Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Η ζωή του - Η δράση του - Οι συγγραφές του - Η σκέψη του - Η προσφορά του - Η μεγαλοσύνη του
Στυλιανού Γ.Παπαδόπουλου, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η Αποστολική Διακονία με μεγάλη ευαρέσκεια προβαίνει στην εκ νέου επιμελημένη επανέκδοση του έργου του διακεκριμένου Πατρολόγου Καθηγητού, μακαριστού Στυλιανού Παπαδόπουλου, στο οποίο αναδεικνύεται η προσωπικότητα, η θεολογία και το πλούσιο ποιμαντικό έργο του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου. Ως Πατέρας της Εκκλησίας μας και οικουμενικός διδάσκαλος κατέστη διαχρονικός πνευματικός καθοδηγητής, ο οποίος συνεχίζει να ακτινοβολεί και να μας προσκαλεί στο συμπόσιο της εν Χριστώ πίστεως. Η παρούσα έκδοση φιλοδοξεί στην ευρύτερη προβολή του ορθοδόξου βιωματικού φρονήματος του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου στο χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 544, Τιμ. 18€.

Δείτε απόσπασμα του έργου

Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Ο΄

Η αρχαιότερη και πληρέστερη μετάφραση της Π. Διαθήκης, αυτή των Ο΄, σε επανέκδοση, αναθεωρημένη ως προς τα τυπογραφικά αβλεπτήματα.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 1632, Τιμ. 26€.

Αναζητώντας την αλήθεια
Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα (†), Μητροπολίτου Πισιδίας

Το παρόν βιβλίο έχει στόχο να απαντήσει σε απορίες και πνευματικής φύσεως προβληματισμούς που αντιμετωπίζει ο πιστός στην καθημερινή του ζωή. Να απαντήσει στις πνευματικές αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου που ψάχνει για το βαθύτερο νόημα και σκοπό της ζωής του. Να απαντήσει σε ερωτήματα εκπαιδευτικών που το έργο τους περνάει μέσα από την καθημερινή τους επαφή με παιδιά σε εκπαιδευτικά ιδρύματα. Να λύσει απορίες γονέων που επιθυμούν ένα σωστό παιδαγωγικό ρόλο μέσα στην οικογένεια και τέλος να γίνει ένα «βοήθημα» στους πνευματικούς κύκλους προσφέροντας σε όσους το επιθυμούν μία στοιχειώδη θεολογική κατάρτιση και καθοδήγηση για βαθύτερη κατανόηση του μηνύματος του Ευαγγελίου. Έτσι, ώστε να διασφαλίζεται η εναρμόνιση της Ορθόδοξης Πίστης με την συνεπή χριστιανική ζωή του πιστού.

Σχ. 15Χ23, Σελ. 496, Τιμ.15€.

Πέτρος ο Κναφεύς-Ο Διονύσιος των Αρεοπαγιτικών έργων
Βλ. Ι. Φειδά, Ομοτ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η ανωνυμία του συγγραφέα των Αρεοπαγιτικών έργων, η θεολογία των οποίων επηρέασε διαχρονικά και σε καταλυτικό βαθμό τη θεολογική σκέψη του χριστιανισμού σε Ανατολή και Δύση, αποτέλεσε ένα άλυτο μέχρι σήμερα πρόβλημα για τη διεθνή έρευνα. Ο καταξιωμένος ακαδημαϊκός με ενδελεχή ιστορικο-θεολογική έρευνα αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία για πρώτη φορά στη διεθνή βιβλιογραφία ότι ο ανώνυμος συντάκτης των Αρεοπαγιτικών έργων είναι ο αντιχαλκηδόνιος Πατριάρχης Αντιοχείας Πέτρος Κναφεύς (471-488).

Σχ. 17 X 24, Σελ. 296, Τιμ. 14€.

Ακολουθίαι του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Λουκά εν τω Στειρίῳ της Ελλάδος

Στην παρούσα έκδοση συμπεριλαμβάνονται σε ένα σώμα οι τρεις ακολουθίες που αναφέρονται σε ιερά γεγονότα σχετικά με τον Όσιο Λουκά, ήτοι στην Κοίμηση του Οσίου (7 Φεβρουαρίου), στην ανακομιδή του ιερού λειψάνου του (3 Μαΐου) και στην επάνοδό του από την Βενετία στην Ι. Μονή που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 1986. Στο έργο συμπεριλαμβάνεται επίσης η Ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως και των Χαιρετισμών στον Όσιο Λουκά.

Σχ. 21 X 29, Σελ. 136, Τιμ. 12€.

Η Ιουλία και ο κάμπος του Θεού
Μαρίας Κασαμπαλάκου

Μία αλληγορική παιδική ιστορία με ηρωίδα την 9χρονη Ιουλία, η οποία περνά επτά ημέρες στην εξοχή και μαθαίνει μέσα από την μοναδικότητα κάθε δημιουργήματος, από τα λουλούδια μέχρι τις μέλισσες, ότι είναι θέλημα Κυρίου ο άνθρωπος να κρατήσει και να διαφυλάξει το οικοσύστημα σε ισορροπία και αρμονία και να διδάσκεται δια του κάλλους της φύσης την αγάπη προς όλα τα πλάσματα του Θεού. Η εικονογράφηση είναι της ίδιας της συγγραφέως.

Σχ. 29 X 21,Σελ. 44, Τιμ. 10€.

Μυσταγωγία
Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού

Στη Μυσταγωγία ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αναλύει πώς η Εκκλησία και η Θεία Λειτουργία αποτελούν τη μύηση του κόσμου στο χώρο της αιωνιότητας. Μετάφραση Ιγν. Σακαλής, θεολογικός σχολιασμός Πρωτοπρ. Δημ. Στανιλοάε.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 284,Τιμ. 8€.

Ο πληγωμένος αετός- Γρηγόριος ο Θεολόγος
Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, Ομοτ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η αφηγηματική βιογραφία του θεηγόρου πνευματικού φωστήρα της Ορθοδοξίας, Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, συνταχθείσα από τον ενεργεία τότε πανεπιστημιακό Πατρολόγο Καθηγ. Στυλιανό Παπαδόπουλο. Το εν λόγω πόνημα επανεκδίδεται για δέκατη φορά, είκοσι οκτώ έτη από την πρώτη του έκδοση, παραμένοντας πάντοτε επίκαιρο για τον σύγχρονο χριστιανό, αφού προβάλλει την αληθή ευσέβεια, τον έρωτα για το θείο και το χάρισμα της αρχιερωσύνης. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ως οικουμενικός διδάσκαλος παραμένει διαχρονικά το κλέος της Θεολογίας και ο μύστης της θείας ελλάμψεως.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 488, Τιμ. 8€.

Βίος και Πολιτεία Ευθυμίου του Μεγάλου
Συμεών του Μεταφραστού

Ο βίος του Αγίου Ευθυμίου με εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια, πραγματολογικά στοιχεία και παραπομπές του Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, με επιλογή συγχρόνως Ασματικών Ακολουθιών.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 208, Τιμ. 3€

21 Ιανουαρίου

†Μνήμη του οσίου πατρός ημών Μαξίμου του Ομολογητού

Mητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Γεν. Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας, Συναξαριστής- Ιανουάριος, Αθήνα 2004, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 248- 252

Ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής καταγόταν από επιφανή οικογένεια και εγεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 580 μ.Χ. Έλαβε τη συνήθη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και επιδόθηκε ιδιαίτερα στη σπουδή της φιλοσοφίας. Υπό του αυτοκράτορος Ηρακλείου (610-641 μ.Χ.) προσελήφθη ως αρχιγραμματεύς αυτού (1). Παρέμεινε στη θέση αυτή για λίγα μόνο χρόνια, αλλά διετήρησε τις σχέσεις του και αλληλογραφία με πρόσωπα του δημόσιου βίου.

Αφού παραιτήθηκε, το 614 μ.Χ., από το αξίωμα του αρχιγραμματέως, εγκατέλειψε τον κόσμο και ακολούθησε το μοναχικό βίο. Ασκήτευσε σε μονή της Χρυσουπόλεως (2), που βρισκόταν έναντι της Κωνσταντινουπόλεως και διετέλεσε ηγούμενος αυτής. Εκεί απέκτησε ως μαθητή τον Αναστάσιο, ο οποίος τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Αγίου Μαξίμου η εργασία των εντολών του Θεού και η συμμόρφωση του βίου του ανθρώπου προς τη θεία διδασκαλία αποτελούν βάση στερεά, επί της οποίας θα οικοδομηθεί η πνευματική ανύψωση του νου. Πρώτο βήμα για το σκοπό αυτό αποτελεί η απόδυση από το νου όλων των παθών που τον ενοχλούν (3) , τα οποία έχουν τη βάση και την αφορμή τους στο σώμα. Καλείται δηλαδή ο άνθρωπος να μην ακολουθήσει την κίνηση των αισθητών, να μη γίνει δούλος των φυσικών του ορμών και παθών, αλλά να ακολουθήσει τα υπέρ φύσιν. Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται ανάλογα προς την εκλογή. Εκείνος που ακολουθεί την κίνηση των αισθητών υφίσταται και τη φυσική φθορά αυτών και συναλλοιώνεται με αυτά, ενώ ο αναστάς «της εμπαθούς περί τα φαινόμενα διαθέσεως, την των φαινομένων έθυσε κίνησιν και την πρακτικήν κατορθώσας έφαγεν αρετήν» (4). Η πράξη της αρετής είναι έργο της ανθρώπινης και της θείας δυνάμεως. Κανένα χάρισμα δεν μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος μόνο με τη φυσική του δύναμη. Η επιμονή του Αγίου Μαξίμου στο σημείο αυτό είναι φανερή σε όλη του τη διδασκαλία, διότι φοβάται μήπως ο άνθρωπος περιπέσει στο πάθος της υπερηφάνειας. Ο Θεός, παρατηρεί, έδωσε στον άνθρωπο δύναμη, για να πράττει τις αρετές.

Έτσι, λοιπόν, ασκήτευε ο μακάριος Ομολογητής. Αλλά η περσική απειλή, που είχε δημιουργήσει για τη βυζαντινή αυτοκρατορία κρίσιμη κατάσταση, έσπασε την ησυχία του και τον αγώνα του για την κατάκτηση των αρετών από τον τόπο της ασκήσεως του. Για πολλά χρόνια οι Πέρσες εμφανίζονταν στην ακτή απέναντι από την Κωνσταντινούπολη. Φαίνεται δε ότι κατά τη διάρκεια μιας εισβολής τους στη Χρυσούπολη, το 624 μ.Χ., ο ΄Αγιος Μάξιμος αναγκάστηκε να αποσυρθεί με τους μαθητές του νοτιότερα, στην Κύζικο. Εκεί διέμεινε για δυο περίπου χρόνια στη μονή του Αγίου Γεωργίου και συναναστρεφόταν με τον επίσκοπο Ιωάννη μετά του οποίου αντήλλαξε αργότερα επιστολές. Ίσως να είχε αρχίσει νωρίτερα τη συγγραφική του δράση, αλλά ήδη από την εποχή αυτή επιδίδεται εντατικά στο έργο της συγγραφής.

Λόγω συνεχίσεως των περσικών καταδρομών ο Άγιος υποχρεώνεται να φύγει, το 626 μ.Χ., και από την Κύζικο. Έρχεται για λίγο στην Κρήτη (5) και στη συνέχεια μεταβαίνει στην Αφρική. Θεωρείται δε πιθανό να πέρασε και από την Κύπρο. Στην Καρχηδόνα εμφανίζεται την Πεντηκοστή του έτους 632 μ.Χ., αλλά είχε φτάσει εκεί νωρίτερα. Κατά τα χρόνια αυτά συγγράφει δύο από τα σπουδαιότερα έργα του, το Προς Θαλάσσιον και Περί Αποριών.

Εγκαταβίωσε στη μονή Ευκρατά της Καρχηδόνος, όπου ήταν εγκατεστημένος και άλλος φυγάς, από την Παλαιστίνη, ο Σωφρόνιος. Εκεί έμαθε τις ενέργειες του νέου Πατριάρχου Αλεξανδρείας Κύρου, οι οποίες απέληξαν το 633 μ.Χ. στην ενωτική συμφωνία που διαμόρφωσε την αίρεση του Μονοενεργητισμού. Ο Σωφρονιος ετάχθηκε αμέσως κατά της νέας αυτής μορφής της χριστολογικής αιρέσεως. Στη θέση του αυτή τον ακολούθησε και ο ΄Αγιος Μάξιμος. Έτσι συμμετείχε στη Σύνοδο του Λατερανού, η οποία συγκλήθηκε το έτος 649 μ.Χ. επί Πάπα Ρώμης Μαρτίνου Α', όπου καταδικάσθηκε ο Μονοθελητισμός και αναθεματίσθηκαν εκείνοι που ανοήτως εδογμάτιζαν ότι ο Χριστός έχει μόνο μια θέληση, τη θεία, σε αντίθεση προς την Ορθόδοξη διδασκαλία, κατά την οποία ο Χριστός έχει δύο θελήσεις, τη θεία και την ανθρώπινη, ως Θεάνθρωπος. Στην ίδια Σύνοδο αποδοκιμάσθηκε διάταγμα του τότε αυτοκράτορος Κώνσταντος, δια του οποίου δεν επιτρεπόταν η συζήτηση περί Μονοθελητισμού.

Ο αυτοκράτορας Κώνστας (641-668 μ.Χ.) οργίσθηκε γι’ αυτό. Ο ΄Αγιος συνελήφθη από τον έξαρχο και βασιλικό επίτροπο της Ιταλίας Θεοδόσιο και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τους δύο φίλους του Αναστασίους. Ο αυτοκράτορας εξόρισε τον ΄Αγιο Μάξιμο το 655 μ.Χ. στη Βιζύη, μετά στο Ρήγιο και στη συνέχεια στην πόλη Πέρβερα. Μετά από έξι χρόνια ανακλήθηκε και πάλι στην Κωνσταντινούπολη, όπως και οι συμμοναστές του, για μια τρίτη προσπάθεια προσεταιρισμού του. Ο ΄Αγιος αρνήθηκε. Αναθεματίσθηκε, εκακοποιήθηκε και διαπομπεύθηκε. Η κακοποίηση του Αγίου έδωσε αφορμή για τη διαμόρφωση παραδόσεως περί αποκοπής της γλώσσας και της δεξιάς χειρός αυτού. Μετά από αυτά εξορίσθηκε στη Λαζική του Πόντου (6), στο φρούριο Σχίμαρις, όπου και εκοιμήθηκε οσίως στις 13 Αυγούστου του έτους 662 μ.Χ. Το τίμιο λείψανο του ενταφιάστηκε στη μονή του Αγίου Αρσενίου, στη χώρα των Λαζών. Από τον τάφο του έβγαινε φως κάθε νύκτα και εφώτιζε την περιοχή, γεγονός που επιστοποιούσε την αγιότητά του.

(1) P.G. 90, 72.
(2) Η Χρυσούπολη είναι πόλη της Μικρασιατικής παραλίας του Βοσπόρου έναντι της Κωνσταντινουπόλεως.
(3) Μαξίμου Ομολογητού, Κεφάλαια αγάπης I, 94, P.G. 90, 981Β.
(4) Μαξίμου Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον 27, P.G. 90, 356Α.
(5) P.G. 91, 49.
(6) Περιοχή επί του Ευξείνου Πόντου και δυτικά της Τραπεζούντος.

Θεραπευτικά αξιώματα του αγίου Μαξίμου

Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου ( Ζηζιούλα), «Νόσος και θεραπεία»,
Θεολογία και Ψυχιατρική σε διάλογο, Αθήνα 1999,
εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 133-156 (143-145).

Η πεμπτουσία της νοσηρότητας για τον άγιο Μάξιμο βρίσκεται στη φιλαυτία. Η φιλαυτία δεν είναι απλά ένα πάθος: είναι η γενεσιουργός αιτία όλων των παθών: «θέλεις να ελευθερωθείς από τα πάθη, αποτίναξε τη μητέρα των παθών, τη φιλαυτία» (Κεφ. αγάπ. II , I). Όπως αναλύει ο Φώτιος πιστά τη σκέψη του Μαξίμου (Βιβλιοθ. κωδ. 192 - P. G. 103, 637 εξ.), η φιλαυτία, που αντικατέστησε την αγάπη προς το Θεό, γέννησε την ηδονή, αλλ' επειδή η ηδονή ήταν ανάμικτη με την οδύνη, ενεπλάκη ο άνθρωπος σε μια ατέρμονη και απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσει την ηδονή και να αποβάλει την οδύνη. Από την αγωνιώδη αυτή προσπάθεια γεννήθηκε ο «όχλος των παθών». Και επεξηγεί ο Φώτιος τη σκέψη του Μαξίμου: «Οίον, ει μεν της εν φιλαυτία ηδονής αποποιούμεθα, γεννώμεν την γαστριμαργίαν, την υπερηφανίαν, την φιλαργυρίαν, και όσα τον τυχόντα τρόπον πορίζει ηδονήν ει δε την εν φιλαυτία φεύγομεν οδύνην, γεννώμεν: τον θυμόν, τον φθόνον, το μίσος, την απόγνωσιν και όσα άλλα της ηδυνούσης εστέρηται διαθέσεως. Εκ δε τοις αμφοίν μίξεως τίκτεται η υπόκρισις, η κολακεία, ο δόλος, και απλώς όσα άλλα μοχθηρά είδη της μικτής έστι πανουργίας επινοήματα».

Με άλλα λόγια αν αποποιηθούμε την ηδονή, διατηρώντας όμως τη φιλαυτία, προκαλούμε τη γαστριμαργία, την υπερηφάνια, τη φιλαργυρία και όλα όσα κατά οποιονδήποτε τρόπο παρέχουν ηδονή, αν δε αποποιηθούμε και αποφύγουμε την οδύνη, πάλι διατηρώντας τη φιλαυτία, προξενούμε το θυμό, το φθόνο, το μίσος, την απόγνωση και όλα όσα εμπεριέχουν στέρηση της ηδονής. Αν πάλι αναμείξουμε και τα δύο και τα αποφύγουμε (δηλ. τόσο την ηδονή όσο και την οδύνη) -διατηρώντας πάντοτε τη φιλαυτία- πέφτουμε στην υποκρισία, τη κολακεία, το δόλο κ.λπ. Τα συμπεράσματα είναι σημαντικά.