«῾Ομοούσιον τῷ Πατρί».

῾Η φράση αὐτή ὑπῆρξε φράση κλειδί στόν ἀγῶνα τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἐναντίον τῆς ἀρειανικῆς κακοδοξίας. ῾Η Σύνοδος τή δανείστηκε ἀπό τό λεξιλόγιο τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας124, διότι σ᾿ αὐτήν εὕρισκε ὅρο πού μποροῦσε, ὅσο γίνεται καλύτερα, νά ἐκφράσει τό μυστήριο τῆς πίστεως σχετικά μέ τή γέννηση καί τή σχέση τοῦ Υἱοῦ πρός τόν Πατέρα. ῾Ο Υἱός εἶναι «ὁμοούσιος τῷ Πατρί», δηλαδή ἔχει ἀκριβῶς τήν ἴδια οὐσία μέ τόν Πατέρα καί ὄχι ἄλλην πού νά μοιάζει μέ αὐτήν. Στή φράση «ὁμοούσιος» συνοψίζεται θαυμάσια ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία περί τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ. Μέ αὐτήν κόβονται στή ρίζα τους οἱ κακοδοξίες τοῦ ᾿Αρείου, πού ἤθελε τόν Χριστό κτίσμα, ξένον καί ἀνόμοιον τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τό εἶναι στό χρόνο καί καταχρηστικῶς ὀνομάζεται Θεός, μετέχων «κατά χάριν» τῆς θεότητος, ὅπως καί ὅλοι οἱ ἄλλοι εὐσεβεῖς καί δίκαιοι ἄνθρωποι. Τό ὁμοούσιον ἀναδεικνύει τήν πληρότητα τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἴσος τῷ Πατρί»125, δέν ὑπάρχει ἰδιότητα τοῦ Πατρός πού νά μήν τήν ἔχει καί αὐτός· ἔχει τήν αὐτή τιμή καί τήν αὐτή δόξα μέ τόν γεννήτορα καί εἶναι ἰσοδύναμος μέ αὐτόν πού ἀϊδίως τόν γεννᾶ. Θά λέγαμε ὅτι τό ὁμοούσιον εἶναι ἡ λυδία λίθος στή βάση τῆς ὁποίας ἐλέγχονται τόσο ἡ ἀλήθεια περί τῆς θείας φύσεως τοῦ Λόγου, ὅσο καί ὅλες οἱ χριστολογικές καί τριαδολογικές κακοδοξίες, πού διαμορφώθηκαν ἀπό πολύ νωρίς γύρω ἀπό τό πρόσωπο τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας.

προηγούμενη  επόμενη