Το ταξίδι του ψηφιδωτού στους τόπους και τους χρόνους - Τα ανά την Οικουμένη εντοίχια χριστιανικά ψηφιδωτά
Χριστόφορος Δ. Σωφρονίου, Άρχων Υπομνηματογράφος Μ.τ.Χ.Ε.
Επιμέλεια Δημήτριος Μαυρόπουλος

Ένα μνημειώδες έργο στο οποίο παρουσιάζονται τα ανά την οικουμένη διεσπαρμένα εντοίχια χριστιανικά ψηφιδωτά από τα μέσα του 3ου αιώνα μέχρι την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (1453). Τις ψηφιδωτές παραστάσεις ο συγγραφέας τις περιγράφει ενταγμένες στο κτίσμα το οποίο κοσμούν (εκκλησία, παρεκκλήσιο, βαπτιστήριο, μαυσωλείο ή και κατακόμβη). Η επιστημονική παρουσίαση των ψηφιδωτών, η οποία γίνεται με γεωγραφικά κριτήρια (Κωνσταντινούπολη, Ρώμη, Θεσσαλονίκη, Ιταλία, Ραβένα, Κύπρος, Ελλάδα, Σικελία, Βενετία κ.ἄ.) διανθίζεται από την παράθεση ιστορικών μύθων και βιογραφιών. Το έργο προλογίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ενώ πέρα από το πλήθος καλαίσθητων τετράχρωμων φωτογραφιών των ψηφιδωτών, περιέχει πλούσια διεθνή βιβλιογραφία για τον ερευνητή και γλωσσάρι αρχιτεκτονικών όρων.

Σχ. 24Χ29, Σελ. 720, Τιμ. 40€.

Η Θεραπευτική των πνευματικών νοσημάτων-  
Εισαγωγή στην ασκητική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τομ. Α' και Β'     
Jean Claude Larchet
Μετάφραση Χρίστου Κούλα

Ο συγγραφέας του έργου Jean Claude Larchet, διδάκτωρ Φιλοσοφίας και Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ορθόδοξους πατρολόγους της Δύσεως, καθώς έχει να επιδείξει πλουσιώτατο συγγραφικό έργο για την πνευματικότητα των Πατέρων της Εκκλησίας, μεταφρασμένο, μάλιστα, σε δώδεκα γλώσσες. Στο παρόν έργο, ο συγγραφέας αντιδιαστέλλει στη θεολογική σκέψη της Δύσεως, η οποία ερμηνεύει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού με στενούς δικανικούς όρους, την ευρύτερη πατερική παράδοση της Ορθοδοξίας: ο Χριστός δεν είναι λυτρωτής του ανθρώπου μόνο με την δικανική έννοια της εξαγοράς της αμαρτίας. Οι όροι Λυτρωτής και Σωτήρας ταυτίζονται και το ρήμα «σώζω» σημαίνει επίσης και «θεραπεύω». Γι αυτό οι Πατέρες από τον πρώτο αιώνα απέδωσαν στον Χριστό το προσωνύμιο «Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων». Αυτός κομίζει σε κάθε βαπτιζόμενο την θεραπεία στην ασθενούσα ανθρώπινη φύση του. Κάθε χριστιανός για να οικειοποιηθεί την Θεία Χάρη οφείλει να ασκηθεί διάγοντας πνευματική ζωή. Η άσκηση είναι το μέσο θεραπείας και επιστροφής της νοσούσας ανθρώπινης φύσης στην προπτωτική μακαριότητα.

 Σχ.: 14Χ21, Σελ. 656, Τιμ.: 18 € (έκαστος).

Ανθολόγιο Συμβουλών
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Οι λόγοι του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου μάς εισάγουν στο περιβάλλον της νηπτικής θεολογίας, ήτοι την συνεχή πνευματική εγρήγορση του ανθρώπου, και υπενθυμίζουν στον ευρισκόμενο σε σύγχυση σύγχρονο άνθρωπο τον σκοπό της υπάρξεώς του, την αγιότητα και την ομοίωση με τον Τριαδικό Θεό. Ο ΄Αγιος δίδει απαντήσεις σε πολλά εκκλησιαστικά θέματα και συμβουλές σε πτυχές που αφορούν την καθημερινή ζωή του χριστεπωνύμου πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Την επιμέλεια της παρούσας έκδοσης ανέλαβε η Ιερά Αδελφότητα των Καρτσωναίων της Ιεράς Σκήτης Αγίας Άννης του Αγιωνύμου Όρους του Άθω.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 560, Τιμ. 15 €.

Η πολιτεία της ερήμου. Μοναξιά, σιωπή, προσευχή
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου

Η πολιτεία της ερήμου είναι μια πνευματικότητα θεοκεντρική, μεταλογική, οντολογική και εσχατολογική με άπειρες σωτηριολογικές, εκκλησιολογικές, ανθρωπολογικές και κοσμολογικές συνέπειες. Είναι μια πράξη με την οποία χαρίζεται η ζωή, το πλήρωμα της αλήθειας, της ελευθερίας και της αγάπης και ο άνθρωπος νικά και μεταμορφώνει τη μοναξιά, την αλλοτρίωση, την απόγνωση, την απελπισία και το θάνατο. Γι’ αυτό δεν σχετίζεται με κάποια παθητική εσωτερικότητα, κάποια μεταφυσική αρχή, με οποιοδήποτε αγγελισμό και θρησκευτικό ευδαιμονισμό. Είναι μία πνευματικότητα, που τη χριστιανική της, οντολογική πληρότητα και τελείωση εργάζεται και κατευθύνει το Πανάγιο Πνεύμα, με την ελεύθερη κατάφαση και απόφαση του ανθρώπου. Γι’ αυτό η πνευματικότητα της Ερήμου είναι μια δυναμική φανέρωση της Βασιλείας.

Το πρώτο μας μέλημα είναι να διερευνήσουμε τι σημαίνει για μας το   φεύγειν τον κόσμον. Αυτό εγείρει το ερώτημα του μονήρους βίου. Το δεύτερο μέλημά μας είναι να ορίσουμε τη σιωπή ως ουσιώδες στοιχείο ενός βίου αυθεντικής πνευματικότητας. Τέλος, οι Πατέρες και Μητέρες της Ερήμου μας παροτρύνουν να προσευχόμαστε πάντοτε και αδιάλειπτα. Το βιβλίο αφιερώνεται από τον συγγραφέα στον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο πρ. Αμερικής κ. Δημήτριο.

Περιεχόμενα βιβλίου:

Σχ. 14Χ24, Σελ. 104, Τιμ. 7€.

Επετηρίδα 2025

Η Επετηρίδα του 2025 περιέχει το εορτολόγιο του έτους, σημειωματάριο, τηλεφωνική ατζέντα, τις περιόδους νηστείας και χρήσιμες εκκλησιαστικές πληροφορίες.  Το φετινό εγκόλπιο είναι αφιερωμένο στον εορτασμό των 1.700 ετών από την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325-2025).

Σχ. 9Χ14, Τιμ. 2€.

Ημεροδείκτης 2025

Ο Ημεροδείκτης τοίχου περιέχει εορτολόγιο του έτους 2025 και μηνύματα για την εορτή κάθε ημέρας ή θέματα που αφορούν τη χριστιανική ζωή. Ο ημεροδείκτης κοσμείται με ωραιότατη εικόνα της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους στην οποία απεικονίζεται η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος (325).

Σχ. 21Χ29, Τιμ. 4€.

† 23 Σεπτεμβρίου

Ιωάννης Νεομάρτυς, ο εκ Κονίτσης

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος,
Οι Νεομάρτυρες του Γένους, εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2021, σελ. 188-189

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ιωάννης γεννήθηκε στην κωμόπολη Κόνιτσα από γονείς ευγενείς Μουσουλμάνους. Ο πατέρας του ήταν Δερβίσης και κατείχε το αξίωμα του Σεΐχη. Σε ηλικία 20 ετών κατετάγη στο τάγμα των Δερβίσηδων. Αφού πέρασε ικανό χρόνο στα Ιωάννινα, ήλθε στην τότε κωμόπολη Βραχώρι (Αγρίνιο) και κατοίκησε στο οίκημα που λεγόταν Μουσελίμ σεράι. Αφού αναδείχθηκε στο υψηλό αξίωμα του Δερβίση στο Βραχώρι, αιφνιδίως άρχισε να νηστεύει και να διάγει χριστιανικό βίο, μάλιστα απεκδύθηκε τα ενδύματα του Δερβίση και φόρεσε άλλα, αυτά που φορούσαν οι Χριστιανοί. Μετέβη στην Ιθάκη, όπου δέχθηκε το άγιο βάπτισμα και ονομάσθηκε Ιωάννης. Αφού επανήλθε στην Αιτωλία, νυμφεύθηκε στο χωριό Μαχαλάς και ασκούσε το επάγγελμα του αγροφύλακα.

Ο Σεΐχης πατέρας του, όταν έμαθε την αποστασία του υιού του, έστειλε σε αυτόν κάποιους ανθρώπους, για να τον μεταπείσουν, αλλά ο Μάρτυρας απέστρεψε το πρόσωπό του από αυτούς. Συνελήφθη από στρατιώτες του Μουσελίμη του Βραχωρίου και προσήχθη ενώπιον του άρχοντος αυτού, δήλωσε με παρρησία τον Χριστό και την αποστροφή του προς την θρησκεία του Μωάμεθ. Βασανίσθηκε με βαρύτατα δεσμά, ενώ στο τέλος οδηγήθηκε μπροστά σε ένα πλάτανο, όπου ο δήμιος τον αποκεφάλισε στις 22 Σεπτεμβρίου 1814. Το τίμιο σώμα του, μαζί με την κεφαλή του, το έριξαν σε παρακείμενο ρέμα, απ’ όπου τα παρέλαβαν οι Χριστιανοί και τα ενταφίασαν σε έναν αγρό στο Βραχώρι. Μαρτύριο του Αγίου αυτού συνέγραψε ο Γεώργιος Αναγνώστης Ιατρίδης ο εκ Καρπενησίου.

Η ελληνικότητα της αρχαίας Εκκλησίας της Ρώμης

Μεθοδίου Γ. Φούγια, Μητροπολίτου Πισιδίας,  Έλληνες και Λατίνοι,
Εκδ. Αποστολική Διακονία, Β΄ εκδ. 1994, σελ. 48-54.

Η άποψις του αειμνήστου καθηγητού Παναγιώτου Τρεμπέλα (1) είναι πως μεταξύ των πιστών της πρώτης Εκκλησίας της Ρώμης συγκαταλέγονταν και χριστιανοί εξ Ιουδαίων, αλλά κατά το πλείστον η Εκκλησία αυτής αποτελούνταν από χριστιανούς εξ εθνών, δηλ. της Συρίας, Μικράς Ασίας, Μακεδονίας και Ελλάδος (2). Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά πρέπει να προσθέσουμε ακόμη μερικές λεπτομέρειες προς συμπλήρωσι της εικόνος της πρώτης Εκκλησίας της πρωτευούσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Κατ' αρχήν ο απόστολος Παύλος έγραψε την επιστολή του προς τους χριστιανούς της πρωτευούσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην ελληνική γλώσσα και δεν χρειάστηκε να μεταφρασθή στην ελληνική. Το γεγονός τούτο προϋποθέτει ότι οι παραλήπτες της επιστολής αυτής ήταν και ελληνόφωνοι που ζούσαν στο κέντρο του ρωμαϊκού κόσμου.

Υπάρχουν πληροφορίες πως περί το τέλος του Α΄ μ. Χ. αιώνα η Ρώμη ήταν «ελληνική πόλις», γιατί εκτός από τους δούλους το πλήθος των Ελλήνων και των Ελληνόφωνων από την Ανατολή και η ανωτέρα τάξις των Ρωμαίων μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, που την δίδασκαν οι Έλληνες παιδαγωγοί στα παιδιά των ρωμαϊκών οικογενειών. Αλλά το πλήρωμα της Εκκλησίας της Ρώμης δεν αποτελούνταν από δούλους ή ασήμαντους ανθρώπους, διαφορετικά δεν θα ήταν αυτή «η προκαθημένη της αγάπης». Ήταν πλούσιο και οικονομικά και πνευματικά.

Υπήρχαν φυσικά και Εβραίοι, αλλά δεν άφησαν πολλά ίχνη, αφού οι επιγραφές της εποχής εκείνης, που διασώθηκαν, είναι κυρίως ελληνικές και ελάχιστες λατινικές.

Άλλο γεγονός, που συνηγορεί υπέρ της ελληνικότητος της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας της Ρώμης, είναι ο αριθμός των πρώτων Ελλήνων επισκόπων αυτής (3).

Οι επίσκοποι της Ρώμης, από το Λίνο ως τον Ελευθέριο (περίπου 174-189) είναι δώδεκα τον αριθμό. Εξ αυτών όχι περισσότεροι των τριών ( Κλήμης, Σίξτος και Πίος) φέρουν λατινικά ονόματα. Αλλά, μολονότι τα ονόματα Κλήμης και Πίος είναι λατινικά, η μακρά επιστολή του Κλήμεντος προς Κορινθίους είναι γραμμένη στα ελληνικά και ο Πίος (4) είναι αδελφός του Έλληνα από την Αρκαδία Ερμά, συγγραφέα του έργου «ο Ποιμήν».

Στη Ρώμη επίσης γράφηκε ελληνιστί, περί τα μέσα του Β΄ αιώνος, το λεγόμενο  Αποστολικό Σύμβολο (5).

Διαβάστε τη συνέχεια