ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ

ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

Υπό της Ακαδημίας Αθηνών, κατά την Πανηγυρική Συνεδρία της, την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου, ώρα 6 η απογευματινή, θα βραβευθεί το βιβλίο «ΘΕΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ» του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου, Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η Πανηγυρική Συνεδρία θα μεταδοθεί ζωντανά (δείτε ΕΔΩ)

Στην νέα εμβριθή μελέτη του για τα χριστιανικά μνημεία της Εύβοιας, ο Πανιερ. Μητροπολίτης Φαναρίου παρουσιάζει την μοναδική χριστιανική κληρονομιά της μεγαλονήσου της Εύβοιας, όπως αυτή αποτυπώνεται διαχρονικά στα Παλαιοχριστιανικά, Βυζαντινά, Υστεροβυζαντινά και Νεώτερα μνημεία της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων. Πρόκειται, όπως τονίζει ο συγγραφεύς, για «έναν οδηγό «σωτηρίας» για τους επιθυμούντες να θαυμάσουν τον μοναδικό πλούτο των χριστιανικών μνημείων και των ωραιοτάτων και μοναδικής τέχνης τοιχογραφιών και να αναχθούν στο υπερβατικό μέσα από το κάλλος και την ομορφιά». Η πολυτελής αυτή έκδοση κοσμείται από σπανίου κάλλους φωτογραφίες που αποτυπώνουν όλες τις εκφάνσεις της ευσέβειας και της λατρείας προς τον Τριαδικό Θεό και τους προστάτες Αγίους σε περικαλλείς ναούς, αριστουργηματικές τοιχογραφίες και αγιογραφήσεις, μοναδικά παλαιοχριστιανικά γλυπτά και μαρμαροθετήματα με φόντο την μοναδική ομορφιά της Ευβοϊκής φύσης. Την παρούσα έκδοση προλογίζει η Α. Θ. Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.

Το έργο διαιρείται σε πέντε Κεφάλαια-Ενότητες. Στο Α΄ κεφάλαιο περιλαμβάνεται μία ιστορική επισκόπηση της ιστορίας της Εύβοιας από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, στο Β΄ παρουσιάζονται Ναοί από όλες τις εκκλησιαστικές περιφέρειες της Ι. Μητροπόλεως (Χαλκίδος, Ληλαντίων & Ν. Αρτάκης, Ψαχνών, Διρφύων, Μαντουδίου & Αγ. ΄Αννης, Λίμνης, Λουτρών Αιδηψού, Ιστιαίας & Ωρεών και Βορείων Σποράδων), στο Γ΄ οι Ιερές Μονές, στο Δ΄ τα Ιερά Προσκυνήματα, ενώ το Ε΄ Κεφάλαιο είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στον εικονογραφικό διάκοσμο. Ο συγγραφεύς αφιερώνει το έργο του στους Ευβοείς αγωνιστές και τους πεσόντες μαρτυρικώς υπέρ Πίστεως και Πατρίδος κατά την ΄Αλωση της Χαλκίδος υπό των Οθωμανών την 12η Ιουλίου 1470.

Πίστιν λέγομεν...
εκείνην ήτις είναι έκπληξις εις Θεόν»*.

Μεμνημένοι τοίνυν...

(απόσπασμα από το έργο)

Τέτοια η Ελληνική Πατρίδα και τέτοια η Ορθόδοξη Πίστη γέννησε και γαλούχησε τον ελληνικό κόσμο. Χιλιετηρίδες τώρα ανθοφορεί και καρπίζει. Έτσι, η εκκλησιαστική τέχνη δεν είναι μόνο μία ωραία τροφός· είναι και κάτι περισσότερο· είναι μέγας διδάχος. Αιώνες τώρα διδάσκει το ανθρώπινο γένος· όσοι την καταλάβανε διδάχθηκαν από αυτήν. Διάβασαν σαν σ’ ένα μεγάλο ανοιχτό βιβλίο τις πρώτες αρχές του αληθινού, του καλού, του ωραίου. Σε τέτοιους καιρούς, καταφαγωμένους από το κενό και την ανία, ελαυνόμενους από εξουσίες που διασπείρουν τον φόβο, που θα ήθελαν να αλλάξουν την ζωή, αλλά που στο τέλος συχνά την καταστρέφουν, η μαρτυρία του Πνεύματος, του Χορηγού της ζωής, είναι ανάγκη να γίνει όχι μόνο διακονία, αλλά και τέχνη. Τέχνη φιλοκαλική, που ενοποιεί τον άνθρωπο μέσα στον «εγκάρδιο νου», τον «οφθαλμό» της καρδιάς. Τότε ο άνθρωπος ξαναβρίσκει την ζωή με ταπεινοφροσύνη και το ΄Αγιο Πνεύμα δίδει την δυνατότητα στον καθένα να ξαναπλάθει την ζωή με ένα χαμόγελο, μέσα στην ευημερία και στην φτώχεια, σε όποιες συνθήκες κι αν ζει. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην». Την κληρονομούν από τώρα. ψηλαφώντας στο βάθος των πλασμάτων και των πραγμάτων το θαύμα που θα λάμψει, τον Χριστό, που ξαναγυρίζει Όλος στο Αίμα και στο Φως, Άνθρωπος της οδύνης και Παντοκράτορας. Είναι Αυτός που κρατάει και ευλογεί τα σύμπαντα με τις φιλάνθρωπες ενέργειές Του. Θαύμα θαυμάτων! Αυτή είναι η έκπληξη! Και όπως γράφει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, «αμαρτία είναι η απώλεια της έκπληξης». Και έτσι όλος ο κόσμος γίνεται έκπληξη, θαύμα, πρόσωπο προσώπων και η μονοδιάστατη πραγματικότητα της λογικής διαστίζεται δια μιας από πρόσωπα, διατρυπιέται από το άπειρο, γίνεται σαν ένας νυχτερινός ουρανός γεμάτος από αστέρια. Αυτός ο κόσμος δεν είναι δικός μας. Είναι του Θεού! Αυτή είναι η έκπληξη.

* ΄Αγιος Ισαάκ ο Σύρος. Με απλούστερα λόγια η απώλεια της έκπληξης, που φανερώνει την απώλεια της πίστης, επιτρέπει ή επιβάλλει την παρουσία της αντικειμενοποίησης. Την έκπληξη αντικαθιστά η αντικειμενική ασφάλεια, την κίνηση, στοιχείο ζωής και κοινωνίας, η στάση και ο θάνατος. ’Η για να θυμηθούμε τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά. «το ανενέργητον και ανύπαρκτον».