Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος 2024

Τα Δίπτυχα της Εκκλησία περιέχουν τις ειδικές τυπικές διατάξεις του μηνολογίου 2024 και είναι αφιερωμένα στην εκκλησιαστική διακονία με αφορμή την επέτειο 1990 ετών από το Μαρτύριο του Αγίου ενδόξου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου.

Σχ. 14Χ21, Σελ.1008, Τιμ. 23€.

Ημεροδείκτης τοίχου 2024

Σχ. 21Χ29, Τιμ. 4€.

Επετηρίδα 2024- Ημερολόγιο τσέπης

Η Επετηρίδα του 2024 περιέχει το εορτολόγιο του έτους, σημειωματάριο, τηλεφωνική ατζέντα, τις περιόδους νηστείας και χρήσιμες εκκλησιαστικές πληροφορίες. Το φετινό εγκόλπιο είναι αφιερωμένο για δεύτερη συνεχή χρονιά σε 12 επιπλέον νεοφανείς Αγίους του εικοστού αιώνα.

Σχ.8,5Χ14, Τιμ. 2€.

Ανέκδοτες Επιστολές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Κλεόπα Στρογγύλη, Μητροπολίτου Σουηδίας

Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος προβαίνει στην έκδοση της παρούσας δίτομης περισπούδαστης μελέτης, περιέχουσας την ανέκδοτη αλληλογραφία του Αγίου Νεκταρίου, την οποία απέστειλε σε διάφορα πρόσωπα κατά την δεκατετραετή διακονία του ως Διευθυντού της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Η ανέκδοτη αλληλογραφία του αναδεικνύει άγνωστες πτυχές του πολυσχιδούς εν Χριστώ βίου του νεοφανούς φωστήρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Τόμ . Α΄ Σχ. 17Χ24, Σελ. 880, Τιμ. 22€.		Τόμ . Β΄ Σχ. 17Χ24, Σελ. 808, Τιμ. 22€.

Αρχιερατικόν

Επανεκδόθηκε η νέα αναθεωρημένη έκδοση του Αρχιερατικού (Δ΄ έκδοση), όπως αυτή εκδόθηκε το 2014, συμπεριλαμβανομένων των παρατηρήσεων της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Λειτουργικής Αναγεννήσεως.

Σχ. 20Χ28, Σελ. 270, Τιμ. 90€.

Ναοί, Μονές και ευαγή Ιδρύματα της Βασιλίδος Κωνσταντινουπόλεως
Raymond Janin

Οι εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος σε συνεργασία με την Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων παρουσιάζουν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό το μοναδικό και μεγαλειώδες έργο του Γάλλου Βυζαντινολόγου και Αρχαιολόγου Raymond Janin (1882-1972) μεταφρασμένο από την γαλλική. Πρόκειται για το πρώτο έργο στην παγκόσμια βιβλιογραφία που καταγράφει την ιστορία των ιερών Τόπων της Πόλης, η οποία συνδέθηκε με τη δόξα, τη χαρά, την πίστη και την ελπίδα του Γένους. Μέσα από τις σελίδες του έργου αναδεικνύεται η Βασιλίδα των πόλεων, η πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η Παναγιοσκέπαστη Βασιλεύουσα ως ιερότητα και κάλλος πνευματικό. Το δίτομο έργο κοσμείται από μοναδικού κάλλους εικόνες, σχέδια και μινιατούρες.

Α' Τόμος		Β' Τόμος
Σχ. 21Χ29, Σελ. 528, Τιμ. 35 €		Σχ. 21Χ29, Σελ. 512, Τιμ. 35 €

Η διαμόρφωσις της θείας Λατρείας- Από το μέσον
της β΄ εκατονταετηρίδος έως και της Αλώσεως (1453)
Αρχιμ . Βασιλείου Κ. Στεφανίδου, Καθηγ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Το παρόν κείμενο του αειμνήστου Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών προέρχεται από το μνημειώδες έργο του  Εκκλησιαστική ιστορία απ’ αρχής μέχρι σήμερον, αναθεωρημένο από τον συγγραφέα στην β΄ έκδοση του 1959, εκδίδεται δε κατόπιν εισηγήσεως της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Λειτουργικής Αναγεννήσεως. Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη: το πρώτο εξ αυτών εξετάζει τη οργάνωση της θείας Λατρείας κατά τους πρώτους δύο αιώνες υπάρξεως της Εκκλησίας, το β΄ μέρος κατά τους Γ΄ και Δ΄ αιώνες, ενώ το Γ΄ μέρος επικεντρώνεται στη θεία Λατρεία από του Σχίσματος έως και της Αλώσεως.

Σχ. 14X21, Σελ. 96, Τιμ. 5 €.

Βίος και πολιτεία Σπυρίδωνος του Θαυματουργού και Ιωάννου του Ελεήμονος
Συμεών του Μεταφραστού

Οι βίοι των Αγίων όπως κατεγράφησαν υπό του Συμεών του Μεταφραστού. Με εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια, πραγματολογικά στοιχεία και παραπομπές υπό Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου και με επιλογή Ασματικών Ακολουθιών.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 240, Τιμ. 4€.

12 Δεκεμβρίου

†Μνήμη Αγίου Σπυρίδωνος του Θαυματουργού

Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. και έζησε επί βασιλείας του Μ. Κωνσταντίνου (306 – 337) και του υιού του Κωνστάντιου (337 – 361) στην Τριμυθούντα της Κύπρου, κατ’ άλλους στη γειτονική κωμόπολη ΄Ασσια, όπως αναφέρει ο ΄Αγιος Τριφύλλιος, πρώτος Επίσκοπος της Λευκωσίας και μαθητής του Αγίου Σπυρίδωνος. Καταγόταν από πτωχή οικογένεια αγροτών και οι γονείς του διακρίνονταν για την ευσέβειά τους και τον ενάρετο και λιτό βίο τους. Η γιαγιά του Λωΐδα και η μητέρα του Ευνίκη ανέθρεψαν το τέκνο τους « ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσία Κυρίου».

Ο ΄Αγιος δεν σπούδασε σε ανώτερες Σχολές, αλλά μελετούσε καθημερινά την Αγία Γραφή, αφού την έπαιρνε στο σακίδιο που έφεραν μαζί τους οι βοσκοί της περιοχής. Πολλές φορές καλούσε κοντά του και τους άλλους βοσκούς και τους δίδασκε τον νόμο του Θεού, διάγοντας λιτό και ενάρετο βίο. Είχε φτάσει σε τέτοιο βαθμό αρετής και ηθικής τελειώσεως, που κατά την εποχή των απηνών διωγμών που εξαπέλυσε κατά των χριστιανών ο Μαξιμίνος (308–313) ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στον Χριστό, διο και συνελήφθη και υπέστη σκληρά βασανιστήρια από τα οποία εξαρθρώθηκε το πόδι του και υπέστη σοβαρή βλάβη ο οφθαλμός του.

Μετά την απελευθέρωσή του, πιθανόν μετά την έκδοση του Διατάγματος των Μεδιολάνων, παρέμεινε η φλόγα της μαρτυρίας του Χριστού, ακόμη και όταν, κατόπιν προτροπής των γονέων του, δημιούργησε οικογένεια, έχασε όμως πολύ νωρίς τη σύζυγό του, μένοντας μόνος με την μικρή του κόρη Ειρήνη. Βρήκε παρηγοριά στους λόγους του Κυρίου και χάρις στην ευσέβεια και την αρετή του έγινε σεβαστός και αγαπητός σε όλη την περιοχή. Σ’ αυτόν έβρισκαν καταφυγή και παρηγοριά όλοι οι δυστυχισμένοι και τα ορφανά των γύρω χωριών.

Έτσι, όταν πέθανε ο ιερέας του χωριού, όλοι οι πιστοί τον έπεισαν να χειροτονηθεί ποιμένας τους. Ήταν δε τέτοιο τό έργο του που σύντομα κλήρος και λαός τον ανέδειξαν πρώτο Επίσκοπό της Τριμυθούντος. Ως Επίσκοπος πλέον ο απλοϊκός βοσκός κατέστη πρότυπο Ιεράρχη δια της πραότητας και της ταπεινότητας που τον διέκρινε. Συνέχισε ακούραστα το φιλανθρωπικό του έργο και ο Θεός τον αξίωσε να τελεί πολλά θαύματα, γι’αυτό και η Εκκλησία του απέδωσε το προσωνύμιο «Θαυματουργός».

Έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενικὴ Σύνοδο που συνεκάλεσε ο Μ. Κωνσταντίνος το 325 μ.Χ., συμπαρατασσόμενος με την παράταξη των Ορθοδόξων, μαζί με τους Αγίους Νικόλαο και Αλέξανδρο, τον Αντιοχείας Ευστάθιο, τον Παφνούτιο από την Θηβαΐδα, τον Μ. Αθανάσιο και πολλούς άλλους. Όταν μάλιστα η αντίπαλη παράταξη των Αρειανών φάνηκε να κυριαρχεί, τότε πήρε τον λόγο ο ΄Αγιος Σπυρίδων και αφού έκανε μία σύντομη ομολογία πίστεως, προκειμένου να δείξει με ποιόν τρόπο ο Θεός είναι ένας, αλλά συγχρόνως τρία Πρόσωπα, τρεις Υποστάσεις έβγαλε από τσέπη του ένα κεραμίδι και αφού έκανε τον σταυρό του αναφώνησε:
« Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός». Και έσφιξε το κεραμίδι και αναπήδησε από αυτό η φλόγα στην οποία είχε ψηθεί. Συνέχισε λέγοντας « Καὶ τοῦ Υἱοῦ»,. Τότε έτρεξε από το κεραμίδι το νερό με το οποίο είχε πλασθεί. « Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», καί τότε έμεινε στο χέρι του το χώμα από το οποίο είχε πλασθεί. Και συμπλήρωσε στους έκθαμβους Πατέρες της Συνόδου: «Όπως το κεραμίδι είναι ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο, από φωτιά, νερό, χώμα, έτσι και ο ΄Αγιος Θεός…είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση του, αλλά Τριαδικός ως προς τα πρόσωπαι: Πατήρ, Υιὸς και ΄Αγιο Πνεύμα». Τα λόγια του Αγίου κατέπληξαν τους παριστάμενους και η αίθουσα αντήχησε από τις δοξολογίες προς τον Θεό και τις επευφημίες των Πατέρων, συντρίβοντας τους Αρειανόφρονες Επισκόπους. Εκοιμήθη ειρηνικά το 348 μ. Χ. στην επισκοπή του στην Τριμιθούντα, οι δε πιστοί της πόλεως τοποθέτησαν τα λείψανα του Αγίου σε λάρνακα που έστησαν δίπλα από τον νάρθηκα του ναού. Κατά την περίοδο των αραβικών επιδρομών η λάρνακα μεταφέρθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανὸ Β’ στην Κωνσταντινούπολη. Προ της αλώσεως της Πόλεως από τους Τούρκους, ένας ιερέας ονόματι Γρηγόριος Πολύευκτος μετέφερε τα λείψανα στην Παραμυθία της Ηπείρου και ακολούθως στην Κέρκυρα περί το 1460. Από το ιερό λείψανο λείπει το δεξί χέρι, το οποίο βρισκόταν στη Ρώμη σε ναό του τάγματος των Ορατοριανών μέχρι τον Νοέμβριο του 1984, όταν παραμονὲς της εορτής του Αγίου, κατόπιν ενεργειών του τότε Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών Τιμοθέου, η Εκκλησία της Ρώμης επέστρεψε στην Εκκλησία της Κερκύρας το ιερὸ οστούν του δεξιού χεριού του Αγίου. Λιτανεύσεις του λειψάνου γίνονται το Μ. Σάββατο σε ανάμνηση της απαλλαγής της νήσου από τη σιτοδεία, την Κυριακή των Βαΐων σε ανάμνηση της απαλλαγής της νήσου από την πανώλη, την 11η Αυγούστου για τη σωτηρία της νήσου απὸ την τουρκική εκστρατεία και την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου εις ανάμνηση της δεύτερης θαυμαστής απαλλαγής της νήσου από την πανώλη.

Ο Ιησούς Χριστός αποκαλύπτεται ως το φως

Πρωτοπρ . Ιωάννου Αγγελιδάκη,   Ο Θεός ως φως και πηγή του φωτός,
Αθήνα, 2016, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 55-60

Με τον ερχομό του Χριστού ανατέλλει το αληθινό φως («Ο' Ηλιος της δικαιοσύνης»), το οποίο φωτίζει τον δρόμο της Ιστορίας σε όλο το βάθος και πλάτος της. Μπαίνει μέσα στην Ιστορία και τη χωρίζει στα δύο, στην προ του Χριστού και στη μετά Χριστόν εποχή, δεν διαιρεί την Ιστορία παρά μόνο για να της δώσει νόημα. Ο Χριστός είναι η ζωή και δίνει ζωή «και λέγεται ζωή, διότι είναι φως, η σύσταση και η ουσία κάθε λογικής φύσεως». Διότι «εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» (Πράξεις 17, 28).

Με τη διπλή δύναμη του εμφυσήματος όλοι γεμίζουμε πνοή ζωής, [«και έπειτα εφύσηξε στο πρόσωπο πνοή ζωής κι έγινε ο άνθρωπος ζωντανή ύπαρξη» ( Γένεσις κεφ. Β΄) « όταν είπε αυτό εφύσησε εις το πρόσωπον και τους λέγει: Λάβετε Πνεύμα ' Αγιον» (Ιωάννου 20, 22) όλοι και άγιο Πνεύμα όσοι είμαστε έπιδεκτικοί, και τόσο περισσότερο πνεύμα όσο περισσότερο ανοίξαμε το στόμα της διανοίας (Ψαλμός IP ', IK ', 131 ) (1) .

Διαβάστε τη συνέχεια