27 Απριλίου

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Συμεών ἀναδείχθηκε διάδοχος τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιακώβου τοῦ ᾿Αδελφοθέου († 62 μ.Χ.), μετά τήν καταστροφή τῆς ῾Ιερουσαλήμ ἀπό τούς Ρωμαίους, τό ἔτος 70 μ.Χ.

Κατά τόν ῾Ηγήσιππο152 ἦταν υἱός τοῦ Κλωπᾶ, ἀδελφοῦ τοῦ ᾿Ιωσήφ, καί ἀδελφός τοῦ ᾿Ιούδα· κατ᾿ ἄλλη δέ ἐκδοχή ἦταν υἱός τοῦ ᾿Ιωσήφ τοῦ Μνήστορος καί ἀδελφός τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιακώβου τοῦ ᾿Αδελφοθέου153.

᾿Ενῶ ἐπισκόπευε στήν ῾Ιερουσαλήμ, ἐπί αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.), διαβλήθηκε ἀπό τούς αἱρετικούς στόν ὕπατο ᾿Αττικό γιά τόν ἀποστολικό του ζῆλο. ῾Ο Συμεών κατηγορήθηκε ὄχι ἀπό Χριστιανούς αἱρετικούς, ἀλλά ἀπό ᾿Ιουδαίους. ῾Η κατηγορία περιελάμβανε δύο σκέλη· τό ἕνα ἦταν ὅτι καταγόταν ἀπό τό γένος Δαβίδ καί τό ἄλλο ὅτι ἦταν Χριστιανός. ᾿Αφοῦ συνελήφθη, ἐβασανίσθηκε σκληρά καί στή συνέχεια ὁδηγήθηκε σέ σταυρικό θάνατο, τό ἔτος 107 μ.Χ., σέ λικία ἑκατόν εἴκοσι ἐτῶν.

Στούς Παρισινούς Κώδικες154 εὑρίσκεται ᾿Ακολουθία τοῦ ῾Αγίου Συμεών, ποίημα τοῦ ὑμνογράφου Θεοφάνους.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ποπλίωνος.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Ποπλίων ἐτελειώθηκε διά μαχαίρας.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Λολλίωνος, τοῦ Νέου.

῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Λολλίων, ὁ Νέος, ἐτελειώθηκε συρόμενος κατά γῆς.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Θεοφίλου, ἐπισκόπου Βρεσκίας.

῾Ο ῞Αγιος Θεόφιλος ἔζησε τόν 5ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐχειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Βρεσκίας155 τῆς Λομβαρδίας156.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης ἐγεννήθηκε στήν Εἰρηνούπολη, πού ὑπαγόταν στή Δεκάπολη τῆς Κοίλης Συρίας. Οἱ γονεῖς του, ὁ Θεόδωρος και Γρηγορία, διακρίνονταν γιά τήν εὐσέβειά τους, τήν ὁποία καί μετέδωσαν μέ κάθε φροντίδα στόν εὐπειθή υἱό τους. Κατά τήν παιδική του λικία ἐπερνοῦσε τό χρόνο του μεταξύ τῆς ἀνατροφῆς του αὐτῆς, τῶν σπουδῶν του καί πολλῶν ἀγαθοεργιῶν, μέ τίς ὁποῖες οἱ γονεῖς του προσπάθησαν ἀπό ἐνωρίς νά τόν ἐξοικειώσουν. ῾Η ἴδια εὐσέβεια καί φιλάνθρωπη τάση τόν διέκρινε καί κατά τή νεότητά του, κατά τήν ὁποία μέ τήν τήρηση τοῦ θείου θελήματος διατηρήθηκε μακριά ἀπό κάθε ματαιότητα καί ἀκαθαρσία.

᾿Αργότερα ἔγινε μοναχός. Καί στή νέα αὐτή ζωή δέν εὐδοκίμησε λιγότερο. ῾Ο ζῆλος του καί παιδεία του τόν ἔκαναν νά ξεχωρίσει στήν ἐκτίμηση τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν, τόν παρέλαβε δέ μαζί του ὁ γούμενος τῆς μονῆς στή Νίκαια, τό 787 μ.Χ., ὅπου τότε συνεκαλεῖτο Ζύ Οἰκουμενική Σύνοδος. Μετά τό τέλος τῆς Συνόδου ἦλθαν καί οἱ δύο στήν Κωνσταντινούπολη. Καί ἐπειδή καί οἱ δύο τους κατά τή διάρκεια τῶν συνοδικῶν ἐργασιῶν ἀπέσπασαν τήν εὐμενή προσοχή καί τῆς βασίλισσας Εἰρήνης καί τοῦ Πατριάρχου Ταρασίου, ὁ γέροντας καί γούμενός του ἀναδείχθηκε γούμενος τῆς μονῆς τῶν Δαλμάτων, ὁ δέ ῞Οσιος ᾿Ιωάννης ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος, καί κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Νικηφόρου (802-811 μ.Χ.), πού διαδέχθηκε τήν Εἰρήνη στό βασιλικό θρόνο, διορίσθηκε γούμενος στό μοναστήρι τό ἀποκαλούμενο τῶν Καθαρῶν157.

Τά καθήκοντά του ἐκεῖ τά ἄσκησε μέ κάθε εὐσυνειδησία, ἀφοῦ πρόσεξε νά προαγάγει τήν πειθαρχία μεταξύ τῶν ἀδελφῶν καί νά ἀνυψώσει τήν πνευματική καί ἠθική ζωή τους. Καί ἐπειδή κατά τά χρόνια ἐκεῖνα ἐξακολουθοῦσαν ἀκόμη οἱ συνέπειες ἐκείνου τοῦ σάλου ἐναντίον τῶν εἰκόνων, ὁ ῞Οσιος ᾿Ιωάννης μετέδιδε στούς μοναχούς του τά διδάγματα τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τούς προετοίμαζε σέ κάθε τόλμη καί κάθε κίνδυνο γι᾿ αὐτά. Καί μέρα τῆς μεγάλης δοκιμασίας ἐφανερώθηκε κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως Λέοντος τοῦ Εύ, ὁ ὁποῖος κατέλαβε τό θρόνο τό ἔτος 813.

῾Ο βασιλέας αὐτός συμπαθοῦσε τίς ἀρχές τῆς μεταρρυθμίσεως. Μεταξύ δέ τῶν ἄλλων, κρίνοντας ἐπιπόλαια τά πράγματα, ἐπρέσβευε ὅτι ᾿Εκκλησία δέν θά μποροῦσε νά ἀνορθωθεῖ, ἐάν ἐπιτέλους δέν ἐπερχόταν ὁριστικά πλήρης κατάργηση τῶν ἁγίων εἰκόνων ἀπό αὐτή. ῞Οτι μιά τέτοια δοξασία ἦταν ἀνόητη, ὅτι οἱ ὑπέρμαχοι τῆς λεγόμενης μεταρρυθμίσεως μέσῳ τοῦ λυσσαλέου ἀγῶνος κατά τῶν εἰκόνων κατανάλωσαν χωρίς λόγο δυνάμεις πολύτιμες γιά τό βυζαντινό κράτος καί τήν ᾿Εκκλησία, τό ὁμολογοῦν καί περίφημοι ἱστορικοί.

῾Ο Λέων ὁ Εύ ὅμως παρασυρόταν καί ὁ ἴδιος ἀπό τήν τυφλή προκατάληψη κατά τῶν εἰκόνων. Σέ αὐτό τόν ὠθοῦσαν καί δύο ἄνδρες πού ἀσκοῦσαν πάνω του μεγάλη ἐπιρροή, ὁ Θεόδοτος Μελισσηνός καί ὁ ᾿Ιωάννης ὁ Γραμματικός. Προέβη λοιπόν σέ διατάγματα καί βίαια μέτρα γιά τήν κατάργηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί ἐπεχείρησε φοβερό διωγμό ἐναντίον τῶν ᾿Ορθοδόξων ᾿Επισκόπων καί γουμένων καί μοναχῶν, τόν ὁποῖο ἐπέκτεινε καί ἐναντίον τῶν συγκλητικῶν, πατρικίων, ἀκόμα δέ καί ἐναντίον γυναικῶν καί παρθένων. Τό μοναστήρι τῶν Καθαρῶν συμπεριελήφθη στό διωγμό. Μαινόμενοι στρατιῶτες ἅρπαξαν τά ὑπάρχοντά του, οἱ μοναχοί κακοποιήθηκαν καί διασκορπίσθηκαν, ἐνῶ ὁ γούμενος ᾿Ιωάννης ὁδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στήν Κωνσταντινούπολη. ῾Ο βασιλέας εἶχε ἀκούσει πολλά γι᾿ αὐτόν. Καί ἠθέλησε νά τόν δεῖ, θεωρώντας ὅτι δέν εἶναι ἀδύνατον νά τόν μεταπείσει. ᾿Αλλά ὁ ῞Οσιος, ἀφοῦ ἀπέδειξε τό ἀντιορθόδοξο καί ἐπιβλαβές πνεῦμα τοῦ διωγμοῦ κατά τῶν εἰκόνων, ἔλεγξε τό βασιλέα γιά τό πεῖσμα του καί τίς δυσσεβεῖς ἀπόψεις του, καί προανήγγειλε σέ αὐτόν ὅτι δυσμένεια τῶν ῾Αγίων καί κατακραυγή τῶν θυμάτων πρός τόν Θεό θά ἔφερναν κάποια μέρα τήν τιμωρία.

῾Ο βασιλέας ἐξοργίσθηκε καί διέταξε τήν κράτηση τοῦ ῾Οσίου σέ μετόχι τοῦ μοναστηριοῦ του. Διότι δέν σταμάτησε νά διατηρεῖ τή μάταιη ἐλπίδα ὅτι ὡριμότερα σκεπτόμενος ὁ ῞Οσιος, θά συμμορφωνόταν πρός τή βασιλική θέληση. ῞Οταν ὅμως ἀντιλήφθηκε τήν ἄκαρπη προσδοκία του, τόν ἐξόρισε σέ φρούριο πού ὀνομαζόταν Πενταδάκτυλο καί εὑρισκόταν στή χώρα τῆς Λάμπης.

᾿Από ἐκεῖ, μετά ἀπό αὐστηρή κάθειρξη δέκα ὀκτώ μηνῶν, τόν μετέφεραν πάλι στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου μάταιες ὅπως καί πρίν ἀπέβησαν οἱ προσπάθειες καί τοῦ νέου Πατριάρχου Θεοδότου Αύ τοῦ Μελισσηνοῦ (815-821 μ.Χ.), τοῦ ἐπονομαζόμενου Κασσιτερᾶ, νά παραπείσουν τόν ῞Οσιο νά ἀπαρνηθεῖ τίς ἅγιες εἰκόνες. ᾿Ακολούθησε νέα κάθειρξη τοῦ ᾿Ιωάννου, ὁποία διήρκεσε δύο χρόνια, στό φρούριο Κριόταυρο τῶν Βουκελλαρίων. Καί ἐκεῖ ὑπέστη τά πάνδεινα, χωρίς ὅμως νά μετριασθεῖ στό παραμικρό ὁ ζῆλος του πρός τίς ἱερές εἰκόνες.

῾Η πρόρρησή του ἐπαληθεύθηκε. ῾Ο Λέων ὁ Εύ ἐσφαγιάσθηκε, διαδέχθηκε δέ αὐτόν ὁ Μιχαήλ ὁ Βύ. Αὐτός ἐσχεδίαζε νά συμβιβάσει τά ἀντίπαλα στρατόπεδα, δηλαδή τῶν φίλων τῆς μεταρρυθμίσεως καί τῶν ὑπερασπιστῶν τῶν ἁγίων εἰκόνων, ἐπέτρεψε δέ στούς διωχθέντες ἀπό τόν Λέοντα τόν Εύ νά ἐπανέλθουν ἀπό τήν ἐξορία τους. ᾿Επανῆλθε τότε καί ὁ ῞Οσιος ᾿Ιωάννης. ᾿Αλλά οἱ ἀντίπαλοι τῶν εἰκόνων ἔπεισαν τόν βασιλέα νά τοῦ ἐπιτρέψει διαμονή μόνο στή Χαλκηδόνα. ῎Ετσι τοῦ ἀπαγορεύθηκε εἴσοδος στήν Κωνσταντινούπολη.

Τόν Μιχαήλ διαδέχθηκε ὁ υἱός του Θεόφιλος, κατά τό 829 μ.Χ., θιασώτης καί αὐτός καί προστάτης τῆς μεταρρυθμίσεως καί ἐχθρός τῶν εἰκόνων. ῾Ο ῞Οσιος ᾿Ιωάννης, τό ἔτος 836 μ.Χ., ἠθέλησε νά εἰσέλθει στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά μείνει κοντά στούς ὁμόφρονές του κληρικούς στήν περιοχή ἑνός ναοῦ. ᾿Αλλά ὁ τότε Πατριάρχης ᾿Ιωάννης ὁ Ζύ ὁ Γραμματικός (836-842 μ.Χ.) δέν τό ἐπέτρεψε καί ἐξόρισε τόν ῞Οσιο στή νῆσο ᾿Αφουσία. ᾿Εκεῖ ὁ ῞Οσιος ᾿Ιωάννης, μετά ἀπό δυόμισι χρόνια, πιθανῶς τό ἔτος 839 μ.Χ., ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

Οἱ ῞Οσιοι Συμεών καί Γεώργιος εἶναι ἄγνωστοι στούς Συναξαριστές. ῾Η μνήμη τους ἀναφέρεται σέ Κώδικα τῶν ῾Ιεροσολύμων, ὅπου ὑπάρχει καί ᾿Ακολουθία τους, ποίημα τοῦ ὑμνογράφου Θεοφάνους.

῾Ο ῞Οσιος Εὐλόγιος ἔζησε καί ἀσκήτεψε στή Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου. Τό ἐπάγγελμά του ἦταν λατόμος καί ὀνομάσθηκε Ξενοδόχος, διότι εἶχε ἀφιερώσει ὅλο του τό βίο στή φιλανθρωπία καί στή φιλοξενία τῶν φτωχῶν καί τῶν πασχόντων. ῾Ο ῞Οσιος ἐφιλοξένησε κάποτε καί τόν ᾿Αββᾶ Δανιήλ μέ τόν ὑποτακτικό του, ὅταν αὐτοί κατέβηκαν στήν πόλη καί ἔμειναν χωρίς τροφή καί στέγη.

῾Ο ῞Οσιος Εὐλόγιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Στεφάνου, ἐπισκόπου Βλαντιμίρ.

῾Ο ῞Αγιος Στέφανος ἔζησε στή Ρωσία κατά τό 11ο αἰώνα μ.Χ. καί ἀσκήτεψε στή Λαύρα τοῦ Κιέβου. Μετά τήν κοίμηση τοῦ ῾Οσίου Θεοδοσίου († 3 Μαΐου) ἔγινε γούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. ᾿Από τή νέα αὐτή θέση ἦταν πολύ δραστήριος καί ἐφρόντισε μέ ἐπιμέλεια γιά τήν κτηριακή ὁλοκλήρωση τῆς μονῆς. Παράλληλα ὅμως ἐφρόντιζε καί γιά τήν πνευματική αὔξηση τῶν μοναχῶν. ῞Ορισε νά τελεῖται καθημερινά στή μονή Θεία Λειτουργία ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν μακαρίων κτιτόρων καί τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν, καθώς καί γιά τή σωτηρία τῶν ζώντων ἀδελφῶν καί ὅλων τῶν ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν.

῾Ο ἐπίβουλος διάβολος ὅμως ἐφθόνησε τόν ἔνθεο ζῆλο τοῦ ῾Αγίου Στεφάνου καί ἐξεσήκωσε μερικούς ἀδελφούς ἐναντίον τοῦ ἁγίου γουμένου τους, καί ἐδημιούργησε ἔτσι μεγάλη ἀναταραχή στήν ἀδελφότητα. ῾Ο ῞Αγιος ἀνεχώρησε ἀπό τήν γουμενία καί ἐκδιώχθηκε ἀναίτια ἀπό τή μονή. ῾Ωστόσο τά ὑπέμεινε ὅλα ἀγόγγυστα, χωρίς παράπονο ἤ μνησικακία.

῾Ο Θεός ὅμως εὐλόγησε τόσο τόν πιστό δοῦλο Του, ὥστε ὁ ῞Αγιος Στέφανος ἀξιώθηκε νά χτίσει νέα μονή στό Κλόβ, μέ πέτρινο ναό ἀφιερωμένο στήν Κατάθεση τῆς Τιμίας ᾿Εσθῆτος τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου.

῾Η ἀρετή του προσείλκυσε πολλές εὐσεβεῖς ψυχές, πού ἦλθαν κοντά του καί ἐδέχθησαν ἀπό τά τίμια χέρια του τό μοναχικό σχῆμα. ῾Η φήμη τοῦ ῾Αγίου ἁπλώθηκε σέ ὅλη τή Ρωσική γῆ. Γι᾿ αὐτό, ὅταν τό ἔτος 1091 ὁ ᾿Επίσκοπος τοῦ Βλαντιμίρ ἐκοιμήθηκε, ὁ ῞Αγιος Στέφανος ἐχειροτονήθηκε ᾿Αρχιερέας καί διάδοχός του στό Βλαντιμίρ ἀπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου ᾿Ιωάννη.

῾Ο ῞Αγιος Στέφανος ἐποίμανε θεοφιλῶς τό ποίμνιό του καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1094.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τῆς ἁγίας Εἰρήνης «ἀρχαίας καί νέας».

῾Η ἑορτή τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τῆς ῾Αγίας Εἰρήνης ἀναφέρεται στόν Πατμιακό Κώδικα158.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,

ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.