Ανέκδοτες Επιστολές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Κλεόπα Στρογγύλη, Μητροπολίτου Σουηδίας

Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος προβαίνει στην έκδοση της παρούσας δίτομης περισπούδαστης μελέτης, περιέχουσας την ανέκδοτη αλληλογραφία του Αγίου Νεκταρίου, την οποία απέστειλε σε διάφορα πρόσωπα κατά την δεκατετραετή διακονία του ως Διευθυντού της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Η ανέκδοτη αλληλογραφία του αναδεικνύει άγνωστες πτυχές του πολυσχιδούς εν Χριστώ βίου του νεοφανούς φωστήρα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Τομ . Α΄ Σχ. 17Χ24, Σελ. 880, Τιμ. 22€		Τόμ . Β΄ Σχ. 17Χ24, Σελ. 808, Τιμ. 22€

Αρχιερατικόν

Επανεκδόθηκε η νέα αναθεωρημένη έκδοση του Αρχιερατικού (Δ΄ έκδοση), όπως αυτή εκδόθηκε το 2014, συμπεριλαμβανομένων των παρατηρήσεων της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Λειτουργικής Αναγεννήσεως.

Σχ. 20Χ28, Σελ. 270, Τιμ. 90€.

Μαρτύριο και Θαύματα του Αγίου Δημητρίου
Συμεών του Μεταφραστού,
Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.
[Εισαγωγή - Μετάφραση -Σχόλια, Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου].

Το Μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου είναι έργο του σπουδαιότερου αγιολόγου του 10ου αιώνα, του Συμεών του Μεταφραστή  .  Από τις συλλογές δε των Θαυμάτων, η πρώτη είναι έργο του Ιωάννη Α', αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, και γράφτηκε στις αρχές του 7ου αιώνα. Η δεύτερη συλλογή είναι έργο άγνωστου συγγραφέα και γράφτηκε περί τα τέλη του 7ου αιώνα, ενώ η τρίτη είναι έργο επίσης άγνωστου συγγραφέα και γράφτηκε κατά το 10ο αιώνα  .   Η απόδοση στη νεοελληνική γλώσσα, η εισαγωγή, τα σχόλια, τα πραγματολογικά στοιχεία και οι παραπομπές είναι έργο του θεολόγου-φιλολόγου, κ. Γεωργίου Παπαδημητρόπουλου.

Σχ. 14Χ21, σελ. 272, τιμή: 7 €.

Η Ορθόδοξη Πίστη
του π. Θωμά Χόπκο

Το έργο του Ομότιμου Καθηγητή του Ορθοδόξου Σεμιναρίου του Αγ. Βλαδίμηρου π. Θωμά Χόπκο «Η Ορθόδοξη πίστη» αποτελείται από δύο πολυσέλιδους τόμους: ο πρώτος πραγματεύεται το ορθόδοξο Δόγμα, μέσω σχολίων στο Σύμβολο της Πίστεως, και στην Λατρεία με ερμηνεία του λατρευτικού βίου της Εκκλησίας. Ο δεύτερος τόμος είναι αφιερωμένος στη βιβλική ερμηνεία, στα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας του Χριστιανισμού, καθώς και στην ορθόδοξη πνευματικότητα.

Α΄ Τόμος Δόγμα και Λατρεία Σελίδες: 408, Διαστάσεις: 14x24, Τιμή 10€		Β΄ Τόμος Βίβλος και Πνευματικότητα Σελίδες: 336, Διαστάσεις: 14x24, Τιμή 10€

Δέος και ικεσία με τους αγίους της Ευβοίας
Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ένα πόνημα αγιολογίας του εκ Χαλκίδος καταγομένου συγγραφέως, αφιερωμένο στους εν Ευβοίᾳ διαλάψαντες αγίους, οι οποίοι με τον εν Χριστώ βίο τους ενσάρκωσαν το ορθόδοξο ήθος και έγιναν διαχρονικά πρότυπα για τους ανά τον κόσμο πιστούς. Η έκδοση περιλαμβάνει τους βίους των αγίων σε εύληπτο και λυρικό ύφος, τα τροπάρια των Ευβοέων αγίων, καλαίσθητες τετράχρωμες εικόνες αυτών, πίνακα των εορτών, καθώς και πλούσια βιβλιογραφία. Το έργο προλογίζουν οι Σεβ. Μητροπολίτες Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ και Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος, οι οποίοι υπογραμμίζουν τη θεολογική και την ποιμαντική του σημασία για τους πιστούς και τη ζωή της Εκκλησίας γενικότερα.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 274, Τιμ. 12€.

Ο Άγιος Δημήτριος και η Θεσσαλονίκη
Αθηνάς Ντάσιου –Γιάννου

Ένα βιβλίο μέσα από τις σελίδες του οποίου οι μικροί αναγνώστες μας μαθαίνουν για τον άγιο Δημήτριο, τον άγιο Νέστορα και την αγία Λυδία, οι οποίοι διέδωσαν μαρτυρικά το λόγο του Κυρίου στη Θεσσαλονίκη και προστάτευσαν την πόλη, αλλά και για τον εμβληματικό Μακεδονομάχο Παύλο Μελά.

Σχ. 17Χ24, Σελ. 48, Τιμ. 6€.

†21 Οκτωβρίου

Ιωάννης Νεομάρτυς ο εκ Μονεμβασίας

Μητροπολίτου Φαναρίου Αγαθαγγέλου,
Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος,
Οι Νεομάρτυρες του Γένους, εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2021, σελ.  190-194.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης καταγόταν από το χωριό Γεράκι της Μονεμβασίας και ήταν γιος ιερέα. Το 1770, οπότε ήλθαν οι Αλβανοί στην Πελοπόννησο, κατέσφαξαν τον πατέρα του Μάρτυρος και απήγαγαν αυτόν δεκαπενταετή, όπως και την μητέρα του, στη Λάρισα. Στην πόλη αυτήν πωλήθηκε αυτός και η μητέρα του σε κάποιον Τούρκο. Μην έχοντας τέκνα ο Τούρκος και επιθυμώντας να υιοθετήσει τον Ιωάννη, προσπάθησε με κολακείες και με τη βοήθεια της συζύγου του να τον εξισλαμίσει. Ύστερα από επίμονες πλην άκαρπες προσπάθειες ο Τούρκος προσήγαγε τον Ιωάννη σε κάποιο μουσουλμανικό τέμενος, όπου μαζί με κάποιους ομοεθνείς του αποπειράθηκε και πάλι τον βίαιο εξισλαμισμό του, άνευ αποτελέσματος όμως και πάλι. Ο νέος αυτός εμφορούμενος από υψηλό φρόνημα, έλεγε διαρκώς «εγώ δεν γίνομαι Τούρκος, εγώ Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω να αποθάνω». Εξ αυτού του λόγου υπεβλήθη ο Μάρτυρας σε βασανιστήρια στην οικία του Τούρκου αυτού, ο οποίος μάλιστα τον έδερνε και τον άφησε χωρίς νερό και τροφή κατά τη νηστεία του Δεκαπενταυγούστου, με σκοπό να τον πιέσει να την καταλύσει. Απαντώντας στις εκκλήσεις της μητέρας του, να φάει από τα δελεαστικά εδέσματα, τα οποία έφεραν μπροστά του για να τον κάνουν να καταλύσει την νηστεία του, έλεγε: «Εγώ είμαι παπά υιός και πρέπει να φυλάττω καλλίτερα από τους υιούς των λαϊκών τους νόμους και τα έθιμα της Αγίας μας Εκκλησίας». Ο σκληρός αυτός Τούρκος εξαγριώθηκε από το ακλόνητο φρόνημα του Ιωάννου και με ένα μαχαίρι χτύπησε στην καρδιά τον άγιο, ο οποίος τελείωσε με φρικτό θάνατο τον βίο του στη Λάρισα, την 21 η Οκτωβρίου 1773.

Το λείψανο του Αγίου ετάφη με μέριμνα του Μητροπολίτη Λαρίσης, τα δε οστά του, που τα παρέλαβε η μητέρα του και μετέφερε στο χωριό Γούβες της Πελοποννήσου, διεσώθησαν αργότερα- χάρη στις ενέργειες του Μητροπολίτη Μονεμβασίας Χρυσάνθου Παγώνη- στη Μονεμβασιά και την Καλαμάτα, όπου κατ’ έτος εορτάζεται η μνήμη του Αγίου.

Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο ιερομόναχος Πανάρετος Αγγελόπουλος, ιεροδιάκονος του ανωτέρω μητροπολίτη Μονεμβασίας Χρυσάνθου Παγώνη. Ως πρός τον χρόνο του μαρτυρίου, όλες οι πηγές και η βιβλιογραφία συγκλίνουν στο ότι αυτό έγινε την 21 η Οκτωβρίου 1773. Ως προς τον τόπο όμως του μαρτυρίου, και οι πηγές και η βιβλιογραφία διαφωνούν, με αποτέλεσμα να εγείρεται σχετικό πρόβλημα, καθόσον οι μεν αναφέρουν την Θεσσαλονίκη, οι δε την Λάρισα ως τόπο μαρτυρίου. Έτσι, ο Νικόδημος Αγιορείτης στον Συναξαριστή , τ. Α΄, σελ. 182, αναφέρει: «Εις την ΚΑ΄ του Οκτωβρίου Μνήμη του Αγιομάρτυρος Ιωάννου του εκ Μονεμβασίας, τελειωθέντος εν τοις βασάνοις κατά την Θεσσαλονίκην, εν έτει, αψογ΄ (1773)».

Ο Κων. Σάθας, Τουρκοκρατούμενη Ελλάς, σελ. 609, δεν αναφέρει τόπο του μαρτυρίου. Ο ιεροδιάκονος Πανάρετος Αγγελόπουλος στο Συναξάριο της Ακολουθίας του Αγίου αναφέρει ως τόπο του μαρτυρίου τη Λάρισα, όπου ο Μητροπολίτης επιμελήθηκε την ταφή και την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου. Την πληροφορία αυτή παρέλαβε και ο Κ. Δουκάκης στον Μ. Συναξαριστή αυτού, Ι΄, σελ. 372-77, όπου κατεχώρισε το εν θέματι Συναξάριο. Ωσαύτως, ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Οι Νεομάρτυρες, σελ. 50, ο Hippol. Delehaye, Greek Neomartyrs, σελ. 705 και το Μ . Ευχολόγιον, σελ. 471, παραδέχονται ως τόπο μαρτυρίου την Λάρισα. Αντιθέτως, ο Σωφρόνιος Ευστρατιάδης, Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, σελ. 239, και η τοπική Αγιολογία της Ι. Μητροπόλεως Μονεμβασίαςκαι Σπάρτης δέχονται ως τόπο μαρτυρίου την Σπάρτη.

Κατά τη γνώμη μας, η περί Θεσσαλονίκης εκδοχή είναι εσφαλμένη και εισήχθη στον Συναξαριστή του Νικοδήμου εκ της απλής αναφοράς στο Ν. Μαρτυρολόγιο, ότι ο Μάρτυρας ευρισκόμενος με την μητέρα του στη Λάρισα «επουλήθηκαν δύο και τρεις φοράς ο καθ’ εις ξεχωριστά ύστερον δε επουλήθηκαν και οι δύο ομού εις ένα Αγαρηνό Θεσσαλονικέα». Στο μαρτύριο αυτό του Ν. Μαρτυρολογίου , σελ. 191-193, πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο Μάρτυρας αυτός μαζί με την μητέρα του μετήχθησαν στη Θεσσαλονίκη. Φαίνεται επομένως ότι ο περί ου ο λόγος Αγαρηνός καταγόταν μεν εκ Θεσσαλονίκης, ήταν δε εγκατεστημένος στην Λάρισα, όπου και συνέβησαν η σφαγή και η ταφή του Αγίου, καθώς και η ανακομιδή των λειψάνων του. Πρόκειται, επομένως περί παραδρομής του Νικοδήμου, γενομένης στον Συναξαριστή αυτού, η οποία είχε ως αρχή την απλή αναφορά στο Ν. Μαρτυρολόγιο του τόπου της καταγωγής του Αγαρηνού, στον οποίο επωλήθη ο Μάρτυρας μαζί με την μητέρα του. Η έλλειψη μνείας του Μάρτυρος αυτού στην Τοπική Αγιολογία της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, στο Ημερολόγιον της Εκκλησίας της Ελλάδος , έτους 1963, σελ. 317-321, ενισχύει την άποψη περί της Λάρισας ως τόπου μαρτυρίου.

†23 Οκτωβρίου

Ιακώβου Αποστόλου του Αδελφοθέου

Η άνοδος Ιακώβου του Αδελφοθέου εις την ηγεσίαν της Εκκλησίας

Χρήστου Βούλγαρη,  Ιστορία της αρχεγόνου Αποστολικής Εκκλησίας 33-70 μ.Χ.,
Αθήναι 2012, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, σελ. 145-156

Αναμφιβόλως, ο διωγμός της ηγεσίας της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων εξαπελύθη στα πλαίσια της φιλο-Ιουδαϊκής πολιτικής του βασιλέως Αγρίππα και ιδιαιτέρως προς ικανοποίησιν της αιρέσεως των Φαρισαίων, οι οποίοι είχον ανησυχήσει τα μέγιστα εκ της απηχήσεως του κηρύγματος του Ευαγγελίου μεταξύ των Ελληνιστών Ιουδαίων και ιδιαιτέρως μετά την μεταστροφήν του Φαρισαίου Παύλου, εκ της μεταστροφής του Εθνικού Κορνηλίου υπό του Πέτρου και των οικείων του (Πραξ. 10) εις την Καισάρειαν, και εκ της επεκτάσεως του Ευαγγελ ίου εις Φοινίκην, Κύπρον και Αντιό χειαν, όπου εγίνοντο ήδη δεκτοί εις την Εκκλησίαν και Εθνικοί. Η Εκκλησία είχε πλέον υπερβή τα όρια του Ιουδαϊσμού και ο έλεγχός της είχεν εκφύγει της δυνατότητος του Μ. Συνεδρίου. Βεβαίως, ο Πέτρος, ο οποίος είχε βαπτίσει τον πρώτον Εθνικόν, τον Κορνήλιον, διεσώθη τελικώς, αλλ' απώλεσεν οριστικώς την ηγετικήν του θέσιν εις την αρχέγονον Εκκλησίαν, διαφυγών «εις έτερον τόπον» (Πραξ. 12,17), περί του οποίου θα ομιλήσωμεν εν συνεχεία. Και ναι μεν επανήλθεν εις Ιεροσόλυμα αμέσ ως μετά την παρέλευσιν του κινδύνου, όπως σαφώς προκύπτει εκ της συμμετοχής του εις την Αποστολικήν Σύνοδον (Πραξ. 15), αλλ' η θέσις του δεν ήτο πλέον καθοριστικής σημασίας, διότι οι νέοι ηγέται της Εκκλησίας ήσαν, εις μεν τα Ιεροσόλυμα ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, εις δε τον Ελληνο-ρωμαϊκόν χώρον ο Παύλος. Μετά την φυγήν του εξ Ιεροσολύ μων το 44 μ.Χ., ο Πέτρος περιέπεσεν οριστικώς εις δευτερεύουσαν θέσιν .

Ιακωβος ο Αδελφόθεος εποίμανε την Εκκλησίαν των Ιεροσολύμων και, κατ' επέκτασιν, την καθ' όλου Εκκλησίαν μετά μεγίστης συνέσεως, επηρεάσας καθοριστικώς την εξέλιξιν των πραγμάτων εις αυτήν. Πρέπει δε να τονίσωμεν ευθύς εξ αρχής, ότι η προώθησις αυτού στην ηγεσίαν της Εκκλησίας δεν απετέλει φυσιολογικήν εξέλιξιν, καθόσον ούτος δεν ανήκε στον κύκλον των Δωδεκα Μαθητών του Ιησού Χριστού, όπως εσφαλμένως υπεστήριξεν ο Ιερώνυμος (Αdv. Helvidium, 13) ταυτίσας αυτόν προς τον εκ των Δώδεκα Ιάκωβον τον Αλφαίου. Κατά την μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Ιωάννου (2,12. 7,5), οι τέσσαρες κατά σάρκα αδελφοί του Ιησού Χριστού, Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων και Ιούδας, σαφώς διεκρίνοντο των Δώδεκα Μαθητών και δεν επίστευον εις αυτόν, ει μη μόνον μετά την ανάστασιν ( Πραξ. 1,13-14. Α´ Κορ. 9,5) το αυτό δε τονίζει και ο Παύλος, ο οποίος, γράφων περί των εμφανίσεων του Αναστάντος τονίζει, ότι ο Χριστός ενεφανίσθη κεχωρισμένως «τοις δώδεκα» και «έπειτα ώφθη Ιακώβῳ, είτα τοις αποστόλοις πάσιν» (Α´ Κορ. 15,5-7). Αλλά και η αρχαία παράδοσις διακρίνει τον αδελφόν του Χριστού Ιάκωβον από τους Δώδεκα Αποστόλους, καταλέγουσα ενίοτε αυτόν μεταξύ των Εβδομήκοντα (Βλ. Ανδρέου Κρήτης Ιεροσολυμίτου, Βίος και Μαρτύριον του Αγίου Ιακώβου, εν Α. Παπαδοπούλου - Κεραμέως, Ανάλεκτα Ιεροσολυμητικής Σταχυολογίας, τ. Α´, Πρβλ. Μ. Α. Σιώτου, Το πρόβλημα των Αδελφών του Ιησού, 1950, ένθα εξονυχιστική εξέτασις της εκκλησιαστικής παραδόσεως). Σημειωθήτω δε ότι, ομιλούντες περί «αδελφών» του Χριστού, πρέπει να έχωμεν κατά νουν το του Ωριγένους «αδελφούς μεν ουκ είχε φύσει, ουδέ της Παρθένου τεκούσης έτερον, ουδ' αυτός εκ του Ιωσήφ τυγχάνων. Νόμω τοιγαρούν εχρημάτισαν αυτού αδελφοί υιοί Ιωσήφ όντες εκ προτεθνηκυίας γυναικός» (Εις Ιωάν. 2,12), καίτοι δεν είναι αβάσιμος και η γνώμη ότι οι αδελφοί του Κυρίου ήσαν «εξάδελφοι» αυτού, όντες τέκνα του Κλεόπα ή Κλωπά, συζύγου της Μαρίας, εκ της ομάδος των γυναικών αι οποίαι υπηρέτουν τον Ιησούν, και αδελφού του Μνήστορος Ιωσήφ (Βλ. Μ. Α. Σιώτου, ενθ' ανωτ.). Αρχαίαι, επίσης, παραδόσεις της Εκκλησίας τονίζουν ότι ο Ιάκωβος αφιερώθη εις τον Θεόν γενόμενος Ναζιραίος, ένεκα δε της αγιότητός του ωνομάσθη « ωβλίας» ή «δίκαιος», ως εφαρμόζων επιμελώς όλας τας διατάξεις του Μωσαϊκού Νομου ( Πρβλ. Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστ. Β´, 1. 2,19). Κατά το «Καθ' Εβραίους Ευαγγέλιον», ο Ιάκωβος παρέστη εις τον Μυστικόν Δείπνον του Χριστού, ενώ Κλήμης ο Αλεξανδρεύς διασώζει παράδοσιν, κατά την οποίαν η προβολή του Ιακώβου εις την Εκκλησίαν ήρχισεν αμέσως μετά την ανάληψιν του Ιησού Χριστού (Βλ. Υποτυπώσεις VΙ, εν Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστ. Β, 1 και Β, 13, 4-7).

Διαβάστε τη συνέχεια

Η προσφορά της Εκκλησίας στο Έπος του '40 και στην Κατοχή

Σε μία Ευρώπη που αγωνίσθηκε κατά του ναζισμού,
Σε μία Ελλάδα που αντιστάθηκε στον φασισμό,
Η Εκκλησία αναλαμβάνει το χρέος της έναντι της ιστορίας

Ακούστε τις ομιλίες  από την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου  "ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ '40 ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ" της Ι. Συνόδου  στο Μέγαρο Μουσικής (26 Νοεμβρίου 2000)*

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ † Οι Έλληνες να διαφυλάξουν αλώβητη την προγονική κληρονομιά και να την παραδώσουν επαυξημένη στις νέες γενιές
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ† Η Εκκλησία έφερε τον σταυρό της τριπλής Κατοχής με μαρτυρικό τρόπο βοηθώντας το έθνος στη βιολογική και πνευματική του επιβίωση
ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ Ανεκτίμητη η προσφορά του κλήρου στην Εθνική Αντίσταση
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ Αδιαμφισβήτητη η συμμετοχή του κλήρου στον αγώνα της ελευθερίας και της Αντίστασης
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ Η θυσιαστική προσφορά της Εκκλησίας στο λαό αποτελεί παράδοση του Γένους μας
ΒΛΑΣΙΟΣ ΦΕΙΔΑΣ Με αυταπάρνηση και εθνική ευαισθησία η προσφορά της Εκκλησίας στο Έθνος
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ, ΓΕΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ Ο ολοκληρωτισμός με το απάνθρωπο προσωπείο του επιχείρησε να σταματήσει την ανθρώπινη ιστορία
*Από το αρχείο του Μητροπολίτου Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου, Γενικού Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας.

Άρθρα για την Κατοχή

Φωνή συμπαραστάσεως και διαμαρτυρίας από Ετεροδόξους

Το διάβημα της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας και του πνευματικού κόσμου της εποχής για την διάσωση των Εβραίων

Ο αγώνας και η συναντίληψη των Ορθοδόξων Εκκλησιών

Αρχείον και καθημερινά περιστατικά γεγονότα επί ιταλικής και γερμανικής κατοχής

Η αντίδραση του Χίτλερ και η συνάντησή του με τον Μουσολίνι στη Φλωρεντία

Συναξάρι Ἐθνομαρτύρων Κληρικῶν

Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ μιλάει για την συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση

Ο χαμένος λόγος του Σεφέρη της 6ης Απριλίου του 1941 στους ξένους ανταποκριτές μια ώρα μετά την εισβολή των Γερμανών

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος την 29η Απριλίου 1941

Οι ελληνικές νίκες ανησυχούν τον αήττητο Χίτλερ-Απόσπασμα μυστικής επιστολής του Χίτλερ προς τον Μουσολίνι

Ο Μουσολίνι ταπεινωμένος δικαιολογείται-Απόσπασμα μυστικής επιστολής του Μουσολίνι προς τον Χίτλερ