Η Καινή Διαθήκη σε νεοελληνική απόδοση
Χρήστου Βούλγαρη, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου

Η παρούσα έκδοση της Καινής Διαθήκης περιλαμβάνει αποκλειστικώς τη νεοελληνική απόδοση του κειμένου από τον Ομότιμο Καθηγητή Πανεπιστημίου και Άρχοντα Διδάσκαλο του Ευαγγελίου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Ελλογιμ. κ. Χρήστο Βούλγαρη. Η παρούσα απόδοση σε λόγια δημοτική συμπεριλήφθηκε στην προ τεσσάρων ετών έκδοση αυτής σε παραλληλία με το πρωτότυπο κείμενο της Καινής Διαθήκης κατά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και έγινε για χρηστικούς και ποιμαντικούς λόγους. Η έκδοση κοσμείται με σχέδια του Ion Laurentiu Musat, παλαιού φοιτητή του Θεολογικού Οικοτροφείου της Αποστολικής Διακονίας, ενώ συμπεριλαμβάνει γλωσσάριο των σημαντικότερων όρων της Καινής Διαθήκης και Χάρτες της Ιουδαίας και των ιεραποστολικών περιοδειών του αποστόλου Παύλου.

Σχ. 12Χ18, Σελ. 880, Τιμ. 12€.

Αθωνικά αποτυπώματα- Μία εικαστική έκφραση
Θεοφίλου Κεντάρχου

Το παρόν εικαστικό έργο του Κερκυραίου καλλιτέχνη Θεοφίλου Κεντάρχου είναι μία συλλογή υδατογραφιών με μορφές μοναχών και απεικονίσεις ιερών Μονών του Αγίου Όρους. Πρόκειται για ένα λεύκωμα υδατογραφιών, εμπνευσμένων από στιγμές προσευχής και ασκήσεως των μοναχών στο Περιβόλι της Παναγίας. Όπως τονίζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης: «Παρακολουθώντας τα πρόσωπα των μοναχών βλέπει κανείς την εσωτερική τους ψυχική κίνηση, την αγωνία τους, την επιθυμία τους, βλέπει την κατάσταση στην οποία ευρίσκονται. Αυτό προσπάθησα να αποτυπώσω. Τα έργα δεν αποτελούν προσωπογραφίες συγκεκριμένων ανθρώπων, όσο ψυχικών καταστάσεων, εικονογραφώντας έννοιες αφηρημένες και απόλυτα πνευματικές».

Σχ. 22Χ28, Σελ. 194, Τιμ. 20€.

Ὑπόμνημα εἰς τόν ΄Ἅγιον Ματθαῖον τόν Εὐαγγελιστήν,
Ὁμιλίαι ΚΑ΄ -ΝΑ΄
Ιωάννου Χρυσοστόμου

Ὁ 100ος τόμος της βραβευμένης από την Ακαδημία Αθηνών σειράς «Βιβλιοθήκη Ελλήνων Πατέρων και Εκκλησιαστικών συγγραφέων» περιλαμβάνει το Β΄ μέρος του ερμηνευτικού υπομνήματος του ιερού Χρυσοστόμου στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον.

Σχ. 24Χ21,Σελ. 416, Τιμ. 20€.

Οι άγγελοι και η αποστολή τους
Jean Daniélou

Η κλασική πραγματεία αγγελολογίας του περίφημου πατρολόγου Jean Daniélou στην οποία εξετάζεται η πολύπλευρη αποστολή των αγγέλων: από την κοινοποίηση του Νόμου και την πνευματική προετοιμασία των εθνών, έως τη συμμετοχή τους στο σωτηριολογικό σχέδιο του Θεού και τον ρόλο τους τόσο στον λειτουργικό βίο της Εκκλησίας, όσο και στην ζωή κάθε πιστού ξεχωριστά. Το έργο καλύπτει ένα μεγάλο κενό στην ελληνόγλωσση βιβλιογραφία. Εντυπωσιακή είναι η χρήση πατερικών κειμένων και ο εύληπτος τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η περί αγγέλων διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

Σχ. 14Χ24, Σελ. 174, Τιμή: 6€

Ο πληγωμένος αετός
Στυλιανού Παπαδόπουλου (†)

Η αφηγηματική βιογραφία του θεηγόρου πνευματικού φωστήρα της Ορθοδοξίας, Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, συνταχθείσα από τον ενεργεία τότε πανεπιστημιακό Πατρολόγο Καθηγ. Στυλιανό Παπαδόπουλο. Το εν λόγω πόνημα επανεκδίδεται για δέκατη φορά, είκοσι οκτώ έτη από την πρώτη του έκδοση, παραμένοντας πάντοτε επίκαιρο για τον σύγχρονο χριστιανό, αφού προβάλλει την αληθή ευσέβεια, τον έρωτα για το θείο και το χάρισμα της αρχιερωσύνης. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ως οικουμενικός διδάσκαλος παραμένει διαχρονικά το κλέος της Θεολογίας και ο μύστης της θείας ελλάμψεως.

Σχ.14Χ 21, Σελ. 400, Τιμ. 8€.

Η Ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού (Γονυκλισίας) της αγίας Πεντηκοστής

Η Ακολουθία της Αγίας Πεντηκοστής σε εύχρηστο σχήμα και με ευανάγνωστα στοιχεία, κατάλληλη για ποιμένες και ιεροψάλτες. Στην παρούσα έκδοση ελήφθησαν υπ’ όψιν τα λειτουργικά βιβλία του Ιερατικού και του Πεντηκοσταρίου.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 24, Τιμ. 4€.

Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας- Ιούνιος
Αγαθαγγέλου , Μητροπολίτου Φαναρίου

Οι βίοι των Αγίων της Εκκλησίας του Σεβ. Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου, όπως προκύπτουν από τη διδασκαλία, το ήθος, τη μαρτυρία και το μαρτύριο των αγίων. Η σειρά περιλαμβάνει ένα τόμο για κάθε μήνα  με ανέκδοτες εικόνες αγίων.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 512, Τιμ. 17,00 €

11 Ιουνίου

† Μνήμη των αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Ιούνιος,
Αθήνα 2009, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 191-203.

Το όνομα ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ σημαίνει «υιός του Θολομαίου». Οι πληροφορίες για τον Απόστολο Βαρθολομαίο στην Καινή Διαθήκη και την εκκλησιαστική παράδοση είναι ελάχιστες. Το όνομά του αναγράφεται μόνον στην αναφορά των ονομάτων των Δώδεκα Αποστόλων (1). Η Εκκλησία τον εταύτισε με τον Ναθαναήλ, του οποίου το όνομα αναφέρεται πάντοτε με αυτό του Φιλίππου. Καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας. Προφανώς το όνομα Βαρθολομαίος χαρακτηρίζει το πατρώνυμο του Ναθαναήλ. Οι λόγοι της ταυτίσεως αυτής είναι· α) ότι στους καταλόγους των Μαθητών στα Συνοπτικά Ευαγγέλια (2) και στις Πράξεις (3) ονομάζεται μόνο ως Βαρθολομαίος, ενώ στον κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον (4) μόνο ως Ναθαναήλ. β) ΄Οτι στους καταλόγους αυτούς συγκαταριθμείται μόνο με τον Φίλιππο και αυτό είναι σύμφωνο προς την πληροφορία του Ιωάννου, ότι ο Φίλιππος προσκαλεί τον Ναθαναήλ, για να δει τον Μεσσία Ιησού. Ο ιερός Αυγουστίνος (5) υπεστήριζε ότι ο Ιησούς δεν επέλεξε τον Ναθαναήλ ως μαθητή Του, διότι εγνώριζε το Νόμο, ενώ οι Μαθητές όλοι ήσαν αγράμματοι, αλλά στον Ιωάννη (6) ο Ναθαναήλ εμφανίζεται ως Μαθητής του Κυρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, δοθέντος του ότι οι Ιουδαίοι είχαν συνήθως δύο ονόματα, προετίμησε, φαίνεται, το όνομα Ναθαναήλ ως εκφραστικώτερο ( σημαίνει ο Θεός δίδει) αντί του πατρωνυμικού ονόματος Βαρθολομαίος.

Διαβάστε τη συνέχεια

Ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ὄρους Σινᾶ

Βλασίου Ἰω. Φειδᾶ, Ἐπίτιμου Καθηγητή Πανεπ. Ἀθηνῶν ΕΚΠΑ

Τό ζήτημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ συνδεόταν πάντοτε καί μέ τήν ἄρρηκτη σχέση της μέ τό Πατριαρχείο Ἱεροσολύμων, τόσο κατά τήν περίοδον τῆς Φραγκοκρατίας, ὅσον καί μέ τήν ἐπιβολή λατίνου Πατριάρχη καί λατινικῆς Ἱεραρχίας (1099-1268), οἱ ὁποῖοι ἐκδιώχθηκαν ἀμέσως μετά τήν εἰσβολή τῆς κυριαρχίας τῶν Μαμελούκων στήν Αἴγυπτο, στή Συρία καί στήν Παλαιστίνη (1268-1517). Οὕτως, ἀναγνωρίσθησαν τά καθιερωμένα προσκυνηματικά δικαιώματα ὄχι μόνον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀλλά καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, οἱ συνεχεῖς ὅμως οἰκονομικαί πιέσεις καί οἱ περιοδικοί διωγμοί δέν ἐπέτρεπαν τήν πλήρη ἀνάπτυξη τόσον τῆς Ὀρθόδοξης Ἱεραρχίας, ὅσον καί τῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἐν τούτοις, ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Ἰουστινιανός Α’ (527-565), εἶχε ἤδη κατοχυρώσει τό αὐτοδιοίκητον, τό αὐτοδέσποτον καί τό ἀπάτητον τῆς μεγάλης Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ὅπως ἐπίσης καί ὅλων τῶν θεοβαδίστων Ἁγίων Τόπων τῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἤτοι τῆς Παλαιστίνης, τοῦ Ὄρους Σινᾶ καί τῆς Ἰορδανίας. Βεβαίως, οἱ δύο καταστροφικοί παγκόσμιοι πόλεμοι τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα (1914-1918 καί 1939-1945) κατέστησαν ἀναγκαίαν τήν ἐπικύρωση τῆς Συνθήκης τῶν Παρισίων (1856), ἡ ὁποία προέβλεπε τήν διεθνῆ προστασία τοῦ ἤδη καθιερωμένου προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος ( Status quo ) ὅλων τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ.

Άλλωστε, τό καθεστώς αὐτό ( Status quo ) εἶχε ἤδη ἐπικυρωθῆ καί μέ τό ἄρθρον 63 τῆς Διορθωτικῆς Συνθήκης τοῦ Βερολίνου (1878), μέ τή ρητή μάλιστα διακήρυξη, ἤτοι ὅτι « οὐδεμία ἀλλοίωσις δύναται να ἐπιβληθῆ εἰς τό καθεστώς τῶν Ἁγίων Τόπων» ( Status quo ), ὅπως αὐτό εἶχε ἤδη ὁρισθῆ ἀμέσως μετά τόν Κριμαϊκό πόλεμο (1853-1856) καί μέ τή Συνθήκη τῶν Παρισίων (1856). Ὑπό τό πνεῦμα λοιπόν αὐτό, τό προσκυνηματικό καθεστώς τῶν Ἁγίων Τόπων, διατηρήθηκε καί μετά τόν πρῶτον παγκόσμιον πόλεμον (1914-1918), διό καί ἐπικυρώθηκε ἐπίσης ἀπό τήν «Κοινωνίαν τῶν Ἐθνῶν» (1925). Μετά τόν δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον (1939-1945), παρά τήν ἵδρυση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ (1948) καί παρά τίς ὑποκινούμενες ἀντικανονικές πιέσεις τῶν ἀραβοφώνων ὀρθοδόξων στήν προσκυνηματική ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἀνανεώθηκε ἡ προστασία τοῦ προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος ( Status quo ), ἀλλά μέ τήν ἀναγκαία τελικῶς τροποποίηση τοῦ Κανονισμοῦ Λειτουργίας ὅλων τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτωνγιά τήν ὑπόστασή τους καί τήν ἐσωτερική τους λειτουργία.

Καθίσταται εὐνόητον, ὅτι οἱ δύσκολες διαπραγματεύσεις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μέ τήν Κυβέρνηση τῆς Ἰορδανίας γιά τήν διαμόρφωση ἐνός νέου νομοκανονικοῦ Κανονισμοῦ, κατέληξαν τελικῶς σέ μία παραδεκτή σύνθεση τῶν διεθνῶς κατωχυρωμένων δικαιωμάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητας, στήν ὁποία μάλιστα ἐπέμεινε ἀδιάλλακτα ὁ ἔμπειρος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Βενέδικτος (1958-1980). Οὕτως, ὁ ἔμπειρος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἔπεισε τόν Βασιλιά τῆς Ἰορδανίας Χουσεΐν να ἐκδόση τόν ἰσχύοντα μέχρι σήμερον νομοκανονικόν Κανονισμόν (1958), ὁ ὁποῖος ἐκάλυπτε ἤδη καί καλύπτει πλήρως, τό ἤδη καθιερωμένον καθεστώς τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τοῦΠατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ.

Εἰς τό καθεστῶς λοιπόν αὐτό, ἐντάσσεται, ἀμέσως ἤ καί ἐμμέσως, ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ὄρους Σινᾶ, πάντοτε κατ’ ἀναφοράν πρός τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἀλλά καί πρός ὅλα τά ἄλλα Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς, τά ὁποῖα ὅμως συντονίζονται πάντοτε ἀπό τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, διά να ἀποτρέπονται ἐπί τῇ βάσει τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου οἱ ἀντικανονικές ἀξιώσεις καί οἱ ἀντιφατικές συγχύσεις τῶν ἀφιερωμένων εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὄρους Σινά μοναχῶν διά τήν ἐκπλήρωσιν καί τῶν καθιερωμένων περιοδειῶν ἱερᾶς ζητείας εἰς ὅλας τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας διά τήν οἰκονομικήν ὑποστήριξιν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ.

Βεβαίως, ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ὄρους Σινᾶ, εἶχε καί ἔχει ἤδη ἀναγνωρισθεί διεθνῶς ἀπό τήν UNESCO, ὡς ἕνα πολύτιμο μνημεῖο τῆς παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομίας (2002), διό καί ὁλόκληρη ἡ περιοχή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ Ὄρους Σινᾶ, προστατεύεται ἀπό τούς διεθνεῖς Κανονισμούς, τούς σχετικούς Νόμους, ἀλλά καί τίς καθιερωμένες Συνθήκες, οἱ ὁποῖες μάλιστα ἀναγνωρίζονται καί ἀπό ὅλα σχεδόν τά Κράτη τοῦ κόσμου (Διεθνή Συνθήκη τῆς Γενεύης, Διεθνής Συμφωνία γιά τά ἀτομικά καί πολιτικά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα, Διεθνής Σύμβαση γιά τήν Προστασία τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ καί τῆς φυσικῆς κληρονομίας κ.ἄ.). Ἄλλωστε, ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ὄρους Σινᾶ εἶχε ἤδη καί ἔχει πάντοτε μεγάλη σημασία καί γιά τήν ἴδια τήν ἐπιστημονική κοινότητα, ἀφοῦ τά πολύτιμα καί σπάνια χειρόγραφα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ ἀποτελοῦν ἕναν πραγματικό θησαυρό διά τούς προσκυνητάς καί τούς ἀνά τόν κόσμο ἐρευνητάς.

Συνεπῶς, ὅλες οἱ διεθνεῖς Συνθῆκες, ἀλλά καί ὅλοι οἱ σχετικοί Νόμοι τῶν εὐλόγως ἐνδιαφερομένων κρατῶν διά τήν προστασίαν ὅλων τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί ὅλων τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, διατηροῦν ἀλώβητη ὄχι μόνο τήν ἱερότητα ὅλων τῶν θεοβαδίστων ἱερῶνΠροσκυνημάτων, ἀλλά καί τήν ἀποτροπήν τῆς ὁποιασδήποτε ἀμφισβητήσεως, ἀθετήσεως ἤ καί ἀλλοιώσεως τῆς διαχρονικῆς ἀποστολῆς τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων, ὅπως λ.χ. ἡ ἄκριτη, ἀπαράδεκτη, παράνομη καί αὐθαίρετη ἀπόφαση διά τόν προκλητικό ἀποκλεισμό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἡ ὁποία ὑποβαθμίζει ἤ ἀπορρίπτει τόσον τήν πανορθόδοξη, ὅσον καί τήν παγκόσμια ἀκτινοβολίαν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ. Ὁ βίαιος ἀποκλεισμός της καταλύει τήν ὅλην ἀποστολήν τοῦ Προσκυνηματικοῦ της καθεστῶτος ( Status quo ) τόσον πρός τούς ἐγγύς, ὅσον καί πρός τούς μακράν…!

Ἐν τούτοις, ὅλες οἱ προαναφερθεῖσες διεθνεῖς Συνθῆκες καί πολύτιμες ἐγγυήσεις γιά τήν καθιερωμένη προστασίαν τοῦ Προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ (Status quo) ἰσχύουν πάντοτε, διό καί ἡ Κυβέρνηση τῆς Αἰγύπτου δέν νομιμοποιεῖται νά παρεμβαίνη αὐθαιρέτως καί να ἀποφασίζη ἀκρίτως γιά τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἡ ὁποία εἶχε καί ἔχει πάντοτε τήν ἀναφοράν αὐτῆς τόσον εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὑπό τήν καθιερωμένην ἐποπτείαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅσον καί εἰς τό Προσκυνηματικόν καθεστώς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὄρους Σινᾶ ( Status quo ), ἐνῶ ἀποκλείεται, ρητῶς καί κανονικῶς, ὄχι μόνον ἡ παρέμβαση τῆς αἰγυπτιακῆς Κυβερνήσεως, ἀλλά καί τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας.

Ο Παράκλητος ως διδάσκαλος της αληθείας κατά τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην

Στ. Παπαδόπουλου,  Πατέρες, αύξησις της Εκκλησίας,
΄Αγιον Πνεύμα, Αθήνα 1975, σελ. 10-21

1. To διδακτικόν έργον του Παρακλήτου ως «εκ νέου» κατανόησις του έργου του Κυρίου.

Υπό των συγχρόνων ερευνητών τονίζεται και υπογραμμίζεται ότι το αποκαλυπτικόν έργον του Παρακλήτου έγκειται εις την «υπό την καθοδήγησιν του Πνεύματος ακριβή γνώσιν της κοινότητος, όσον αφορά εις το νόημα του Χριστού και εις τα μέλλοντα συμβαίνειν» (1). Έτερος όμως ερευνητής παραπονείται ότι μέχρι σήμερον δεν κατενοήθη όσον απητείτο το γεγονός, ότι πρωταρχική αποστολή του Παρακλήτου είναι να συμβάλη εις την κατανόησιν του προσώπου και του έργου του Χριστού (2). Χαρακτηριστικόν εξ άλλου τυγχάνει ότι δυτικοί μελετηταί, ευρισκόμενοι προ της δυσχερείας να ερμηνεύσουν τους κυριακούς λόγους «έτι πολλά έχω λέγειν υμίν, αλλ' ου δύνασθε βαστάζειν. όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν», καταφεύγουν εις ερμηνείας, αι οποίαι διασώζουν την έννοιαν του «νέου», όπερ διδάσκει το Πνεύμα, αφού τούτο πρόκειται να είπη και ό,τι δεν είπεν ο Κύριος, ενώ αποκλείουν την δυνατότητα αποκαλύψεως υπό του Πνεύματος διδασκαλίας τινός όντως και κατ' ουσίαν νέας. Ούτω ο Otto Betz, εξηγών το έργον του Παρακλήτου, υποστηρίζει ότι οι μαθηταί χρειάζονται αυτόν ως Βοηθόν κατά του άρχοντος του κόσμου, αλλά και ως Οδηγόν εν τη αληθεία, διότι το κήρυγμα του Χριστού «πρέπει να κατανοηθή εκ νέου» μετά την ανάστασιν (3). Επομένως το έργον του αγ. Πνεύματος συνίσταται εις την εκάστοτε υπό των πιστών κατανόησιν του γεγονότος της εν Χριστώ οικονομίας και ουχί εις προσφοράν νέου τινός.

Διαβάστε τη συνέχεια

Μήνυμα της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου για την επετειακή εκδήλωση της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (2 Ἰουν. 2025) επί τη συμπληρώσει 1700 ετών από συγκλήσεως της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου.