|
12
ΚΑΙ
ἐλάλησε Μαριὰμ καὶ
᾿Ααρὼν κατὰ Μωυσῆ, ἕνεκεν
τῆς γυναικὸς τῆς
Αἰθιοπίσσης ἣν ἔλαβε Μωυσῆς,
ὅτι γυναῖκα Αἰθιόπισσαν
ἔλαβε, 2 καὶ εἶπαν· μὴ
Μωυσῇ μόνῳ λελάληκε Κύριος;
οὐχὶ καὶ ἡμῖν ἐλάλησε;
καὶ ἤκουσε Κύριος. 3 καὶ ὁ
ἄνθρωπος Μωυσῆς πραΰς σφόδρα
παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους
τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς γῆς. 4
καὶ εἶπε Κύριος παραχρῆμα
πρὸς Μωυσῆν καὶ ᾿Ααρὼν
καὶ Μαριάμ· ἐξέλθετε
ὑμεῖς οἱ τρεῖς εἰς τὴν
σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου· 5 καὶ
ἐξῆλθον οἱ τρεῖς εἰς τὴν
σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου. καὶ
κατέβη Κύριος ἐν στύλῳ
νεφέλης καὶ ἔστη ἐπὶ τῆς
θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ
μαρτυρίου, καὶ ἐκλήθησαν
᾿Ααρὼν καὶ Μαριὰμ καὶ
ἐξήλθοσαν ἀμφότεροι. 6 καὶ
εἶπε πρὸς αὐτούς·
ἀκούσατε τῶν λόγων μου·
ἐὰν γένηται προφήτης
ὑμῶν Κυρίῳ, ἐν ὁράματι
αὐτῷ γνωσθήσομαι καὶ ἐν
ὕπνῳ λαλήσω αὐτῷ. 7 οὐχ
οὕτως ὁ θεράπων μου Μωυσῆς·
ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ μου
πιστός ἐστι· 8 στόμα κατὰ
στόμα λαλήσω αὐτῷ, ἐν
εἴδει καὶ οὐ δι’ αἰνιγμάτων,
καὶ τὴν δόξαν Κυρίου
εἶδε· καὶ διατί οὐκ
ἐφοβήθητε καταλαλῆσαι κατὰ
τοῦ θεράποντός μου Μωυσῆ; 9
καὶ ὀργὴ θυμοῦ Κυρίου ἐπ’
αὐτοῖς, καὶ ἀπῆλθε. 10 καὶ
ἡ νεφέλη ἀπέστη ἀπὸ
τῆς σκηνῆς, καὶ ἰδοὺ
Μαριὰμ λεπρῶσα ὡσεὶ χιών·
καὶ ἐπέβλεψεν ᾿Ααρὼν
ἐπὶ Μαριάμ, καὶ ἰδοὺ
λεπρῶσα. 11 καὶ εἶπεν ᾿Ααρὼν
πρὸς Μωυσῆν· δέομαι, κύριε,
μὴ συνεπιθῇ ἡμῖν
ἁμαρτίαν, διότι ἠγνοήσαμεν
καθ’ ὅτι ἡμάρτομεν· 12 μὴ
γένηται ὡσεὶ ἴσον θανάτῳ,
ὡσεὶ ἔκτρωμα ἐκπορευόμενον
ἐκ μήτρας μητρὸς καὶ
κατεσθίει τὸ ἥμισυ τῶν
σαρκῶν αὐτῆς. 13 καὶ
ἐβόησε Μωυσῆς πρὸς Κύριον
λέγων· ὁ Θεὸς δέομαί σου,
ἴασαι αὐτήν. 14 καὶ εἶπε
Κύριος πρὸς Μωυσῆν· εἰ ὁ
πατὴρ αὐτῆς πτύων
ἐνέπτυσεν εἰς τὸ πρόσωπον
αὐτῆς, οὐκ ἐντραπήσεται
ἑπτὰ ἡμέρας; ἀφορισθήτω
ἑπτὰ ἡμέρας ἔξω τῆς
παρεμβολῆς καὶ μετὰ ταῦτα
εἰσελεύσεται. 15 καὶ
ἀφωρίσθη Μαριὰμ ἔξω τῆς
παρεμβολῆς ἑπτὰ ἡμέρας·
καὶ ὁ λαὸς οὐκ ἐξῇρεν,
ἕως ἐκαθαρίσθη Μαριάμ.
|
