Προσευχή στά κρυφά

Τό ἴδιο καί μέ τήν προσευχή.

«῞Οταν προσεύχεσαι –λέγει ὁ Κύριος– δέν πρέπει νά μοιάζεις μέ τούς ὑποκριτές, οἱ ὁποῖοι ἀρέσκονται νά στέκονται ὄρθιοι καί νά προσεύχονται ἐπιδεικτικά στίς συναγωγές καί στίς γωνιές τῶν πλατειῶν (σέ μέρη δηλαδή περίοπτα καί πολυσύχναστα), μέ σκοπό νά τούς κοιτάξουν οἱ ἄνθρωποι. Σᾶς βεβαιώνω ὅτι πῆραν (ἀπό τούς ἀνθρώπους) τήν ἀνταμοιβή τους. Σύ δέ, ὅταν προσεύχεσαι, μπές μέσα στό ἰδιαίτερό σου δωμάτιο καί, ἀφοῦ κλείσεις τή θύρα γιά νά μή σέ βλέπουν οἱ ἄλλοι, νά κάνεις τήν προσευχή σου μυστικά στόν Πατέρα σου πού εἶναι κρυμμένος καί ἀθέατος. Καί ὁ Πατέρας σου πού βλέπει στά κρυφά τήν προσευχή σου, θά σέ ἀνταμείψει στά φανερά. ῞Οταν δέ προσεύχεσθε, νά μή φλυαρεῖτε διατυπώνοντας αἰτήματα ἀνόητα, ὅπως κάνουν οἱ ἐθνικοί (εἰδωλολάτρες). Νομίζουν ὅτι μέ τήν πολυλογία τους θά εἰσακουστοῦν ἀπό τόν Θεό. Νά μή τούς μοιάσετε, γιατί ὁ Πατέρας σας γνωρίζει αὐτό πού ἔχετε ἀνάγκη, προτοῦ ἀκόμα τοῦ τό ζητήσετε».

Στή συνέχεια ὁ Κύριος παρέχει καί πρότυπο ἀληθινῆς προσευχῆς, ἡ ὁποία φέρει τό ὄνομά του· «Κυριακή προσευχή»· «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς· τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ. ῞Οτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας· ἀμήν».

Τά βασικά στοιχεῖα τῆς Κυριακῆς προσευχῆς εἶναι· α) ῾Η ἀναφορά πρός τόν Θεό ὁ ὁποῖος εἶναι Πατέρας στοργικός καί κατοικεῖ στούς οὐρανούς (ἔκφραση ἀνθρωποπαθής), δηλαδή βρίσκεται μακριά ἀπό τήν κακότητα καί τήν ἀκαθαρσία τῆς γῆς, σέ χῶρο ἄϋλο γεμάτο μεγαλοπρέπεια καί δόξα. β) Τό αἴτημα νά ἁγιάζεται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ, ὅπου πραγματώνεται ἡ βασιλεία του διά τῆς τηρήσεως ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ ἁγίου του θελήματος, ὅπως αὐτό γίνεται καί στόν οὐρανό (ἀπό τούς ἀγγέλους). γ) Τό αἴτημα γιά τό καθημερινό μας ψωμί, πού εἶναι ἀπαραίτητο γιά τή σωματική μας συντήρηση. δ) Τό αἴτημα νά μᾶς συγχωρήσει ὁ Θεός ὅλα μας τά ἁμαρτήματα, μέ τή βεβαίωση ὅτι καί ἐμεῖς συγχωροῦμε τά πταίσματα τῶν ἄλλων καί ε) Τό αἴτημα νά μήν ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά μποῦμε σέ πειρασμό (δοκιμασία ψυχική) δεδομένης τῆς ἀδυναμίας τῆς φύσεώς μας ἡ ὁποία εὔκολα μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει σέ πτώση, ἀλλά νά μᾶς γλυτώσει ἀπό τόν πονηρό, ὁ ὁποῖος ἐπιδιώκει νά μᾶς ἐξοντώσει πνευματικά. Τά αἰτήματα δέ αὐτά τά κάνουμε μέ τή βαθιά πεποίθηση ὅτι στόν Θεόν ἀνήκει ἡ αἰώνια βασιλεία, ἡ δύναμη καί ἡ δόξα.

Τήν ὀρθή στάση, τό γνήσιο πνεῦμα καί τό ἀληθινό περιεχόμενο τῆς προσευχῆς σέ ἀντίθεση μέ τήν ψεύτικη καί κακή, μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Κύριος στήν παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου.