᾿Εντολή ἕκτη

«Οὐ μοιχεύσεις».

῾Η μοιχεία εἶναι σαρκική ἐξωσυζυγική σχέση, προσβλητική τῆς οἰκογενειακῆς τιμῆς τοῦ πλησίον. Εἶναι μεγάλο ἁμάρτημα, ἡ βαρύτητα τοῦ ὁποίου εἶναι εὐθέως ἀνάλογη πρός τή βαρύτητα τῆς συζυγικῆς τιμῆς, πού εἶναι ὁ συνεκτικός ἱστός μιᾶς σωστῆς καί καθωσπρέπει οἰκογένειας. ῾Η συζυγική πίστη εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἀγάπης, τῆς πιστότητος καί τοῦ σεβασμοῦ πού διακρατεῖ τούς συζύγους σέ μιά ἑνότητα ἁρμονίας καί ἀμοιβαίας ἀφοσιώσεως, ἡ ὁποία συντηρεῖ τόν οἰκογενειακό δεσμό καί τόν ἀνυψώνει σέ ἰσόβια σχέση κάτω ἀπό τήν εὐλογία καί τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. ῾Η μοιχεία καταστρέφει τό δεσμό αὐτό. Εἶναι βάναυση προσβολή τῆς προσωπικότητος τοῦ ἤ τῆς συντρόφου, καταπάτηση τῶν ὅρκων πίστεως καί διασυρμός τῆς ἱερότητος τοῦ γαμικοῦ δεσμοῦ. ῾Ο μοιχός ἀδικεῖ τό σύντροφο μέλος, προσβάλλοντας τήν ἀγάπη καί τό σεβασμό πού δικαιωματικά τοῦ ἀνήκουν. Προσβάλλει τήν οἰκογένεια τήν ὁποίαν οὐσιαστικά διαλύει μέ τήν ἀνάρμοστη διαγωγή του, διασύροντας συγχρόνως καί τά λοιπά μέλη της. Καί ἐπειδή ἡ οἰκογένεια εἶναι τό ζωτικό κύτταρο τῆς κοινωνίας, ὁ μοιχός ἀδικεῖ κατ᾿ ἐπέκταση καί τήν κοινωνία, διαλύοντάς την στό μέτρο τῆς προσωπικῆς του συμμετοχῆς καί εὐθύνης. Τέλος ὁ μοιχός προσβάλλει καί τόν ἴδιο τόν Θεό, πού εἶναι ὁ φυσικός νομοθέτης τοῦ γάμου, τόν ὁποῖον ἐθέσπισε γιά τή συμπλήρωση τῆς προσωπικότητος τοῦ ἀνθρώπου καί τή διαιώνιση τοῦ εἴδους.

῾Η μοιχεία, ἡ ὁποία εἶναι πρόξενος καί πολλῶν ἄλλων κακῶν, εἶναι ἁμάρτημα θανάσιμο, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν αἰώνια ἀποκοπή του ἀπό τόν Θεό. ᾿Επειδή δέ προσβάλλει καί τόν κοινωνικό θεσμό, ἀποτελεῖ ἔγκλημα τό ὁποῖο τιμωρεῖ καί ὁ νόμος τῶν ἀνθρώπων. ῾Ο παλαιός Νόμος τιμωροῦσε τούς μοιχούς μέ λιθοβολισμό462. ῾Ο Σωτήρ τή μοιχεία τή θεώρησε ὡς τό μόνο λόγο διαλύσεως τοῦ γάμου463. Στή συνέχεια θά δοῦμε πῶς ὁ Κύριος συνεπλήρωσε τήν ἀπαγόρευση αὐτή τοῦ Νόμου.