ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

ΒΙΒΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΤΕΧΝΗ

ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ

ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

 

Ένα πολυσήμαντο αποστολικό κείμενο
(Με προέκταση και στο κάθε ουκρανικό)

Παναγιώτη Ι. Μπούμη
Ομότ. Καθηγητή Παν/μίου Αθηνών

Παραθέτουμε κατωτέρω ένα κείμενο μικρό αλλά πολυσήμαντο των «Πράξεων των Αποστόλων» (10,44-48) που κάνει λόγο για ένα θαυμαστό γεγονός που έλαβε χώρα κατά την ομιλία του Αποστόλου Πέτρου στην Καισάρεια και στην οικία του εκατόνταρχου Κορνηλίου:

44. «Ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τά ρήματα ταῦτα ἐπέπεσε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπί πάντας τούς ἀκούοντας τόν λόγον» .

Υπογραμμίζουμε τολ «ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου» και το «ἐπέπεσε τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἐπί πάντας τούς ἀκούοντας». Και συνεχίζουμε την παράθεση:

45. «Καί ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοί ὅσοι συνῆλθον τῷ Πέτρῳ, ὅτι καί ἐπί τά ἔθνη ἡ δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκκέχυται·» .

Υπογραμμίζουμε το «ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοί». Και σε τι συνίστατο η έκπληξη των πιστών Ιουδαίων;

46. «Ἤκουον γάρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαις καί μεγαλυνόντων τόν Θεόν» .

Εδώ υπογραμμίζουμε ιδιαιτέρως το θαυμαστό γεγονός της γλωσσολαλιάς το «λαλούντων γλώσσαις». Και συνεχίζει το κείμενο:

47. «Τότε ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος· μήτι τό ὕδωρ κωλῦσαι (= νά ἐμποδίσει) δύναταί τις τοῦ μή βαπτισθῆναι τούτους, οἵτινες τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔλαβον καθώς καί ἡμεῖς;» .

Υπογραμμίζουμε το «τότε ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος». Ίσως του υποβλήθηκε ή προέβλεψε σχετική ἐρώτηση. Και αμέσως:

48. «Προσέταξέ τε αὐτούς βαπτισθῆναι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου. Τότε ἠρώτησαν (= παρεκάλεσαν) αὐτόν ἐπιμεῖναι ἡμέρας τινάς» .

Υπογραμμίζουμε και τονίζουμε το «προσέταξε» και το « ἠρώτησαν αὐτόν ἐπιμεῖναι ».

Στην περιεκτική αυτή διήγηση ευθύς εξ αρχής κάνει εντύπωση και προξενεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη το γεγονός ότι οι ακροατές του λόγου του Πέτρου καίτοι δεν είχαν βαφτισθεί, όμως έλαβαν το Άγιο Πνεῦμα και τις δωρεές Του, εν αντιθέσει με την περίπτωση των Σαμαρειτών, των βαπτισμένων από τον Φίλιππο, οι οποίοι άν και είχαν βαφτισθεί, όμως δεν είχαν λάβει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, το Χρίσμα (πρβλ. Πράξ. 8,14-17). Ανεξιχνίαστες οι βουλές του Θεού, όμως φανερά είναι Αυτού τα έργα και συγχρόνως φωτεινά και διαφωτιστικά.

Και τα έργα Αυτού είναι φανερά, γιατί γίνονται αντιληπτά και από τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ανοιχτά και τα μάτια τους και τα αυτιά τους στα θαυμαστά Του έργα που επιτελούνται στους συνανθρώπους τους και ας είναι άλλης φυλής ή παραδόσεως ή έθνους. Έτσι και εδώ οι εξ Ιουδαίων Χριστιανοί διαπίστωσαν τη γλωσσολαλιά των εξ εθνών, των εθνικών, ακροατών του αποστόλου.

Και όχι μόνον διαπίστωσαν, αλλά και αναγνώρισαν την δοθείσα σ' αυτούς χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η πράξη τους επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι δεν έφεραν αντίρρηση, όταν ο Απόστολος Πέτρος απάντησε («ἀπεκρίθη»), «ἀνταπεκρίθη», στην έκπληξή τους και στον θαυμασμό τους και εν συνεχείᾳ έθεσε το ζήτημα της βαπτίσεώς τους με το ερώτημα, αν μπορεί κανένας να εμποδίσει αυτούς να βαπτισθούν ή να το παραμελήσουν και επιπλέον όταν «προσέταξε» να βαπτισθούν.

Βεβαίως ίσως να μην έφεραν αντίρρηση και να αναγνώρισαν τα γενόμενα οι πιστοί, γιατί και ο Πέτρος ακολούθησε πιστά τους λόγους του Χριστού και την τάξη της Εκκλησίας να βαπτίσει τους εξ εθνών αυτούς χριστιανούς.

Ίσως μόνο εδώ τεθεί ένα ερώτημα, γιατί διέταξε να βαπτισθούν και δεν το έπραξε αμέσως ο ίδιος. Εν πρώτοις δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι το έπραξε και ο ίδιος. Αλλά προφανώς δεν το έπραξε άμέσως, γιατί ίσως θα έπρεπε να κατηχηθούν ακόμη τον λόγον του Κυρίου, οπότε δεν θα είχε πρόγραμμα να μείνει περισσότερο στον τόπο τους. Ίσως μάλιστα κοινοποίησε και την πρόθεσή του αυτή και γι' αυτό τον παρεκάλεσαν να παραμείνει ακόμη μερικές ημέρες στην πόλη τους. Λέει χαρακτηριστικά ο στίχος 48: « Τότε ἠρώτησαν αὐτόν ἐπιμεῖναι ἡμέρας τινάς ». Ίσως ήθελαν για σιγουριά ο εκατόνταρχος Κορνήλιος και οι περί αυτόν να παραμείνει κοντά τους ακόμη, για να επιβλέπει και να επιστατεί στην πραγματοποίηση και της βαπτίσεώς τους και της πλήρους εντάξεώς τους στο σώμα της Εκκλησίας.

Και αυτό μεν έπραξαν οι τότε χριστιανοί και αυτό παρεκάλεσαν. Μήπως, λοιπόν, και σήμερα αυτό πρέπει να γίνεται και στο ουκρανικό και στα άλλα σχετικά ζητήματα; Να επιβλέπουν και να επιστατούν οι κανονικοί διάδοχοι των αποστόλων στη διάδοση και στην τήρηση των λόγων του Χριστού και στη διατήρηση της τάξεως και των κανόνων της Εκκλησίας, αντί να αποβλέπουν σε πρωτοκαθεδρίες και πρωτεία; Τότε ασφαλώς θα έχουν και την αποδοχή και την αναγνώριση του πληρώματος της Εκκλησίας από κάθε φυλή και χώρα, έθνος και γλώσσα.

Πάντως βλέπουμε ότι ο απόστολος Πέτρος παρ' όλο το θαυμαστό εκ μέρους του Αγίου Πνεύματος γεγονός της γλωσσολαλιάς δεν παραθεώρησε ούτε παρέλειψε ούτε υποτίμησε το μυστήριο του βαπτίσματος, αλλά έδωσε και διαταγή να τελεσθεί, όχι απλή υπόδειξη. Ο Οικουμένιος Τρίκκης γράφει: « Καί οὐκ εἶπε· Τίς ἡ τοῦ ὕδατος χρεία, τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐπιπεσόντος (= ἐπελθόντος) αὐτοῖς; Ἤδει (= ἐγνώριζε) γάρ (ὁ Πέτρος), ὅτι θεῖα τελεῖται ἐν αὐτῷ σύμβολα, τάφος καί νέκρωσις καί ἀνάστασις καί ζωή ». Και προσθέτει σ' αυτά ο καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας: «Εφ' όσον το βάπτισμα καθωρίσθη υπό του Χριστού ως η θύρα, δια της οποίας ο πιστός εισάγεται εις την εκκλησίαν, και ως το σύμβολον της σταυρώσεως ημών και συναναστάσεως μετά του Χριστού . . . είμεθα υποχρεωμένοι υπό οιασδήποτε περιστάσεις και αν ευρεθώμεν, να συμμορφωθῶμεν προς την εντολήν του Κυρίου» ( Ὑπόμνημα εἰς τάς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων , Ἀθῆναι 1955, σελ. 337).

Είπαμε πιο πάνω « ότι οι ακροατές του λόγου του Πέτρου καίτοι δεν είχαν βαφτισθεί, όμως έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και τις δωρεές Του, εν αντιθέσει με την περίπτωση των Σαμαρειτών, των βαπτισμένων από τον Φίλιππο, οι οποῖοι αν και είχαν βαπτισθεῖ, όμως δεν είχαν λάβει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, το Χρίσμα ». Το σημαντικό όμως επί του προκειμένου είναι ότι, παρά την αντίθετη πορεία των διαδραματιζομένων στις δύο περιγραφές, το κοινό σημείο, το οποίο αποτελεί και αποστολική παράδοση και επιταγή, είναι το γεγονός ότι οι απόστολοι δεν παραμελούσαν τα μυστήρια και τους θεσμούς που η κεφαλή της Εκκλησίας τους παρέδωσε. Ορθώς, λοιπόν, τονίζουν τα ανωτέρω και ο Οικουμένιος Τρίκκης και ο Παν. Τρεμπέλας.

Αυτά και επί τη ευκαιρίᾳ του εορτασμού της Πεντηκοστής και της εορτής του Αγίου Πνεύματος με την ταπεινή «ερώτησιν (= παράκληση)» προς τους σημερινούς διαδόχους των αποστόλων εάν ακολουθούν τον απόστολο Παύλο, όταν τους υποδεικνύει και λέει: « Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τό πνεῦμα τό ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος » (Πράξ. 20,28).

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.