Κανών Παρακλητικός
εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών Νικόλαον
Κανών Παρακλητικός
εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών Νικόλαον,
Αρχιεπίσκοπον Μύρων της Λυκίας, τον Θαυματουργόν
Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου
Μετά τα συνήθη, το εξής τροπάριον του Αγίου.
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως ορφανών και των πτωχών αντιλήπτωρ, και των πλεόντων ασφαλής κυβερνήτης, θαυματουργέ Νικόλαε Πατήρ ημών, πάσης ημάς λύτρωσαι, της εν βίω ανάγκης, και υγείαν δώρησαι, και ψυχής ευφροσύνην, τοις προσιούσι πάντοτε πιστώς, Αρχιεράρχα τω θείω τεμένει σου.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι˙ ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τίς δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου˙ σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν’ και ο Κανών ου η ακροστιχίς:
Ωδή α’ . Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.
Συνών των Αγγέλων ταις στρατιαίς, συν αυτοίς εξαίτει, Ιεράρχα θαυματουργέ, ημίν των παθών την θεραπείαν, και των εν βίω κινδύνων την λύτρωσιν.
Κακίας απάσης του δυσμενούς, σκανδάλων ποικίλων, και πικρίας και συμφοράς, ατρώτους διάσωζε λιταίς σου, τους προσιόντάς σοι Πάτερ Νικόλαε.
Εν πάση ανάγκη σε αρωγόν, και εν τη θαλάσση, συμπλωτήρα και βοηθόν, Νικόλαε Πάτερ κεκτημένοι, τη ση πρεσβεία κινδύνων ρυόμεθα.
Θεοτοκίον .
Πηγή ευσπλαγχνίας της θεϊκής, βλύσόν μοι τα ρείθρα, συμπαθείας και οικτιρμών, Κεχαριτωμένη Θεοτόκε, και την διψώσαν ψυχήν μου κατάρδευσον.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Η θερμή σου πρεσβεία, και δαψιλής χάρις σου, τους το όνομά σου φωνούντας, Πάτερ προφθάνουσα, σώζει εκάστοτε, εν τε ξηρά και θαλάσση, Άγιε Νικόλαε, τους κινδυνεύοντας.
Νοσημάτων παντοίων, και χαλεπών θλίψεων, πάσης αθυμίας και λύπης, και περιστάσεως, ημάς διάσωζε, τους τω αγίω ναώ σου, Άγιε Νικόλαε, πίστει προστρέχοντας.
Ιλασμόν ημίν δίδου, και των παθών λύτρωσιν, θείων οικτιρμών διαδόσεις, πλουσίας άνωθεν, ως συμπαθέστατος, ως αν ησύχιον βίον, πατρική ευνοία σου, Πάτερ διάγωμεν.
Θεοτοκίον.
Καταφύγιον κόσμου, και βοηθός πέλουσα, των από ψυχής αφορώντων, προς την πρεσβείαν σου, Κόρη Πανάχραντε, εκ των βελών του Βελίαρ, ασινείς διάσωζε, ημάς εκάστοτε.
Διάσωσον εκ πάσης βλάβης Νικόλαε Ιεράρχα, τους εν πίστει τη ση πρεσβεία προστρέχοντας, ως εκ Θεού δεδεγμένος πλουσίαν χάριν.
Επίβλεψον εν ευμενεία…
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή.
Προστάτης θερμός, και αντιλήπτωρ μέγιστος, και πρέσβυς ταχύς, προς τον Θεόν Νικόλαε, εδείχθης τοις προστρέχουσι, τη θερμή αντιλήψει σου πάντοτε˙ δια τούτο βοώμέν σοι αεί˙ Χριστόν ημίν δίδου Πάτερ ίλεων.
Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.
Ο ναός σου ο άγιος, χάριν αναβλύζει αεί και έλεος, ιερώτατε Νικόλαε, και χαράν παρέχει ταις ψυχαίς ημών.
Λυπουμένοις παράκλησιν, και τοις θλιβομένοις την απολύτρωσιν, και τοις πάσχουσι την ίασιν, δίδου τη ση χάριτι Νικόλαε.
Από πάσης στενώσεως, και πολυειδών εν βίω κακώσεων, ανωτέρους διαφύλαττε, Πάτερ τους προστρέχοντας τη σκέπη σου.
Θεοτοκίον.
Εκ νηδύος σου έλαμψε, της δικαιοσύνης άδυτος ήλιος, ου ταις αίγλαις καταλάμπρυνον, Κεχαριτωμένη τας ψυχάς ημών.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Ηύγασαν εν γη, τα πολλά σου Πάτερ θαύματα, και διώκουσι τον ζόφον των παθών, και δαιμόνων την σκοτόμαιναν ελαύνουσιν.
Μέγας βοηθός, τοις εν κόσμω κινδυνεύουσιν, αναδέδειξαι Νικόλαε σοφέ, και παρέχεις βοηθείας χείρα άπασι.
Ως της προς ημάς, προστασίας σου Νικόλαε! Πάση ώρα και στιγμή γαρ βοηθείς, τοις φωνούσί σου το όνομα το άγιον.
Θεοτοκίον.
Νάμα ζωτικόν, της πλουσίας σου χρηστότητος, τη διψώση μου ανάβλυσον ψυχή, Θεοτόκε η γλυκεία προστασία μου.
Ωδή στ’. Την δέησιν.
Προστάτην σε, εν τω βίω έχοντες, και ταχύν εν περιστάσεσιν ρύστην, θαυματουργέ ιερώτατε Πάτερ, πάσης ανάγκης ταχέως λυτρούμεθα˙ διο κηρύττομεν την σην, προς ημάς θερμοτάτην αντίληψιν.
Εκ σάλου, βιοτικών συμπωμάτων, και δεινών τρικυμιών νοουμένων, προς τους λιμένας γαλήνης της θείας, ως συμπαθής Ιεράρχα κυβέρνησον, Νικόλαε θαυματουργέ, τους την σην εκζητούντας βοήθειαν.
Λαμπρά σου, η προστασία τυγχάνει, και σωτήριος ημίν και οξεία˙ διο αεί τω αγίω ναώ σου, μετ’ ευλαβείας προστρέχοντες Άγιε, πληρούμεθα της παρά σου, ευφροσύνης και θείας χρηστότητος.
Θεοτοκίον .
Ελέους, τον χορηγόν τετοκυία, ελεούντα των ανθρώπων την φύσιν, τον ελεήμονα Λόγον Παρθένε, την κακωθείσαν ψυχήν μου ελέησον, και δίδου ταύτη αληθούς, μετανοίας καθάρσια δάκρυα.
Διάσωσον εκ πάσης βλάβης Νικόλαε Ιεράρχα, τους εν πίστει τη ση πρεσβεία προστρέχοντας, ως εκ Θεού δεδεγμένος πλουσίαν χάριν.
Άχραντε, η δια λόγου…
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου.
Ως αντιλήπτωρ ημών συμπαθέστατος, και προς Θεόν πρεσβευτής ετοιμότατος, μη παύση παρέχων εκάστοτε, την σην βοήθειαν Πάτερ τοις χρήζουσιν, Νικόλαε Μύρων ο πρόεδρος.
Προκείμενον .
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.
Στίχ .: Οι ιερείς σου Κύριε ενδύσονται δικαιοσύνην, και οι Όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Ευαγγέλιον κατά Ιωάννην.
Είπεν ο Κύριος˙ Εγώ ειμί η θύρα˙ δι’ εμού εάν τις εισέλθη, σω- θήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει. Ο κλέ- πτης ουκ έρχεται, ει μη ίνα κλέψη, και θύση και απολέση˙ εγώ ήλθον, ίνα ζωήν έχωσι, και περισσόν έχωσιν. Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων˙ ο μισθωτός δε και ουκ ών ποιμήν, ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον, και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει, και ο λύκος αρπάζει αυτά, και σκορπίζει τα πρόβατα. Ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστί, και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων. Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός, και γινώσκω τα εμά, και γινώσκομαι υπό των εμών. Καθώς γινώσκει με ο Πατήρ, καγώ γινώσκω τον Πατέρα˙ και την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων. Και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης, κακείνα με δει αγαγείν˙ και της φωνής μου ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν.
Δόξα. Ταις του Ιεράρχου…
Και νυν. Ταις της Θεοτόκου…
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Στίχ .: Ελέησόν με ο Θεός…
Όλος ενθεώτατος, και οικτιρμών θείων πλήρης, πανταχού Νικόλαε, σπεύδεις εις βοήθειαν τοις καλούσί σε, και εν γη Άγιε, και εν τη θαλάσση, διασώζεις κινδυνεύοντας˙ εντεύθεν άπαντες, τη ση συμπαθεία προστρέχοντες, δυσχερειών λυτρούμεθα, και πειρατηρίων και θλίψεων, και αμαρτημάτων, ταις σαις ικετηρίαις προς Θεόν˙ διο υμνούμέν σε άπαντες, Πάτερ ιερώτατε.
Ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Εν δειναίς τρικυμίαις, συμφορών των εν βίω και περιστάσεων, γαλήνην ημίν δίδου, και ασφαλώς οδήγει, προς λιμένα σωτήριον, των εντολών του Θεού, ημάς θαυματοβρύτα.
Ιατρεύων τους πόνους, των ψυχών και σωμάτων ημών Νικόλαε, τη ση προμηθεστάτη, αΰλω επισκέψει, μυστικώς επιφάνηθι, τα λυπηρά της ζωής, ημών εξαφανίζων.
Σωτηρίας λιμένα, οι του βίου την θάλασσαν διαπλέοντες, τον άγιον ναόν σου, πλουτούντες Ιεράρχα, εν αυτώ καταφεύγομεν, και των του βίου πικρών, λυτρούμεθα κυμάτων.
Θεοτοκίον .
Γνώρισόν μοι Παρθένε, σωτηρίας την τρίβον εν η πορεύσομαι, εν ταύτη ασφαλώς δε, οδήγει με προς κτήσιν, αρετών τελειότητος, ως αν της άνω ζωής, μετά το τέλος τύχω.
Ωδή η’. Τον Βασιλέα.
Έχων μεγίστην, προς τον Χριστόν παρρησίαν, ιερώτατε Νικόλαε δυσώπει, άφεσιν πταισμάτων, δούναι τοις σε τιμώσιν.
Ρείθρα βλυστάνει, αγιασμού σωτηρίας, θείω Πνεύματι εικών σου η αγία, και καθαγιάζει, ημών τας διανοίας.
Απορουμένοις , την ευλογίαν σου δίδου, και τοις κάμνουσι των οδυνών την λύσιν, ταις σαις προστασίαις, Νικόλαε τρισμάκαρ.
Θεοτοκίον .
Σκέπη μοι έσο, τη ση χρηστότητι Κόρη, εναπείργουσα εχθρού τας επηρείας, εκ της ταπεινής μου, καρδίας Θεοτόκε.
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Ιλεω όμματί σου, ίδε Ιεράρχα, τους παρεστώτας τη θεία εικόνι σου, και πάσι δίδου τας δόσεις της προστασίας σου.
Μυρέων ποιμενάρχης, πέλων θεοφόρε, την ευωδίαν την θείαν του Πνεύματος, αεί παρέχεις τοις πίστει σοι προσπελάζουσι.
Οι πόθω προσιόντες, τω σεπτώ ναώ σου, των αιτημάτων το πέρας λαμβάνουσι, και χαριστήριον αίνόν σοι Πάτερ άδουσι.
Θεοτοκίον .
Υπέραγνε Μαρία, Μήτερ του Υψίστου, από κοπρίας παθών με ανύψωσον, προς αρετών ανυψώσεις βίου σεμνότητι.
Το Άξιόν εστί και τα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις Ιεράρχα θαυματουργέ, πρόεδρε Μυρέων, Εκκλησίας η καλλονή˙ χαίροις της Τριάδος ο θεοφόρος κήρυξ, Νικόλαε τρισμάκαρ, πιστών ο πρόμαχος.
Πλούτος ουρανίων ων αρετών, λαμπρότητι βίου, Ιεράρχα θαυματουργέ, ενδεέσι νέμεις, και πάσχουσι ποικίλως, βοήθειαν ταχείαν, Πάτερ Νικόλαε.
Χαίροις των πλωτήρων ο συμπλωτήρ, και ναυτιλλομένων κυβερνήτης ο ασφαλής, και θαλαττευόντων, ο ρύστης εν κινδύνοις, Νικόλαε παμμάκαρ, ημών αντίληψις.
Πάσαν διατρέχων Πάτερ την γην, άπασι παρέχεις την σην χάριν εν πειρασμοίς, και ύπαρ και όναρ, φαινόμενος εξαίρεις, κινδύνων τους φωνούντας, την θείαν κλήσιν σου.
Πάντας τους προστρέχοντας ευλαβώς, Νικόλαε Πάτερ, τω ναώ σου τω ιερώ, εκ πάσης ανάγκης, και άλλης επηρείας, ατρώτους διατήρει, τη αντιλήψει σου.
Άφεσιν πταισμάτων παρά Θεού, πειρασμών την λύσιν, και κινδύνων απαλλαγήν, και της ευσπλαγχνίας, τους οικτιρμούς της θείας, Νικόλαε εξαίτει, τοις σε γεραίρουσι.
Πάσαι των Αγγέλων…
Το Τρισάγιον, τα συνήθη τροπάρια, εκτενής και απόλυσις, μεθ’ ην το εξής:
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.
Πάσης απειλής και συμφοράς, και επικειμένης ανάγκης, και νοσημάτων δεινών, και παντοίων θλίψεων, επερχομένων ημίν, αβλαβείς διαφύλαττε, τη ση προστασία, Άγιε Νικόλαε, ημάς εκάστοτε, χάριν και υγείαν παρέχων, και πταισμάτων άφεσιν Πάτερ, τοις θερμώς τη σκέπη σου προστρέχουσι.
