Θεός και άνθρωπος σε κοινωνία- Όψεις της εν Χριστώ ζωής
Χαραλάμπους Γ. Σωτηρόπουλου

Στο παρόν έργο του εγκρίτου Πατρολόγου παρουσιάζονται τα κοινά σημεία της κατανόησης του Θεού από τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους μέχρι τις ημέρες μας, αλλά και οι επιμέρους διαφοροποιήσεις του τρόπου έκφρασης της θεολογικής σκέψης, οι οποίες προέκυψαν από τη δια των Οικουμενικών Συνόδων και της πατερικής σκέψης θεολογική ανάπτυξη, την γενικότερη ιστορική εξέλιξη, αλλά και τις επιστημονικές ανακαλύψεις. Ο συγγραφεύς συγκρίνοντας τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους και την μετανεωτερική εποχή μας αναδεικνύει τον κοινό πυρήνα της πίστης στον Τριαδικό Θεό, στον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή, στην αγάπη προς τον Θεό Πατέρα και στην προσμονή της βασιλείας του Θεού.

Σχ. 14Χ24, Σελ. 264, Τιμ. 9€

Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας
Σωφρονίου Ευστρατιάδου (†) Μητροπολίτου πρ. Λεοντοπόλεως

Το κλασικό επίτομο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελεί μία ευσύνοπτη κατ’ αλφαβητική σειρά παρουσίαση του βίου και των αθλημάτων των Αγίων. Πρόκειται για ένα εύχρηστο εγχειρίδιο και λεξικό, στο οποίο παρατίθενται συγχρόνως σε βραχυγραφίες και οι χρησιμοποιηθείσες πηγές. Η επανέκδοση με νέα ευανάγνωστη στοιχειοθεσία κατακλείεται με Επίμετρο του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 896, Τιμ. 22€

Ράβδος η Μυστική-Μηνύματα
από την ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας
Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλή Μουρτζανού

Δια της Υπεραγίας Θεοτόκου εκπληρώθηκε το μέγα μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού. Η Θεομήτωρ κατέστη η Χώρα του Αχωρήτου, «η φλεγομένη και ου καιομένη βάτος», όργανο σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Από τις αρχές του 7ου αι. οι πιστοί ψάλλουν και προσεύχονται με τους 24 οίκους των Χαιρετισμών, οι οποίοι συμπληρώθηκαν κατά τον 9ο αι. με τον κανόνα του Αγίου Ιωσήφ του υμνογράφου. Ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί προσευχή μιμήσεως της ζωής της Υπεραγίας Θεοτόκου, ανάγει δε τους πιστούς στην πεμπτουσία της θείας Οικονομίας, την Ενσάρκωση του Θεανθρώπου και την ανύψωση του ανθρωπίνου γένους στην κατά χάριν θέωση. Ο συγγραφεύς παρουσιάζει και ερμηνεύει με εύληπτο τρόπο τα μηνύματα των Δ΄ Στάσεων των Χαιρετισμών και τα Μηνύματα της Ακολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου. Την έκδοση προλογίζει ο Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος.

Σχ. 17Χ24, Σελ.  304, Τιμ. 8€.

«Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε» 
Ο Ακάθιστος ΄Υμνος στην Ορθόδοξη πίστη και ευσέβεια
Καθηγ . Ανδρεου Θεοδώρου

Ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί ένα σπάνιο κομμάτι της εκκλησιαστικής μας ποιήσεως. Είναι Ύμνος όχι μόνο θεομητορικός (εξύμνηση των μεγαλείων της Παρθένου), αλλά και χριστολογικός (καθώς εξιστορεί τα γεγονότα της ενανθρωπήσεως του Λόγου).

Σχ. 14x21, Σελ. 392, Τιμ. 11€.

Αδαμιαίος Θρήνος - Ο Μέγας Κανών Αγίου Ανδρέου του Κρήτης, 
Μητρ . Νέας Σμύρνης Συμεών

Βιβλίο αφιερωμένο στον Μεγάλο Κανόνα του Αγίου Ανδρέου Κρήτης με κατατοπιστική εισαγωγή, μετάφραση στη νεοελληνική και θεολογικά σχόλια σε κάθε τροπάριο.

Σχ. 14 Χ21, Σελ. 280, Τιμ. 10 €.

Η Ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος
Αγίου Ανδρέου Κρήτης

Επανέκδοση του Μεγάλου Κανόνος, ο οποίος συνετέθη από τον άγιο Ανδρέα, Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, με σκοπό να κάνει τον άνθρωπο να συναισθανθεί την αμαρτωλότητά του και να τον οδηγήσει μέσα από τη συντριβή και τη μετάνοια κοντά στον Θεό.

Σχ. 10Χ14, Σελ. 112, Τιμ. 3€.

Η Θεραπευτική των πνευματικών νοσημάτων-  
Εισαγωγή στην ασκητική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τομ. Α' και Β'     
Jean Claude Larchet
Μετάφραση Χρίστου Κούλα

Ο συγγραφέας του έργου Jean Claude Larchet, διδάκτωρ Φιλοσοφίας και Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ορθόδοξους πατρολόγους της Δύσεως, καθώς έχει να επιδείξει πλουσιώτατο συγγραφικό έργο για την πνευματικότητα των Πατέρων της Εκκλησίας, μεταφρασμένο, μάλιστα, σε δώδεκα γλώσσες. Στο παρόν έργο, ο συγγραφέας αντιδιαστέλλει στη θεολογική σκέψη της Δύσεως, η οποία ερμηνεύει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού με στενούς δικανικούς όρους, την ευρύτερη πατερική παράδοση της Ορθοδοξίας: ο Χριστός δεν είναι λυτρωτής του ανθρώπου μόνο με την δικανική έννοια της εξαγοράς της αμαρτίας. Οι όροι Λυτρωτής και Σωτήρας ταυτίζονται και το ρήμα «σώζω» σημαίνει επίσης και «θεραπεύω». Γι αυτό οι Πατέρες από τον πρώτο αιώνα απέδωσαν στον Χριστό το προσωνύμιο «Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων». Αυτός κομίζει σε κάθε βαπτιζόμενο την θεραπεία στην ασθενούσα ανθρώπινη φύση του. Κάθε χριστιανός για να οικειοποιηθεί την Θεία Χάρη οφείλει να ασκηθεί διάγοντας πνευματική ζωή. Η άσκηση είναι το μέσο θεραπείας και επιστροφής της νοσούσας ανθρώπινης φύσης στην προπτωτική μακαριότητα.

 Σχ.: 14Χ21, Σελ. 656, Τιμ.: 18 € (έκαστος).

Το ταξίδι του ψηφιδωτού στους τόπους και τους χρόνους - Τα ανά την Οικουμένη εντοίχια χριστιανικά ψηφιδωτά
Χριστόφορου Δ. Σωφρονίου, Άρχοντος Υπομνηματογράφου Μ.τ.Χ.Ε.
Επιμέλεια Δημήτριος Μαυρόπουλος

Ένα μνημειώδες έργο στο οποίο παρουσιάζονται τα ανά την οικουμένη διεσπαρμένα εντοίχια χριστιανικά ψηφιδωτά από τα μέσα του 3ου αιώνα μέχρι την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (1453). Τις ψηφιδωτές παραστάσεις ο συγγραφέας τις περιγράφει ενταγμένες στο κτίσμα το οποίο κοσμούν (εκκλησία, παρεκκλήσιο, βαπτιστήριο, μαυσωλείο ή και κατακόμβη). Η επιστημονική παρουσίαση των ψηφιδωτών, η οποία γίνεται με γεωγραφικά κριτήρια (Κωνσταντινούπολη, Ρώμη, Θεσσαλονίκη, Ιταλία, Ραβένα, Κύπρος, Ελλάδα, Σικελία, Βενετία κ.ἄ.) διανθίζεται από την παράθεση ιστορικών μύθων και βιογραφιών. Το έργο προλογίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ενώ πέρα από το πλήθος καλαίσθητων τετράχρωμων φωτογραφιών των ψηφιδωτών, περιέχει πλούσια διεθνή βιβλιογραφία για τον ερευνητή και γλωσσάρι αρχιτεκτονικών όρων.

Σχ. 24Χ29, Σελ. 720, Τιμ. 40€.

† Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν ᾿Ιωάννου, συγγραφέως τῆς Κλίμακος

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Μάρτιος,
Αθήνα 2005, σελ. 285-286

῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης τῆς Κλίμακος ἐγεννήθηκε περί τό ἔτος 525 μ.Χ. καί ἦταν υἱός εὐσεβοῦς καί εὔπορης οἰκογένειας. ῎Ελαβε πλούσια μόρφωση, γι᾿ αὐτό καί τόν ἀποκαλοῦσαν «σχολαστικό», ἀλλά σέ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τόν κόσμο, παραδόθηκε στήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Γέροντος Μαρτυρίου, στό ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔμεινε μέχρι τό θάνατό του.

Στή συνέχεια ἐπισκέφθηκε μοναχικές κοινότητες στή Σκήτη καί Ταβέννιση τῆς Αἰγύπτου, ἀργότερα δέ ἐγκαταστάθηκε σέ κελλί τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ, πού ἀπεῖχε δύο ὧρες ἀπό τή μονή τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης.

῾Ο βιογράφος τοῦ ῾Οσίου ᾿Ιωάννου, Δανιήλ ὁ Ραϊθηνός, μᾶς δίνει μερικές πληροφορίες γιά τό βίο του, κυρίως ὅμως μᾶς παρουσιάζει τό πῶς ἀναδείχθηκε δεύτερος Μωϋσῆς καθοδηγώντας τούς νέους ᾿Ισραηλίτες ἀπό τή γῆ τῆς δουλείας στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Μέ τή λίγη τροφή ἐνίκησε τό κέρας τοῦ τύφου τῆς οἰήσεως καί τῆς κενοδοξίας, πάθη πολύ λεπτά καί δυσδιάκριτα γιά τούς ἀνθρώπους πού ἐμπλέκονται στίς κοσμικές ἐνασχολήσεις. Μέ τήν ἡσυχία, νοερά καί σωματική, ἔσβησε τή φλόγα τῆς καμίνου τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας. Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τό δικό του ἀγώνα ἐλευθερώθηκε ἀπό τή δουλεία στά εἴδωλα. ᾿Ανέστησε τήν ψυχή του ἀπό τό θάνατο πού τήν ἀπειλοῦσε. Μέ τήν ἀπονέκρωση τῆς προσπάθειας καί μέ τήν αἴσθηση τῶν ἀύλων καί οὐρανίων ἔκοψε τά δεσμά τῆς λύπης. ῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης ἔγινε ὁ κατ᾿ ἐξοχήν ἄνθρωπος, ὁ ὑπό τοῦ Θεοῦ πλασμένος καί ὑπό τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἀνακαινισμένος. Καί μέ ὅσα ἔγραψε δέν μετέφερε σέ μᾶς μόνο τίς ἀνθρώπινες γνώσεις ἀλλά τήν ἴδια του τήν ὕπαρξη, γι᾿ αὐτό ὁ λόγος του εἶναι ἀφοπλιστικός καί θεραπευτικός.

Μετά ἀπό σαράντα χρόνια ἄσκηση στήν ἔρημο, σέ προχωρημένη πλέον ἡλικία, ἐξελέγη ἡγούμενος τῆς μονῆς Σινᾶ, ἐνῶ πρός τό τέλος τοῦ βίου του ἀποσύρθηκε πάλι στήν ἔρημο, ὅπου ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη σέ λικία ἑβδομήντα ἐτῶν, κατά τό ἔτος 600 μ.Χ.

῾Η μνήμη του ἑορτάζεται, ἐπίσης, τήν Δ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης ἔγραψε δύο περίφημα συγγράμματα· τήν «Κλίμακα» καί τό «Λόγο πρός τόν ποιμένα». ῾Η «Κλίμακα» εἶναι συνέχεια τῶν ἡσυχαστικῶν κειμένων τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης παρουσιάζει τά στάδια τῆς τελειώσεως σέ τριάντα κεφάλαια. Τήν ἰδέα τῆς κλίμακος ἐμπνεύσθηκε ἀπό τό ὅραμα τοῦ ᾿Ιακώβ, τόν δέ ἀριθμό τριάντα ἀπό τήν ἡλικία τῆς ὡριμότητας κατά τήν ὁποία ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός ἄρχισε τή δημόσια δράση Του.

Κατ᾿ ἀρχάς περιγράφει τό πρῶτο στάδιο τῆς μοναχικῆς ζωῆς, πού συνίσταται στήν ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο καί ἀπό καθετί πού ὑπενθυμίζει τόν κόσμο, τήν ξενιτεία. ῎Επειτα ἔρχεται ἡ περιγραφή τοῦ ἀγῶνος τοῦ ἀσκητοῦ μεταξύ τῶν ἀρετῶν καί κακιῶν, οἱ ὁποῖες περιγράφονται ἀνάμεικτες· λύπη, ὑπακοή, μετάνοια, μνήμη θανάτου, κατά Θεόν πένθος, ἀοργησία, μνησικακία, καταλαλιά, σιωπή. Τά τελευταῖα κεφάλαια ὁμιλοῦν γιά τήν ἐν ἀγάπῃ τελείωση, τήν ησυχία καί τήν ἐσωτερική προσευχή.

Σχόλια στην Δ΄ Κυριακή των Νηστειών

Τό νόημα τῆς ἀσκήσεως μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας  

Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου

Ἡ ἐν Χριστῷ ἄσκηση

Μέσα στό Μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας, στό ὁποῖο κτυπᾶ ἡ καρδιά τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποκαλύπτεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τιμᾶμε καί γεραίρουμε πάντοτε τήν ἱερά μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, γιά νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν αἰωνόβια πεῖρα του περί τοῦ ὄντως Ὄντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά εἰσέλθουμε στό βάθος τῆς μεγαλουργίας τοῦ Θεοῦ, πού σοφά τόν ἐνέπνευσε γιά τήν οὐσιαστική ἀξία τῆς ἐν Χριστῷ ἀσκήσεως.

Τό νόημα τῆς ἀσκήσεως

Ἡ ὀρθόδοξη πνευματικότητα ταυτίζεται καί ἐκφράζεται μέ τήν ὀρθόδοξη ἄσκηση. Γιατί ἡ ἄσκηση μέσα στή χάρη, πού μεταμορφώνει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο γιά νά ἀρχίσει συνομιλία μέ τό Θεό καί νά ἑνωθεῖ μαζί του, εἶναι ἡ πιό γνήσια καί αὐθεντική καί ἀδιάφθορη ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἤ γιατί ἡ αὐθεντική ἐσωτερική ζωή δέν εἶναι κάποια παθητική- ψυχολογική κατάσταση, ἀλλά πρόοδος πνευματική καί ἀγώνας γιά τήν ἐργασία ὅλων τῶν θεανθρώπινων ἀρετῶν.

Ἡ πίστη, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τοῦ Θεοῦ καί ὁ Θεός τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελοῦν τό μοναδικό νόημα καί σκοπό τῆς ὀρθοδόξου ἀσκήσεως. Τό νόημα τῆς ἀσκήσεως μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἡ φανερή προσπάθεια καί ὁ ἐλεύθερος συνειδητός ἀγώνας γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἐν Χριστῷ τελειότητος. Ἐπειδή ἡ τελειότης δέν εἶναι ἔργο ἀνθρώπινο καί δέν μπορεῖ νά ἀναπτυχθῆ καί νά ἀποκτηθῆ μόνον ἀπό τίς προσπάθειες τῶν φυσικῶν δυνατοτήτων τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἶναι δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς ἐκ τούτου ἡ ἄσκηση καθ' ἑαυτήν ποτέ δέν ἀποβαίνει σκοπός, ἀλλά μόνο μέσον πρός ἀπόκτηση τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ.

Ἡ χριστιανική ζωή εἶναι ἡ δυνατότητα νά βρεῖ ὁ ἄνθρωπος, μέ τήν ἐλεύθερη ἄσκηση καί τή χάρη τῶν μυστηρίων, τόν ἑαυτό του καί τόν προορισμό του, νά γίνει δηλαδή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ὅλος ὁ χριστιανισμός σάν ὀρθόδοξο δόγμα καί ἦθος εἶναι ἕνα στάδιο ἀσκήσεως. Τό δόγμα καί τό ἦθος εἶναι ἡ κλίση τοῦ ἀνθρώπου στήν ἄσκηση τῆς νέας ζωῆς ἐν Χριστῷ, πού ἐκφράζεται κυρίως μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἰδιαίτερα αὐτό πού καλοῦμε Ἠθική, δέν εἶναι ἔκθεση τῶν ἀντικειμενικῶν ἠθικῶν ἀρχῶν καί κανόνων, σύμφωνα μέ τούς ὁποίους πρέπει νά πράττει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά ἀσκητική ἐργασία, φύλαξη τῶν ἐντολῶν καί ἄσκηση τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτά σημαίνουν ὅτι ἡ ἄσκηση τῶν Χριστιανῶν δέ νοεῖται σάν ἕνα κλειστό τεχνικό σύστημα αὐξήσεως τῶν ἀνθρώπινων δυνατοτήτων, ἀλλά εἶναι προσπάθεια μεταμορφώσεως καί αὐξήσεως τοῦ ὅλου ἀνθρώπου, κατά τό μέτρο τῆς δωρεᾶς, πού ὁ Θεός χάρισε στούς ἀνθρώπους. Μέ τήν ἐλεύθερη ἄσκηση ἐπιστρέφουμε στήν πληρότητα τῆς Θεανθρώπινης ζωῆς καί χάρης, στή θεόνομη καί χαριτωμένη ζωή, στό πλήρωμα τῆς θείας ἀγάπης καί ἐλεημοσύνης, στήν εὐαγγελική κλήση καί ἐργασία μας, γεγονός πού ἀπαιτεῖ ἀπό μέρους μας αὐτογνωσία καί ἐπίγνωση, ἐλευθερία καί εὐθύνη. Πρόκειται γιά μιά ἐπίπονη καί μακρυνή πορεία, στήν ὁποία καί μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος μεταμορφώνει καί ἐλευθερώνει πραγματικά τόν ἑαυτό του.

Διαβάστε τη συνέχεια