14 Μαρτίου
† Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Βενεδίκτου, τοῦ ἐκ Νουρσίας.
 ῾Ο ῞Οσιος Βενέδικτος ἐγεννήθηκε τό ἔτος 480 μ.Χ. στήν ἐπαρχία Νουρσίας τῆς Οὐμβρίας. Οἱ γονεῖς του τόν ἔστειλαν νά σπουδάσει στή Ρώμη, ἀλλά χλιδή τῆς πρωτεύουσας εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά φουντώσει στήν ψυχή του ἐπιθυμία τοῦ μοναχικοῦ βίου. ῞Οταν ἔχασε τούς γονεῖς του, τροφός του ἀνέλαβε τήν κηδεμονία ἐκείνου καί τῆς ἀδελφῆς του ῾Αγίας Σχολαστικῆς. Σέ λικία εἴκοσι ἐτῶν ἐγκατέλειψε τήν οἰκογένειά του καί ἀφιερώθηκε στόν Θεό.
᾿Αρχικά ἀσκήτεψε στό ᾿Αφίλε, βορειοανατολικά τῆς Ρώμης καί κατόπιν σέ δυσπρόσιτο σπήλαιο τοῦ Σουμπιάκο. ᾿Εκεῖ ἔζησε τρία χρόνια αὐστηρᾶς ἀσκήσεως καί μελέτης. Στή συνέχεια ἐκλήθηκε γούμενος τῆς γειτονικῆς μονῆς τοῦ Βικοβάρο, ἀλλά οἱ μοναχοί γρήγορα ἀντέδρασαν λόγῳ τῆς αὐστηρᾶς ἀσκήσεως, στήν ὁποία ὑπέβαλε αὐτούς ὁ νέος τους γούμενος, καί ἐζήτησαν νά τόν δηλητηριάσουν. ῾Ο ῞Οσιος, ἀφοῦ ἐγλίτωσε μέ θαυματουργικό τρόπο, ἐπέστρεψε στό ἐρημητήριό του στό Σουμπιάκο, ὅπου ἵδρυσε ἐπάνω στούς βράχους δώδεκα κοινόβια, τό καθένα μέ δώδεκα μοναχούς, ἐκ τῶν ὁποίων προΐστατο ἕνας ὡς γούμενος. Οἱ μαθητές γύρω του ἄρχισαν νά πληθαίνουν καί μεταξύ αὐτῶν συγκαταλέγονταν καί νέοι εὐγενῶν οἰκογενειῶν.
῞Ομως, μετά ἀπό λίγο, λόγῳ ραδιουργιῶν ἑνός κληρικοῦ μέ τό ὄνομα Φλωρέντιος, ἀναγκάσθηκε, κατά τό ἔτος 529 μ.Χ., νά ἐγκαταλείψει τό προσφιλές ἐρημητήριό του καί νά ἔλθει στό ὄρος Κασσίνο τῆς Καμπανίας, κοντά στήν Καπούη. ᾿Εκεῖ ὁ ῞Οσιος ἵδρυσε δύο ναΐσκους, πού ἀφιέρωσε στόν ῞Αγιο ᾿Ιωάννη τόν Πρόδρομο καί τόν ῞Αγιο Μαρτίνο, καί τήν περιώνυμη μονή τοῦ ὄρους Κασίνο, ὅπου ἔγραψε καί τόν περίφημο Κανόνα του.
Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁ ῞Οσιος ἀπέκτησε τό χάρισμα τῆς διορατικότητος. ᾿Εδίδασκε πάντοτε τούς μαθητές του μέ τή ζύμη τῆς θείας δικαιοσύνης καί κατέβαλε κάθε προσπάθεια γιά τήν πνευματική τους προκοπή. Τούς ἔλεγε νά ἐλπίζουν στόν Θεό, ἐάν βλέπουν καλό νά μήν τό ἀποδίδουν στόν ἑαυτό τους ἀλλά στόν Κύριο, νά φοβοῦνται τήν μέρα τῆς κρίσεως καί νά ἐπιθυμοῦν μέ ὅλη τους τήν καρδιά τήν αἰώνια ζωή. ᾿Επίσης διαλαλοῦσε ὅτι ὁ ἐπί γῆς βίος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι κλίμακα πού ἀνυψώνεται στόν οὐρανό, ἐάν καρδιά εἶναι ταπεινή. ᾿Ανεβαίνουμε τήν πρώτη βαθμίδα τῆς ταπεινοφροσύνης, ἐάν ἐνθυμούμαστε ἀδιαλείπτως τόν Θεό. ῾Η δεύτερη βαθμίδα τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι νά μήν ἱκανοποιοῦμε τίς ἐπιθυμίες μας, ἀλλά νά πράττουμε τά ἔργα τοῦ Κυρίου. ῾Η τρίτη εἶναι πλήρης ὑπακοή. ῾Η τέταρτη εἶναι ὑπομονή καί προσκαρτερία. ῾Η πέμπτη ἐκφράζεται διά τῆς ταπεινῆς ἐξαγορεύσεως τῶν λογισμῶν. ῾Η ἕκτη εἶναι αὐτομεμψία, καί, τέλος, ἕβδομη εἶναι βαθιά αἴσθηση τῆς ἀναξιότητός μας
῾Ο ῞Οσιος Βενέδικτος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη μεταξύ τῶν ἐτῶν 543-547 μ.Χ. Κατά τό βιογράφο του, ἕξι μέρες πρίν τό θάνατό του παρήγγειλε νά τοῦ ἑτοιμάσουν τόν τάφο, τήν δέ τελευταία μέρα νά τόν μεταφέρουν στό ναό, ὅπου, ἀφοῦ μετέλαβε τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων καί προσευχήθηκε παρέδωσε τό πνεῦμα. Τό ἱερό λείψανο αὐτοῦ ἐνταφιάσθηκε στό ναΐσκο τοῦ Προδρόμου, ἐκεῖ ὅπου ἄλλοτε ὑψωνόταν τό ἱερό τοῦ ᾿Απόλλωνος. Κοντά στόν ῞Οσιο ἐνταφιάσθηκε καί ἀδελφή του Σχολαστική.
῾Ο βίος τοῦ ῾Οσίου Βενεδίκτου γράφτηκε στή λατινική γλώσσα ἀπό τόν ῞Αγιο Γρηγόριο τόν Διάλογο καί μεταφράσθηκε στήν ἑλληνική ἀπό τόν Πάπα Ρώμης Ζαχαρία (741-752 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος ἦταν ῞Ελληνας ἀπό τήν Καλαβρία85.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Βασιλείου καί Εὐφρασίου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Βασίλειος καί Εὐφράσιος ἐμαρτύρησαν μαζί μέ ἄλλους Χριστιανούς στή Θεσσαλονίκη κατά τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Φλωρεντίου, τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ μαρτυρήσαντος.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Φλωρέντιος καταγόταν ἀπό τή Θεσσαλονίκη. ᾿Επειδή ἐμυκτήριζε τούς εἰδωλολατρικούς θεούς καί ὁμολογοῦσε τόν Χριστό, ὁ γεμόνας τῆς χώρας στήν ὁποία εὑρισκόταν τόν συνέλαβε, τόν ἔδειρε «σφοδρῶς» καί στή συνέχεια τόν ἐκρέμασε σέ ξύλο καί τοῦ ἔξυσε τίς σάρκες. Τέλος, ἄναψε μιά μεγάλη φωτιά καί τόν ἔριξε μέσα σ᾿ αὐτήν. ῾Ο Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἐτελειώθηκε εὐχαριστώντας τόν Θεό.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Εὐτυχίου καί τῶν σύν αὐτῷ.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Εὐτύχιος ἐμαρτύρησε μαζί μέ ἄλλους Χριστιανούς κατά τήν εἰσβολή τῶν ᾿Αράβων στή Μεσοποταμία, τό ἔτος 741 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Εὐσχήμονος, ἐπισκόπου Λαμψάκου, τοῦ ῾Ομολογητοῦ.
῾Ο ῞Αγιος Εὐσχήμων ὁ ῾Ομολογητής, ἔζησε κατά τά χρόνια τῆς εἰκονομαχίας (9ος αἰώνας μ.Χ.) καί ἦταν, ὡς ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως τῆς Λαμψάκου, ὑπέρμαχος τῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Γιά τό λόγο αὐτό, ἐπί αὐτοκράτορος Λέοντος Εύ (813-820 μ.Χ.), ἐξορίσθηκε καί ἐφυλακίσθηκε. ῏Ηταν φίλος καί συναγωνιστής τοῦ ῾Αγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου καί διέλαμψε στήν ἀρχιερωσύνη ὡς ἐλεήμων καί αὐστηρός τηρητής τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως. ῾Ο Θεός τόν ἀξίωσε καί τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. ῎Ετσι, ὅταν κάποτε ἀπέθανε ἕνα βρέφος, τό ὁποῖο ἐκρατοῦσε μητέρα του καί ἔκλαιγε, ὁ ῞Αγιος προσευχήθηκε στόν Θεό καί τό ἀνέστησε. Καί μέ ἕνα λόγο του μόνο ἔδιωχνε τά ζῶα καί τά θηρία, πού ἔβλαπταν τούς ἀγρούς.
῾Ο ῞Αγιος Εὐσχήμων ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, ὡς ῾Ομολογητής, στήν ἐξορία.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Αλεξάνδρου, τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ.
 Τό Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀναφέρει τέσσερις Μάρτυρες μέ τό ὄνομα ᾿Αλέξανδρος, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζουν πολλά κοινά στοιχεῖα καί γι᾿ αὐτό προσδιορίζονται ἀπό τό διαφορετικό τόπο μαρτυρίου· Αὐτοί εἶναι·
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος, ὁ ἐν Πύδνῃ († 14 Μαρτίου),
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος, ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ († 7 Νοεμβρίου),
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος, ὁ ἐν Δριζιπάρῳ τῆς Θράκης († 25 Φεβρουαρίου), καί
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος ὁ Δινογετίας τῆς Κάτω Μοισίας
(† 14 Μαΐου).
῾Η προσεκτική ὅμως ἀνάλυση τῶν σχετικῶν Μαρτυρίων πείθει ὅτι δέν πρόκειται γιά τέσσερα διαφορετικά πρόσωπα, ἀλλά γιά δύο ὁμώνυμους Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι, ἄν καί ἔζησαν τήν ἴδια ἐποχή, δηλαδή κατά τόν 3ο αἰώνα μ.Χ., σαφῶς διακρίνονται μεταξύ τους. Δηλαδή ὁ ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος Θεσσαλονίκης εἶναι ὁ αὐτός μέ τόν ὁμώνυμό του ῞Αγιο ᾿Αλέξανδρο Πύδνης. ῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος, ὁ ἐν Δριζιπάρῳ, εἶναι ὁ ἴδιος μέ τόν ὁμώνυμό του Δινογετίας τῆς Κάτω Μοισίας, πού εἶναι ὁ ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος ὁ Ρωμαῖος.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς ᾿Αλέξανδρος καταγόταν ἀπό τή Θεσσαλονίκη καί ἐμαρτύρησε ἐπί τῆς βασιλείας Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.). Συνελήφθη, ἐπειδή ἦταν Χριστιανός, καί ἐκλήθη νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Αὐτός ἀρνήθηκε καί ἐπέδειξε μάλιστα τήν ἀπέχθειά του κατά τρόπο θεαματικό, ἀνατρέποντας τήν τράπεζα τῶν σπονδῶν, μέ ἄμεση συνέπεια νά τιμωρηθεῖ μέ ἀποκεφαλισμό γιά τή μεγάλη του ἀσέβεια. ῾Ο δήμιος Μινουκιανός, πού θά ἀποκεφάλιζε τόν ῞Αγιο, ἔμεινε ἐμβρόντητος, βλέποντας κάποια ὀπτασία. Καί μόνο ὅταν ὁ ῞Αγιος προσευχήθηκε, ὁ δήμιος ὁλοκλήρωσε τό ἔργο του, δηλαδή τόν ἀποκεφαλισμό. ᾿Εκείνη τήν ὥρα ὁ αὐτοκράτορας εἶδε νά συνοδεύουν τήν ψυχή τοῦ ῾Αγίου στόν οὐρανό τέσσερις ἄγγελοι, κάτι πού τόν συγκλόνισε, μέ ἀποτέλεσμα νά παραχωρήσει τό λείψανο τοῦ Μάρτυρος στούς Χριστιανούς τῆς Θεσσαλονίκης, γιά νά τό ἐνταφιάσουν κατά τά ἔθιμά τους87.
Τό μαρτύριο τοῦ ῾Αγίου ᾿Αλεξάνδρου συνέβη κατά τό διάστημα μεταξύ τῆς 21ης ᾿Ιουλίου 285 μ.Χ. (ἀναγόρευση τοῦ Μαξιμιανοῦ ὡς καίσαρος) καί τῆς 1ης Αὐγούστου 286 μ.Χ. (ἀνάδειξή του σέ Αὔγουστο ἀπό τόν Διοκλητιανό).
Σύμφωνα μέ τό χρυσόβουλλο τοῦ Νικηφόρου Φωκᾶ, τοῦ ἔτους 964 μ.Χ., πρός τή μονή τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ὁ αὐτοκράτορας Νικηφόρος, ἱκανοποιώντας σχετικό αἴτημα τοῦ ῾Οσίου ᾿Αθανασίου τοῦ ᾿Αθωνίτου, παραχώρησε στή μονή τῆς Μεγίστης Λαύρας τεμάχιο τοῦ Τιμίου Ξύλου, καθώς ἐπίσης ἐδώρισε καί τίς τίμιες κάρες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ ῾Αγίου ᾿Αλεξάνδρου τοῦ «ἐνδόξως ἀριστήσαντος καί ὑπέρ τοῦ σωτῆρός μου στερρῶς μαρτυρήσαντος ἐν Πύδνῃ τῆς Θεσσαλίας», οἱ ὁποῖες ἐφυλάσσονταν στό αὐτοκρατορικό παρεκκλήσιο. Εἶναι σαφές, λοιπόν, ὅτι ὁ ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος ἐμαρτύρησε στήν Πύδνα, τό μεσαιωνικό Κίτρος.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βονιφατίου, ἐπισκόπου Ρός τῆς Σκωτίας.
῾Ο ῞Αγιος Βονιφάτιος ἐγεννήθηκε στήν ᾿Ιταλία καί μετέβη στή Σκωτία γιά τή διάδοση τοῦ θείου λόγου. ᾿Ανεμόρφωσε διά τῆς ἱεραποστολικῆς του δραστηριότητος τά ἤθη τῶν κατοίκων διαφόρων Σκωτικῶν ἐπαρχιῶν. ῾Η ᾿Εκκλησία τόν ἐξέλεξε ᾿Επίσκοπο τῆς πόλεως Ρός.
᾿Εκοιμήθηκε ὁσίως τό ἔτος 630 μ.Χ.88
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Πέτρου καί ᾿Αφροδισίου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Πέτρος καί ᾿Αφροδίσιος ἐμαρτύρησαν στήν ᾿Αφρική ἀπό τούς Βάνδαλους.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ροστισλάβου, πρίγκηπος Κιέβου καί Σμολένσκ.
῾Ο ῞Αγιος Ροστισλάβος Μστισλάβοβιτς, πρίγκηπας τοῦ Κιέβου καί τοῦ Σμολένσκ, ἔζησε τό 12ο αἰώνα μ.Χ. στή Ρωσία καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1176.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Θεογνώστου τοῦ ῞Ελληνος, μητροπολίτου Κιέβου καί πάσης Ρωσίας.
῾Ο ῞Αγιος Θεόγνωστος ἦταν ἑλληνικῆς καταγωγῆς καί ἐζοῦσε ὡς μοναχός στήν Κωνσταντινούπολη. Τό ἔτος 1328 ἐξελέγη Μητροπολίτης Κιέβου, μετά τήν κοίμηση τοῦ ῾Αγίου Πέτρου τοῦ Κιέβου († 21 Δεκεμβρίου). ᾿Εγκαταστάθηκε στή Μόσχα καί ὑποστήριξε τόν γεμόνα τῆς Μόσχας ᾿Ιωάννη ἐναντίον τοῦ γεμόνος τοῦ Τβέρ ᾿Αλεξάνδρου Μιχαήλοβιτς, ὁ ὁποῖος καί ἀφορίσθηκε ἀπό τόν ῞Αγιο. ῞Οταν, μετά τή ρήξη πρός τή Χρυσή ᾿Ορδή, κατέφυγε στήν πόλη Πσκώφ, ἀναθεμάτισε καί τούς κατοίκους τοῦ Πσκώφ, διότι ἐδέχθηκαν τόν ἐπικίνδυνο γεμόνα τοῦ Τβέρ.
Πέρα ὅμως ἀπό τίς ἐσωτερικές ἀντιθέσεις, οἱ ὁποῖες ἐδημιουργήθησαν ἐντός τῆς Ρωσίας, ὁ ῞Αγιος Θεόγνωστος ἐπέτυχε μέ ἀλλεπάλληλες ἀποστολές στόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τήν κατάργηση τῆς Μητροπόλεως Γαλικίας καί τήν ὑπαγωγή τῶν ᾿Επισκοπῶν αὐτῆς ὑπό τό Μητροπολίτη Ρωσίας.
῾Ο ῞Αγιος ἐπέδειξε πρός τούς Μογγόλους πνεῦμα συνέσεως, ἀφοῦ ὑπέφερε πολλά ἀπό αὐτούς καί ἰδιαίτερα ἀπό τόν Τζανιμπέγκ χάν. ῞Οταν ὁ τελευταῖος ἀπαίτησε μεγαλύτερους φόρους ἀπό τήν ᾿Εκκλησία καί τό λαό, ὁ ῞Αγιος ἀπέφυγε τή λήψη γενικότερου φορολογικοῦ μέτρου κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ρωσίας. Καί ὅταν τόν κατηγόρησαν στόν γεμόνα τῶν Μογγόλων ὅτι δέν ἀποδίδει τιμές σ᾿ αὐτόν, ὁ ῞Αγιος ἀπάντησε ὅτι ὁ Χριστός ἦλθε νά μᾶς διδάξει τήν ἀλήθεια καί νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν πλάνη. Γιατί θά ἔπρεπε ἐκεῖνος, ὡς ᾿Επίσκοπος, νά ἀποδίδει τέτοια τιμή στούς κοσμικούς ἄρχοντες καί τήν εἰδωλολατρία;
῾Ο ῞Αγιος Θεόγωνστος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 1353, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἐπιλέξει ὡς διάδοχό του τόν ᾿Επίσκοπο τοῦ Βλαδιμήρ ᾿Αλέξιο.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννου, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης τοῦ Γιούρεβιτς καταγόταν ἀπό τή Ρωσία καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ανδρέου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ανδρέας ἐγεννήθηκε τό ἔτος 1746 στή Ρωσία. ᾿Ασκήτεψε στή μονή τῆς ῾Αγίας Τριάδος τοῦ Ραφαΐλοβο, κοντά στήν ᾿Επισκοπή τοῦ Τομπόλσκ, τῆς ὁποίας διετέλεσε καί γούμενος. ᾿Αργότερα συνέχισε τό θεοφιλή βίο του στή μονή τοῦ ῾Αγίου Συμεών τῆς Μόσχας.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ανδρέας ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1820.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Θεοδώρου, ἐν Ρωσίᾳ.
 ῾Η ἱερά εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ὀνομάζεται «τοῦ Θεοδώρου», ἐπειδή κάποτε εὑρισκόταν στό ναό τοῦ ῾Αγίου Θεοδώρου τῆς πόλεως Γκοροντζά τῆς περιοχῆς τοῦ Νιζέγκοροντ.
Κατά τήν ἐπιδρομή τῶν Μογγόλων στήν περιοχή οἱ κάτοικοι ἔφυγαν χωρίς νά προλάβουν νά πάρουν μαζί τους τήν εἰκόνα, ὁποία εὑρέθηκε τό ἔτος 1239 μέσα σ᾿ ἕνα δάσος ἀπό τόν πρίγκιπα τῆς Κοστρόμα Βασίλειο Τζεορτζίεβιτς.
῾Η εἰκόνα ἑορτάζει καί στίς 16 Αὐγούστου.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
