστορία από την χριστιανική πίστη και την ορθόδοξη παράδοση και υπερβαίνει τα αρχικά όρια, εντάσσονται και οι ελληνικές πόλεις της Δύσης, οι αποικίες που οι Έλληνες ίδρυσαν από τον 8ο μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ. στην νότια Ιταλία και την Σικελία.

Είναι γνωστό ότι η Μεγάλη Ελλάδα γεωγραφικά περιελάμβανε την Καλαβρία ( Grecia Calabria), την Απουλία ( Grecia Salentina), την νήσο της Σικελίας, την Καμπανία και την Λουκανία ή Λευκανία. Η ιστορία, η γλώσσα, οι αγώνες, οι άθλοι, οι νίκες και οι ήττες, τα αρχαία μνημεία από λαξευμένους λίθους, η καλλιτεχνική αριστουργηματική παραγωγή, οι πρωτοχριστιανικοί και βυζαντινοί ναοί, τα μοναστήρια, τα ασκηταριά και τα αθλήματα των Αγίων, χαρακτηρίζουν την πλούτο, την ομορφιά και το κάλλος του Ορθόδοξου Ελληνισμού.

Οι σχέσεις Ανατολής και Δύσης μας αποξένωσαν από δύο εμβληματικά γεγονότα: αφ’ ενός μεν από την ίδρυση της πρώτης ελληνικής εγκατάστασης στην Δύση τον 8ο π.Χ. αιώνα, αφ’ ετέρου δε από την χριστιανική-ορθόδοξη κληρονομιά της Μεγάλης Ελλάδας. Σκοπός της παρούσης εκδόσεως είναι να παρουσιάσουμε το πρωτοχριστιανικό, το βυζαντινό και ελληνορθόδοξο αγιολογικό παρελθόν προβάλλοντας μέσα από τα Συναξάρια τις μορφές των Αγίων που έζησαν, αναδείχθηκαν, έδρασαν, ασκήτεψαν, άθλησαν και μαρτύρησαν στις πόλεις-αποικίες της Εύβοιας της Μεγάλης Ελλάδος και της Σικελίας, το οποίο μέχρι σήμερα είναι παντελώς άγνωστο στο μεγαλύτερό του μέρος. Η έκδοση αυτή, για την πληρέστερη εικόνα του θέματος από τον αναγνώστη, εμπλουτίζεται με σύντομα ιστορικά στοιχεία κάθε αποικίας-πόλεως, που ίδρυσαν οι Ευβοείς, ως και με εικονογραφικό υλικό, το οποίο πάντοτε στηρίζει με έναν ιδιαίτερο φωτεινό τρόπο κάθε κείμενο. Αυτό το πνευματικά πλούσιο και μοναδικό παρελθόν των πατέρων και προγόνων μας όχι απλά αγγίζει, αλλά και σηματοδοτεί τον δικό μας αγώνα μέσα στην εσχατολογική πορεία της Εκκλησίας και της καθημερινότητας, το ιστορικό γίγνεσθαι της Πατρίδας μας και το «μοίρασμα» της Παράδοσής μας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο.

Σχ. 21x29, Σελ. 306, Τιμ. 20€.

Η Θεραπευτική των πνευματικών νοσημάτων-  
Εισαγωγή στην ασκητική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τομ. Α'   
Jean Claude Larchet
Μετάφραση Χρίστου Κούλα

Ο συγγραφέας του έργου Jean Claude Larchet, διδάκτωρ Φιλοσοφίας και Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ορθόδοξους πατρολόγους της Δύσεως, καθώς έχει να επιδείξει πλουσιώτατο συγγραφικό έργο για την πνευματικότητα των Πατέρων της Εκκλησίας, μεταφρασμένο, μάλιστα, σε δώδεκα γλώσσες. Στο παρόν έργο, ο συγγραφέας αντιδιαστέλλει στη θεολογική σκέψη της Δύσεως, η οποία ερμηνεύει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού με στενούς δικανικούς όρους, την ευρύτερη πατερική παράδοση της Ορθοδοξίας: ο Χριστός δεν είναι λυτρωτής του ανθρώπου μόνο με την δικανική έννοια της εξαγοράς της αμαρτίας. Οι όροι Λυτρωτής και Σωτήρας ταυτίζονται και το ρήμα «σώζω» σημαίνει επίσης και «θεραπεύω». Γι αυτό οι Πατέρες από τον πρώτο αιώνα απέδωσαν στον Χριστό το προσωνύμιο «Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων». Αυτός κομίζει σε κάθε βαπτιζόμενο την θεραπεία στην ασθενούσα ανθρώπινη φύση του. Κάθε χριστιανός για να οικειοποιηθεί την Θεία Χάρη οφείλει να ασκηθεί διάγοντας πνευματική ζωή. Η άσκηση είναι το μέσο θεραπείας και επιστροφής της νοσούσας ανθρώπινης φύσης στην προπτωτική μακαριότητα.

  Σχ.: 14Χ21, Σελ. 656, Τιμ.: 18 €.

Η Ορθόδοξη Πίστη
του π. Θωμά Χόπκο

Το έργο του Ομότιμου Καθηγητή του Ορθοδόξου Σεμιναρίου του Αγ. Βλαδίμηρου π. Θωμά Χόπκο «Η Ορθόδοξη πίστη» αποτελείται από δύο πολυσέλιδους τόμους: ο πρώτος πραγματεύεται το ορθόδοξο Δόγμα, μέσω σχολίων στο Σύμβολο της Πίστεως, και στην Λατρεία με ερμηνεία του λατρευτικού βίου της Εκκλησίας. Ο δεύτερος τόμος είναι αφιερωμένος στη βιβλική ερμηνεία, στα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας του Χριστιανισμού, καθώς και στην ορθόδοξη πνευματικότητα.

Α΄ Τόμος Δόγμα και Λατρεία Σελίδες: 408, Διαστάσεις: 14x24, Τιμή 10 €.		Β΄ Τόμος Βίβλος και Πνευματικότητα Σελίδες: 336, Διαστάσεις: 14x24, Τιμή 10 €.

†25 Νοεμβρίου 2022
Μνήμη Αγίας Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος

Θυγατέρα του έπαρχου της Αιγύπτου Κώνστα, έζησε στην Αλεξάνδρεια, κέντρο πολιτισμού και γνώσης της οικουμένης, επί Αυτοκράτορα Μαξεντίου. Έλαβε πλούσια μόρφωση στη φιλοσοφία και τη ρητορική, ενώ διακρινόταν για την φιλομάθειά της και το χάρισμα του λόγου. Κατόπιν παροτρύνσεως της κρυπτοχριστιανής μητέρας της και μετά από όραμα στο οποίο είδε την Παναγία και τον Χριστό βαφτίστηκε χριστιανή και αφιέρωσε τη ζωή της στη διάδοση του λόγου της αληθείας.
Όταν με αφορμή μια ειδωλολατρική εορτή ο Αυτοκράτορας Μαξέντιος επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια δεν δίστασε να κηρύξει απηνείς διωγμούς κατά των πολυπληθών χριστιανών της περιοχής, υποβάλλοντάς τους σε φρικτά βασανιστήρια και εκτελέσεις. Τότε η Αγία Αικατερίνη παρουσιάστηκε ενώπιον του Αυτοκράτορα Μαξεντίου ψέγοντάς τον για την επιδειχθείσα σκληρότητα κατά των χριστιανών, ενώ ομολόγησε με παρρησία την πίστη της στον Χριστό. Ο έκθαμβος από το φυσικό κάλλος της και τον χαρισματικό της λόγο Μαξέντιος προσπάθησε να την μεταπείσει και να επιστρέψει στην πάτρια ειδωλολατρική θρησκεία, καλώντας μάλιστα 50 από τους ικανότερους ρήτορες και φιλόσοφους της αυτοκρατορίας για τον σκοπό αυτό. Το αποτέλεσμα όμως των συζητήσεων της Αγίας μαζί τους ήταν αναπάντεχο, αφού όλοι μετεστράφησαν στον χριστιανισμό, γεγονός που εξόργισε τόσο τον Αυτοκράτορα, που διέταξε την θανάτωσή τους. Προσπάθησε να μεταπείσει την Αγία τάζοντάς της πλούτη και δόξα, η επίμονη όμως άρνησή της τον εξόργισε και διέταξε τον βασανισμό και την άμεση φυλάκισή της. H φήμη που απλώθηκε σε ολόκληρη την πόλη για την σοφή και θαρραλέα ομολογήτρια της πίστεως έκανε την γυναίκα του αυτοκράτορα να την επισκεφτεί στην φυλακή με μία κουστωδία διακοσίων ακολούθων. Η Αγία Αικατερίνη τους κήρυξε την αλήθεια του Ευαγγελίου κάνοντας την αυτοκράτειρα και τη κουστωδία της να μεταστραφούν στον χριστιανισμό. Τότε ο Αυτοκράτορας εξοργισμένος διέταξε τον βασανισμό και τη θανάτωσή της σε τροχό βασανιστηρίων, φονικό όργανο το οποίο διαλύθηκε μόλις το πλησίασε η Αγία. Βλέποντας το θαύμα αυτό η γυναίκα του Αυτοκράτορα και οι ακόλουθοι της ομολόγησαν δημοσίως την πίστη τους στον Χριστό και αποκεφαλίστηκαν. Ο Αυτοκράτορας σε μια τελευταία προσπάθεια να την μεταπείσει, τη ζήτησε σε γάμο, όταν όμως η Αγία του απάντησε ότι είναι αφιερωμένη στο Χριστό, αποκεφαλίσθηκε προσευχόμενη. Ο μαρτυρικός θάνατος της Αγίας Αικατερίνης έγινε το 304 μ.Χ., σε ηλικία μόλις 18 ετών.

Η Ιωάννειος αποστολικότης του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως -
Η ιδέα της αποστολικότητος του θρόνου και ο απόστολος Ανδρέας

Β. Ι. Φειδά, «Η Ιωάννειος αποστολικότης του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως»,
Θεολογία ΞΖ, σ. 230-235

Ἡ  ἀρχή τῆς ἀποστολικότητος  τῶν θρόνων συνεδέθη ἀρρήκτως εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας ἀφ' ἑνός μέν πρός τό ἐξαιρετικόν κῦρος εἰς ζητήματα πίστεως, ἀφ' ἑτέρου δέ πρός τήν διαμόρφωσιν ἐξαιρετικῆς διοικητικῆς δικαιοδοσίας. Aἱ δυό αὐταί προοπτικαί ἀξιοποιήσεως τῆς ἀρχῆς τῆς ἀποστολικότητος ὑποδηλοῦν τήν ἐξαιρετικήν σπουδαιότητα, τήν ὁποίαν πάντοτε ἀπέδωσεν ἡ Ἐκκλησία εἰς τό καθ' ὅλου περιεχόμενον τοῦ κριτηρίου τῆς  ἀποστολικῆς διαδοχῆς. Ἡ κριτική ἀξιολόγησις τῶν εὐρύτερων ἱστορικῶν ἐξελίξεων εἰς τήν κατανόησιν ἤ τήν χρησιμοποίησιν τῆς  ἀρχῆς τῆς ἀποστολικότητος  τῶν θρόνων,  εἰδικώτερον ὑπό τήν προοπτικήν τοῦ κριτηρίου τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, συνεπάγεται προφανῶς τήν παρακολούθησιν τῆς ὅλης ἐξελίξεως τῶν μορφῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως κατά τούς πρώτους αἰῶνας, ἰδίᾳ δέ τῆς γνωστῆς μακρᾶς ἀντιπαραθέσεως Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ περί τῆς  ἀποστολικῆς διαδοχῆς  ἐκκλησιαστική συνείδησις ἐμπεριεῖχε τήν ἄρρηκτον ἑνότητα τῶν δυό θεμελιωδῶν προοπτικῶν τῆς ἀρχῆς τῆς ἀποστολικότητος, ἤτοι ἀφ' ἑνός μέν  τῆς διαδοχῆς τάξεως  εἰς τήν ἀποστολικήν λειτουργίαν τῆς ἐπισκοπῆς, ἀφ' ἑτέρου δέ τῆς  διαδοχῆς πίστεως, κατά τήν ἀστασίαστον διακήρυξιν τοῦ Εἰρηναίου Λουγδούνου, ὅτι, «τῇ αὐτῇ τάξει καί τῇ αὐτῇ διδαχῇ ἥ τέ ἀπό τῶν ἀποστόλων ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ παράδοσις καί τό τῆς ἀληθείας κήρυγμα κατήντηκεν εἰς ἠμᾶς» (Adv. Haer., III ,3,3). Βεβαίως, μόνη ἡ διαδοχή τάξεως ἐν τῇ ἀποστολικῇ λειτουργίᾳ τῆς ἐπισκοπῆς,  ἄνευ δηλαδή τῆς αὐθεντικῆς καί ἀδιάκοπου διαδοχῆς ἐν τῇ ἀποστολικῇ διδαχῇ καθίστατο ἀδιάφορος ἤ καί ἄχρηστος ἐξωτερικός τύπος, ὡς ἄλλωστε καί μόνη ἡ διαδοχή πίστεως, ἤτοι ἄνευ τῆς διαδοχῆς τάξεως, καθίστατο ἀδιανόητος ἤ καί ἀδύνατος. Οἱαδήποτε λοιπόν τάσις αὐτονομήσεως ἑκατέρου τῶν δυό αὐτῶν σταθερῶν καί ἀμεταθέτων πόλων τῆς ἐννοίας τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς θά ἀνέτρεπε τήν ἰσορροπίαν καί τήν ἀσφάλειαν τῆς λειτουργίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως.

Ἐν τούτοις, ἡ ἀπό τῶν ἀρχῶν κυρίως τοῦ Δ΄ αἰῶνος χρησιμοποίησις τοῦ κριτηρίου τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς διά τήν διεκδίκησιν ἐξαιρετικῆς διοικητικῆς δικαιοδοσίας, εἰς τοπικόν ἤ καί εἰς εὐρύτερον πλαίσιον, ἐθεμελιώθη ἐπί τινος ὑπερτονισμοῦ τῆς διαδοχῆς τάξεως ἔναντι τῆς διαδοχῆς πίστεως. Ὑπό τό πνεῦμα αὐτό καί εἰς σαφῆ ἀντίθεσιν πρός τάς διεκδικήσεις τοῦ θρόνου τῆς Κπόλεως διαμορφωθεῖσα ἐν Ρώμῃ κατά τάς ἀρχάς τοῦ Ε΄ αἰῶνος θεωρία περί τῆς δῆθεν ὑπεροχῆς τῶν ἐχόντων ἄμεσον ἤ ἔμμεσον  πέτρειον ἀποστολικότητα θρόνων ρώμης, Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας ἐνίσχυσεν ἔτι μᾶλλον τήν μονομερῆ στροφήν πρός τήν διαδοχήν τάξεως καί ἰδίᾳ πρός τήν αὐθεντίαν τοῦ ἱδρυτοῦ τῶν ἀποστολικῶν θρόνων ἀποστόλου. Βεβαίως, τό κριτήριον τῆς θεωρίας τῆς  πετρείου ἀποστολικότητος  ἀπερρίπτετο ὑπό τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλ' ὁπωσδήποτε δέν ἦτο δυνατόν νά ἀγνοηθῇ πλήρως καί εἰς τήν μακράν ἐκκλησιαστικήν ἀντιπαράθεσιν μεταξύ Ρώμης καί Κπόλεως. Ἡ ἀντιπαράθεσις Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως εἶχεν ὅμως μίαν ἑτερόκεντρον προσέγγισιν τοῦ κριτηρίου τῆς ἀποστολικῆς διάδοχης τῶν θρόνων, διότι ἡ μέν Ρώμη ἔδιδεν ἀπόλυτον προτεραιότητα εἰς τήν προοπτικήν  τῆς διαδοχῆς τάξεως, ἡ δέ Κπολις εἰς τήν προοπτικήν τῆς  διαδοχῆς πίστεως. Ἡ πρώτη προοπτική ἐχρησιμοποιεῖτο συνήθως διά τήν θεμελίωσιν ἀξιώσεων ὑπεροχῆς μεταξύ τῶν ἀποστολικῶν θρόνων, ἐνῷ ἡ δευτέρα προοπτική ἐχρησιμοποιεῖτο διά τήν βεβαίωσιν τῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ αὐθεντικῆς καί συνεχοῦς βιώσεως τῆς ἀποστολικῆς πίστεως. Διά τήν πρώτην ὁ ἱδρυτής τοῦ ἀποστολικοῦ θρόνου ἀπόστολος προσέλαβεν ἰδιάζουσαν σπουδαιότητα, ἐνῷ διά τήν δευτέραν ἡ ἀναφορά εἰς τόν ἱδρυτήν ἦτο μία ἁπλῆ ἐπιβεβαίωσις τῆς ἀναγωγῆς τῆς βιουμένης πίστεως εἰς τήν ἀποστολικήν παράδοσιν. Ἐν τούτοις, ἡ ἐπιβεβαίωσίς τῆς ἀποστολικότητος τοῦ θρόνου διά τῆς ἀναγωγῆς αὐτῆς εἰς τόν ἱδρυτήν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀπόστολον ἐκαλλιεργεῖτο ὑπό τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως ἀδιαφόρως τῆς ἀποδιδομένης προτεραιότητος εἰς τήν τοιαύτην ἤ τήν τοιαύτην κατανόησιν τῆς ἐννοίας τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς.

Διαβάστε το άρθρο