Η αρχαία παράδοση.

Με βάση την αρχαία παράδοση η ιερά εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν είναι έργο του Ευαγγελιστού Λουκά.   Ο Απόστολος Λουκάς έστειλε την εικόνα μαζί με το κείμενο του Ευαγγελίου και τις Πράξεις των Αποστόλων ως δώρο στον Θεόφιλο, τον άρχοντα της Αντιόχειας. Αργότερα, κατά τον 5 ο αιώνα, η αγία αυτοκράτειρα Ευδοκία (+460 μ.Χ.), μετέφερε την ιερά εικόνα από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη και την κατέθεσε στον περίφημο ναό των Βλαχερνών. Στην περίοδο της εικονομαχίας (726-843 μ.Χ.) η σεπτή εικόνα ήταν κρυμμένη στη Μονή του Παντοκράτορος. Μετά τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, μεταφέρθηκε πάλι στο ναό των Βλαχερνών, από όπου, στις 26 Ιουνίου, όπως αναφέρει το Συναξάρι, εξαφανίσθηκε με θαυματουργικό τρόπο 70 χρόνια πριν την άλωση της Πόλης από τους Μωαμεθανούς. Η παράδοση λέει ότι όταν κάποιοι Ρώσοι έμποροι πήγαν στην Κωνσταντινούπολη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Νείλος (8) τους ερώτησε εαν ξέρουν κάτι για την εικόνα της Παναγίας με το βρέφος η οποία εξαφανίσθηκε ξαφνικά. Από τις περιγραφές κατάλαβε ότι η εικόνα βρίσκεται στο Τιχβίν και ότι αυτό ήταν το θέλημα της Παναγίας. Ο Πατριάρχης τους μίλησε για την «συνήθεια» της θαυματουργής αυτής εικόνας να φεύγει από την Κωνσταντινούπολη, ταξιδεύοντας επάνω στο νερό και  να πηγαίνει όπου η θεία πρόνοια και φροντίδα ορίζει. Μετά από λίγο καιρό γύριζε πάλι και έπαιρνε τη θέση της στο ναό. Είναι αξιοπρόσεκτο πάντως, ότι κατά την δεκαετία του 1380, επί Μεγάλου Δουκός Αγίου Δημητρίου (Ντονσκόϋ) (9), πολλές εικόνες της Θεοτόκου του εικονογραφικού τύπου της Οδηγητρίας, στον οποίο ανήκει και η εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν, μεταφέρθηκαν στην Αγία Ρωσία.

(8) 1380-1388.

(9) Ο 'Αγιος Δημήτριος Ντονσκόι εγεννήθηκε το 1350. Την πνευματική ανατροφή του είχε αναλάβει ο Επίσκοπος της Μόσχας Αλέξιος. Η ευσέβεια του Δημητρίου συνδυαζόταν με την ικανότητά του στη διοίκηση. Ετσι αφιέρωσε τον εαυτό του στην ένωση της Ρωσικής γης και στην απελευθέρωσή της από το ζυγό των Ταταρομογγόλων, ως στη διακονία της Εκκλησίας. Προετοιμαζόμενος για την αποφασιστική μάχη με τις ορδές του Μαμάι, ο 'Αγιος Δημήτριος εζήτησε την ευλογία του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ. Ο Όσιος Γεροντας ενθάρρυνε τον πρίγκιπα και του έστειλε ως συμπαραστάτες τούς μοναχούς Αλέξανδρο (Περεσβιάτ) και Ανδρέα ( Οσλιάμπι). Για τη νίκη του στο πεδίο της μάχης Κουλικώφ (μεταξύ των ποταμών Ντον και Νεπριάντβα), κατά την μέρα της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου, ο πρίγκιπας Δημήτριος επήρε το όνομα Ντονσκόι. Ο 'Αγιος οικοδόμησε τη μονή Ουσπένσκι στον ποταμό Ντουμπένκα και έκτισε το ναό του Γενεσίου της Θεοτόκου στο κοιμητήριο, όπου είχαν ενταφιασθεί οι στρατιώτες που έπεσαν στη μάχη. Ο 'Αγιος Δημήτριος εκοιμήθηκε με ειρήνη το 1389 και ενταφιάσθηκε στο ναό των Αρχαγγέλων του Κρεμλίνου της Μοσχας.