8 Απριλίου
†Μνήμη ᾿Αγάβου τοῦ Προφήτου, ᾿Ασυγκρίτου, ῾Ερμοῦ, ῾Ηρωδίωνος, ἐπισκόπου Νέων Πατρῶν, Ρούφου καί Φλέγοντος τῶν ᾿Αποστόλων, ἐκ τῶν ῾Εβδομήκοντα.
 ῾Ο ᾿Απόστολος ῎Αγαβος, ὁ Προφήτης, εἶναι γνωστός ἀπό τίς Πράξεις τῶν ᾿Αποστόλων37. Προεφήτευσε περί τῆς συλλήψεως τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου, τοῦ ὁποίου πῆρε τή ζώνη, καί ἀφοῦ ἔδεσε μ᾿ αὐτήν τά χέρια του καί τά πόδια του, εἶπε τά ἑξῆς προφητικά λόγια· «Αὐτά λέγει τό ῞Αγιο Πνεῦμα· τόν ἄνδρα στόν ὁποῖο ἀνήκει αὐτή ζώνη θά τόν δέσουν στά ῾Ιεροσόλυμα οἱ ᾿Ιουδαῖοι, ἔτσι ὅπως εἶμαι τώρα ἐγώ δεμένος, καί θά τόν παραδώσουν στά χέρια τῶν εἰδωλολατρῶν Ρωμαίων». ῾Ο ἴδιος προεφήτευσε καί περί τοῦ μεγάλου λιμοῦ στήν ῾Ιερουσαλήμ38. ᾿Αργότερα ὁ ᾿Απόστολος ῎Αγαβος ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιο σέ διάφορα μέρη καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
῾Ο ᾿Απόστολος ᾿Ασύγκριτος, ᾿Επίσκοπος ῾Υρκανίας ἤ ᾿Ορκανίας39, πρός τόν ὁποῖο πέμπει ἀσπασμό ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος στή Ρώμη40, ἐτελειώθηκε μαρτυρικά.
῾Ο ᾿Απόστολος ῾Ερμῆς41 ἔγινε ᾿Επίσκοπος Δαλματίας42, († 8 Μαρτίου43) καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
῾Ο ᾿Απόστολος ῾Ηρωδίων ἀνῆκε στόν κύκλο τῶν ῾Εβδομήκοντα ᾿Αποστόλων τοῦ Κυρίου. ᾿Ακολουθώντας τούς ῾Αγίους ᾿Αποστόλους44 ἐβοηθοῦσε αὐτούς στό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, προσφέροντας ὑπηρεσίες σέ ὅλους καί ὑποτασσόμενος ὡς μαθητής τοῦ Χριστοῦ, πού ἔλεγε ὅτι αὐτός πού θέλει νά εἶναι πρῶτος σέ ὅλους, ἄς εἶναι ὑπηρέτης ὅλων καί διάκονος αὐτῶν. Στή συνέχεια ἐχειροτονήθηκε ἀπό αὐτούς ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως τῶν Νέων Πατρῶν45 καί ὁδήγησε στήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου πολλούς ᾿Εθνικούς. ᾿Επειδή ὅμως οἱ ᾿Ιουδαῖοι τόν ἐφθόνησαν, συναθροίσθηκαν ἐναντίον του μαζί μέ τούς εἰδωλολάτρες, τόν συνέλαβαν καί τόν ἐβασάνισαν ἀνηλεῶς. Τοῦ συνέτριψαν τό στόμα μέ πέτρες καί τοῦ ἐκτύπησαν τήν κεφαλή ἐπάνω σέ ξύλα. Στή συνέχεια οἱ παράνομοι, ὡς ἄγριοι καί αἱμοβόροι κυνηγοί, τόν κατέσφαξαν μέ μαχαίρι. ῎Ετσι παρέδωσε τή μακάρια ψυχή του στόν Κύριο, γιά τήν ἀγάπη τοῦ ῾Οποίου ὑπέστη μαρτυρικό θάνατο46.
῾Ο ᾿Απόστολος Ροῦφος, πού καί αὐτόν ὁ ἀπόστολος Παῦλος τόν μνημονεύει στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του47, ἔγινε ᾿Επίσκοπος στήν πόλη τῶν Θηβῶν τῆς ῾Ελλάδος καί ἐτελειώθηκε μαρτυρικά τό ἔτος 64 μ.Χ., ἐπί αὐτοκράτορος Νέρωνος.
῾Ομοίως δέ καί ὁ ᾿Απόστολος Φλέγων, ᾿Επίσκοπος Μαραθῶνος, ἐτελειώθηκε μαρτυρικά48.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Παυσιλύπου, τοῦ ἐν ῾Ηρακλείᾳ τῆς Θράκης ἀθλήσαντος.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Παυσίλυπος ἤ Παυσολύπιος ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ παράνομου καί ἀσεβοῦς βασιλέως ᾿Αδριανοῦ (117-138 μ.Χ.). ᾿Εγεννήθηκε στή Ρώμη καί καταγόταν ἀπό εὐγενή καί πλούσια οἰκογένεια. ῞Οταν ἔγινε γνωστό ὅτι πιστεύει στόν Χριστό καί διδάσκει τό ῎Ονομά Του, συνελήφθη καί ὁδηγήθηκε στό βασιλέα. Καί ἀφοῦ παρουσιάσθηκε σέ αὐτόν, ἐρωτήθηκε ἄν ὁμολογεῖ τόν Χριστό ὡς Θεό. ῾Ο ῞Αγιος μέ παρρησία ἐκήρυξε Αὐτόν ὡς ἀληθινό Θεό καί δημιουργό τοῦ παντός.
Γιά τό λόγο αὐτό παραδόθηκε στόν ῎Επαρχο τῆς Εὐρώπης, ὁ ὁποῖος ἔδωσε ἐντολή νά τόν ραβδίσουν τριακόσιες φορές χωρίς ἔλεος. ῾Ο Μάρτυς ἀνέχθηκε τό βασανιστήριο καί ἀρνήθηκε νά θυσιάσει στά εἴδωλα. ᾿Επειδή δέν ὑπάκουσε, ἐδέθηκε καί ὁδηγήθηκε πρός ἀποκεφαλισμό. Στό δρόμο ὅμως, ἀφοῦ ἔσπασε τά δεσμά, ξέφυγε ἀπό τούς στρατιῶτες καί ἔτσι ἐλυτρώθηκε ἀπό τό μαρτυρικό θάνατο. ῎Ετσι, ὁ ῞Αγιος, ἀφοῦ ἐσώθηκε, ἐστάθηκε σέ κάποιο τόπο καί προσευχήθηκε στόν Θεό. ᾿Εκεῖ παρέδωσε τή μαρτυρική ψυχή του μέ ἀγάπη στόν Κύριο, ἀπολαμβάνοντας στέφανο ἀμάραντο καί ζωή ἀθάνατη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ᾿Ιανουαρίου, Μαξίμης καί Μακαρίας.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ᾿Ιανουάριος, Μαξίμη καί Μακαρία ἐμαρτύρησαν στήν ᾿Αφρική49.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Κελεστίνου, πάπα Ρώμης.
῾Ο ῞Αγιος Κελεστίνος ἐγεννήθηκε στή Ρώμη καί ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Πρίσκος. ῎Εζησε κατά τήν περίοδο τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408-450 μ.Χ.) καί ἀπό νεαρή λικία, ὡς διάκονος, διακρίθηκε γιά τήν εὐσέβεια, τή μόρφωσή του καί τίς ἀρετές του. Μετά τό θάνατο τοῦ Πάπα Βονιφατίου, τό ἔτος 422 μ.Χ., ἀνῆλθε στόν ἐπισκοπικό θρόνο τῆς Ρώμης.
῎Εχοντας κατορθώσει συνέπεια λόγου καί ζωῆς, ἐφανέρωσε τόν ἑαυτό του σεβάσμιο σέ ὅλους καί ἀξιοθαύμαστο. Παράλληλα ἀγωνίσθηκε μέ ἐξαιρετικό τρόπο γιά τήν ἀποτύπωση τῶν ὀρθῶν δογμάτων καί τήν καταπολέμηση τῶν αἱρετικῶν. Μαζί μέ τόν ῞Αγιο Κύριλλο ᾿Αλεξανδρείας κατεδίκασε τό Νεστοριανισμό καί ἀναθεμάτισε τόν αἱρετικό Νεστόριο, τόν ὁποῖο οἱ Πατέρες τῆς Γύ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀπεμάκρυναν καί καθαίρεσαν, ἐπειδή ἐβλασφημοῦσε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί τήν ῾Υπεραγία Θεοτόκο. ῾Ο ῞Αγιος ἐργάσθηκε, ἐπίσης, γιά τήν ἀναίρεση τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Πελαγιανισμοῦ στή Μεγάλη Βρεττανία, καί ἱεραποστολικά γιά τόν εὐαγγελισμό τῶν κατοίκων τῆς ᾿Ιρλανδίας.
῾Ο ῞Αγιος Κελεστίνος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 431 μ.Χ.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αμάνδου.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αμάνδος ἦταν ᾿Επίσκοπος τῆς πολέως Κόμο τῆς ᾿Ιταλίας καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 440 μ.Χ.50
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Περπετούου.
῾Ο ῞Αγιος Περπέτουος καταγόταν ἀπό ἐπιφανή οἰκογένεια συγκλητικῶν καί ἐχειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος τῆς γαλλικῆς πόλεως τῆς Τουρώνης τό ἔτος 460 μ.Χ. ᾿Εμεγάλωσε καί ἐκαλλώπισε τό ναό τοῦ ῾Αγίου Μαρτίνου, στόν ὁποῖο καί ἐνταφιάσθηκε. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 490 μ.Χ.51
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Νήφωνος, ἐπισκόπου Νόβγκοροντ, τοῦ Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Αγιος Νήφων ἐγεννήθηκε στή Ρωσία καί ἔγινε μοναχός στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου κατά τούς χρόνους τοῦ γουμένου Τιμοθέου. Μοναδικό μέλημά του εἶχε τό στολισμό τῆς ψυχῆς του μέ τίς ἀρετές, γι᾿ αὐτό ἐκοπίαζε στή νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τήν προσευχή καί τήν αὐστηρή ἄσκηση.
῾Η φήμη τῆς θεοφιλοῦς πολιτείας του δέν ἄργησε νά ξεπεράσει τά ὅρια τῆς Λαύρας. ῎Ετσι, ὅταν τό ἔτος 1130 ὁ ᾿Επίσκοπος τοῦ Νόβγκοροντ ῞Αγιος ᾿Ιωάννης († 7 Σεπτεμβρίου) παραιτήθηκε γιά νά ἐφησυχάσει σέ μοναστήρι, ὁ ῞Αγιος Νήφων ἐξελέγη διάδοχός του.
Μόλις ἀνέλαβε τά καθήκοντά του ἐφρόντισε γιά τήν ἀνέγερση ἱερῶν ναῶν καί ἐπιδόθηκε μέ ἱερό ζῆλο στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Πολλές φορές ἐπενέβη εἰρηνευτικά στίς διενέξεις τῶν ἀρχόντων τῆς περιοχῆς, πού τότε εὑρίσκονταν σέ συνεχεῖς διαμάχες καί ἐμφυλίους πολέμους, πρός τό συμφέρον τοῦ λαοῦ καί ὠφέλεια τῶν ψυχῶν τους.
Κατά τούς χρόνους τῆς ποιμαντορίας τοῦ ῾Αγίου Νήφωνος οἱ κάτοικοι τοῦ Νόβγκοροντ ἐπανεστάτησαν καί ἔδιωξαν τόν γεμόνα τους Βσέβοβλοντ Μστισλάβιτς, καλώντας στή θέση του τόν Σβιατοσλάβο ᾿Ολέγκοβιτς. ῾Ο Σβιατοσλάβος, μόλις ἀνέλαβε τήν γεμονία, ἠθέλησε νά συνάψει παράνομο γάμο. ῾Ο ᾿Επίσκοπος Νήφων ὄχι μόνο ἀρνήθηκε νά τόν τελέσει, ἀλλά ἀπαγόρευσε καί σέ ὅλους τούς ἱερεῖς τῆς ᾿Επισκοπῆς του νά ἐπευλογήσουν τήν παρανομία.
῾Ο γεμόνας ὅμως δέν ἄλλαξε διάθεση. ᾿Εξανάγκασε κάποιους ἱερεῖς, πού εἶχε φέρει μαζί του ὅταν ἦλθε στό Νόβγκοροντ, νά τελέσουν τό μυστήριο. ᾿Αλλά καί μετά ἀπό αὐτό ὁ ῞Αγιος Νήφων δέν ἔπαυσε νά στηλιτεύει μέ παρρησία τόν Σβιατοσλάβο.
᾿Ιδιαίτερα ἀξιοσημείωτη εἶναι μέριμνα τοῦ ῾Αγίου Νήφωνος γιά τή διατήρηση τῆς κανονικῆς ἐξαρτήσεως τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.
῞Οταν γιά ἄγνωστους λόγους ὁ Μητροπολίτης Κιέβου Μιχαήλ ἀνεχώρησε γιά τό Βυζάντιο, ὁ γεμόνας τοῦ Κιέβου ᾿Ιζιασλάβος Μστισλάβιτς, υἱός τοῦ μεγάλου γεμόνος Μστισλάβου Βλαντιμίροβιτς, συνεκάλεσε Σύνοδο τῶν Ρώσων ᾿Επισκόπων καί τούς πρότεινε νά ἐκλέξουν Μητροπολίτη τόν μοναχό Κλήμεντα (Σμολιάτιτς) τόν Φιλόσοφο, χωρίς τήν ἔγκριση καί εὐλογία τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Στή θέληση τοῦ ἰσχυροῦ γεμόνος ὑπέκυψαν τά περισσότερα μέλη τῆς Συνόδου. ῾Ο ῞Αγιος Νήφων δέν συμφωνοῦσε μέ κανένα τρόπο, οὔτε ἀναγνώρισε στή συνέχεια τήν ἐκλογή καί χειροτονία τοῦ Κλήμεντος. ῾Ο ᾿Ιζιασλάβος τότε ἀπαγόρευσε στόν ῞Αγιο νά ἐπιστρέψει στήν ἐπισκοπή του καί τόν περιόρισε στή μονή τῶν Σπηλαίων.
῾Ωστόσο τόν ἑπόμενο χρόνο ὁ γεμόνας τῆς Σουζδαλίας Γεώργιος ὁ Μονομάχος κατέλαβε τό Κίεβο, ἔδιωξε τόν ᾿Ιζιασλάβο καί ἐλευθέρωσε τόν ῞Αγιο Νήφωνα. ῾Ο δίκαιος ῾Ιεράρχης ἐπέστρεψε μέ τιμές στό Νόβγκοροντ.
῾Ο ῞Αγιος Νήφων, λίγο πρίν τήν ὁσιακή κοίμησή του, εἶδε σέ ὅραμα τόν ῞Οσιο Θεοδόσιο τῶν Σπηλαίων. Δεκατρεῖς μέρες μετά, τό Σάββατο τῆς Διακαινησίμου τοῦ ἔτους 1156, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί ἐνταφιάσθηκε στή μονή τῶν Σπηλαίων, δίπλα στά ἄλλα ἱερά λείψανα τῶν κεκοιμημένων Πατέρων52.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος ᾿Ιωάννου τοῦ ναυκλήρου, τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Κῷ ἀθλήσαντος.
῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς ᾿Ιωάννης ὁ ναύκληρος καταγόταν ἀπό τήν Κῶ. ᾿Εξισλαμίσθηκε διά τῆς βίας περιτμηθείς ὑπό τῶν Τούρκων. ῞Οταν ἀντιλήφθηκε ὅτι εἶχε περιτμηθεῖ καί ἐνδυθεῖ μέ τουρκικά ἐνδύματα, αἰσθάνθηκε μεγάλη λύπη καί ἀφοῦ ἔβγαλε τά ἐνδύματα αὐτά, ἐζοῦσε ὅπως καί πρότερα χριστιανικό βίο. Τότε οἱ Τοῦρκοι συνέλαβαν τό Μάρτυρα καί ἀφοῦ τόν ἐμαστίγωσαν ἀνηλεῶς, τόν ἔκλεισαν στή φυλακή. Προσπαθώντας δέ νά τόν ἐπαναφέρουν στήν πίστη τους, ἐδέχονταν τήν ὁμολογία αὐτοῦ, πού ἔλεγε· «᾿Εγώ πιστεύω στόν Κύριό μου ᾿Ιησοῦ Χριστό καί Αὐτόν ὁμολογῶ ὡς Θεό ἀληθινό ἐξ ὅλης μου τῆς ψυχῆς καί καρδίας. Τήν δέ ἰδική σας θρησκεία τήν ἀποστρέφομαι καί εἶμαι ἕτοιμος νά ὑπομείνω ὅσα βάσανα καί ἄν μοῦ δώσετε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μου». Βλέποντας οἱ βασανιστές τήν ἀμετάθετη γνώμη καί ἀκλόνητη πίστη τοῦ Μάρτυρος, τόν προσήγαγαν στόν κριτή, ὁ ὁποῖος ἔδωσε ἐντολή νά τόν χτυπήσουν καί στή συνέχεια νά τόν κάψουν ζωντανό. ῎Ετσι ἐμαρτύρησε ὁ ἀθλητής ᾿Ιωάννης, τό ἔτος 1669, καί ἔλαβε ἀπό τόν μισθαποδότη Κύριο τόν ἀμαράντινο στέφανο τῆς δόξας.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
