Παναγιώτης Ι. Μπούμης, Ομότ. Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α.

Ερώτημα:

Στο ερώτημα πώς βλέπω τη συνάντηση (των) προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Αμμάν της Ιορδανίας σχετικά και με το ουκρανικό ζήτημα, θα σας έλεγα εν συντομία τα εξής:

Απάντηση:

1) Τη συνάντηση αυτή μπορώ να τη δω και να τη δεχθώ κατ' αρχάς ως μία κίνηση καλής θελήσεως.

2) Επίσης την βλέπω ως μία Σύναξη για τη σύνταξη θετικών και εποικοδομητικών προτάσεων και όχι ως μία Σύνοδο τελικών αποφάσεων, εκτός και τις προτάσεις της τις υιοθετήσει μία προσεχής Πανορθόδοξη Σύνοδος.

3) Το συντονιστικό ρόλο μιας Πανορθόδοξης Συνόδου έχει κατ' αρχάς το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως σύμφωνα με τους κανόνες των Β΄, Δ΄ και ΣΤ΄ Οικουμενικών Συνόδων.

4) Σχετικά με το ουκρανικό ζήτημα θα ήθελα να προσθέσω τα εξής: Τι θέλει να πει «Εγώ δεν συμφωνώ» στο αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ουκρανίας (Μόσχα), όταν το προβλέπει και το υποδεικνύει ο λδ΄ (34ος) αποστολικός κανόνας και ο θ΄ (9ος) της Αντιοχείας για τα ανεξάρτητα χριστιανικά κράτη;

5) Επίσης τι θέλει να πει «Εγώ δεν δέχομαι» το αυτοκέφαλο (Ονούφριος), αφού το θέλει το πλήρωμα της Εκκλησίας της Ουκρανίας (κλήρος και λαός) και αφού κάτι τέτοιο επιβάλλει ο λστ΄ (36ος) αποστολικός κανόνας μάλιστα με ορισμένη απειλή;

6) Εξάλλου αυτόν (τον Ονούφριο) υποδεικνύει και ο η΄ καν. της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, όταν ελήφθη η σχετική απόφαση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνωρίσεως επισήμως ως αυτοκεφάλου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας.

7) Εδώ πρέπει να σημειωθεί και να τονιστεί το ότι η απόφαση αυτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου ελήφθη όταν ο Ονούφριος ήταν ο μοναδικός κανονικός προκαθήμενος Κιέβου της Ουκρανίας. Αυτό το γεγονός έχει τη βαρύτητά του και κάτι μας υποδεικνύει.