Επετηρίδα του 2024

Η Επετηρίδα του 2024 περιέχει το εορτολόγιο του έτους, σημειωματάριο, τηλεφωνική ατζέντα, τις περιόδους νηστείας και χρήσιμες εκκλησιαστικές πληροφορίες. Το φετινό εγκόλπιο είναι αφιερωμένο για δεύτερη συνεχή χρονιά σε 12 επιπλέον νεοφανείς Αγίους του εικοστού αιώνα.

Σχ. 8,5Χ14, Σελ. 120, Τιμ. 2€.

Ημεροδείκτης του 2024

Ο Ημεροδείκτης τοίχου περιέχει εορτολόγιο του έτους 2024 και μηνύματα για την εορτή κάθε ημέρας ή θέματα που αφορούν τη χριστιανική ζωή. Ο ημεροδείκτης κοσμείται με τετράχρωμη εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Κυρίας των Αγγέλων του 17ου αι. εκ της συλλογής του Βυζαντινού Μουσείου Αθηνών.

Σχ. 21Χ29, Τιμ. 4€.

Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος 2024 (Υπό έκδοσιν)

Τα Δίπτυχα της Εκκλησία περιέχουν τις ειδικές τυπικές διατάξεις του μηνολογίου 2024 και είναι αφιερωμένα στην εκκλησιαστική διακονία με αφορμή την επέτειο 1990 ετών από το Μαρτύριο του Αγίου ενδόξου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου.

Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας- Ιούλιος
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2023

Ο έβδομος τόμος της σειράς  Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας του μηνός Ιουλίου περιλαμβάνει όλους τους μεγάλους Αγίους και Νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας και κοσμείται από σπάνιες και καλαίσθητες έγχρωμες εικόνες. Οι βιβλιογραφικές παραπομπές έχουν μοναδική χρηστικότητα για τον αναγνώστη που επιθυμεί να ερευνήσει ενδελεχώς την ελληνόγλωσση και ξενόγλωσση βιβλιογραφία της Αγιολογίας και των Συναξαριστών.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 618, Τιμ. 20€.

Στρατιωτικοί Ιερείς στα πεδία των μαχών των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) με βάση ανέκδοτο αρχειακό υλικό
Αρχιμ . Μελετίου Π. Κουράκλη

Ο συγγραφεύς, όντας Διευθυντής του Σώματος Στρατιωτικών Ιερέων των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι ο κατ’ εξοχήν ειδικός επί του θέματος της συμμετοχής των στρατιωτικών ιερέων στις χρυσές σελίδες των απελευθερωτικών πολέμων του Ελληνικού Στρατού. Στο νέο επιστημονικό του πόνημα εξετάζει επί τη βάσει ανέκδοτων μέχρι σήμερον πηγών τη συμμετοχή των ιερέων στο έπος των Βαλκανικών Πολέμων, την ποιμαντική διακονία τους προς το στράτευμα, αλλά και την ιερατική διακονία που ανέλαβαν στελεχὠνοντας έρημους Ναούς στις απελευθερωθείσες περιοχές. Το έργο προλογίζει ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κων. Φλώρος.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 720, Τιμ. 15€.

Η προσευχή της Ανατολικής Εκκλησίας - Η θεία Λειτουργία αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου   
Παύλου Ευδοκίμωφ    

Το μνημειώδες έργο του Παύλου Ευδοκίμωφ (1901-1970), ο οποίος με την έξοχη θεολογική και φιλοσοφική παιδεία και την ακαδημαϊκή του εμπειρία ως καθηγητού της Ηθικής Θεολογίας στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο Θεολογίας του Αγ. Σεργίου στο Παρίσι, διατυπώνει με περιεκτική απλότητα και πατερικό βάθος την πεμπτουσία της ορθόδοξης παράδοσης και λειτουργικής θεολογίας για τη θεία Λειτουργία, τη θεανθρώπινη κοινωνία της Συνάξεως της Εκκλησίας. Στο Α΄ μέρος του έργου αναλύεται η θεολογία, ο συμβολισμός και η ιστορική εξέλιξη των λειτουργικών προσευχών, των ι. Ακολουθιών,   της ευχαριστιακής εκκλησιολογίας και λειτουργίας, ενώ στο β΄ μέρος παρατίθεται το κείμενο και η ερμηνεία της Θ. Λειτουργίας. Το έργο δικαιωματικά θεωρείται εγχειρίδιο-σταθμός της ορθόδοξης λειτουργικής, καθώς αποτελεί απαραίτητο βοήθημα για κάθε πιστό προκειμένου να ανακαλύψει την ομορφιά και το βαθύτερο νόημα της θείας Λειτουργίας. Εντάσσεται στη σειρά «Λογική λατρεία».

Σχ. 14Χ21, Σελ. 248, τιμ. 10€

Αναζητώντας την αλήθεια
Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα (†), Μητροπολίτου Πισιδίας

Το παρόν βιβλίο έχει στόχο να απαντήσει σε απορίες και πνευματικής φύσεως προβληματισμούς που αντιμετωπίζει ο πιστός στην καθημερινή του ζωή. Να απαντήσει στις πνευματικές αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου που ψάχνει για το βαθύτερο νόημα και σκοπό της ζωής του. Να απαντήσει σε ερωτήματα εκπαιδευτικών που το έργο τους περνάει μέσα από την καθημερινή τους επαφή με παιδιά σε εκπαιδευτικά ιδρύματα. Να λύσει απορίες γονέων που επιθυμούν ένα σωστό παιδαγωγικό ρόλο μέσα στην οικογένεια και τέλος να γίνει ένα «βοήθημα» στους πνευματικούς κύκλους προσφέροντας σε όσους το επιθυμούν μία στοιχειώδη θεολογική κατάρτιση και καθοδήγηση για βαθύτερη κατανόηση του μηνύματος του Ευαγγελίου. Έτσι, ώστε να διασφαλίζεται η εναρμόνιση της Ορθόδοξης Πίστης με την συνεπή χριστιανική ζωή του πιστού.

Σχ. 15x23, Σελ. 496, Τιμ.15€.

1821-2021 Οι Νεομάρτυρες του Γένους
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, 
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας
της Εκκλησίας της Ελλάδος

Συναξαριστικός εικονογραφημένος Τόμος με Συναξάρια όλων των Νεομαρτύρων, αφιέρωμα στην άλωση της Πόλης και τον τελευταίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο.

Ο αγώνας των Ελλήνων έγινε, όπως ομολογούσαν οι Αγωνιστές του 1821,  «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Δεν πρόκειται συνεπώς μόνο περί μιας εθνικής επετείου, αλλά περί συζεύξεως, αλληλοπεριχωρήσεως, κοινής πορείας και αδιατάρακτης ενότητας Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Αυτή την αλήθεια εκφράζουν οι άγιοι Νεομάρτυρες που ήταν η ψυχή του αγώνα. Αυτοί σήμερα, με την πίστη τους, τη θυσία τους και το μαρτύριο τους, μας δίνουν τη δύναμη να αντέχουμε, να αγωνιζόμαστε, να ελπίζουμε. Έτσι, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα εισοδικό στην πίστη και τη μαρτυρία του ζώντος Τριαδικού Θεού, την ιστορία της Πατρίδας μας και του Γένους των Ελλήνων.

Σχ. 25Χ27,5, Σελ. 442, Τιμ. 30 €.

Η άθληση και το μαρτύριο των αγίων Αγάθης, Βαρβάρας, Ευφημίας, Θέκλας, Ιουλιανής, Σοφίας
Συμεών του Μεταφραστού

Η άθληση και το μαρτύριο των Αγίων, οι Ασματικές Ακολουθίες τους και οι Παρακλητικοί Κανόνες των Αγίων Βαρβάρας και Ευφημίας. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια, πραγματολογικά στοιχεία, παραπομπές υπό Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου.

Σχ. 14Χ21, Σελ. 264, Τιμ. 4€.

† 15 Σεπτεμβρίου-Ιωάννης Νεομάρτυς, ο εκ Σφακίων

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος , Οι Νεομάρτυρες του Γένους, εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2021, σελ. 202-203.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης, καταγόμενος από τα Σφακιά Κρήτης, εργαζόταν ως γεωργός στη Νέα Έφεσο. Διασκεδάζοντας με δύο Σφακιανούς και άλλους Χριστιανούς σε ένα πανηγύρι, που γινόταν κατά την εορτή του Τιμίου Προδρόμου, έξω από τη Νέα Έφεσο, στις 29 Αυγούστου 1811, αρνήθηκε μαζί με τους δύο Σφακιανούς να πληρώσει τον κεφαλικό φόρο που ζητούσε ο Αγάς μέσω των απεσταλμένων του. Σε συμπλοκή που έγινε, φονεύθηκε από τους Σφακιανούς συντρόφους του Ιωάννη ένας Τούρκος, ενώ κάποιοι άλλοι τραυματίσθηκαν. Ο Ιωάννης, πιστεύοντας στην αθωότητά του, δεν απομακρύνθηκε, όπως έκαναν οι φίλοι του. Συνελήφθη από τους Τούρκους και οδηγήθηκε βασανιζόμενος στην φυλακή, όπου παρέμεινε απομονωμένος, άνευ τροφής επί 16 ημέρες. Στις προτάσεις των Τούρκων, να ασπασθεί τον Ισλαμισμό για να αποφύγει τον θάνατο, ο Μάρτυρας απάντησε ευθαρσώς: «Χριστιανός εγεννήθηκα, Χριστιανός θέλω να αποθάνω, Ιωάννης ονομάζομαι, δεν αλλάζω ούτε την πίστη μου, ούτε το όνομά μου». Οι βασανιστές του απελπίσθηκαν βλέποντας αμετάπειστο τον Μάρτυρα, οπότε έλαβαν την απόφαση και τον απαγχόνισαν, ενώ ο ίδιος ομολογούσε τον Χριστό, την 15 η Σεπτεμβρίου 1811. Άρχισαν ήδη να γίνονται θαύματα, οι δε Χριστιανοί πήραν άδεια και κήδευσαν εν τιμή το λείψανο του Αγίου στην αυλή του Ναού του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται στην Έφεσο. Μαρτύριο του Αγίου αυτού συνέγραψε ο Αθανάσιος ο Πάριος, ακολουθία δε συνέγραψε ο μοναχός Γεράσιμος Μακριγιαννίτης.

† 20 Σεπτεμβρίου- Ιλαρίων ο Οσιομάρτυς, ο εκ Κρήτης

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ,
Οι Νεομάρτυρες του Γένους, εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2021, σελ. 178-179.

Ο Άγιος Οσιομάρτυς Ιλαρίων καταγόταν από το Κάστρο (Ηράκλειο) της Κρήτης. Ο πατέρας του λεγόταν Φραντζέσκος και η μητέρα του Αικατερίνη. Ο Μάρτυρας αυτός ονομαζόταν Ιωάννης και ανετράφη με χριστιανικές αρχές, όπως και τα τέσσερα αδέλφια του. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και έμεινε για δέκα χρόνια, κοντά σε έναν θείο του ιατρό. Μετά εργάσθηκε ως υπάλληλος σε ένα κατάστημα ενός Χίου, μάλιστα ανέλαβε την διαχείριση των εργασιών του εμπόρου αυτού, μαζί με έναν άλλο Χριστιανό, κατά το διάστημα της απουσίας του. Ο έμπορος αυτός, επιστρέφοντας από την Χίο, ισχυρίσθηκε ότι από τη διαχείριση ήταν εμφανές ότι έλειπαν τριάντα γρόσια, και ενοχοποιώντας τον Ιωάννη, τον απειλούσε με τιμωρίες. Απεγνωσμένος ο Ιωάννης, ήλθε στο ανάκτορο για να ζητήσει τη βοήθεια της μητέρας του Σουλτάνου. Εκεί συναντήθηκε με κάποιον Αιθίοπα Μας Αγά και απελπισμένος, καθώς ήταν, πείσθηκε να αλλαξοπιστήσει. Ο Ιωάννης τότε εν μέσω τιμών εξισλαμίσθηκε.

Λίγο μετά την αποστασία, αισθανόμενος τύψεις συνειδήσεως, έφυγε από το παλάτι και με πλοίο αναχώρησε για την Κριμαία, όπου και παρέμεινε δέκα μήνες. Επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη φλεγόμενος από τον πόθο για το μαρτύριο, και αφού συμβουλεύθηκε κάποιους πνευματικούς, μετέβη στο Άγιον Όρος. Ασκήτευσε στη σκήτη της θεοπρομήτορος Αγίας Άννης, υποτασσόμενος σε κάποιον πνευματικό παπα-Βησσαρίωνα, δέχθηκε το μοναχικό σχήμα και ονομάσθηκε Ιλαρίων. Αφού πήρε την ευχή για το Μαρτύριο από τον πατέρα Βησσαρίωνα, έφυγε από αυτόν με συνοδεία και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, για να πραγματοποιήσει την απόφασή του. Στη Βασιλεύουσα, αφού κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, μετέβη στο Ανάκτορο, και αφού βρήκε τον Αιθίοπα Αγά, ομολόγησε σε αυτόν ευθαρσώς την μεταμέλειά του, κηρύσσοντας τον Χριστό και αποστρεφόμενος με βδελυγμία την μουσουλμανική θρησκεία. Ο Οθωμανός αξιωματούχος, βλέποντας ότι ο Μάρτυρας ήταν αμετάπειστος, διέταξε και τον βασάνισαν σκληρά. Ο Άγιος, υπομένοντας με σταθερότητα πίστεως, ελπίδος και αγάπης τα βασανιστήρια, αποκεφαλίσθηκε την 20 η Σεπτεμβρίου 1804 στην Κωνσταντινούπολη.

Η προσφορά της Μονής Πετράκη στο εθνικό, εκπαιδευτικό, κοινωφελές και εκκλησιαστικό πεδίο (1673- 2019)

Γιώργου Αθ. Τσούτσου,
Μονή Πετράκη-Ι. Μονή Αγίων Ασωμάτων Πετράκη,
Αθήνα 2020, εκδ. Αιγέας, σελ. 25-51.

Εισαγωγικά

Η έρευνα για την προσφορά και τον ρόλο της Εκκλησίας κατά την περίοδο της Οθωμανοκρατίας και την Επανάσταση του 1821 εξακολουθεί μέχρι σήμερα να προσελκύει το ενδιαφέρον ειδικών και μη. Η παρούσα εργασία αποτελεί μικρή συμβολή στην καταγραφή της προσφοράς της Μονής Ασωμάτων – Πετράκη σε εθνικό, εκπαιδευτικό, κοινωφελές και εκκλησιαστικό πεδίο με τη βοήθεια κυρίως άγνωστου αρχειακού υλικού. Επιχειρείται επίσης ο εμπλουτισμός της προβληματικής γύρω από το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας όσον αφορά στην πρ οέλευση και τη νομική της κατοχύρωση. Σχετικά με τη Μονή Ασωμάτων-Πετράκη αξίζει να σημειωθεί εκ προοιμίου ὀτι τα βασικά της περιουσιακά στοιχεία διετέθησαν υπέρ του κοινωνικού συνόλου και προέρχονταν από αγορές και όχι από δωρεές. Τούτο αποδεικνύεται από σωζόμενα έγγραφα του Αρχείου της Μονής και των Γενικών Αρχείων του Κράτους (1). Ορισμένοι θεωρούν εσφαλμένως ακόμη και σήμερα ότι η περιουσία της Μονής Πετράκη προήλθε κυρίως από δωρεές πιστών. Βάσει παρόμοιων αντιλήψεων υποστηρίχθηκε κατά το παρελθόν ότι η μοναστηριακή περιουσία έπρεπε αυτομάτως να περιέλθει στο ελληνικό κράτος, εφόσον το τελευταίο υπήρξε διάδοχος του οθωμανικού. Τούτο όμως δεν γίνεται δεκτό από τη νομολογία, διότι η ιδιοκτησία των Μονών δεν περιήλθε στην κυριότητα του οθωμανικού κράτους ύστερα από την οθωμανική κατάκτηση. Βάσει του ιερού (για το οθωμανικό κράτος) Μουσουλμανικού Νόμου, οι Μονές κατείχαν επί Οθωμανοκρατίας αδιαλείπτως τη νομή της ακινήτου περιουσίας τους, παρά τις εκάστοτε αυθαιρεσίες των οθωμανικών αρχών. Οι βυζαντινοί και αργότερα οι οθωμανικοί τίτλοι ιδιοκτησίας παράγουν έννομες συνέπειες μέχρι σήμερα. Η μοναστηριακή περιουσία δεν περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου ούτε αυτό κατέστη κύριο των μοναστηριακών κτημάτων. Σύμφωνα με τα Πρωτόκολλα του Λονδίνου, το κράτος είναι διάδοχος των εδαφών που καταλαμβάνει δια του πολέμου και όχι με τη γενική έννοια επί των πάντων. Το ελληνικό δημόσιο εμπόδισε την αξιοποίηση μέρους της εκκλησιαστικής περιουσίας με το πρόσχημα ότι είναι «διακατεχόμενη» όρος ανύπαρκτος στον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό (2). Ως προς το ζήτημα της προσφοράς της εκκλησιαστικής και μοναστικής περιουσίας, παρατηρείται γενικότερα έλλειψη επαρκούς αλλά και αξιόπιστης πληροφόρησης. Επιπροσθέτως το ελληνικό κράτος ενίοτε χρησιμοποίησε την εκκλησιαστική περιουσία για αλλότριους σκοπούς και κατά καιρούς τη δήμευσε. Οι διαπιστώσεις αυτές οδήγησαν ορισμένους, όπως ο πρώην Μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος, στην επισήμανση ότι κατά το πλείστον δεν υπάρχει αναμνηστική μαρμάρινη πλακέτα στα κτίρια και στις εν γένει κοινωφελείς δραστηριότητες της Εκκλησίας, όπου να αναφέρεται το όνομα της τελευταίας ως δωρήτριας. Για να εξασφαλιστεί η αξιοποίηση των εκκλησιαστικών δωρεών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, πρότεινε εφεξής η Εκκλησία υπό οιαδήποτε νομική μορφή (Μονή, Μητρόπολις, εκκλησιαστικό ίδρυμα κλπ) να παραχωρεί τη χρήση και όχι την κυριότητα του ακινήτου, το οποίο δωρίζει, και, εάν δεν εκπληρώνεται ο σκοπός της δωρεάς σε εύλογο χρονικό διάστημα, το ακίνητο να επανέρχεται επανέρχεται στην κυριότητα της δωρήτριας-ιδιοκτήτριας Εκκλησίας (3).

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο