Η θεολογία της χαράς στην Καινή Διαθήκη
Γεώργιος Πατρώνος, Ομότιμος καθηγητής

Το ίδιο το μήνυμα του Ευαγγελίου αποτελεί ελπίδα και χαρά για το παρόν και τα έσχατα του επιγείου βίου. Η Ανάσταση και η Ανάληψη του Κυρίου, η καταπάτηση δηλ. του θανάτου, σημαίνει επικράτηση της ζωηφόρου χαράς και της ελπίδας για το ανθρώπινο γένος ότι στα έσχατα μάς προσμένει ο Κύριος και ο Σωτήρας μας. Μία αισιόδοξη μελέτη που στην εποχή της απογοήτευσης, της θλίψης και της κατήφειας που μαστίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο έρχεται να μας υπενθυμίσει το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελίου.

Σχ. 12Χ21, Σελ. 200, Τιμ. 5 €.

Η θεολογία του Ιουδαιοχριστιανισμού
Jean Danielou

Ο ερευνητής εξετάζοντας την απόκρυφη γραμματεία του Κουμράν και του Nag Hammadi σε παραλληλία με την χριστιανική γραμματεία του Α΄ αιώνα και των αρχών του Β΄ αναδεικνύει το  κοινό υπόβαθρο σημιτικών καταβολών, το οποίο υιοθετήθηκε και από τους πρώτους χριστιανούς. Πρόκειται για μια μελέτη που βοηθάει τον αναγνώστη να εξοικειωθεί με το πνευματικό περιβάλλον της καινοδιαθηκικής εποχής  και να εξηγήσει κάποιες δυσερμήνευτες μέχρι σήμερα πτυχές της δογματικής.

Σχ. 15Χ22, Σελ. 632, Τιμ. 20 €.

Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας
Σωφρονίου (Ευστρατιάδου) †, Μητροπολίτου Πρ. Λεοντοπόλεως

Το κλασικό επίτομο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελεί μία ευσύνοπτη κατ’ αλφαβητική σειρά παρουσίαση του βίου και των αθλημάτων των Αγίων. Πρόκειται για ένα εύχρηστο εγχειρίδιο και λεξικό, στο οποίο παρατίθενται συγχρόνως σε βραχυγραφίες και οι χρησιμοποιηθείσες πηγές. Η επανέκδοση με νέα ευανάγνωστη στοιχειοθεσία κατακλείεται με Επίμετρο του Πανιερ. Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου .

Σχ. 17Χ24, Σελ. 896, Τιμ. 22 €.

Μεταξύ Θεολογίας & Αρχιτεκτονικής
40+1 κείμενα θεολογικής κριτικής, οικολογίας,
αρχιτεκτονικής, αναστηλώσεων, ναοδομίας & στοχασμού.
Ιωσήφ Ροηλίδη

Ο βραβευμένος διεθνώς αρχιτέκτονας και θεολόγος παρουσιάζει μία συλλογή κειμένων, τα οποία κινούνται σε δύο φαινομενικά ασύμβατες θεματολογικές ζώνες, «πυρίκαυστες και διακεκαυμένες», την αρχιτεκτονική και τη θεολογία. Το κοινό σημείο συνάντησής τους είναι προδήλως η ναοδομία, η ανάλυση της αρχιτεκτονικής αισθητικής, πνευματικότητας και κάλλους που πρέπει να διέπουν τα κτήρια που εξυπηρετούν τις ευχαριστιακές συνάξεις μιας εκκλησιαστικής κοινότητας, δηλαδή τους ναούς. Με θεολογικό λόγο καυτηριάζει την πολύμορφη και διαδεδομένη ακαλαισθησία των ναών, τη δικτατορία του τσιμέντου και της ομοιομορφίας που επιβλήθηκε χωρίς έμπνευση, η οποία περιορίζει αναπόφευκτα την αίσθηση του αρρήτου κάλλους και του σεβασμού της κτίσεως του Δημιουργού που διαχρονικά διέκρινε την Ορθοδοξία. Η συλλογή των πολυθεματικών κειμένων προσφέρει στον αναγνώστη ένα γόνιμο και καρποφόρο προβληματισμό σχετικά με το αρχιτεκτονικό κάλλος, την ορθόδοξη πνευματικότητα και την αρμονική συνύπαρξη τους με το περιβάλλον και την κτίση γενικότερα.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 376, Τιμ. 15 €.

Ιστορία της αρχεγόνου Αποστολικής Εκκλησίας 33-70 μ.Χ.
Χρήστου Βούλγαρη, Ομότ. καθ. & τ. Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών

Η ζωή και η δράση της αρχεγόνου Αποστολικής Εκκλησίας, διαρθρωμένη σε κεφάλαια για το λυτρωτικό έργο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, την Εκκλησία των Ιεροσολύμων, την εξάπλωση της Εκκλησίας στον ελληνορωμαϊκό κόσμο και την διοίκηση, την οργάνωση και τον λατρευτικό βίο της.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 696, Τιμ. 30 €.

Μαρτύριο και Θαύματα του Αγίου Δημητρίου
Συμεών του Μεταφραστού,
Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

[Εισαγωγή - Μετάφραση -Σχόλια, Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου].

Το Μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου είναι έργο του σπουδαιότερου αγιολόγου του 10ου αιώνα, του Συμεών του Μεταφραστή.  Από τις συλλογές δε των Θαυμάτων, η πρώτη είναι έργο του Ιωάννη Α', αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, και γράφτηκε στις αρχές του 7ου αιώνα. Η δεύτερη συλλογή είναι έργο άγνωστου συγγραφέα και γράφτηκε περί τα τέλη του 7ου αιώνα, ενώ η τρίτη είναι έργο επίσης άγνωστου συγγραφέα και γράφτηκε κατά το 10ο αιώνα. Η απόδοση στη νεοελληνική γλώσσα, η εισαγωγή, τα σχόλια, τα πραγματολογικά στοιχεία και οι παραπομπές είναι έργο του θεολόγου-φιλολόγου, κ. Γεωργίου Παπαδημητρόπουλου.

Σχ. 14Χ21, σελ. 272, τιμή: 7 €.

Ο Άγιος Δημήτριος και η Θεσσαλονίκη
Αθηνάς Ντάσιου –Γιάννου

Ένα βιβλίο μέσα από τις σελίδες του οποίου οι μικροί αναγνώστες μας μαθαίνουν για τον άγιο Δημήτριο, τον άγιο Νέστορα και την αγία Λυδία, οι οποίοι διέδωσαν μαρτυρικά το λόγο του Κυρίου στη Θεσσαλονίκη και προστάτευσαν την πόλη, αλλά και για τον εμβληματικό Μακεδονομάχο Παύλο Μελά.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 48, Τιμ. 6€.

†23 Οκτωβρίου

Ιακώβου Αποστόλου του Αδελφοθέου

Η άνοδος Ιακώβου του Αδελφοθέου εις την ηγεσίαν της Εκκλησίας

Χρήστου Βούλγαρη,  Ιστορία της αρχεγόνου Αποστολικής Εκκλησίας 33-70 μ.Χ.,
Αθήναι 2012, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, σελ. 145-156

Αναμφιβόλως, ο διωγμός της ηγεσίας της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων εξαπελύθη στα πλαίσια της φιλο-Ιουδαϊκής πολιτικής του βασιλέως Αγρίππα και ιδιαιτέρως προς ικανοποίησιν της αιρέσεως των Φαρισαίων, οι οποίοι είχον ανησυχήσει τα μέγιστα εκ της απηχήσεως του κηρύγματος του Ευαγγελίου μεταξύ των Ελληνιστών Ιουδαίων και ιδιαιτέρως μετά την μεταστροφήν του Φαρισαίου Παύλου, εκ της μεταστροφής του Εθνικού Κορνηλίου υπό του Πέτρου και των οικείων του ( Πραξ. 10) εις την Καισάρειαν, και εκ της επεκτάσεως του Ευαγγελ ίου εις Φοινίκην, Κύπρον και Αντιόχειαν, όπου εγίνοντο ήδη δεκτοί εις την Εκκλησίαν και Εθνικοί. Η Εκκλησία είχε πλέον υπερβή τα όρια του Ιουδαϊσμού και ο έλεγχός της είχεν εκφύγει της δυνατότητος του Μ. Συνεδρίου. Βεβαίως, ο Πέτρος, ο οποίος είχε βαπτίσει τον πρώτον Εθνικόν, τον Κορνήλιον, διεσώθη τελικώς, αλλ' απώλεσεν οριστικώς την ηγετικήν του θέσιν εις την αρχέγονον Εκκλησίαν, διαφυγών «εις έτερον τόπον» ( Πραξ. 12,17), περί του οποίου θα ομιλήσωμεν εν συνεχεία. Και ναι μεν επανήλθεν εις Ιεροσόλυμα αμέσως μετά την παρέλευσιν του κινδύνου, όπως σαφώς προκύπτει εκ της συμμετοχής του εις την Αποστολικήν Σύνοδον ( Πραξ. 15), αλλ' η θέσις του δεν ήτο πλέον καθοριστικής σημασίας, διότι οι νέοι ηγέται της Εκκλησίας ήσαν, εις μεν τα Ιεροσόλυμα ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, εις δε τον Ελληνο- ρωμαϊκόν χώρον ο Παύλος. Μετά την φυγήν του εξ Ιεροσολύ μων το 44 μ.Χ., ο Πέτρος περιέπεσεν οριστικώς εις δευτερεύουσαν θέσιν .

Ιακωβος ο Αδελφόθεος εποίμανε την Εκκλησίαν των Ιεροσολύμων και, κατ' επέκτασιν, την καθ' όλου Εκκλησίαν μετά μεγίστης συνέσεως, επηρεάσας καθοριστικώς την εξέλιξιν των πραγμάτων εις αυτήν. Πρέπει δε να τονίσωμεν ευθύς εξ αρχής, ότι η προώθησις αυτού στην ηγεσίαν της Εκκλησίας δεν απετέλει φυσιολογικήν εξέλιξιν, καθόσον ούτος δεν ανήκε στον κύκλον των Δώδεκα Μαθητών του Ιησού Χριστού, όπως εσφαλμένως υπεστήριξεν ο Ιερώνυμος (Αdv. Helvidium, 13) ταυτίσας αυτόν προς τον εκ των Δώδεκα Ιάκωβον τον Αλφαίου. Κατά την μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Ιωάννου (2,12. 7,5), οι τέσσαρες κατά σάρκα αδελφοί του Ιησού Χριστού, Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων και Ιούδας, σαφώς διεκρίνοντο των Δώδεκα Μαθητών και δεν επίστευον εις αυτόν, ει μη μόνον μετά την ανάστασιν (Πραξ. 1,13-14. Α´ Κορ. 9,5) το αυτό δε τονίζει και ο Παύλος, ο οποίος, γράφων περί των εμφανίσεων του Αναστάντος τονίζει, ότι ο Χριστός ενεφανίσθη κεχωρισμένως «τοις δώδεκα» και «έπειτα ώφθη Ιακώβῳ, είτα τοις αποστόλοις πάσιν» (Α´ Κορ. 15,5-7). Αλλά και η αρχαία παράδοσις διακρίνει τον αδελφόν του Χριστού Ιάκωβον από τους Δώδεκα Αποστόλους, καταλέγουσα ενίοτε αυτόν μεταξύ των Εβδομήκοντα (Βλ. Ανδρέου Κρήτης Ιεροσολυμίτου, Βίος και Μαρτύριον του Αγίου Ιακώβου, εν Α. Παπαδοπούλου - Κεραμέως,  Ανάλεκτα Ιεροσολυμητικής Σταχυολογίας, τ. Α´, Πρβλ. Μ. Α. Σιώτου, Το πρόβλημα των Αδελφών του Ιησού, 1950, ένθα εξονυχιστική εξέτασις της εκκλησιαστικής παραδόσεως). Σημειωθήτω δε ότι, ομιλούντες περί «αδελφών» του Χριστού, πρέπει να έχωμεν κατά νουν το του Ωριγένους «αδελφούς μεν ουκ είχε φύσει, ουδέ της Παρθένου τεκούσης έτερον, ουδ' αυτός εκ του Ιωσήφ τυγχάνων. Νόμω τοιγαρούν εχρημάτισαν αυτού αδελφοί υιοί Ιωσήφ όντες εκ προτεθνηκυίας γυναικός» (Εις Ιωάν. 2,12), καίτοι δεν είναι αβάσιμος και η γνώμη ότι οι αδελφοί του Κυρίου ήσαν «εξάδελφοι» αυτού, όντες τέκνα του Κλεόπα ή Κλωπά, συζύγου της Μαρίας, εκ της ομάδος των γυναικών αι οποίαι υπηρέτουν τον Ιησούν, και αδελφού του Μνήστορος Ιωσήφ (Βλ. Μ. Α. Σιώτου, ενθ' ανωτ.). Αρχαίαι, επίσης, παραδόσεις της Εκκλησίας τονίζουν ότι ο Ιάκωβος αφιερώθη εις τον Θεόν γενόμενος Ναζιραίος, ένεκα δε της αγιότητός του ωνομάσθη « ωβλίας» ή «δίκαιος», ως εφαρμόζων επιμελώς όλας τας διατάξεις του Μωσαϊκού Νομου (Πρβλ. Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστ. Β´, 1. 2,19). Κατά το «Καθ' Εβραίους Ευαγγέλιον», ο Ιάκωβος παρέστη εις τον Μυστικόν Δείπνον του Χριστού, ενώ Κλήμης ο Αλεξανδρεύς διασώζει παράδοσιν, κατά την οποίαν η προβολή του Ιακώβου εις την Εκκλησίαν ήρχισεν αμέσως μετά την ανάληψιν του Ιησού Χριστού (Βλ.  Υποτυπώσεις VΙ, εν Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστ. Β, 1 και Β, 13, 4-7).

Διαβάστε τη συνέχεια

Αρχείον και καθημερινά περιστατικά γεγονότα επί ιταλικής και γερμανικής κατοχής

Κοντοστάνου Μεθοδίου,
Αρχείον και καθημερινά περιστατικά γεγονότα επί ιταλικής και γερμανικής κατοχής,
  Κέρκυρα 1949, σελ. 25-32.

Τίθεται όμως αφ’ εαυτού το ερώτημα: θα ηδύνατο η Ελλάς ν’ αποφύγη την περιπλοκήν εις τον εκραγέντα πόλεμον; θα επετύγχάνε ν’ αποφύγη τήν τρομακτικήν αυτήν παγκόσμιον σύρραξιν;

Η Ελλάς παρά το ενδιαφέρον αυτής δια την προσάρτησιν της Β. Ηπείρου και την επιθυμίαν αποκαταστάσεως των εθνικών αυτής Δικαίων, αναλογιζομένη και την γεωγραφικήν της θέσιν και την αστάθειαν και αδικίαν της διεθνούς διπλωματίας, ετήρει φιλειρηνικήν πολιτικήν. Προς αποφυγήν δε των Βαλκανικών προστριβών είχε συναφθή και υπογραφή το Βαλκανικόν Σύμφωνον μεταξύ Ελλάδος, Γιουγκοσλαυίας, Τουρκίας και Ρουμανίας, επί διασφαλίσει των βαλκανικών συνόρων αυτών από πάσης προσβολής εκ Βαλκανικού Κράτους. Εκ των βαλκανικών κρατών απέσχε του συμφώνου, ως γνωστόν ή Βουλγαρία και η Αλβανία, η μεν επηρεαζομένη εκ της γερμανικής και ιταλικής πολιτικής, έτι δε και εκ της ρωσικής, και στηριζομένη επί της γεωγραφικής αυτής θέσεως, δια τας. επί της Μακεδονίας και Θράκης βλέψεις της, η δε εκ της ιταλικής πολιτικής, της οποίας εγίνετο παίγνιον προς εξυπηρέτησιν των απωτέρων ιταλικών βλέψεων.

Μετά την κατάληψιν της Αλβανίας υπό της Ιταλίας, αύτη απέβαινε κράτος βαλκανικόν. Ώς εκ τούτου πάσα επίθεσις απ’ αυτής κατά βαλκανικού κράτους εκ των συμβεβλημένων δια του Βαλκανικού Συμφώνου ήτο προσβολή κατά πάντων τούτων. Ουδείς δε δύναται να ισχυρισθή ότι επιτιθεμένης τής Ιταλίας, δεν θα συνεπολέμει μετ’ αυτής και η Αλβανία, εφ’ όσον απεδέχθη την κατάληψιν υπό της Ιταλίας, επέδωκε το Αλβανικόν στέμμα εις τόν Βασιλέα της Ιταλίας και ανεγνώρισε κοινούς τους εκείνης φίλους και εχθρούς. Ό σκοπός του Μουσολίνι ήτο να καταλάβη, προ πάσης άλλης επαρχίας, την Κέρκυραν και συνακολούθως την λοιπήν Επτάνησον, ίνα εξ αυτής αποκλείση την Ελλάδα και κυριαρχήση της Μεσογείου, ούτω δε αποκλεισθή ή δυσχερανθή η οδός των ναυτικών δυνάμεων της Μ. Βρεττανίας προς Ανατολάς. Δια της Κερκύρας και της Ηπείρου αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις, βοηθουμεναι και υπό τών Βουλγάρων, θά κατελάμβανον από Βορρά όλην την ηπειρωτικήν Ελλάδα, εξ αυτής δε και δια του νησιωτικού γεφυρώματος της Δωδεκανήσου και της Κρήτης ως βάσεων, άξων θα διεπερατούτο εις την Αίγυπτον, θα απέκλειε τελείως την δια της Μεσογείου οδόν της Μ. Βρεττανίας και, δια της Παλαιστίνης και της Αραβίας, θα εστέρει αυτήν των πετρελαίων και θα εβάδιζε προς τας Ινδίας. Ο Μουσολίνι ήδη είχε χαρακτηρίσει την Ελλάδα ως «ζωτικόν χώρον δια την Ιταλίαν», σκοπών δια της καταλήψεως αυτής να χωρήση εις πραγματοποίησιν της φρεναπάτης του περί επανιδρύσεως τής Ρωμαϊκής ΑυτοκρατορΙας ως ήτο το πάλαι κατ’ Ανατολάς. Αυτός ό χαρακτηρισμός «ζωικός χώρος» μαρτυρεί ότι άξων είχεν ως σκοπόν την κατάληψιν Βαλκανικών και ιδίως Ελληνικών εδαφών και εντεύθεν, δια νέας έξορμήσεως να γίνη κυρίαρχος της μεσογειακής λεκάνης.

Διαβάστε τη συνέχεια

Δειτε το Αφιερωμα Η προσφορά της Εκκλησίας στο Έπος του '40 και στην Κατοχή

Σε μία Ευρώπη που αγωνίσθηκε κατά του ναζισμού,
Σε μία Ελλάδα που αντιστάθηκε στον φασισμό,
Η Εκκλησία αναλαμβάνει το χρέος της έναντι της ιστορίας

Ακούστε τις ομιλίες  από την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου  "ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ '40 ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ" της Ι. Συνόδου  στο Μέγαρο Μουσικής (26 Νοεμβρίου 2000)*

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ † Οι Έλληνες να διαφυλάξουν αλώβητη την προγονική κληρονομιά και να την παραδώσουν επαυξημένη στις νέες γενιές
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ † Η Εκκλησία έφερε τον σταυρό της τριπλής Κατοχής με μαρτυρικό τρόπο βοηθώντας το έθνος στη βιολογική και πνευματική του επιβίωση
ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ Ανεκτίμητη η προσφορά του κλήρου στην Εθνική Αντίσταση
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ Αδιαμφισβήτητη η συμμετοχή του κλήρου στον αγώνα της ελευθερίας και της Αντίστασης
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ † Η θυσιαστική προσφορά της Εκκλησίας στο λαό αποτελεί παράδοση του Γένους μας
ΒΛΑΣΙΟΣ ΦΕΙΔΑΣ Με αυταπάρνηση και εθνική ευαισθησία η προσφορά της Εκκλησίας στο Έθνος
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ, ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ Ο ολοκληρωτισμός με το απάνθρωπο προσωπείο του επιχείρησε να σταματήσει την ανθρώπινη ιστορία
*Από το αρχείο του Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου, Γενικού Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ
στη ραδιοφωνική εκπομπή της Αποστολικής Διακονίας «Ταξιδεύοντας στον κόσμο του βιβλίου» (19/ 10, 26/10/2008)
Μέρος Α  -   Μέρος Β  -   Μέρος Γ  -   Μέρος Δ

Άρθρα για την Κατοχή

Φωνή συμπαραστάσεως και διαμαρτυρίας από Ετεροδόξους

Το διάβημα της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας και του πνευματικού κόσμου της εποχής για την διάσωση των Εβραίων

Ο αγώνας και η συναντίληψη των Ορθοδόξων Εκκλησιών

Αρχείον και καθημερινά περιστατικά γεγονότα επί ιταλικής και γερμανικής κατοχής

Η αντίδραση του Χίτλερ και η συνάντησή του με τον Μουσολίνι στη Φλωρεντία

Συναξάρι Εθνομαρτύρων Κληρικών

Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ μιλάει για την συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση

Ο χαμένος λόγος του Σεφέρη της 6ης Απριλίου του 1941 στους ξένους ανταποκριτές μια ώρα μετά την εισβολή των Γερμανών

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος την 29η Απριλίου 1941

Mυστικές επιστολές μεταξύ Χίτλερ και Μουσολίνι