ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Πρόλογος

Οι πηγές της πίστεως 1-12

Ο Χριστιανικός Θεός 13-21

Ο Χριστιανικός Θεός 22-28

Ανθρωπολογία 29-39

Ανθρωπολογία 40-55

Τριαδολογία 56-65

Χριστολογία 66-72

Χριστολογία 73-78

Η Θεοτόκος 79-83

Η Απολύτρωση 84-94

Εκκλησιολογία 95-101

Εκκλησιολογία 102-113

Η Θεία Χάρις 114-121

Η δικαίωση του ανθρώπου 122-132

Η πλήρωση του Ευαγγελικού Νόμου 133-138

Τα μέσα της χάριτος 139-147

Τα μέσα της χάριτος 148-157

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 158-168

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 169-172

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 173-191

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 192-201

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 202-206

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 207-213

Τα επτά Μυστήρια ειδικά 214-217

Σημειώσεις

ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόλογος

Εισαγωγή

Αρθρον πρώτον

Αρθρον δεύτερον

Αρθρον τρίτον

Αρθρον τέταρτον

Αρθρον πέμπτον

Αρθρον έκτον

Αρθρον έβδομον

Αρθρον όγδοον

Αρθρον ένατον

Αρθρον δέκατον

Αρθρον ενδέκατον

Αρθρον δωδέκατον

Παράρτημα

Εντολή πρώτη

Εντολή δευτέρα

Εντολή τρίτη

Εντολή τετάρτη

Εντολή πέμπτη

Εντολή έκτη

Εντολή εβδόμη

Εντολή ογδόη

Εντολή ενάτη

Εντολή δεκάτη

Υποσημειώσεις

1 - 25

26 - 50

51 - 75

76 - 100

101 - 150

151 - 200

201 - 250

251 - 300

301 - 350

351 - 400

401 - 450

451 - 491

Ο Νεστοριανισμς ποτελε κλογκευση193 το μυστηρου τς θεας περ τν νθρωπον οκονομας, τ ποον τελικ κα καταργε. ᾿Επφερεν νασττωση στν ᾿Εκκλησα, ποα κα τν κατεδκασε.

6) ᾿Αφθαρτοδοκητισμς.

Εναι αρεση πολ πουλη κα πικνδυνη, στν ποαν πολανθνουν στοιχεα π τ δοκητισμ κα τ μονοφυσιτισμ. Προλθε κα ατς π τς κραες τσεις τς ᾿Αλεξανδρινς θεολογας. Ηταν πια μορφ μονοφυσιτισμο. ᾿Εν τελευταος ( μονοφυσιτισμς) ρνετο τν πραγματικτητα τς νθρωπνης φσεως το Χριστο, φθαρτοδοκητισμς φαιροσε σημαντικ μρος ατς, ρνομενος τ διβλητα πθη της. Τν νθρπινη φση το Χριστο μεωνε –πως εδαμε– κα ᾿Απολλινριος.

Ο φθαρτοδοκτες εχαν σφαλμνην ντληψη τς ποστατικς νσεως τν φσεων, κνοντας κακ φαρμογ τς ντιδσεως τν διωμτων. Στηριζμενοι στν «ξ κρας συλλψεως» θωση τς νθρωπνης φσεως το Χριστο, σχυρζοντο τι θεωθεσα φση του εχεν ποβλει λες τς φυσικς κινσεις της, ψυχικς κα σωματικς. Ετσι τ φθαρτοποιημνο σμα το Κυρου πβαλε λα τ διβλητα πθη του (πενα, δψα, κματο κ.τ..), πως κα θεωθεσα ψυχ του πβαλε τ δικ της πθη (λπη, γανκτηση κ.λ.π.). Αν δ στ Γραφ γνεται λγος περ τν παθν ατν, ατ κατ τος φθαρτοδοκτες συνβαινε «κατ᾿ οκονομαν» μνον. Ο Θες δηλαδ πτρεπε προσωρινς τν μφνιση τν διαβλτων παθν, τ ποα στν πραγματικτητα σαν νπαρκτα, πρς ξυπηρτηση τν σκοπν τς σωτηρας τν νθρπων. Οταν πιτυγχνετο ατ, φση πανερχταν στν προτρα φθαρσα της. ᾿Επκεντρο τς αρσεως ταν δα τς φθαρσας (ξ ο κα νομασα τους).

Ο ντιλψεις ατς εναι σφαλμνες. Κα ληθεει μν κδοχ τς «ξ κρας συλλψεως» θεσεως τς νθρωπνης φσεως το Κυρου, ποα ταν πρροια τς ποστατικς νσεως κα τς ντιδσεως τν διωμτων τν φσεων. Η θωση μως ατ, πωσδποτε κα ν κληφθε, σ καμι περπτωση δν καταργε τν λοκληρα τς φσεως, ποα –κατ τ διδασκαλα τν Πατρων– μνει «ες τν οκεον ατς ρον τε κα λγον». Κα πως δν ξαφανζεται ναλυομνη στ θεα (μονοφυσιτισμς), τσι δν ποβλλει τ διβλητα πθη της, παρουσα κα λειτουργα τν ποων ποτελε στοιχεο ατς ναφαρετο.

Τ διβλητα πθη της νθρπινη φση το Χριστο διετρησε μχρι τς ᾿Αναστσεως. Αλλωστε ποι σημασα θ εχε να σμα φθαρτο δι τ σωτηρα τν νθρπων; Μπως μποροσε ν πθει κα ν ποθνει; Η ντφαση εναι προφανς. Μετ τ πθος μως κα τ θνατο κα φο τ δεσποτικ σμα ναστθηκε κ τν νεκρν, πρριψεν λα τ πθη κα τν λικτητα τς φσες του, εσελθν μετκλητα στ στδιο τς πειρης θεας δξας, πως μαρτυρε Γραφ κα ξαρει μακρ χορεα τν Πατρων194.

Φυσικ λειτουργα τν διαβλτων παθν στν Κριο δν ταν πολελυμνη κα σχετη, πως τποτε τ πολελυμνο κα σχετο δν πρχε στ μυστριο το Χριστο, που λα σαν συνταιριασμνα στ να κα μοναδικ πρσωπ του. Ετσι κα τ διβλητα πθη δν σαν κδηλματα κα νεργματα σχετα, λλ τελοσαν π τν ποπτεα κα τ χειραγωγα το Λγου. Δν σαν φανισμνα –πως λεγαν ο φθαρτοδοκτες– λλ, πρχοντα πραγματικ στ φση του, ς ναφαρετο στοιχεο της, λειτουργοσαν στ πλγμα το χριστολογικο μυστηρου, συμμορφομενα πρς τ πιτγματα το Λγου, το ποου τ πρσωπο ταν νιαος φορας τν δο του φσεων.

Η αρεση ατ ταν πουλη, διτι π τ πρσχημα κρας τιμς πρς τν νθρπινη φση το Χριστο, τν ποαν πικντρωναν στ στοιχεο τς φθαρσας, προσβαλλαν τν κεραιτητα κα τν λοκληρα της, θτοντας σ κνδυνο τν λθεια το λυτρωτικο ργου το Σωτρος.

7) Μονοθελητισμς - Μονοενεργητισμς.

Κα ο αρσεις ατς προβαιναν σ μεωση τς νθρωπνης φσεως το Κυρου. Δν ναιροσαν μν λκληρη τν νθρπινη φση το Χριστο, οτε φαιροσαν τ διβλητα πθη της, λλ, πως ᾿Απολλινριος πο περικοπτε τν λογικ νον π τν ψυχ το ᾿Ιησο, τσι κα ατο φαιροσαν τν νθρπινη θληση κα νργεια π τν νθρωπτητα το Κυρου. Ο Χριστς, λεγαν, εχε μν δο φσεις, χι μως κα δο θελσεις κα νργειες, λλ μονχα μα, τν θεα. ᾿Ανθρπινη θληση κα νργεια δν εχε. Ηθελε κα νεργοσε μνον ς Θες κα χι ς νθρωπος.

Ο αρσεις ατς, τν καιρ πο διατυπθηκαν, εχαν χαρακτρα συμβιβαστικν. ᾿Επειδ μονοφυσιτισμς ταλαιπωροσε φνταστα τν ᾿Εκκλησα κα τ Κρτος, νομσθη τι μα μση δς μεταξ ρθοδξων κα μονοφυσιτν θ παρεχε λση στ ζτημα κα θ ερνευε τν κρηκτικ κατσταση. Επαν, λοιπν, τι Χριστς εχε μν δο φσεις (προσγγιση στος ρθοδξους), χι μως κα δο θελσεις κα νργειες (προσγγιση στος μονοφυστες).

Παρ τν εφυα κα τν προσαρμοστικτητ της συμβιβαστικ ατ προσπθεια πτυχε. ᾿Αντθετα, δημιοργησε ναν αρεση.

Ο Χριστς, πως εχε δο φσεις, τσι εχε κα δο θελσεις κα δο νργειες. Ο Κριος, ς πλρης κα τλειος νθρωπος, εχε νθρπινο φυσικ θλημα. Δν εχε μως κα θλημα γνωμικ, πο εναι κφραση προσπου, γιατ νθρπινο πρσωπο δικ του δν εχε. Ηθελε κα ς Θες κα ς νθρωπος, δηλ. ς Θενθρωπος, πργμα πο ποδηλνει τ μα πσταση το Λγου, στν ποαν πρχε νθρπινη φση του. Φυσικ τ νθρπινο θλημα το Χριστο, θεωθν στν περινητη τν φσεων συνδρομν, κολουθοσε πντοτε τ θεο θλημα, χωρς ν ντιδρ ν ντιππτει ες ατ. Τ διο συνβαινε κα μ τν νργεια το Χριστο. Ο Χριστς εχε κα νθρπινη νργεια, γιατ φση νενργητη δν πρχει, σοδυναμε πρς τ μηδν. ᾿Ενεργοσε κα ς νθρωπος κα ς Θες, χι μως ξεχωριστ κα σχετα (ατ ταν θση το Νεστορου), λλ᾿ ς Θενθρωπος, δηλ. Θες κα νθρωπος ατς.

Κα ο αρσεις ατς θεταν σ κνδυνο τν λθεια το λυτρωτικο ργου το Χριστο. Δημιοργησαν διενξεις κα ριδες (μι κα πολιτικο λγοι σαν στ προσκνιο), δι ν καταδικαστον τελικ π τν ᾿Εκκλησα195 στν ΣΤ Οκουμενικ Σνοδο.

προηγούμενη  επόμενη