15 Απριλίου

Οἱ ῾Αγίες Βασίλισσα καί ᾿Αναστασία, οἱ Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, κατάγονταν ἀπό τή Ρώμη καί ἦσαν εὐγενεῖς καί πλούσιες. ῾Υπῆρξαν μαθήτριες τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου καί ἔζησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Νέρωνος (54-68 μ.Χ.). Μετά τό θάνατο τῶν δύο ᾿Αποστόλων περισυνέλεξαν νύχτα τά τίμια λείψανά τους καί τά ἐκήδευσαν. ῎Εγιναν ὅμως ἀντιληπτές καί κατηγορήθηκαν καί οἱ ἴδιες στόν ἀσεβή καί παράφρονα Νέρωνα ὡς Χριστιανές. Αὐτός ἀμέσως ἔστειλε στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι τίς συνέλαβαν καί τίς ὁδήγησαν ἐνώπιόν του δεμένες μέ ἁλυσίδες. ῾Ο αὐτοκράτορας προσπάθησε νά τίς ἐξαναγκάσει μέ τή βία νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. ᾿Επειδή ὅμως δέν τίς ἔπεισε, τίς ἔκλεισε στή φυλακή. ᾿Αργότερα, ἀφοῦ τίς ἔβγαλε ἀπό τή φυλακή, τίς ἐτιμώρησε μέ διάφορους τρόπους. ᾿Απέκοψε τούς μαστούς καί τίς γλῶσσες τους καί, ἀφοῦ τίς ἐκρέμασε, τίς ἔγδαρε καί τίς κατέκαψε μέ ἀναμμένες δάδες. Στό τέλος δέ μέ μαχαίρια ἀπέκοψε τίς τίμιες κεφαλές τους καί ἔτσι οἱ δύο ῾Αγίες ἀξιώθηκαν τῶν μαρτυρικῶν στεφάνων.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Κρήσκης καταγόταν ἀπό τά Μύρα τῆς Λυκίας. Προερχόταν ἀπό ἔνδοξη καί περιφανή γενεά καί ἀνατράφηκε μέ εὐσέβεια. Σέ μεγάλη λικία εὑρισκόμενος πλέον καί βλέποντας πολλούς νά προσκυνοῦν τά εἴδωλα, εἰσῆλθε στό μέσο αὐτῶν συμβουλεύοντάς τους νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν πλάνη καί νά προσέλθουν στόν Χριστό γιά νά σωθοῦν. ῾Η φλόγα τῆς πίστεως τοῦ ἔδωσε τή δύναμη τῆς νεότητος καί τοῦ ἀγῶνος.

῾Ο γεμόνας, ὅταν ἔμαθε τί εἶχε συμβεῖ, τόν συνέλαβε καί τόν ὁδήγησε μπροστά του, καί ἐκεῖ τόν ἐρώτησε γιά τό γένος, τήν πατρίδα καί τό ὄνομά του. ῾Ο ῞Αγιος ὅμως δέν ἔλεγε τίποτε ἄλλο παρά ὅτι εἶναι Χριστιανός. ῾Ο γεμόνας τότε τοῦ πρότεινε νά θυσιάσει στούς θεούς μόνο ἐξωτερικά, νά προσκυνᾶ δέ τόν Θεό στήν ψυχή του. ῾Ο ῞Αγιος ὅμως δέν ἀποδέχθηκε μιά τέτοια πρόταση καί ὁμολόγησε μέ μεγάλη φωνή τό ῎Ονομα τοῦ Χριστοῦ, ἐλέγχοντας καί περιφρονώντας τά εἴδωλα. ῎Ετσι, ἀκολούθησε τό μαρτύριο. Τόν κρέμασαν σέ ξύλο, τόν ἔγδαραν καί μέ ἀναμμένες δάδες τοῦ κατέκαψαν τά πλευρά. Στή συνέχεια, ἀφοῦ τόν κατέβασαν ἀπό τό ξύλο, τόν ἐξανάγκαζαν νά θυσιάσει στά εἴδωλα. ᾿Επειδή ὅμως καί πάλι ἀρνήθηκε, οἱ δήμιοι ἄναψαν φωτιά καί τόν ἔριξαν μέσα σ᾿ αὐτή, καί ἔτσι παρέδωσε τήν ψυχή του πρός τόν Θεό.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Θεόδωρος καί ὁ ῞Αγιος Μάρτυς Παυσολύπιος ἐτελειώθησαν διά ξίφους στή Θράκη κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος ᾿Αδριανοῦ (117-138 μ.Χ.). ῾Η Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στό γηροκομεῖο τοῦ Μελοβίου.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Σουκίου καί τῶν σύν αὐτῶν δέκα ἐννέα μαρτύρων, τῶν ἐκ Γεωργίας.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Σούκιος καί οἱ Χριστιανοί πού ἐμαρτύρησαν μαζί του ἄθλησαν κατά τό 2ο αἰώνα μ.Χ. στή Γεωργία.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Λεωνίδου, ἐπισκόπου ᾿Αθηνῶν.

Στούς Συναξαριστές ἀναφέρεται ὅτι ὁ ῞Αγιος Λεωνίδης, ᾿Επίσκοπος ᾿Αθηνῶν, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 250 μ.Χ. Σέ κάποιους ἀπό τούς Κώδικες ἀναφέρεται ὡς Μάρτυς, γεγονός ὅμως πού δέν ἀποδεικνύεται.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μαξίμου καί ᾿Ολυμπιάδος.

Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Μάξιμος καί ᾿Ολυμπιάδα ἐμαρτύρησαν στήν Περσία κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249-251 μ.Χ.)83.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Πατέρνου.

῾Ο ῞Αγιος Πατέρνος ἐγεννήθηκε στή Βρεττάνη τό ἔτος 500 μ.Χ. καί ἀκολούθησε, ὅπως καί ὁ πατέρας του, τό μοναχικό βίο. ῞Ιδρυσε μονές καί ναούς, καί ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Βάννες τῆς Βρεττάνης. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 565 μ.Χ.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μστισλάβου-Θεοδώρου, πρίγκιπος τοῦ Κιέβου.

῾Ο ῞Αγιος Μστισλάβος Βλαντιμίροβιτς, ὁ μετονομασθείς Θεόδωρος, ἐγεννήθηκε τήν 1η ᾿Ιουνίου τοῦ ἔτους 1076. ῞Οταν ἔγινε δώδεκα ἐτῶν, στάλθηκε ἀπό τόν παππού του, πού ἦταν μεγάλος πρίγκιπας τοῦ Κιέβου καί ὀνομαζόταν Βσέβολοντ (1078-1093), γιά νά γίνει πρίγκιπας τοῦ Νόβγκοροντ. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Νόβγκοροντ ἀγάπησαν τό νεαρό πρίγκιπα. Καί τό ἔτος 1095 ἐκδίωξαν τόν πρίγκιπα Δαβίδ, ὁ ὁποῖος κατέφυγε στό Σμολένκ, καί ἐστράφησαν πρός τόν Μστισλάβο.

Μετά τό θάνατο τοῦ παπποῦ του, ὁ Μστισλάβος κατέλαβε τό θρόνο τοῦ Ροστώβ. Σέ λικία δέκα ἐννέα ἐτῶν ὁ νεαρός πρίγκιπας ἐκέρδισε μιά μεγάλη νίκη κατά τοῦ θείου του ῎Ολεγκ, πού ἦταν πρίγκιπας τοῦ Τσέρνιγκωφ. ῾Ο πρίγκιπας ῎Ολεγκ εἶχε σκοτώσει τόν ἀδελφό του ᾿Ιζυασλάβο καί ἐπιτέθηκε στό Ροστώβ καί στή Σουζδαλία, πού ἀνῆκαν στή δικαιοδοσία τοῦ Μστισλάβου. ῾Ο ῞Αγιος, ὅμως, δέν ἤθελε νά χυθεῖ ἀθῶο αἷμα. ῎Ηθελε νά κάνει εἰρήνη μέ τό θεῖο του καί τόν ἱκέτευσε νά συμβιβασθεῖ μέ τά δικαιώματά του στήν πόλη τοῦ Ριαζάν. ᾿Αλλά ὁ ῎Ολεγκ εἶχε ἤδη ξεκινήσει μέ στρατό ἐναντίον τοῦ Νόβγκοροντ. ῾Ο πρίγκιπας Μστισλάβος τόν ἐνίκησε στή μάχη (1096) καί ὁ ῎Ολεγκ, ἀφοῦ ἔχασε τή Σουζδαλία καί τό Ροστώβ, μόλις πού κατάφερε νά κρατήσει τό Μούρωμ.

῾Ο ῞Αγιος Μστισλάβος προσέφερε ξανά εἰρήνη καί ἐζήτησε μόνο τήν ἐπιστροφή τῶν αἰχμαλώτων. ῾Ο ῎Ολεγκ προσποιήθηκε ὅτι συμφωνεῖ καί ἔτσι ὁ πρίγκιπας Μστισλάβος διασκόρπισε τό στρατό του. Τό πρῶτο Σάββατο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κατά τήν ἑορτή τοῦ ῾Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καί ἐνῶ ὁ ῞Αγιος εὑρισκόταν στή Σουζδαλία, οἱ ἀγγελιοφόροι τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ πρίγκιπας ῎Ολεγκ εὑρισκόταν στό Κλιαζμά μέ στρατό.

Μέσα σέ μία μέρα ὁ πρίγκιπας Μστισλάβος ἀνακάλεσε τό στράτευμά του. ῾Ο ῎Ολεγκ ἐτράπηκε σέ φυγή στό Ριαζάν καί ὁ ῞Αγιος Μστισλάβος ἐλευθέρωσε τούς αἰχμαλώτους. Στή συνέχεια συμφιλίωσε τόν ῎Ολεγκ μέ τόν μεγάλο πρίγκιπα Σβιατόπολκ (1093-1114) καί τόν Βλαδίμηρο τόν Μονομάχο.

Τό ἔτος 1099, εὐγνωμονώντας τόν Θεό γιά τό ἔλεός Του, ὁ ῞Αγιος ἐδεσμεύθηκε νά χτίσει στό Γκορόντισα, κοντά στό Νόβγκοροντ, ἕνα ναό ἀφιερωμένο στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου.

Τό περίφημο Εὐαγγέλιο τοῦ Μστισλάβου ἐγράφηκε εἰδικά γιά τήν ἐκκλησία αὐτή καί τό πολύτιμο στόλισμά του ἔγινε στήν Κωνσταντινούπολη.

Τό ἔτος 1114, ὁ ῞Αγιος ἀνήγειρε στό Νόβγκοροντ ναό ἀφιερωμένο στόν ῞Αγιο Νικόλαο. Κατά τή διάρκεια μιᾶς σοβαρῆς ἀσθένειας, ὁ πρίγκιπας εἶχε παρακαλέσει τόν ῞Αγιο Νικόλαο νά τόν βοηθήσει. Μόλις πρίν ἀπό αὐτό, τά ἱερά λείψανα τοῦ ῾Αγίου Νικολάου εἶχαν μεταφερθεῖ στό Μπάρι τῆς ᾿Ιταλίας. ῾Ο ῞Αγιος Νικόλαος ἐμφανίσθηκε σέ ὅραμα καί ἔδωσε ἐντολή νά στείλουν στό Κίεβο μιά εἰκόνα του, σημειώνοντας τό σχῆμα καί τίς διαστάσεις τῆς εἰκόνος. Οἱ ἄνθρωποι πού ἐστάλησαν νά φέρουν τήν εἰκόνα καθυστέρησαν στό νησί Λίπνα, ἐξ αἰτίας τῆς καταιγίδας πού μαινόταν στή λίμνη ῎Ιλμεν. Τήν τέταρτη μέρα εὑρῆκαν τήν εἰκόνα νά ἐπιπλέει στό νερό. ῾Ο ἀσθενής πρίγκιπας ἀσπάσθηκε τήν εἰκόνα καί ἐθεραπεύθηκε. ῞Ενα μοναστήρι μέ πέτρινη ἐκκλησία, ἀφιερωμένη στόν ῞Αγιο Νικόλαο, ἐχτίσθηκε ἀργότερα στό νησί τῆς Λίπνα, στό μέρος ὅπου ἐμφανίσθηκε εἰκόνα.

Τό ἔτος 1116, ὁ πρίγκιπας ἔκανε ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν κατοίκων τοῦ Τσούντ καί μετά τή νίκη του ἐπεξέτεινε τή δικαιοδοσία τῶν πριγκίπων τοῦ Νόβγκοροντ. ῎Επειτα, σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του, ὁ δήμαρχος Παῦλος ἔχτισε ἕνα φρούριο στή λίμνη Λαντόγκα, ὅπου ἀνηγέρθη καί μιά πέτρινη ἐκκλησία πρός τιμήν τοῦ ῾Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.

Τό ἔτος 1125, ὁ μεγάλος πρίγκιπας Βλαδίμηρος ὁ Μονομάχος ἀπέθανε καί ὁ ῞Αγιος Μστισλάβος ἀνῆλθε στό θρόνο τοῦ Κιέβου. ᾿Εκείνη τήν περίοδο ἐνίκησε σέ μάχη τούς Πολόβ-

τσους84, παλαιούς ἐχθρούς τῆς Ρωσίας, καί τούς ἐξώθησε πέρα ἀπό τόν ποταμό Βόλγα.

Τό ἔτος 1128, ἔθεσε τό θεμέλιο λίθο σέ μιά ἐκκλησία ἀφιερωμένη στόν Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο τόν Τήρωνα, σέ ἀνάμνηση τῆς νίκης τοῦ μεγάλου πρίγκιπος ἐπί τοῦ πρίγκιπος ῎Ολεγκ τοῦ Τσέρνιγκωφ. ᾿Επίσης, τό ἔτος 1131, μετά ἀπό μιά ἐπιτυχημένη ἐκστρατεία ἐναντίον τῆς Λιθουανίας, ὁ ῞Αγιος Μστισλάβος ἔθεσε τό θεμέλιο λίθο ἑνός ναοῦ ἀφιερωμένου στήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ Πιρογκό.

῾Ο ῞Αγιος πρίγκιπας Μστισλάβος-Θεόδωρος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1134, κατά τήν ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου, καί ἐνταφιάσθηκε στό ναό τοῦ Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου, τόν ὁποῖο καί εἶχε χτίσει.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Βασιλείου, τοῦ Θαυματουργοῦ, τοῦ ἐκ Μολδαβίας.

῾Ο ῞Οσιος Βασίλειος, ὁ Θαυματουργός, ἔζησε μεταξύ τοῦ 14ου καί 15ου αἰώνα μ.Χ. στή Μολδαβία τῆς Ρουμανίας85. Τό ἔτος 1451 ὁ ῞Οσιος ἀναφέρεται ὡς γούμενος τῆς μονῆς Μολδοβίτα, ἐνῶ ἀξιώθηκε καί τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Διονυσίου, τοῦ Περεγιασλάβλ.

῾Ο ῞Οσιος Διονύσιος ἔζησε στή Ρωσία καί ἀσκήτεψε ὡς μοναχός καί ἔγκλειστος στή μονή τοῦ ῾Αγίου Νικολάου Περεγιασλάβλ-Ζαλέσκϊυ. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1645.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος ᾿Ανανίου, μητροπολίτου Λακεδαιμονίας.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς ᾿Ανανίας ἐγεννήθηκε κατά τίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰῶνος μ.Χ. ἀπό εὐγενεῖς καί εὔπορους γονεῖς. ῾Ο πατέρας του, Θεοφίλης, ἦταν συγγενής τῶν Λαμπαρδαίων καί μητέρα του θυγατέρα τοῦ ἐκ Βυζικίου τῆς Γορτυνίας Συντύχου.

῾Ο ῞Αγιος ἐσπούδασε στή σχολή τῆς Δημητσάνης καί ἀργότερα ἀναδείχθηκε ᾿Επίσκοπος τῆς πατρίδος του. Τό Φεβρουάριο τοῦ ἔτους 1750 προήχθη σέ Μητροπολίτη Λακεδαιμονίας καί συνέγραψε, τό 1755, εἰδική πραγματεία περί Σπάρτης καί τῶν Μητροπολιτῶν αὐτῆς.

Διακρινόταν γιά τήν παιδεία, τίς ὑψηλές γνώσεις, τό σταθερό καί ἀκλόνητο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτῆρος, γιά τήν ἀγαθότητα καί φιλανθρωπία του. Στούς μέν ῞Ελληνες προξενοῦσε ἀπαραδειγμάτιστο σέβας, στούς δέ Τούρκους τρόμο καί ἔκπληξη. Γι᾿ αὐτό καί ἀναδείχθηκε πρόεδρος ὅλων τῶν προεστώτων τοῦ Μοριᾶ, ἔχοντας συναδέλφους τόν Γιαννάκη Κρεββατᾶ, τόν Παν. Ζαΐμη καί τόν Παν. Μπενάκη. ῞Ολοι τους ἐνίσχυαν τό ἐθνικό στοιχεῖο καί ὑπεράσπιζαν τούς κατά τόπους ἀρματολούς.

Κατά τόν ἱστορικό Μιχ. Οἰκονόμου ὁ ῞Αγιος ᾿Ανανίας, ὅταν προήχθηκε σέ Μητροπολίτη, διετήρησε καί τήν ᾿Επισκοπή Δημητσάνης καί αὐτήν τῆς Μεθώνης, στήν ὁποία ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος ὁ συγγενής του ῎Ανθιμος Καράκαλος, καί ἀναδείχθηκε φιλελεύθερος, μεγαλεπήβολος καί τολμηρός.

Κατά τήν ἄνοιξη, τό καλοκαίρι καί μέρος τοῦ φθινοπώρου διέμενε στή Δημητσάνα, ὅπου ἔχτισε ὑδραγωγεῖο, ἐπαγίωσε τούς ἐτήσιους φόρους τῆς περίφημης σχολῆς τῆς μονῆς Φιλοσόφου καί ἀνοικοδόμησε στό Μιστρᾶ μεγαλοπρεπή Μητρόπολη.

῞Ομως ἰσχύς τοῦ ῾Αγίου ἦταν πέρα τῶν ὁρίων τῆς Πελοποννήσου, διότι εἶχε ἰσχυρούς δεσμούς μέ τά Πατριαρχεῖα ᾿Αλεξανδρείας καί ῾Ιεροσολύμων, κατεῖχε δέ τότε τόν οἰκουμενικό θρόνο ὁ ἐκ Δημητσάνης Πατριάρχης Κύριλλος Εύ ὁ Καράκαλος, φιλορῶσος καί ἐχθρός τῶν Λατίνων. ῞Οταν ὁ Πατριάρχης Κύριλλος Εύ ἐξορίσθηκε, ἦλθε ἀπό τό Σινᾶ στή Δημητσάνα καί ἐκεῖ μέ τόν ῞Αγιο ᾿Ανανία εὐαγγελιζόταν τήν ἀπελευθέρωση τοῦ Γένους καί ἵδρυε σχολεῖα.

Κατά τό ἔτος 1762 ὁ ῞Αγιος ἀπεστάλη στήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά παραστεῖ στό μέγα βεζίρη καί νά περιγράψει τίς συμφορές τῆς Πελοποννήσου. ῎Ετσι κατόρθωσε νά διατηρηθεῖ ὁ τότε Μώρα-Βαλεσῆς ὡς προστάτης τῶν Χριστιανῶν. ῾Ο διάδοχος ὅμως ἐκείνου, ὁ Χαμουζῆ πασᾶς, ἀφοῦ ἐκάλεσε στήν Τρίπολη τούς τρεῖς προεστούς καί συνεργάτες τοῦ ῾Αγίου, τούς ἀποκεφάλισε. ᾿Εσεβάσθηκε μόνο τόν ῞Αγιο, πού ἦταν πανίσχυρος. ᾿Εκείνη τήν περίοδο μέ πρωτοβουλία τοῦ ῾Αγίου ἐχτίσθηκε καί μεγάλο κτήριο γιά τή σχολή τῆς Δημητσάνης, στό ὁποῖο διέμεναν οἱ ἄποροι μαθητές πού συνέρρεαν ἐκεῖ ἀπό ὅλη τήν Πελοπόννησο.

Τότε ἄρχισαν νά κατέρχονται στήν ῾Ελλάδα οἱ ἀπόστολοι τῆς Μεγάλης Αἰκατερίνης, καί μάλιστα ὁ φίλος τοῦ ᾿Ορλώφ Παπάζωλης, ὁ ὁποῖος τό ἔτος 1766 ἦλθε καί στή Μάνη μέ σκοπό νά ἐξεγείρει πρώτη τήν Πελοπόννησο. Στήν περίφημη συνέλευση, πού ἔγινε στήν Καλαμάτα, ἐκλήθηκε ἀπό τούς πρώτους καί ὁ ῞Αγιος ᾿Ανανίας. Μέ τήν εὐλογία του καταρτίσθηκε τό λεγόμενο «συνυποσχετικόν» τῶν Πελοποννησίων, τό ὁποῖο μετέφερε στήν αὐτοκράτειρα ὁ Παπάζωλης.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Ανανίας, μετά ἀπό αὐτά, συνεννοήθηκε μέ τούς καπεταναίους καί ἀρματολούς τῆς Πελοποννήσου καί τῆς Μάνης, καθώς καί μέ τούς προύχοντες καί ᾿Αρχιερεῖς τῶν ἐπαρχιῶν καί τῶν τριῶν νησιῶν ῞Υδρας, Σπετσῶν καί Ψαρῶν, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδος. Μέ φροντίδα δέ καί δαπάνη τοῦ ῾Αγίου ἱδρύθηκαν στή Δημητσάνα καί δύο πυριτιδόμυλοι.

῾Η κίνηση αὐτή προδόθηκε στόν Μώρα-Βαλεσῆ, στόν ὁποῖο καταγγέλθηκε ὅτι ὁ ῞Αγιος συμμαχεῖ μέ τή Ρωσία γιά τήν ἀνατροπή τῆς Τουρκίας. Πολλοί ἐπρότειναν τότε στόν ῞Αγιο τήν ἔνοπλη ἀντίσταση, ἀλλά αὐτός ἀντιπρότεινε νά πέσει μόνο ὁ ἴδιος θύμα, γιά νά μή καταλάβουν οἱ Τοῦρκοι τό σχεδιαζόμενο κίνημα. ᾿Εκοινώνησε τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων καί ἀμέσως ἐδέχθηκε τούς στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι τόν συνέλαβαν. ῾Ο ῞Αγιος ᾿Ανανίας ἐγονάτισε καί μέ ἀπίστευτη προθυμία ἐκάλεσε τό δήμιο νά τόν πλήξει. Τό αἷμα πού ἀναπήδησε ἀπό τήν πληγωμένη καρδιά του ἔχρισε τήν παραστάδα τῆς μικρῆς πρός δυσμάς θύρας τῆς Μητροπόλεως Μιστρᾶ.

Οἱ Τοῦρκοι ἔσυραν κατόπιν τό τίμιο λείψανο τοῦ ῾Ιερομάρτυρος στούς δρόμους καί τό ἄφησαν ἐπί τρεῖς μέρες ἄταφο. Μόλις οἱ Τοῦρκοι ἔφυγαν, οἱ Χριστιανοί τό περισυνέλεξαν καί τό ἐνταφίασαν μέ μεγαλοπρέπεια.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,

ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.