9 Φεβρουαρίου
† Μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Νικηφόρου.
῾Ο ῞Αγιος Νικηφόρος ἔζησε στά χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Βαλεριανοῦ (253-259 μ.Χ.) καί Γαληίνου (259-268 μ.Χ.) καί καταγόταν ἀπό τήν ᾿Αντιόχεια.
Δυστυχῶς, ἕνας ἀπό τούς ἱερεῖς τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ᾿Αντιόχειας, πού ὀνομαζόταν Σαπρίκιος, ἔθρεψε στήν ψυχή του ἀνεξήγητο μίσος κατά τοῦ ῾Αγίου, ὁ ὁποῖος ὅμως ἐνέμενε στήν ταπεινοφροσύνη. ῾Η ἀποστροφή τοῦ ἱερέως Σαπρικίου τόν ἐλυποῦσε χωρίς νά τόν παροργίζει. Καί προσευχόταν μέ ὅλη του τήν καρδιά πρός τόν Θεό, γιά νά μαλακώσει σκληρότητα τοῦ ἀδελφοῦ του.
῞Οταν τό ἔτος 257 μ.Χ. ἐξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά τῶν Χριστιανῶν, συνελήφθησαν πολλοί μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ Σαπρίκιος. Μόλις ὁ ῞Αγιος ἐπληροφορήθηκε τό γεγονός, ἔτρεξε κοντά του καί παρεκάλεσε τόν Σαπρίκιο νά τοῦ δώσει τόν ἀσπασμό καί τήν εὐλογία του. ῾Ο Σαπρίκιος τόν ἐκοίταξε περιφρονητικά καί ἀρνήθηκε, λησμονώντας ὅτι πίστη χωρίς τήν ἀγάπη δέν ὠφελεῖ. Καί ὅμως ὁ ῞Αγιος Νικηφόρος δέν ἀπελπίσθηκε. Καί ὅταν εἶδε τόν Σαπρίκιο νά ὑποφέρει μέ καρτερία τούς βασανισμούς, ἐζήτησε ἀκόμη περισσότερο τή συνδιαλλαγή μέ αὐτόν, πού ἔφερε στό σῶμα του τά στίγματα τοῦ Χριστοῦ. Τόν πλησιάζει καί πάλι, ἀσπάζεται τίς πληγές του καί τόν καθικετεύει νά τόν συγχωρήσει. ῾Ο Σαπρίκιος καί κατ᾿ αὐτήν ἀκόμα τήν ὥρα τοῦ μαρτυρίου ἀπέκρουσε ἀπό τήν καρδιά του τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση. ῾Η ἀγάπη εἶχε φονευθεῖ ἐντός του. Γι᾿ αὐτό καί Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν ἐγκατέλειψε. Λίγο πρίν τήν ὥρα τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ δειλιάζει καί προχωρεῖ στά ἔσχατα τῆς ἀπώλειας. ᾿Αρνεῖται τόν Χριστό καί ζητᾶ νά θυσιάσει στά εἴδωλα. ῾Η ψυχή τοῦ ῾Αγίου Νικηφόρου ἐπλημμύρισε ἀπό θλίψη καί ἀμέσως ἄρχισε νά παρακαλεῖ τόν Σαπρίκιο νά ἀναλάβει τή γενναιότητά του. ῾Η παράκληση τοῦ ῾Αγίου Νικηφόρου ἐχαρακτηρίσθηκε ἀπό τόν εἰδωλολάτρη ἔπαρχο ὡς ὁμολογία Χριστοῦ. ῎Ετσι, διέταξε νά ἀποκόψουν τήν τιμία κεφαλή τοῦ ῾Αγίου Νικηφόρου, ὁ ὁποῖος μετέβη στά οὐράνια σκηνώματα, συγκοινωνός καί κληρονόμος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μαρκέλλου, ἐπισκόπου Σικελίας, καί τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Παγκρατίου, ἐπισκόπου Ταυρομενίου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Μάρκελλος καί Παγκράτιος ἔζησαν κατά τόν 1ο αἰώνα μ.Χ., κατάγονταν ἀπό τήν ᾿Αντιόχεια καί ὑπῆρξαν μαθητές τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου. ῾Ο ῞Αγιος Μάρκελλος ἦταν προηγουμένως ὀπαδός τοῦ Σίμωνος τοῦ Μάγου, ἦλθε ὅμως στήν ἀληθινή πίστη διά τῆς διδασκαλίας καί τῶν θαυμάτων τοῦ ᾿Αποστόλου Πέτρου, τόν ὁποῖο ἀπό τότε ἀκολούθησε στίς ἱεραποστολικές του περιοδεῖες. ῾Ο ῞Αγιος Μάρκελλος ἐχειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως τῶν Συρακουσῶν Σικελίας καί, ἀφοῦ ὁδήγησε στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ πολλούς εἰδωλολάτρες, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
῾Ο ῞Αγιος Παγκράτιος ἐπισκέφθηκε μέ τόν πατέρα του, ῞Αγιο Μάρκελλο, τά ῾Ιεροσόλυμα καί ἐβαπτίσθηκε ἐκεῖ σέ νεαρά λικία. ᾿Ακολούθησε καί αὐτός τόν ᾿Απόστολο Πέτρο στήν ᾿Αντιόχεια καί ἀπό ἐκεῖ στήν Κιλικία, ὅπου συνάντησε τόν ᾿Απόστολο Παῦλο καί ἐχειροτονήθηκε ἀπό αὐτόν ᾿Επίσκοπος Ταυρομενίου τῆς Σικελίας. ᾿Εκεῖ ὁ ῞Αγιος ἐκήρυττε μέ ἐνθουσιασμό στά πλήθη τῶν εἰδωλολατρῶν τό Εὐαγγέλιο τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὁδήγησε στόν Χριστό τόν γεμόνα τοῦ τόπου Βονιφάτιο. ῞Ομως οἱ ᾿Ιουδαῖοι καί οἱ ἐθνικοί τῆς Σικελίας τόν συνέλαβαν, τόν ἐκρέμασαν καί τόν ἔκαψαν ζωντανό. ῎Ετσι, ὁ ῞Αγιος Παγκράτιος ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί τῆς δόξας. ῾Η ᾿Εκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του καί στίς 9 ᾿Ιουλίου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Φιλαγρίου, ἐπισκόπου Κύπρου.
῾Ο ῞Αγιος Φιλάγριος ἔζησε κατά τόν 1ο αἰώνα μ.Χ. καί ὑπῆρξε μαθητής τοῦ ᾿Αποστόλου Πέτρου. ᾿Εχειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος καί ἀρχιεράτευσε στήν Κύπρο. ᾿Εκεῖ, ἀφοῦ ἐδίδαξε στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὁδήγησε πολλούς ἐθνικούς στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί ὑπέμεινε πολλές διώξεις ὑπέρ τῆς ἀληθοῦς πίστεως. Στόν Κώδικα τῆς Πετρουπόλεως ἀναγράφεται· «Φιλαγρίου ἐπισκόπου Κύπρου τοῦ εἰς Κούριν». ῎Ισως νά ἦταν ᾿Επίσκοπος Κουρέων τῆς Κύπρου. ῾Ως ᾿Επίσκοπο Κουρίου τιμᾶ τόν ῞Αγιο καί Μητρόπολις Λεμεσοῦ. ῞Ομως κατά τόν ἀρχιμανδρίτη Κυπριανό ὁ ῞Αγιος Φιλάγριος ὑπῆρξε ᾿Επίσκοπος Σόλων. ῾Ο Λεόντιος Μαχαιρᾶς στό Χρονικόν του (15ος αἰώνας μ.Χ.) τόν θεωρεῖ ᾿Επίσκοπο Πάφου.
῾Ο ῞Αγιος, ἀφοῦ ὑπέμεινε πολλούς πειρασμούς ἀπό τούς δαίμονες καί ἀπό τούς πονηρούς καί ἄπιστους ἀνθρώπους πού δέν ἐσέβονταν τόν Κύριο, εὐχαριστώντας τόν Θεό μέχρι καί τήν τελευταία του ἀναπνοή, ἐκοιμήθηκε ὁσίως με εἰρήνη στήν Σολέα τῆς Κύπρου.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ῎Αμμωνος καί ᾿Αλεξάνδρου τῶν ἐκ Κύπρου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ῎Αμμων καί ᾿Αλέξανδρος κατάγονταν ἀπό τήν Κύπρο καί ἦσαν μαθητές τοῦ ᾿Ωριγένους. ᾿Εμαρτύρησαν στόν Σολέα τῆς Κύπρου γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἴσως κατά τήν περίοδο τῶν διωγμῶν τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (248-251 μ.Χ.).
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Ρωμανοῦ τοῦ Κίλικος.
῾Ο ῞Οσιος Ρωμανός καταγόταν ἀπό τήν πόλη Ρωσό τῆς Κιλικίας, ἀλλά διῆλθε τό βίο τῶν εὐσεβῶν ἀγώνων του στήν ᾿Αντιόχεια. ᾿Εκεῖ, στούς πρόποδες ἑνός βουνοῦ, ἔκτισε μικρό κελλί, στό ὁποῖο ἀσκήτευε. Γιά τήν ὁσιότητα τοῦ βίου του, ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε πλούσια τή Χάρη του καί τόν ἐτίμησε μέ τή δύναμη τῆς θαυματουργίας. ῾Η φήμη τῆς ἁγιότητός του ἔφερε πρός αὐτόν πλήθη πιστῶν, πού ἐζητοῦσαν τήν εὐχή καί τήν εὐλογία του. ῎Ετσι πολλές φορές ὁ ῞Οσιος ἐθεράπευε πολλούς πού ἔπασχαν ἀπό βαριές ἀσθένειες καί μέ τήν προσευχή του ἀπέκτησαν παιδιά πολλές στεῖρες γυναῖκες.
Τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας, μέ τό ὁποῖο τόν ἐπροίκισε ὁ Θεός, δέν τόν ὁδήγησε ποτέ στήν ὑπερηφάνεια. ᾿Αντίθετα μάλιστα. Συχνά ὁ ῞Αγιος ἐπανελάμβανε τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἀναφέρει ὅτι ἐκεῖνος πού νομίζει ὅτι στέκεται, ὀφείλει νά προσέχει νά μήν πέσει. Και ἔλεγε, ἐπίσης, ὅτι τό σπουδαῖο δέν εἶναι νά κάνεις θαύματα, ἀλλά νά ἐργάζεσαι τή δικαιοσύνη καί νά φυλάττεις τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
῎Ετσι, ἀφοῦ ἔζησε ὁ ῞Οσιος Ρωμανός, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ.
῾Ο ῞Οσιος Πέτρος ἦταν ἱερεύς καί θεωρεῖται ἀπό τόν ῞Αγιο Νικόδημο ὡς συγγραφεύς τῆς Νιπτικῆς Βίβλου, πού περιέχεται στή Φιλοκαλία. ᾿Ετελειώθηκε διά ξίφους τό ἔτος 775 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν Νικηφόρου καί Γενναδίου.
Οἱ ῞Οσιοι Νικηφόρος καί Γεννάδιος ἔγιναν μοναχοί καί ἀσκήτεψαν στήν ἔρημο τῆς μονῆς τοῦ Σβίρ, στήν περιοχή τοῦ ῎Ολονετς τῆς Ρωσίας, κατά τόν 16ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Εκοιμήθησαν μέ εἰρήνη.
 † Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου ᾿Ιννοκεντίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Η ᾿Εκκλησία τιμᾶ τή μνήμη τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιννοκεντίου, ᾿Επισκόπου ᾿Ιρκούτσκ τῆς Ρωσίας (1731), στίς 26 Νοεμβρίου.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
