Ἡ Ἐκκλησία κατά τήν ἀποστολική παράδοση εἶναι τό ἱστορικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στό ὁποῖο ἀνακεφαλαιώνεται, ἀνακαινίζεται καί τελειοῦται τό ἀνθρώπινο γένος καί ἡ ὅλη δημιουργία
Eυχαριστία και κατήχηση
Προλογικό Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἕνεκα τῆς νέας κοινωνικῆς δομῆς καί τάξεως πραγμάτων, ἔχει μεταβάλει τήν στάση καί συμπεριφορά του ἔναντι τῆς πίστεώς
Οἱ ἐκδηλώσεις τοῦ κακοῦ ἤ Σκέψεις μέ ἀφορμή τήν διήγηση τοῦ δαιμονισμένου τῶν Γεργεσηνῶν
Στά ἑλληνικά οἱ λέξεις “σύμβολον” καί “διάβολος” προέρχονται ἀπό τήν ἴδια ρίζα, καί γι’ αὐτό ἐκφράζουν πολύ ἐντονότερα πραγματικότητες ἀντίθετες. Ὁ διάβολος (δια-βάλλω) εἶναι ἐκεῖνος
Το παγκόσμιο όραμα στην εκκλησιαστική ζωή και δράση
Ενώ όμως το παγκόσμιο όραμα δεσπόζει τόσο έντονα στη διδασκαλία και την λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν έχει αντίστοιχη στην καθημερινή πνευματικότητά της. Αν θέλουμε
Εκκλησία και κοινωνική ένταξη ατόμων ατόμων με ειδικές ανάγκες
1. Εισαγωγη Όπως αναφέρουμε αλλού (βλ. την εισηγητική μας έκθεση στην ημερίδα με θέμα: ?Εκκλησία και ΑΜΕΑ?), το ερευνητικό πρόγραμμα ?Θρησκευτική αγωγή και κοινωνική
ΤΟ ΠΑIΔI ΠΟΥ ΚΑΤΗΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ
Β. ΘΕΡΜΟΣ: Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα vα σας ευχαριστήσω πoυ είστε εδώ. Δηλαδή vα σας ευχαριστήσω πoυ απoδεχθήκατε vα μπείτε σε αυτήv τηv πoιμαvτική διαδικασία
Η Θεία Λειτουργία ως Θεολογική Ιερουργία
«Ημών σύμφωνος η γνώμη τη ευχαριστία και η ευχαριστία βεβαιοί την γνώμην » ’γιος Ειρηναίος, Ρ.G. 7,1028 «Μη τύπος αλλά πράγμα θυσίας η τελετή» (Καβάσιλα,
«O σύγχρονος λόγος της κατήχησεως*»
1. Η κατήχηση είναι μία θεμελιώδης λειτουργία της πνευματικής αποστολής της Εκκλησίας για τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου αφ ενός μεν γιατί προσφέρει
Ἀναστηλώσεις παλαιφάτων Ἱερῶν Μονῶν τῶν Μετεώρων μέ σεβασμό στήν παράδοση καί τό οἰκοσύστημα
«Αντικείμενο μεγάλου θαυμασμοῦ καί ποικίλων ἀναζητήσεων ἑρμηνείας καί ἀποτιμήσεώς της, ἡ ἀπαράμιλλη πραγματικότητα τῶν Ἁγίων Μετεώρων, στήν ἀδιάρρηκτη φυσική, θρησκευτική, ἱστορική καί πολιτισμική ἑνότητά της,
Η συμβολή της ψυχολογίας του C. G. Jung εν τη ποιμαντική ψυχολογία
Οι αρχέτυποι 1. Το «ταυτό» ως κεντρικός αρχέτυπος. Κατά τον Jung το συνειδητόν και το ασυνείδητον συμπληρούνται αμοιβαίως προς εν όλον προς το «ταυτό» (