Αγιολόγιον  της Ορθοδόξου Εκκλησίας
Σωφρονίου Ευστρατιάδου (†) Μητροπολίτου πρ. Λεοντοπόλεως

Το κλασικό επίτομο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελεί μία ευσύνοπτη κατ’ αλφαβητική σειρά παρουσίαση του βίου και των αθλημάτων των Αγίων. Πρόκειται για ένα εύχρηστο εγχειρίδιο και λεξικό, στο οποίο παρατίθενται συγχρόνως σε βραχυγραφίες και οι χρησιμοποιηθείσες πηγές. Η επανέκδοση με νέα ευανάγνωστη στοιχειοθεσία κατακλείεται με Επίμετρο του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 896, Τιμ. 22€

Η Μεγάλη Εβδομάς μετά ερμηνείας
Αρχιμ . Επιφανίου Θεοδωρόπουλου (†)

Το κλασικό χάρη στην ορθόδοξη και εύληπτη ερμηνεία του ιερού κειμένου έργο, όπως αποδεικνύεται από την 15η έκδοσή του και την ευρύτατη αποδοχή του από το κοινό. Ένα απαραίτητο ανάγνωσμα για τις άγιες ημέρες του Πάσχα.

Σχ. 10Χ44, Σελ. 944, Τιμ. 12€.

Η ανθρώπινη ζωή μεταξύ επιστήμης και ηθικής -
Ορθόδοξοι βιοηθικοί προβληματισμοί
Απόστολου Νικολαϊδη,
Καθηγ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Η επιστήμη της Βιοτεχνολογίας και Βιοϊατρικής θέτει καίρια ζητήματα ηθικής φύσεως που άπτονται της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου. Στο παρόν επιστημονικό πόνημα χριστιανικής  Βιοηθικής υπογραμμίζεται η αρχή της Ορθόδοξης Θεολογίας ότι η ζωή είναι κτήμα και δωρεά του Θεού, γι’ αυτό οι επιστήμονες θα πρέπει να την προσεγγίζουν με την οφειλόμενη σεμνότητα, σεβασμό και ευθύνη.  Μία επικαιροποιημένη προσέγγιση ζητημάτων που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες, όπως οι διαφυλικές σχέσεις, η ταυτότητα των φύλων και τα δικαιώματα εμβρύων και παιδιών, υπό το πρίσμα της Ορθόδοξης ανθρωπολογίας. Ένα έργο που δίδει εύληπτες και εύλογες απαντήσεις στα ηθικά διλήμματα που προκύπτουν από την εφαρμογή των νέων αυτών επιστημονικών μεθόδων.

Σχ. 14Χ21 Σελ. 240, Τιμ. 9€.

Το Σύμβολον της Πίστεως-Φύση και ιδιότητες της Εκκλησίας
Βλασίου Ι. Φειδά, Ομότ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Μία εμβριθής επιστημονική μελέτη για τo Σύμβολο πίστεως Νικαίας- Κωνσταντινουπόλως,  το κοινό Οικουμενικό Σύμβολο πίστεως για όλες τις Εκκλησίες ή Ομολογίες της χριστιανικής Οικουμένης, αφού, παρά τις διαφορετικές θεολογικές προσεγγίσεις ή ερμηνείες του, εκφράζει την αυθεντική αποστολική παράδοση και επιβεβαιώνει την άρρηκτη σχέση της Πατερικής θεολογίας με τους δογματικούς Όρους των επτά κοινών Οικουμενικών Συνόδων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 344, Τιμ. 15€.

Βραβείο Ακαδημίας ΑΘηνών

Θεού σκηνώματα
Εκκλησιαστικά μνημεία της Εύβοιας (Ιστορία-Τέχνη-Ζωή)
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου

Στην νέα εμβριθή μελέτη του για τα χριστιανικά μνημεία της Εύβοιας, ο Πανιερ. Μητροπολίτης Φαναρίου παρουσιάζει την μοναδική χριστιανική κληρονομιά της μεγαλονήσου της Εύβοιας, όπως αυτή αποτυπώνεται διαχρονικά στα Παλαιοχριστιανικά, Βυζαντινά, Υστεροβυζαντινά και Νεώτερα μνημεία της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων. Πρόκειται, όπως τονίζει ο συγγραφεύς, για «έναν οδηγό σωτηρίας» για τους επιθυμούντες να θαυμάσουν τον μοναδικό πλούτο των χριστιανικών μνημείων και των ωραιοτάτων και μοναδικής τέχνης τοιχογραφιών και να αναχθούν στο υπερβατικό μέσα από το κάλλος και την ομορφιά». Η πολυτελής αυτή έκδοση, στην οποία συμμετείχε και η Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, κοσμείται από σπανίου κάλλους φωτογραφίες που αποτυπώνουν όλες τις εκφάνσεις της ευσέβειας και της λατρείας προς τον Τριαδικό Θεό και τους προστάτες Αγίους σε περικαλλείς ναούς, αριστουργηματικές τοιχογραφίες και αγιογραφήσεις, μοναδικά παλαιοχριστιανικά γλυπτά και μαρμαροθετήματα με φόντο την μοναδική ομορφιά της Ευβοϊκής φύσης. Την υπό τις ευλογίες της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και του Σεβ. Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου παρούσα έκδοση, προλογίζει ο Γεν. Γραμματεύς Θρησκευμάτων του ΥΠΠΘ κ. Γεώργιος Καλαντζής.

Το έργο διαιρείται σε πέντε Κεφάλαια-Ενότητες. Στο Α΄ κεφάλαιο περιλαμβάνεται μία ιστορική επισκόπηση της ιστορίας της Εύβοιας από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας, στο Β΄ παρουσιάζονται Ναοί από όλες τις εκκλησιαστικές περιφέρειες της Ι. Μητροπόλεως (Χαλκίδος, Ληλαντίων & Ν. Αρτάκης, Ψαχνών, Διρφύων, Μαντουδίου & Αγ. ΄Αννης, Λίμνης, Λουτρών Αιδηψού, Ιστιαίας & Ωρεών και Βορείων Σποράδων), στο Γ΄ οι Ιερές Μονές, στο Δ΄ τα Ιερά Προσκυνήματα, ενώ το Ε΄ Κεφάλαιο είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στον εικονογραφικό διάκοσμο. Το έργο αφιερώνει ο συγγραφεύς του στους Ευβοείς αγωνιστές και τους πεσόντες μαρτυρικώς υπέρ Πίστεως και Πατρίδος κατά την ΄Αλωση της Χαλκίδος υπό των Οθωμανών την 12η Ιουλίου 1470.

Σχ. 25Χ 28, Σελ. 622, Τιμ. 40€.

10 Φεβρουαρίου

†  Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους.

Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου,
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας- Φεβρουάριος,
Αθήνα 2005, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 109-111.

῾Ο ῞Αγιος Χαράλαμπος ἦταν ἱερεύς στή Μαγνησία τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας καί ἔζησε ἐπί αὐτοκρατορίας τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.). ῞Οταν τό ἔτος 198 μ.Χ. ὁ Σεβῆρος ἐξαπέλυσε ἀπηνή διωγμό κατά τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος τῆς Μαγνησίας Λουκιανός συνέλαβε τόν ῞Αγιο καί τοῦ ἐζήτησε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του. ῞Ομως ὁ ῞Αγιος ὄχι μόνο δέν τό ἔκανε αὐτό, ἀλλά ἀντίθετα ὁμολόγησε στόν ἔπαρχο τήν προσήλωσή του στόν Χριστό καί ἐδήλωσε μέ παρρησία ὅτι σέ ὁποιοδήποτε βασανιστήριο καί νά ὑποβληθεῖ δέν πρόκειται νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη τῆς ᾿Εκκλησίας. Τότε ἡ σκοτισμένη καί σαρκική ψυχή τοῦ Λουκιανοῦ ἐπέτεινε τήν ὀργή της καί διέταξε νά ἀρχίσουν τά φρικώδη βασανιστήρια στό γέροντα ἱερέα. Πρῶτα τόν ἐγύμνωσαν καί ὁ ἴδιος ὁ Λουκιανός, παίρνοντας τό ξίφος του προσπάθησε νά πληγώσει τό σῶμα τοῦ ῾Αγίου. ῞Ομως ἀποκόπηκαν τά χέρια του καί ἔμειναν κρεμασμένα στό σῶμα τοῦ ῾Ιερομάρτυρος καί μόνο ὕστερα ἀπό προσευχή τοῦ ῾Αγίου συγκολλήθηκαν αὐτά πάλι στό σῶμα καί ὁ γεμόνας κατέστη ὑγιής. Βλέποντας αὐτό τό θαῦμα τοῦ ῾Αγίου πολλοί ἀπό τούς δήμιους ἐπίστεψαν στόν ἀληθινό Θεό.

Μέ τό ζόφο στό νοῦ καί μέ τή θηριωδία στήν καρδιά, ὁ ἔπαρχος ἔδωσε ἐντολή νά διαπομπεύσουν τόν ῞Αγιο καί νά τόν σύρουν διά μέσου τῆς πόλεως μέ χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τόν ἀποκεφαλισμό τοῦ ῾Αγίου, ὁ ὁποῖος μέ τό μαρτύριό του ἔλαβε τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.

Τμήματα τῆς τιμίας κάρας αὐτοῦ φυλάσσονται στήν ἱερά μονή ῾Αγίου Στεφάνου Μετεώρων καί στόν ὁμώνυμο προσκυνηματικό ναό τῆς κωμοπόλεως τῶν Θεσπιῶν τῆς Βοιωτίας.

11 Φεβρουαρίου

†  Μνήμη τοῦ ἁγίου ῾Ιερομάρτυρος Βλασίου, ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας.

Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου,
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας- Φεβρουάριος,
Αθήνα 2005, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 118-119.

῾Ο ῞Αγιος Βλάσιος ἔζησε στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Λικινίου (308-323 μ.Χ.). ᾿Εσπούδασε ἰατρική, ἀλλά προσέφερε χωρίς χρήματα τίς ὑπηρεσίες του, ὡς φιλανθρωπία, στούς πάσχοντες καί ἀσθενεῖς. ᾿Εκτός ἀπό τήν ἰατρική βοήθεια ἐχορηγοῦσε δωρεάν στούς ἀσθενεῖς τά φάρμακα καί τούς ἔδινε τά ἔξοδα τῆς νοσηλείας τους. ῾Η φιλανθρωπική του δραστηριότητα ἐκαλλιεργεῖτο στήν ψυχή του ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τή μελέτη τῆς ῾Αγίας Γραφῆς. ῾Η ᾿Εκκλησία τόν ἐδέχθηκε στίς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τόν ἐξέλεξε ᾿Επίσκοπο Σεβαστείας.

᾿Επί τῆς βασιλείας τοῦ Λικινίου, ὁ ἔπαρχος ᾿Αγρικόλας τόν συνέλαβε καί τόν ὑπέβαλε σέ φρικτά βασανιστήρια. Οἱ στρατιῶτες, ἀφοῦ τόν μαστίγωσαν ἀνηλεῶς μέ ραβδιά, τόν ἐκρέμασαν ἀπό ξύλο καί στή συνέχεια τόν ὁδήγησαν δεμένο στή φυλακή. ῎Επειτα τόν ἔριξαν στό βυθό μιᾶς λίμνης. ῞Ομως ὁ ῞Αγιος, μέ τή θαυματουργική ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, διασώθηκε. ᾿Εξοργισθέντες τότε οἱ ἐχθροί τῆς πίστεως τόν ἀποκεφάλισαν. ῎Ετσι, ὁ ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Βλάσιος ἔλαβε ἀπό τόν Κύριο τῆς δόξας τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

῾Η Σύναξή του ἐτελεῖτο στό Μαρτύριό του, τό ὁποῖο βρισκόταν κοντά στό Μαρτύριο τοῦ ῾Αγίου ᾿Αποστόλου Φιλίππου.

Ομιλία εις την κατά τον Τελώνην και τον Φαρισαίον του Κυρίου παραβολήν

Γρηγορίου Παλαμά,
Κείμενο- μετάφρασις-σχόλια, Καθηγ. Παναγιώτη Χρήστου,
ΕΠΕ 9, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 46- 73

Το σύνολο του ανθρωπίνου γένους διαχωρίζεται σε δύο τάξεις, διά της παρουσιάσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου, την των ταπεινών και την των υπεροπτών. Το παράδειγμα του πρώτου δεικνύει ότι οφείλει ο άνθρωπος όχι μόνον ν’ απαρνηθεί την κακίαν, αλλά και να φθάσει στο σημείον ταπεινώσεως ώστε ν’ αυτοκατακριθεί.

1. Εφευρετικός είναι για το κακό ο νοερός προστάτης της κακίας· ικανός ν’ αφαιρέσει ευθύς από την αρχή τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή, δια της ανελπιστίας και της απιστίας, αλλ’ επίσης ικανός πάλι να επιτεθεί δια της αδιαφορίας και της ραθυμίας εναντίον των τοίχων της οικίας της αρετής, την ώρα που ανεγείρονται, ακόμη δε και να κρημνίση δια της υπερηφανείας και της παραφροσύνης τον όροφο των αγαθών έργων οικοδομημένον ήδη. Αλλά κρατηθήτε, μη πτοηθήτε· διότι ο επιμελής είναι ευμηχανώτερος στα αγαθά και η αρετή έχει περισσότερη ισχύ γι’ αντιπαράταξη προς την κακία, αφού διαθέτει την άνωθεν χορηγία και συμμαχία από τον ίδιο τον δυνάμενο τα πάντα και ενδυναμώνοντα από αγαθότητα όλους τους εραστάς της αρετής. Έτσι η αρετή όχι μόνο παραμένει αδιάσειστος από ποικίλα πονηρά μηχανήματα που παρασκευάζει ο Αντικείμενος, αλλά μπορεί και να σηκώσει και επαναφέρη όσους έπεσαν στον βυθό των κακών και να τους προσαγάγη εύκολα στον Θεό με την μετάνοια και την ταπείνωση.

2. Δείγμα δε και διαρκής απόδειξις είναι τούτο. Πραγματικά ο Τελώνης, ενώ είναι τελώνης και, μπορoύμε να ειπούμε, ενώ ζει στον πυθμένα της αμαρτίας, ελαφρώνεται απλώς, αφού εκοινώνησε προς τους εναρέτως ζώντας με μόνο τον λόγο, κι αυτόν σύντομο, ανυψώνεται και υπερβαίνει κάθε κακία και, δικαιωμένος από τον αδέκαστο κριτή τον ίδιο, συγκαταλέγεται στο χορό των δικαίων. Εάν δε και ο Φαρισαίος για λόγο καταδικάζεται, παθαίνει τούτο διότι είναι φαρισαίος και νομίζει ότι είναι κάποιος αφ’ εαυτού, και όχι διότι είναι πραγματικά δίκαιος· καταδικάζεται διότι εκφέρει αυθάδη λόγια, ανάμεσα στα οποία εκείνα που παροργίζουν τον Θεό δεν ειναι λιγώτερα από αυτά τα λόγια.

Διαβάστε τη συνέχεια

Αφιερωμα στο Τριώδιο