Αυτουργία, Κύηση και πρόσωπα- Δοκίμια για την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής
Επιμ . Bruce P. Blackshaw, Daniel Rodger, Nicholas Colgrove
Μετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη

Το παρόν έργο προσφέρει μία διεπιστημονική προσέγγιση με βάθος γύρω από την ηθική αξία της ανθρώπινης ζωής, τη φύση του εμβρύου, και την ηθική αυτουργία σε σχέση με την εγκυμοσύνη και την έκτρωση. Συνδυάζει φιλοσοφία, ηθική, νομική και θεολογία, δημιουργώντας ένα πολύπλευρο υπόβαθρο για την κατανόηση της ανθρώπινης ζωής και της έννοιας του «προσώπου» από πολλές οπτικές γωνίες. Αυτή η πολυφωνία διαφωτίζει τον αναγνώστη και του επιτρέπει να εξετάσει το ζήτημα πέρα από ιδεολογικά στερεότυπα.

Επιπλέον, αναλύει την έννοια της προσωπικής αυτουργίας». Η έννοια της αυτουργίας- του δρώντος προσώπου που φέρει ηθική ευθύνη- είναι κεντρική. Το βιβλίο εστιάζει στο πώς η εγκυμοσύνη μεταμορφώνει τη σωματική και ηθική αυτονομία της γυναίκας και εξετάζει το πώς μπορούμε να εννοήσουμε αυτήν την ευθύνη δίχως τιμωρητική διάθεση, αλλά με φιλόσοφη κατανόηση. Ακολούθως, αντιμετωπίζει το έμβρυο ως πρόσωπο, καθώς ένα από τα επίμαχα φιλοσοφικά ερωτήματα είναι πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή να έχει ηθική αξία- και αν το «έμβρυο» είναι πρόσωπο με δικαιώματα. Οι συγγραφείς επιχειρούν συστηματική ανάλυση αυτών των όρων και παραθέτουν επιχειρήματα υπέρ της ηθικής ισότητας των αγέννητων ανθρώπων.

Παράλληλα, αντιμετωπίζει τις τυχόν εναλλακτικές θεωρήσεις με σεβασμό· δηλαδή δεν πρόκειται για ένα μονομερές έργο υπέρ μιας στάσεως. Πολλά κεφάλαια εμπλέκονται με λεπτότητα και κριτικά με φιλοσοφικά επιχειρήματα περί της έκτρωσης, και επιχειρούν να τα ανασκευάσουν με ορθολογικά μέσα, όχι συναισθηματισμούς.

Σχ. 17Χ24, σελ. 432, Τιμ. 14€.

Ερμηνεία του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου
Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς
Μετάφραση: Γεώργιος Αβραμόπουλος

Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό τη θεολογική, αγιοπνευματική ερμηνεία του κατά Ιωάννην ευαγγελίου υπό του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (1894-1979). Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Άγιος Ιουστίνος είναι σημείο αναφοράς για τη θεολογική, πνευματική και εκκλησιαστική πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο. Οι ερμηνευτικές του εργασίες δεν είναι απλώς θεολογικά συγγράμματα, αλλά λειτουργούν ως παράθυρα προς την εμπειρία της Εκκλησίας και την εμβάθυνση στην αποκάλυψη του Χριστού δια της Αγίας Γραφής.

Σχ. 17Χ124, Σελ. 576, Τιμ. 17€.

Η ζωή μετά θάνατον κατά την ορθόδοξη παράδοση
Jean Claude Larchet

Μετάφραση: ΔρΘ Θεοφάνης Λ. Δρακόπουλος

Μία μοναδική και πρωτότυπη μελέτη για την περί θανάτου ορθόδοξη παράδοση, εκπονηθείσα από τον διεθνούς φήμης Πατρολόγο. Το έργο παρουσιάζει με εμβριθή τρόπο τη θεολογική θεώρηση της φύσης του θανάτου, την πνευματική δοκιμασία που συνεπάγεται η έλευσή του για τον μελλοθάνατο και τους οικείους του, τη διδασκαλία περί δοκιμασίας της ψυχής από τα τελώνια από την 3η μέχρι και την 9η ημέρα, την είσοδο της ψυχής στον άλλο κόσμο και την μερική κρίση της κατά την 40η ημέρα, την μέση κατάσταση της ψυχής μέχρι την τελική κρίση, την ορθόδοξη αναίρεση της ρωμαιοκαθολικής διδασκαλίας περί καθαρτηρίου πυρός, τις σχέσεις μεταξύ ζώντων και κεκοιμημένων και την ανάγκη των παρακλήσεων και των προσευχών υπέρ τεθνεώτων, τη διδασκαλία περί τελικής κρίσεως, αναστάσεως των νεκρών και αιώνιας ζωής και τη σύνδεσή της με την χριστιανική θεώρηση της ζωής ως πνευματικής προετοιμασίας για τον θάνατο και την αιώνια ζωή. Ο συγγραφέας παραθέτει πλήθος σχετικών βιβλικών και πατερικών χωρίων, ενώ δίδει μεγάλη σημασία στην εφαρμογή της περί θανάτου ορθοδόξου παραδόσεως και στον λειτουργικό βίο της Εκκλησίας. Μία αξεπέραστη έρευνα που δίδει ορθόδοξες απαντήσεις σε όλα τα περί θανάτου ερωτήματα του αναγνώστη.

Σχ. 15Χ22, Σελ. 408, Τιμ. 15€.

Πολύευκτος Φινφίνης, Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυίας 1969- 1974
Κλεόπα Στρογγύλη, Μητροπολίτου Σουηδίας

Μία εκτενής αρχειακή μελέτη για την πενταετή (1969-1974) αρχιερατική διακονία στην Σκανδιναυία του μακαριστού Μητροπολίτου Πολυεύκτου, η οποία περιλαμβάνει ανέκδοτη αλληλογραφία του προς τους Οικουμενικούς Πατριάρχες Αθηναγόρα και Δημήτριο, Μητροπολίτες και πολιτικές Αρχές, καθώς και άλλα ανέκδοτα έγγραφα, η ανάγνωση των οποίων αναδεικνύει τη πορεία ιδρύσεως της Μητροπόλεως της Σουηδίας και της ελληνορθόδοξης Διασποράς στη Σκανιδιναυία. Το παρόν έργο συνιστά ένα πολυτιμο εργαλείο για την ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Δυτική Ευρώπη και την πνευματική καθοδήγηση των Ελλήνων της Διασποράς για την ενσωμάτωσή τους σε αλλότρια πολιτιστικά περιβάλλοντα με τη διατήρηση της ελληνορθόδοξης κληρονομίας.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 864, Τιμ. 20€.

Του Δεκαπενταυγούστου οι θείες ευωδίες
Κωνσταντίνος Ν. Καλλιανός, Πρωτοπρεσβύτερος (†)

Έργο στο οποίο συνάζονται κείμενα στα οποία αποτυπώνονται οι βιωματικές καταθέσεις του πολυγραφώτατου αειμνήστου Κωνσταντίνου Καλλιανού, ο οποίος παράλληλα με τις λαμπρές σπουδές του, διακόνησε επί μακρόν στην ιστορική ενορία του Αγ. Παντελεήμονος Σκοπέλου. Τα λυρικά και πνευματέμφορα κείμενά του για τον Δεκαπενταύγουστο, «το Πάσχα του καλοκαιριού» κατά το οποίο η Εκκλησία τιμά την Κυρία των Αγγέλων, αποπνέουν νοσταλγικές αναμνήσεις και ευωδίες πνευματικές από τον φιλόχριστο βίο των πιστών. Μία βαθύτατα πνευματική και λαογραφική περιήγηση σε ένα κόσμο βγαλμένο από τις σελίδες του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Φώτη Κόντογλου, που ευωδιάζει από το πνευματικό μύρο των ποτισμένων από την αρμύρα της θάλασσας γραφικών Εκκλησιών των Σποράδων.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 88, Τιμ. 6€.

Ανθολόγιο Συμβουλών
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Οι λόγοι του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου μάς εισάγουν στο περιβάλλον της νηπτικής θεολογίας, ήτοι την συνεχή πνευματική εγρήγορση του ανθρώπου, και υπενθυμίζουν στον ευρισκόμενο σε σύγχυση σύγχρονο άνθρωπο τον σκοπό της υπάρξεώς του, την αγιότητα και την ομοίωση με τον Τριαδικό Θεό. Ο ΄Αγιος δίδει απαντήσεις σε πολλά εκκλησιαστικά θέματα και συμβουλές σε πτυχές που αφορούν την καθημερινή ζωή του χριστεπωνύμου πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Την επιμέλεια της παρούσας έκδοσης ανέλαβε η Ιερά Αδελφότητα των Καρτσωναίων της Ιεράς Σκήτης Αγίας Άννης του Αγιωνύμου Όρους του Άθω.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 560, Τιμ. 15 €.

Ο Όμηρος ξεφυλλίζει την Ιστορία και παλεύει για τη λευτεριά
Πηνελόπης Μωραΐτου - Εικον . Πέγκυ Φούρκα

Μία φανταστική περιήγηση του κεντρικού ήρωα του έργου Ομήρου στις τελευταίες ένδοξες σελίδες του Έθνους μας για τους μικρούς μας φίλους. Από τις ημέρες που προετοίμασαν την εθνική παλιγγενεσία του 21’ και τα πρώτα χρόνια του ανεξαρτήτου ελληνικού κράτους, τους βαλκανικούς πολέμους, την μικρασιατική εκστρατεία και το Έπος του 1940. Μία εύληπτη, σύντομη ιστορική αναδρομή στα κύρια γεγονότα που διαμόρφωσαν την πατρίδα μας και οφείλουν να γνωρίζουν όλα τα Ελληνόπουλα.

Σχ. 21Χ29, Σελ. 232, Τιμ. 14€.

27 Ιουλίου

†Μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, του Ιαματικού.

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας - Ἰούλιος,
Αθήνα 2023, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ.   467-469

Ο 'Αγιος Μεγαλομάρτυς Παντελεήμων, ο Ιαματικός, καταγόταν από την Νικομήδεια και άθλησε στα χρόνια του αυτοκράτορος Μαξιμιανού (250-305 μ.Χ.). Ήταν υιός του πλουσιώτατου ειδωλολάτρου συγκλητικού Ευστοργίου και της ευσεβέστατης χριστιανής Ευβούλης, από την οποία έλαβε τον πρώτο σπόρο της χριστιανικής πίστεως. Αφού παρέμεινε ορφανός από μητέρα στην παιδική ηλικία, παραδόθηκε από τον πατέρα του στον Ευφρόσυνο, ιδιαίτερο ιατρό του αυτοκράτορος, για να διδαχθεί από αυτόν την ιατρική επιστήμη. Οι πρόοδοι του Παντελεήμονος εξέπλητταν και τον ίδιο τον διδάσκαλο του, ο οποίος με χαρά τον συνέστησε στον αυτοκράτορα. Στον Χριστιανισμό ελκύσθηκε από τον Ιερομάρτυρα της Νικομήδειας Ερμόλαο († 26 Ιουλίου), ο οποίος τον βάπτισε. Από τότε μεταχειριζόταν την επιστήμη του υπέρ των άπορων, ιδιαίτερα των ασθενών, προστρέχοντας με προθυμία στις φτωχικές κατοικίες τους και παρέχοντας σε αυτούς εκτός από την θεραπεία και υλική βοήθεια. Η θεία πρόνοια ευλόγησε πλουσιοπάροχα την αγαθοεργή δράση του Παντελεήμονος, αφού δώρησε σε αυτόν το χάρισμα της θεραπείας κάθε ασθένειας με μόνη την προσευχή. Αφού θεράπευσε τον τυφλό, τον οποίο οι συγγενείς του είχαν μεταφέρει στην οικία του Παντελεήμονος, έγινε πρόξενος μεταστροφής του πατέρα του, ο οποίος μπροστά στο θαύμα αυτό του υιού του, ομολόγησε τον Χριστό, και βαπτίστηκε από τα χέρια του Αγίου Ερμολάου. Όμως ο Παντελεήμων δεν περιοριζόταν στην παροχή μόνο ιατρικής περίθαλψης. Εισερχόμενος στα σπίτια δίδασκε το Ευαγγέλιο και προσείλκυε στην πίστη του Χριστού τους ειδωλολάτρες. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ελευθέρωσε τους δούλους του, διαμοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και αφοσιώθηκε ολόψυχα στην ψυχική και σωματική θεραπεία των ασθενών του. Οι άλλοι όμως ιατροί της πόλεως, φθονώντας τον Παντελεήμονα, τον διέβαλαν προς τον αυτοκράτορα ως χριστιανό, αφού παρουσίασαν ως μάρτυρα τον τυφλό που θεραπεύτηκε από αυτόν. Αυτός, αμέσως μόλις οδηγήθηκε ενώπιων του αυτοκράτορος, ομολόγησε ότι ήταν χριστιανός και ότι θεραπεύτηκε με την χάρη του Χριστού, και κάλεσε τον αυτοκράτορα να προσέλθει στην χριστιανική πίστη. Αυτό ερέθισε τον Μαξιμιανό και διέταξε τον αποκεφαλισμό του, το έτος 305 μ.Χ. Το ιερό λείψανό του, αφού παραλήφθηκε από τον Παντελεήμονα, ενταφιάστηκε ευλαβικά κοντά στον πατέρα του.

Την επόμενη ημέρα ο Παντελεήμων κλήθηκε από τον αυτοκράτορα, και, αφού παρουσιάσθηκε μπροστά σε αυτόν, ομολόγησε ότι ήταν χριστιανός και ότι οι θεραπείες που επιτελούνταν από αυτόν τελούνταν στο όνομα του Χριστού. Σε πρόκληση του αυτοκράτορος, για να αποδείξει ενώπιων του το αληθές των λόγων του, δέχθηκε και, αφού επικαλέσθηκε το Όνομα του Χριστού, θεράπευσε τον παραλυτικό εκ γενετής άρρωστο που του μετέφεραν. Μπροστά στο θαύμα αυτό πολλοί από τους παριστάμενους ειδωλολάτρες μεταστράφηκαν και ομολόγησαν τον Χριστό. Οι φανατικοί όμως ειδωλολάτρες, επειδή ντροπιάσθηκαν, κατηγόρησαν τον Παντελεήμονα ότι τάχα εξαπατά τον λαό, γι’ αυτό και αξίωσαν από τον αυτοκράτορα την σκληρή τιμωρία του. Ο Μαξιμιανός συμμορφώθηκε στις αξιώσεις τους και υπέβαλε τον Παντελεήμονα σε βασανιστήρια. Σιδερένια νύχια καταξέσχισαν τις σάρκες του και αναμμένες λαμπάδες κατέκαψαν τις πληγές του, πλην όμως με τις θερμές δεήσεις προς τον Θεό, έσβησαν οι λαμπάδες και οι πληγές του θεραπεύθηκαν. Το ίδιο συνέβη και όταν ο Μάρτυρας ερρίφθη μέσα σε λέβητα γεμάτο ζέον ύδωρ. Και αυτά τα θηρία, στα οποία επίσης ρίχθηκε, ξαπλώθηκαν στα πόδια του ημερότερα των αρνιών. Εκτός εαυτού πλέον ο Μαξιμιανός διέταξε τον αποκεφαλισμό του Παντελεήμονος.

Το τίμιο λείψανό του ενταφιάσθηκε ευλαβικά και αργότερα, αφού ανακομίσθηκε, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως στην Εποχή μας

Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου (†)
Εξομολογητική, Το μυστήριο της μετανοίας στην ποιμαντική θεολογία,
Αθήνα 2013, εκδ. Ιδρύματος Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της
Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, σελ. 101-111

Ο προβληματισμός σχετικά με τη διακονία του μυστηρίου της εξομολογήσεως στη σύγχρονη πραγματικότητα μας καλεί να κουβεντιάσουμε και να σκεφτοΰμε για πράγματα που όλοι αντιμετωπίζουμε και τα οποία, πολλές φορές, συνιστούν πολύπλοκες καταστάσεις.

Η εξομολόγηση, βεβαίως, παραμένει μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, αυτό που πάντοτε ήταν. Είναι ένας δρόμος, όπως και όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας, για τη θέωση του ανθρώπου, για τον αγιασμό του. ' Ενας δρόμος, που μέσα από τη μετάνοια, μας οδηγεί και πάλι σε κοινωνία με τη ζωή της Εκκλησίας.

Βασική προϋπόθεση για τον προβληματισμό που επιχειρούμε, είναι να κατανοήσουμε τον ρόλο του μυστηρίου μέσα στη ζωή της Εκκλησίας και να συνειδητοποιήσουμε ότι η εξομολόγηση είναι ένα μυστήριο αγάπης και ελευθερίας. Αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, ο οποίος μέσα από το έργο της θείας οικονομίας έρχεται να μας συναντήσει και να μας σώσει. Να μας κάνει μετόχους της δικής Του ζωής.

Η εξομολόγηση είναι μυστήριο ελευθερίας και αγάπης απέναντι στον άνθρωπο, ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου είναι συγκλονιστικός και πρέπει να είναι διδακτικός για μας. Διότι αν ο Θεός δίνει το δικαίωμα να αρνηθούμε το θέλημά Του αν ο Θεός, ακόμα και όταν οικονομεί τη σωτηρία μας, σέβεται την ελευθερία μας· αν όταν θεραπεύει την ανθρώπινη φύση, δίνει την ελευθερία στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, δια του Αγίου Πνεύματος να αποδεχτεί αυτό το έργο του Χριστού, τότε πρέπει να προβληματιστούμε, όταν μερικές φορές, είτε στη συνείδηση τη δική μας είτε των ανθρώπων, το μυστήριο της εξομολογήσεως παρουσιάζεται καταπιεστικό ή ανελεύθερο ή ακόμη σαν μέσο άσκησης εξουσίας από τον ιερέα στον εξομολογούμενο.

Ο Κύριός μας είπε πολύ καθαρά: «δεν ήρθα να κρίνω τον κόσμο». Αν λοιπόν ο ίδιος μας διαβεβαιώνει πως δεν ήρθε να κρίνει τον κόσμο, είναι αυτονόητο ότι κανείς ιερέας και κανείς πνευματικός δεν μπορεί να είναι εισαγγελέας του Θεού. Ούτε επίσης ανακριτής. Ο Χριστός έρχεται ως διάκονος των ψυχών μας. Ας θυμηθούμε τη σκηνή πριν από το Μυστικό Δείπνο. Όταν πλένει τα πόδια των μαθητών Του, όταν έτσι διακονεί τους μαθητές Του. Τα πόδια προφανώς ήτανε βρόμικα, αλλά δεν τα αποστράφηκε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στον Πέτρο είπε, αν δεν με αφήσεις να σου πλύνω τα πόδια, δεν έχεις θέση μαζί μου. ' Ερχεται λοιπόν ως διάκονος. ' Ερχεται να υπηρετήσει τη σωτηρία αυτών τους οποίους αγάπησε. Και ακόμη, αν θυμηθούμε το Ευαγγέλιο που διαβάζουμε στην Ακολουθία της Αγάπης, εκεί πάλι η εξουσία και η εντολή του « δεσμείν και λύειν», το μυστήριο δηλαδή της εξομολογήσεως, προσφέρεται ως δωρεά του Αγίου Πνεύματος ως δρόμος για τη μετοχή στην Ανάσταση και τη βασιλεία του Θεού.

Η μετάνοια προϋποθέτει την ελευθερία του ανθρώπου και οδηγεί στην ελευθερία. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να μετανοήσει αν δεν είναι ελεύθερος και ταυτοχρόνως η πραγματική μετάνοια είναι εκείνη που οδηγεί τον άνθρωπο στην πραγματική ελευθερία. Το μυστήριο της εξομολογήσεως έχει βασικό στόχο να οδηγήσει στη συγχώρεση του Θεού και του ανθρώπου. Η λέξη έχει ένα απίστευτο μεγαλείο. ' Εχω την αίσθηση ότι η κατ' εξοχήν συγχώρεση δεν είναι η χορήγηση της άφεσης ή η ευχή που διαβάζουμε, αλλά η θεία κοινωνία. Εκεί ο Θεός και ο άνθρωπος συγχωρούνται και άλληλοπεριχωρούνται στο σώμα του Χριστού.

Περισσότερα

Αφιέρωμα στην Κοίμηση της Θεοτόκου