Θεός και άνθρωπος σε κοινωνία- Όψεις της εν Χριστώ ζωής
Χαραλάμπους Γ. Σωτηρόπουλου

Στο παρόν έργο του εγκρίτου Πατρολόγου παρουσιάζονται τα κοινά σημεία της κατανόησης του Θεού από τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους μέχρι τις ημέρες μας, αλλά και οι επιμέρους διαφοροποιήσεις του τρόπου έκφρασης της θεολογικής σκέψης, οι οποίες προέκυψαν από τη δια των Οικουμενικών Συνόδων και της πατερικής σκέψης θεολογική ανάπτυξη, την γενικότερη ιστορική εξέλιξη, αλλά και τις επιστημονικές ανακαλύψεις. Ο συγγραφεύς συγκρίνοντας τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους και την μετανεωτερική εποχή μας αναδεικνύει τον κοινό πυρήνα της πίστης στον Τριαδικό Θεό, στον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή, στην αγάπη προς τον Θεό Πατέρα και στην προσμονή της βασιλείας του Θεού.

Σχ. 14Χ24, Σελ. 264, Τιμ. 9€

Αγιολόγιον   της Ορθοδόξου Εκκλησίας
Σωφρονίου Ευστρατιάδου (†) Μητροπολίτου πρ. Λεοντοπόλεως

Το κλασικό επίτομο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελεί μία ευσύνοπτη κατ’ αλφαβητική σειρά παρουσίαση του βίου και των αθλημάτων των Αγίων. Πρόκειται για ένα εύχρηστο εγχειρίδιο και λεξικό, στο οποίο παρατίθενται συγχρόνως σε βραχυγραφίες και οι χρησιμοποιηθείσες πηγές. Η επανέκδοση με νέα ευανάγνωστη στοιχειοθεσία κατακλείεται με Επίμετρο του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 896, Τιμ. 22€

Το μεταθετό των Επισκόπων
Γαβριήλ (Παπανικολάου),
Μητροπολίτης Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος

Στην παρούσα μελέτη του Κανονικού Δικαίου, ο συγγραφεύς παρουσιάζει αναλυτικά  το πάντοτε επίκαιρο και συγχρόνως αμφιλεγόμενο ζήτημα του μεταθετού των Επισκόπων, μία διαχρονική πρακτική της Εκκλησίας που αποσκοπεί στην επίλυση επιτακτικών προβλημάτων ποιμαντικής φύσεως, αλλά και τις αναγκαίες νομοκανονικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του.

Σχ. 16Χ23, Σελ. 120, Τιμ. 6€.

Επιστολή των αγωνιζόμενων Ελλήνων προς τους ηγεμόνες της Ευρώπης κατά το 1821

Η Επιστολή που απέστειλαν οι αγωνιζόμενοι Έλληνες προς το Συμβούλιο της Βερόνας (1822), στην οποία παρουσιάζουν με ανάγλυφο τρόπο τα δεινά του Ελληνικού Λαού και τους λόγους της Επαναστάσεως. Το κείμενο, το οποίο διέσωσε ο ιστορικός Σπυρίδων Ζαμπέλιος, αποτελεί κυριολεκτικά ομολογία πίστεως και επισημαίνει το δίκαιο του Αγώνα. Η Αναφορά, που είναι γραμμένη στην αρχαία αττική διάλεκτο, αποδόθηκε στη Νέα Ελληνική Γλώσσα και μεταφράσθηκε στην Αγγλική και Γαλλική γλώσσα από συνεργάτες της Αποστολικής Διακονίας με σκοπό να αποσταλεί σε όλα τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στις Ηγεσίες των Ευρωπαϊκών και Χριστιανικών Χωρών.

Σχ. 21Χ24, Σελ. 90, Τιμ. 7€.

Οι Νεομάρτυρες του Γένους
Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου

Συναξαριστικός εικονογραφημένος Τόμος. Ένα εισοδικό στην πίστη και τη μαρτυρία του ζώντος Τριαδικού Θεού, την ιστορία της Πατρίδας μας και του Γένους των Ελλήνων που αποδεικνύει την κοινή πορεία και αδιατάρακτη ενότητα Ελληνισμού και Ορθοδοξίας όπως αυτή εκφράστηκε από τους Αγωνιστές του 1821. Η έκδοση περιλαμβάνει Συναξάρια όλων των Νεομαρτύρων που αποτέλεσαν την ψυχή του αγώνα, αφιέρωμα στην άλωση της Πόλης και τον τελευταίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο.

Σχ. 25Χ27, Σελ. 440, Τιμ. 30€.

Η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως και
η Μεγάλη Επανάστασις του 1821
Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος
Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου

Ένα ανέκδοτο κείμενο του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε το 1950 στο περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ και αποτελεί μία απόλυτα εμπεριστατωμένη επιστημονική μονογραφία με πηγαίο υλικό, σχετικά με τον καθοριστικό ρόλο της Εκκλησίας στην Εθνεγερσία του 1821. Η εισαγωγή του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου αποτελεί μια ακαδημαϊκού επιπέδου απάντηση σε ιδεοληπτικές καινοφανείς και αβάσιμες επιστημονικά θεωρίες που αποσκοπούν στην υποβάθμιση του ρόλου της Εκκλησίας και στην ιστορική παραγραφή του άρρηκτου δεσμού Ελληνισμού και Ορθοδοξίας.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 104, Τιμ. 6€.

Κοσμάς ο Αιτωλός
Μιχαήλ Τρίτου

Ο βίος του αγίου που υπήρξε υπόδειγμα ιεραποστολικού ζήλου, ορθόδοξης πνευματικότητας και αγιότητας βίου, καθιστάμενος έτσι τηλαυγής φάρος της ελληνορθόδοξης παράδοσης στα σκοτεινότερα χρόνια του Γένους μας.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 112, Τιμ. 7€.

Η συμβολή της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821
Εικονογραφημένο αφήγημα για παιδιά Δημοτικού
Ζωής Κανάβα

Ειδική έκδοση, εμπλουτισμένη με έργα Ελλήνων και ξένων ζωγράφων, για τη μαθητιώσα νεολαία περί του ρόλου και της προσφοράς της Εκκλησίας στο υπόδουλο Γένος, η οποία παρουσιάζει τέσσερις εμβληματικές προσωπικότητες από τον χώρο της Εκκλησίας που θυσιάσθηκαν υπέρ πίστεως και πατρίδος: τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ και τον Επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ. Κατόπιν εντολής της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, το έργο θα διατίθεται και από τις Ιερές Μητροπόλεις.

Σχ. 20Χ23, Σελ. 48, Τιμ. 3€.

Γρηγόριος Ε' - Ο μαρτυρικός Πατριάρχης
Αθηνάς Ντάσιου – Γιάννου, Εικονογράφηση: Αθηνά Κοντογιάννη

Ο βίος του εθνομάρτυρα Γρηγορίου Ε΄, ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους Οθωμανούς δυνάστες την αυγή της Επαναστάσεως της Εθνικής παλιγγενεσίας. Οι μικροί φίλοι μας θα γνωρίσουν αυτήν την εμβληματική μορφή του Έθνους και της Ορθοδοξίας που συνδύασε την βαθύτατη χριστιανική πίστη με τη θυσιαστική προσφορά του στον καταπιεσμένο Ελληνισμό της εποχής.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 48, Τιμ. 7€.

Ο Όμηρος ξεφυλλίζει την Ιστορία και παλεύει για τη λευτεριά
Πηνελόπης Μωραΐτου - Εικον . Πέγκυ Φούρκα

Μία φανταστική περιήγηση του κεντρικού ήρωα του έργου Ομήρου στις τελευταίες ένδοξες σελίδες του Έθνους μας για τους μικρούς μας φίλους. Από τις ημέρες που προετοίμασαν την εθνική παλιγγενεσία του 21’ και τα πρώτα χρόνια του ανεξαρτήτου ελληνικού κράτους, τους βαλκανικούς πολέμους, την μικρασιατική εκστρατεία και το Έπος του 1940. Μία εύληπτη, σύντομη ιστορική αναδρομή στα κύρια γεγονότα που διαμόρφωσαν την πατρίδα μας και οφείλουν να γνωρίζουν όλα τα Ελληνόπουλα.

Σχ. 21Χ29, Σελ. 232, Τιμ. 14€.

† Μνήμη του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας,
Μάρτιος, Αθήνα 2005, σελ.242-246

Η λειτουργική παράδοση και ορθόδοξη πνευματικότητα τοποθετούν σε ιδιαίτερη θέση τη σημερινή εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Και είναι αλήθεια ότι οι θεομητορικές εορτές πλουτίζουν τη λειτουργική μας ζωη, γιατί ο λαός του Θεού πάντοτε ατενίζει με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό τη μεσίτρια του ουρανού. Οι θεολογικοί λόγοι και ύμνοι στην Κυρία Θεοτόκο είναι σε τελευταία ανάλυση δοξολογία στον Λόγο του Θεού, που έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

Το μόνο όνομα της Θεοτόκου, Μητέρα του Θεού, περιέχει όλο το μυστήριο της οικονομίας της σωτηρίας, λέγει ο Αγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Αποδεικνύεται έτσι ότι Μητέρα του Χριστού αποκαλύπτεται στους πιστούς ως κατ εξοχήν μάρτυς του γεγονότος, πως ο Θεός προσέλαβε πραγματικά την ανθρώπινη φύση, στην οποία άνοιξε το δρόμο της σωτηρίας. Σωτηρία που αποβαίνει πραγματικότητα και γεγονός που σημαίνει την έλευση της Βασιλείας του Θεού. Σε μία ομιλία του ο Βασίλειος Σελευκείας σημειώνει χαρακτηριστικά· «Θεοτόκος εστί τε και λέγεται. Αρα τις εστι ταύτης υψηλοτέρα υπόθεσις;... ως γαρ ουκ έστιν εύκολον νοείν τε και φράζειν Θεόν, μάλλον δε καθάπαξ αδύνατον, ούτως το μέγα της Θεοτόκου μυστήριον, και διανοίας και γλώττης εστίν ανώτερον. Επεί ουν Θεόν σαρκωθέντα τεκούσα Θεοτόκος ονομάζεται».

Το πρόσωπο της Θεοτόκου δεν νοείται ανεξάρτητα από το ανθρώπινο γένος. Η Θεοτόκος είναι ο υγιής καρπός της ανθρώπινης φύσεως και καλύτερη προσφορά των ανθρώπων στον Χριστό. Στην προσφορά όλης της κτίσεως συμμετέχουμε και εμείς με την Παναγία. Ο αγιογράφος, όταν αγιογραφεί στην κόγχη του Ιερού Βηματος την Πλατυτέρα, δεν θέλει να εικονίσει μόνο την Παναγία, αλλά όλη την Εκκλησία που έχει κέντρο της τον Χριστό. Η Παναγία έγινε Εκκλησία και εγέννησε την Εκκλησία. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει ότι ο Κύριος « ενανθρωπήσας σάρκα Εκκλησίας προσέλαβε». Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο Άγιος Κυριλλος Ιεροσολύμων συνδέει το πρόσωπο της Θεοτόκου με την έννοια της Εκκλησίας, γι' αυτό λέγει· « υμνούμεν την αειπάρθενον Μαρίαν, δηλονότι την αγίαν Εκκλησίαν». Η αναφορά, λοιπόν, στην Παρθένο Μαρία υπενθυμίζει την χαρά της λυτρώσεως του ανθρώπου από τον Χριστό, γιατί εκείνη υπηρέτησε πιστά το μυστήριο της σωτηρίας μας. Η αγνή και άσπιλη Παρθένος, πιστή και ταπεινή κόρη της Βηθλεέμ, μπροστά στα μάτια του Θεού ευρέθηκε ως «μόνη εν γυναιξί ευλογημένη και καλή». Αυτήν διάλεξε ο Ουράνιος όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και «ο Λόγος σαρξ εγένετο».

Ο φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός μας, που πάντοτε φροντίζει το γένος των ανθρώπων, επειδή είδε το έργο που έπλασε με τα χέρια Του να είναι υπόδουλο στο διάβολο, θέλησε να αποστείλει τον Υιό Του τον Μονογενή, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, για να το απολυτρώσει από τα χέρια του διαβόλου. Επειδή όμως δεν θέλησε να το μάθει, όχι μόνο ο Σατανάς, αλλά και οι ίδιες οι ουράνιες δυνάμεις, σε έναν από τούς Αρχαγγέλους, στον ένδοξο Γαβριήλ εκμυστηρεύθηκε το μυστήριο. Προοικονομεί δε ότι η Αγία Παρθένος θα γεννήσει αγνή και καθαρή, γιατί ήταν άξια τέτοιου καλού. Όταν ο Θεός Πατέρας ευδόκησε να πραγματοποιήσει «το χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένον μυστήριον», «το μυστήριον το κεκρυμμένον από των αιώνων και των γενεών», το μυστήριο της Θείας Οικονομίας, για τη λύτρωση του ανθρώπινου γένους, μόνο αυτή εδέχθηκε τη θεία αποκάλυψη του μυστηρίου και εκρίθηκε ικανή να υπηρετήσει το έργο της σωτηρίας.

Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, στην πίστη και τη δογματική της διδασκαλία, ο Ευαγγελισμός είναι της «σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ' αιώνος μυστηρίου φανέρωσις». Ο Άγγελος ανακοινώνει και ευαγγελίζεται την θεία βουλή. Αλλά η Παρθένος δεν σιωπά. Ανταποκρίνεται στη θεία κλήση με ταπείνωση και πίστη· « Ιδού δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου». Η θεία βουλή γίνεται δεκτή και βρίσκει ανταπόκριση. Και αυτή ανθρώπινη ανταπόκριση είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται σ' αυτό το σημείο. Η υπακοή της Παναγίας αντισταθμίζει την ανυπακοή της Εύας. Μ' αυτή την έννοια Παρθένος είναι η δεύτερη Εύα και ο Υιός της ο δεύτερος Αδάμ. Όπως η Εύα εξαπατήθηκε από το λόγο ενός αγγέλου, για να φύγει από τον Θεό παραβαίνοντας το λόγο Του, έτσι η Παναγία εδέχθηκε τον Ευαγγελισμό από το λόγο ενός Αγγέλου, έτσι ώστε να φέρει τον Θεο μέσα της, υπακούοντας στο λόγο Του.

«Δια της Εύας ο θάνατος, δια της Μαρίας Ζωή», κηρύττει ο Αγιος Ιερώνυμος. Αυτή η υπακοή και χαρούμενη αποδοχή του λυτρωτικού σκοπού του Θεού ήταν μια πράξη ελευθερίας. Ήταν ελευθερία υπακοής και όχι πρωτοβουλία, ελευθερία αγάπης και λατρείας, ταπεινώσεως και εμπιστοσύνης. Κατά τις μέρες της δημιουργίας του κόσμου, όταν ο Θεός εξέφερε το ζωντανό και παντοδύναμο λόγο Του «γενηθήτω», ο λόγος του Δημιουργού παρήγαγε εντός του κόσμου τα όντα. Αλλά την μέρα εκείνη, οποία δεν έχει την όμοιά της από της υπάρξεως του κόσμου, όταν η θεία Μαρία προσέφερε το σεμνό και υπάκουο « Γένοιτο», ο λόγος του δημιουργήματος κατέβασε στον κόσμο το Δημιουργό. Εδώ ο Θεός και πάλι προφέρει το λόγο Του· «Θα συλλάβεις, θα γεννήσεις υιό και θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομασθεί Υιός του Υψίστου. Σε Αυτόν θα δώσει ο Κυριος ο Θεός το θρόνο του Δαυΐδ, του προπάτορά Του. Θα βασιλεύσει για πάντα στους απογόνους του Ιακώβ και βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος». Η Θεοτόκος αποδέχεται το θέλημα του Θεού και το αποτέλεσμα θα είναι τόσο θαυμαστό. Αυτή η υπακοή είναι μεγαλειώδης δύναμη, είναι καθαρή και τέλεια αφοσίωση της Μαρίας στον Θεό, αφοσίωση της θελήσεώς της, της σκέψεώς της, της ψυχής της και της όλης υπάρξεώς της και όλων των δυνάμεών της, όλων των πράξεών της, των ελπίδων της και των προσδοκιών της.

Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές. Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιελαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή εδέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής. Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ., και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους διασκάλους. Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες. Κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. Παννυχίδα ετελείτο στο παλάτι.

Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος

Αλέξανδρου Υψηλάντη, «Μονόφυλλα του αγώνος».
Προκηρύξεις Θεσπίσματα Διατάγματα 1821-1827 ( τομ. Ι. Α5 ).
Έκδοσις Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος. 
Αθήναι 1971 και εν «Σάλπιγξ Ελληνική».
Εν Καλαμάτα, έτει α' της ελευθερίας (φύλλον 1ης και 5ης Αυγούστου 1821) «Μονόφυλλα...» Β-5.

Η ώρα ήλθεν, ω άνδρες Έλληνες! Προ πολλού οι λαοί της Ευρώπης πολεμούντες υπέρ των ιδίων δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών μας επροσκάλουν εις μίμησιν αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι επροσπάθησαν ολκές δυνάμεσι, προσαυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι ' αυτής πάσαν αυτών την ευδαιμονίαν.

Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ήπειρος οπλοφορούντες μας περιμένουν ας ενωθώμεν λοιπόν με ενθουσιασμόν! Η Πατρίς μας προσκαλεί!

Η Ευρώπη προσηλόνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί δια την ακινησίαν μας ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα όρη της Ελλάδος από τον ήχον της πολεμικής μας σάλπιγγος, και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάσει τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγη απ' έμπροσθέν μας.

Οι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης ασχολούνται εις την απόλαυσιν της ίδιας ευδαιμονίας και πλήρεις ευγνωμοσύνης δια τας προς αυτούς των προπατόρων μας ευεργεσίας, ε πιθυμοϋσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.

Ημείς φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα ευέλπιδες, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και εις βοήθειαν πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, δια να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθείτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαια μας! Θέλετε ιδή και εξ αυτών των εχθρών μας πολλούς, οίτινες παρακινούμενοι από την δικαίαν μας αιτίαν, να στρέψωσι τα νώτα προς τον εχθρόν και να ενωθώσι με ημάς ας παρρησιασθώσι με ειλικρινές φρόνιμα, η Πατρίς θέλει τους εγκολπωθή! Ποίος λοιπόν εμποδίζει τους ανδρικούς σας βραχίονας; Ο άνανδρος εχθρός μας είναι ασθενής και αδύνατος. Οι στρατηγοί μας έμπειροι, και όλοι οι ομογενείς γέμουσιν ενθουσιασμού! Ενωθήτε λοιπόν, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες! Ας σχηματισθώσι φάλαγγες εθνικαί, ας εμφανισθώσι πατριωτικοί λεγεώνες, και θέλετε ιδή τους παλαιούς εκείνους κολοσσούς του δεσποτισμού να πέσωσιν εξ ιδίων, απέναντι των θριαμβευτικών μας σημαιών. Εις την φωνήν της σάλπιγγας μας όλα τα παράλια του Ιονίου και Αιγαίου πελάγους θέλουσιν αντήχηση τα ελληνικά πλοία, τα οποία εν καιρώ ειρήνης ήξευραν να εμπορεύωνται και να πολεμώσι, θέλουσι σπείρη εις όλους τους λιμένας του τυράννου με το πυρ και την μαχαίραν την φρίκην και τον θάνατον.

Ποία ελληνική ψυχή θέλει αδιαφορήση εις την πρόσκλησιν της Πατρίδος; Εις την Ρώμην ένας του Καίσαρος φίλος σείων την αιματωμένην χλαμύδα του τυράννου εγείρει τον λαόν. Τι θέλετε κάμη σεις ω Έλληνες, προς τους οποίους η Πατρίς γυμνή δεικνύει μεν τας πληγάς της, και με διακεκομμένην φωνήν επικαλείται την βοήθειαν των τέκνων της; Η θεία πρόνοια, ω φίλοι συμπατριώται, ευσπλαγχνισθείσα πλέον τας δυστυχίας μας, ηυδόκησεν ούτω τα πράγματα, ώστε με μικρόν κόπον θέλομεν απόλαυση με την ελευθερίαν πάσαν εύδαιμονίαν. Αν λοιπόν από αξιόμεμπτον οβελτηρίαν αδιαφορήσωμεν, ο τύραννος γενόμενος αγριώτερος, θέλει πολλαπλασιάση τα δεινά μας, και θέλομεν καταντήση δια παντός το δυστυχέστερον πάντων των εθνών.

Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω συμπατριώται! και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν ίδετε εδώ τους ναούς καπατημένους · εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα, δια χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας· τους οίκους μας γεγυμνωμένους, τους αγρούς μας λεηλατισμένους και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα.

Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέλινον, δια να υψώσωμεν το σημείον δι ' ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν.

Μεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, ος τις ανδρειωτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος, και ωφελιμωτέρως την δουλεύσει. Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξη τους δημογέροντας του, και εις την ύψιστον ταύτην βουλήν θέλουσιν υπέκει όλαι μας αι πράξεις.

Ας κινηθώμεν λοιπόν με εν κοινόν φρόνιμα, οι πλούσιοι ας καταβάλωσιν μέρος της ιδίας περιουσίας, οι ιεροί ποιμένες ας εμψυχώσωσι τον λαόν με το ίδιον των παράδειγμα, και οι πεπαιδευμένοι ας συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα. Οι δε εν ξέναις αυλαίς υπουργούντες στρατιωτικοί και πολιτικοί ομογενείς, αποδίδοντες τας ευχαριστίας εις ην έκαστος υπουργεί δύναμιν, ας ορμήσωσιν όλοι εις το ανοιγόμενον ήδη μέγα και λαμπρόν στάδιον, και ας συνεισφέρωσιν εις την πατρίδα τον χρεωστούμενον φόρον, και ως γενναίοι ας ενοπλισθώμεν όλοι άνευ αναβολής καιρού, με το ακαταμάχητον όπλον της ανδρείας, και υπόσχομαι εντός ολίγου την νίκην και μετ ' αυτήν παν αγαθόν. Ποιοι μισθωτοί και χαύνοι δούλοι, τολμούν να αντιπαραταχθώσιν απέναντι λαού, πολεμούντος υπέρ της ιδίας ανεξαρτησίας; Μάρτυρες οι ηρωικοί αγώνες των προπατόρων μας· Μάρτυς η Ισπανία, ήτις πρώτη και μόνη κατετρόπωσεν τας αήττητους φάλαγγας ενός τυράννου.

Με την ένωσιν, ω συμπολίται, με το προς την ιεράν θρησκείαν σέβας, με την προς τους νόμους και τους στρατηγούς υποταγήν, με την ευτολμίαν και σταθηρότητα, η νίκη μας είναι βεβαία και αναπόφευκτος αύτη θέλει στεφάνωση με δάφνας αειθαλείς τους ηρωικούς αγώνας μας αυτή με χαρακτήρας ανεξαλείπτους θέλει χαράξη τα ονόματα ημών εις τον ναόν της αθανασίας, διο το παράδειγμα των επερχομένων γενεών. Η Πατρίς θέλει ανταμείψη τα ευπειθή και γνήσια της τέκνα με τα βραβεία της δόξης και τιμής· τα δε απειθή και κωφεύοντα εις την τωρινήν της πρόσκλησιν, θέλει αποκήρυξη ως νόθα και ασιανά σπέρματα, και θέλει παραδώση τα ονόματα των, ως άλλων προδοτών, εις τον αναθεματισμόν και κατάραν των μεταγενεστέρων.

Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος. Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών. Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι δια να μας αφήσωσιν ελευθέρους επολέμησαν και επέθανον εκεί. Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν του Επαμινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτονος, οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν εις εκείνην του Τιμολέοντος, ος τις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας του Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των Τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναρίθμητους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαρωτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον με πολλά μικρόν κόπον να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.

Εις τα όπλα λοιπόν, φίλοι, η Πατρίς μας προσκαλεί!

Αλέξανδρος Υψηλάντης

Την 24 του Φεβρουαρίου 1821
Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου