ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ  ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ   ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ"
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ   ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ    ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Φωνή Κυρίου | Διακονία | Εορτολόγιο | Πολυμέσα

πίσω


Φωνή συμπαραστάσεως και διαμαρτυρίας από Ετεροδόξους

Το διάβημα της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας και του πνευματικού κόσμου της εποχής για την διάσωση των Εβραίων

Ο αγώνας και η συναντίληψη των Ορθοδόξων Εκκλησιών

Αρχείον και καθημερινά περιστατικά γεγονότα επί ιταλικής και γερμανικής κατοχής

Η αντίδραση του Χίτλερ και η συνάντησή του με τον Μουσολίνι στη Φλωρεντία

Κατοχή-Εμφύλιος

Η προσφορά της Εκκλησίας το '40 και στην Κατοχή - Ηχητικά ντοκουμέντα

Συναξάρι Εθνομαρτύρων Κληρικών

Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ μιλάει για την συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση

Λόγος Σεφέρη στους ξένους ανταποκριτές

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος την 29η Απριλίου 1941
Χρ. Χρηστίδη

Mυστική επιστολή
Χίτλερ προς Μουσολίνι

Mυστική επιστολή
Μουσολίνι προς Χίτλερ

 

 

Η αντίδραση του Χίτλερ και η συνάντησή
του με τον Μουσολίνι στη Φλωρεντία

Παναγιώτη Ι. Φαναριώτη, Η Ελλάδα στις φλόγες του πολέμου 1940- 1944, Αθήνα 2012, εκδ. Σταμούλη, σελ. 127-129

Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο υπασπιστής του Χίτλερ Ταγματάρχης Gerhard Engel (Hildegard Von Kotze ed. -1974, σελ. 45), στις 28 Οκτωβρίου 1940 «μόλις ο Χίτλερ πληροφορήθηκε την Ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδος (καθ' οδόν προς την Φλωρεντία προς συνάντησιν του Μουσολίνι) έγινε έξω φρενών», αξιολόγησε δε την κατάσταση ως εξής: «Ο Ντούτσε είναι εξοργισμένος με εμενα δηλαδη, με την οικονομική επιρροή της Γερμανίας στα Βαλκάνια και διακατέχεται από αμφιβολίες ως προς το αν οι Ιταλοί είναι εις θέσιν να νικήσουν τους Έλληνες, οι οποίοι καθ' εαυτοί σε καμία περίπτωση δεν θεωρούνται ως κακοί στρατιώτες». Το συμπέρασμα του Χίτλερ ήταν: «Aυτό αποτελεί μια αντεκδίκηση για την Νορβηγία και την Γαλλία».

Μέσα στο κλίμα αυτό στις 10 π.μ. της ίδιας ημέρας ο Ιταλός δικτάτορας συνάντησε τον Χίτλερ στον σιδηροδρομικό σταθμό της Φλωρεντίας, όπως δε ανέφερε ο Φον Ρίμπεντροπ Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας κατά την κατάθεση του στη δίκη της Νυρεμβέργης (αρχεία δίκης Νυρεμβέργης Stieninger, Γερμανική έκδοση - 1957, σελ. 194), ο Μουσολίνι γεμάτος από αλαζονεία και κομπασμό κραύγασε «Φύρερ προελαύνουμε! Σήμερα την αυγή τα στρατεύματα μας διέβησαν νικηφόρα ταΑλβανοελληνικά σύνορα» (Ρ. Καρτιέ, 1965). Ο Χίτλερ άκουγε τα λόγια αυτά του Μουσολίνι και με δυσκολία συγκρατούσε την οργή του, διότι πέραν του ότι (ο Μουσολίνι) τον έφερε προ τετελεσμένου γεγονότος, αγνοώντας όλες τις προηγούμενες οδηγίες του επί του θέματος αυτού, ανέτρεπε δια μιάς όλα τα σχέδιά του σχετικά με τις μελλοντικές κινήσεις του προς ανατολής. Βλέποντας ο Μουσολίνι τη δυσαρέσκεια του Χίτλερ ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, έσπευσε να τον καθησυχάσει λέγοντας «Μην ανησυχείτε, τα πάντα θα έχουν τελειώσει μέσα σε δεκαπέντε μέρες» (Ρ. Καρτιέ, ό.π.).Σύμφωνα δε με άλλες Γερμανικές πηγές ( H . Wook, 1971) o Μουσολίνι με το γνωστό θεατρικό του υφος δήλωσε στον Χίτλερ «ότι την επιχείρηση αυτή την είχε προγραμματίσει να διαρκέσει μια μόνο μέρα».

Υπήρχε βεβαίως και η άποψη οτι η διαφωνία μεταξύ Χίτλερ και Μουσολίνι ως προς την εξαπόλυση της Ιταλικής επίθεσης κατά της Ελλάδας ήταν προσχηματική, και στην πράξη δεν ηταν παρά αποτέλεσμα μιας συμπαιγνίας. Μάλιστα στο θέμα αυτό το περιοδικό Τ ime (4-11-1940) έγραφε τα εξης: «Στον πόλεμο αυτόν, η μοίρα της Ελλάδος είχε κριθεί στις 4 Οκτωβρίου κατά την διάσκεψη του Β renner, όταν οι Α dolf Η itler και Β enito Mussolini σχέδιασαν την πορεία τους προς Ανατολάς. Με δεδομένο ότι η Ελλαδα αποτελεί το κλειδί για τον έλεγχο των δύο από τις τρεις κατευθύνσεις προς Ανατολάς, δηλαδή: δια ξηράς και θαλάσσης μέσω Τουρκίας και δια θαλασσής μεσω της Μεσογείου προς την ίδια κατεύθυνση. Ακόμα και η τρίτη κατεύθυνση (προς την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική) ελέγχεται κατα ένα μέρος από την Ελλάδα (μέσω της Κρήτης). Με τα δεδομένα αυτα, η κατάληψη της Κρήτης θα μπορούσε να συμβάλει στην εξασφάλιση της πορείας της Ιταλίας από την Λιβύη προς την Αίγυπτο. Μόνον στρατηγικοί λόγοι θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την αποφυγή ανάληψης στρατιωτικής ενέργειας, εναντίον της Ελλάδας ». Εξάλλου, το Βρετανικό περιοδικό “Τ ime and tide ” (Α. Κύρου, ό.π., Α. Τερζάκης) έγραφε: «Είναι ανοησία και παραλογισμός το να υποθέσει κανείς ότι οι Ιταλοί επιτιθέμενοι κατα της Ελλάδος έδρων ανεξαρτήτως και ότι δεν εζητήθη η γνώμη του Χιτλερ. Η εκστρατεία αυτή έπεται λογικώς της αποτυχίας του Γερμανικού σχεδίου εισβολής εις τας Βρεττανικάς Νήσους. Αι συνομιλίαι μεταξύ Ρίμπεντροπ και Μολότωφ στο Βερολίνο, η Γερμανική πίεση κατά της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας και η Ιταλική εκστρατεία κατά της Ελλάδος απετέλουν συνδεδυασμένον Γερμανοϊταλικόν σχέδιον πολεμικών και πολιτικών επιχειρήσεων αι οποίες εάν επετύγχανον, θα καθιστούσαν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι κυριάρχους της Βαλκανικής χερσονήσου, θα τους έδιναν βάσεις και αεροδρόμια εις το Αιγαίον και την Ανατολικήν Μεσόγειον».

Το γεγονός ότι τόσο ο Χίτλερ όσο και ο Μουσολίνι επεδίωκαν την εξασφάλιση του ελέγχου όλων των χωρών της Βαλκανικής είναι πέραν πάσης αμφισβητήσεως. Η διαφορά όμως έγκειται στο ότι ο Χίτλερ εν όψει των ευρυτέρων σχεδίων του, όπως αποδεικνΰεται και από επίσημα στοιχεία των Γερμανικών υπηρεσιών, δεν ήθελε κατά την περίοδο αυτή με κανέναν τροπο να δημιουργήσει προβλήματα στην περιοχή των Βαλκανίων, τοσοΰτω μάλλον καθ' όσον οι γενικοί του προσανατολισμοί στο διάστημα αυτό είχαν αλλάξει ριζικά.

Ανεξαρτήτως όμως αυτών, φαίνεται πως στην απόφαση της Ιταλίας για επίθεση κατα της Ελλάδος, όπως ειδικότερα εκτέθηκε σε προηγούμενο κεφάλαιο, εβάρυνε ιδιαιτέρως η αντίληψη ότι η κατάκτηση της Ελλάδος αποτελούσε μια εύκολη υπόθεση. Την αντίληψη αυτή φαίνεται πως την είχε ενστερνισθεί και η Ιταλική πολιτική ηγεσία και για τον λόγο αυτό, όπως προκύπτει και από τη φωτογραφία που παρατίθεται σε προηγούμενη σελίδα, οι μοτοσυκλετιστές οι οποίοι αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή των επιτιθεμένων δυνάμεων, έδειχναν πράγματι ότι ξεκίνησαν για έναν περίπατο.

Μάλιστα σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων της Κακαβιάς όπου πέρασαν οι Ιταλοί, ένας Ιταλός αξιωματικός του βαρέος πυροβολικού ακούστηκε το πρωί της 28 ης Οκτωβρίου στο Πέπελι κοντά στην Κακαβιά να λέγει: «Αύριο βράδυ θα πάρω τον καφέ μου στα Γιάννενα» (Α. Τερζάκης,ό.π .), ενώ μια άλλη μονάδα κατά την ίδια μέρα κινήθηκε προς το χάνι Δελβινάκι σε πυκνή φάλαγγα με προπορευομένη την στρατιωτική μπάντα.

Όμως ο Duce πολύ νωρίς έσπευσε να πανηγυρίσει, νομίζοντας ότι ήλθε η ώρα να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του τις οποίες επί αρκετούς μήνες έτρεφε για μια καθαρά Ιταλική επιτυχία. Έχοντας καταλάβει την Αιθιοπία το Ι 93 ύ και την Αλβανία το 1939 και επιθυμώντας διακαώς να δρέψει δάφνες παρόμοιες με αυτές που ο σύμμαχός του ο Χίτλερ είχε επιτύχει στην Ευρώπη, θεώρησε τώρα ότι ήταν η σειρά της Ελλάδας να αποτελέσει την επόμενη ένδοξη όσο και εύκολη λεία.

Για ενημέρωση σχετικά με τα νέα, τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και το έργο μας παρακαλούμε συμπληρώσετε τα παρακάτω στοιχεία. Για τους όρους προστασίας δεδομένων δείτε εδώ.