14 Φεβρουαρίου
† Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Αὐξεντίου, τοῦ ἐν τῷ ῎Ορει.
῾Ο ῞Οσιος Αὐξέντιος καταγόταν ἀπό τή Συρία. ῎Εζησε στήν Κωνσταντινούπολη ἐπί αὐτοκράτορος Θεοδοσίου Βύ τοῦ Μικροῦ (408-450 μ.Χ.) καί κατεῖχε τό ἀξίωμα τοῦ σχολαρίου τοῦ στρατηλάτου.
῾Η φιλήσυχη καί φιλομόναχη διάθεσή του καί ἀγάπη του γιά τόν ἀσκητικό βίο, τόν ὁδήγησε στό νά γίνει μοναχός. ᾿Ε-
γκατέλειψε λοιπόν τίς τιμές καί τά ἀξιώματά του καί ἀποσύρθηκε σέ ὄρος πετρῶδες τῆς Χαλκηδόνος, τήν ᾿Οξεία Πέτρα, ὅπου καί ἀσκήτευε, ἐνῶ παράλληλα ἀσχολήθηκε μέ τή μελέτη καί σπουδή τῆς ῾Αγίας Γραφῆς. Τόση δέ ἦταν φήμη του γιά τίς σπάνιες ἀρετές καί τή βαθιά θεολογική μόρφωσή του, ὥστε προσκλήθηκε στή Δύ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού συνεκλήθη τό ἔτος 451 στή Χαλκηδόνα γιά νά καταδικάσει τίς κακοδοξίες τοῦ Εὐτυχοῦς.
Στό ἀσκητήριό του καθημερινά προσέρχονταν πολλοί, γιά νά λάβουν τήν εὐλογία του, μεταξύ τῶν ὁποίων καί πολλοί πλούσιοι πού τοῦ ἔφερναν τροφές καί δῶρα.
᾿Αλλά ἐκεῖνος ἐχρησιμοποιοῦσε γιά τόν ἑαυτό του λίγο ψωμί γιά τή συντήρησή του καί κερί γιά τό παρεκκλήσι του. Τά ὑπόλοιπα τά διεμοίραζε στούς πτωχούς. ῾Ο σεβασμός πρός τόν ῞Οσιο ἔγινε αἰτία νά ἱδρυθεῖ στούς πρόποδες τοῦ βουνοῦ γυναικεία μονή.
῾Ο ῞Αγιος Θεός ἀξίωσε τόν ῞Αγιο Αὐξέντιο τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας καί ἔτσι ἐπιτέλεσε πολλά θαύματα. ῾Ο ῞Οσιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη μεταξύ τῶν ἐτῶν 470-472 μ.Χ. Στό Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀναφέρεται ὅτι τό ἱερό λείψανο τοῦ ῾Αγίου κατατέθηκε στόν εὐκτήριο οἶκο τῆς γυναικείας μονῆς πού ἵδρυσε καί ὁποία ὀνομαζόταν Τριχιναρία. ῾Η Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο στή μονή τοῦ Καλλιστράτου ἐντός τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Οὐαλεντίνου.
῾Ο ῞Αγιος Οὐαλεντίνος ἦταν πρεσβύτερος καί ἐμαρτύρησε στή Ρώμη ἐπί αὐτοκράτορος Κλαυδίου (41-54 μ.Χ.).
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Πρόκλου, ᾿Απολλωνίου καί ᾿Εφηβίου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες συνελήφθησαν ὅταν πῆγαν νά ἐνταφιάσουν τό ἱερό λείψανο τοῦ ῾Αγίου ῾Ιερομάρτυρος Οὐαλεντίνου καί ἐμαρτύρησαν στή Ρώμη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Οὐαλεντίνου.
῾Ο ῞Αγιος Οὐαλεντίνος ἦταν ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Τέρνι καί ἐμαρτύρησε στή Ρώμη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Βασσίου, ᾿Αντωνίου καί Πρωτολίκου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Βάσσιος, ᾿Αντώνιος καί Πρωτόλικος ἐμαρτύρησαν στήν ᾿Αλεξάνδρεια βληθέντες στή θάλασσα.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος ᾿Αγάθωνος.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αγάθων ἦταν πρεσβύτερος καί ἐμαρτύρησε μαζί μέ ἄλλους Χριστιανούς στήν ᾿Αλεξάνδρεια.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Μάρωνος.
 ῾Ο ῞Οσιος Μάρων ἔζησε πρίν τό 5ο αἰώνα μ.Χ. καί ἐπειδή ἀγαποῦσε τό μοναχικό βίο καί τήν συχία εἶχε στήσει τό ἀσκητήριό του σέ κορυφή βουνοῦ τῆς πόλεως Κύρρου τῆς Συρίας. ᾿Εκεῖ ὑπῆρχε ἐρειπωμένος εἰδωλολατρικός ναός, τόν ὁποῖο ὁ ῞Οσιος τόν μετέτρεψε σέ τόπο λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. ῾Η ἁγιότητα τοῦ βίου του καί τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό ὁδήγησαν καί προσείλκυσαν κοντά του πολλούς μοναχούς, χάριν τῶν ὁποίων ὁ ῞Οσιος ἔκτισε μονές καί ἀσκητήρια στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Κύρρου.
῾Ο ῞Οσιος Μάρων, μετά ἀπό ἀσθένεια, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αβραάμου.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αβραάμης ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (395-408 μ.Χ.). Καταγόταν ἀπό τήν πόλη Κύρρο τῆς Συρίας καί ἀνατράφηκε μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. ῞Οταν ἔμαθε ὅτι σέ κάποιο χωριό τοῦ Λιβάνου οἱ κάτοικοι ἦταν ὅλοι εἰδωλολάτρες, μετέβη ἐκεῖ καί μέ τή διδασκαλία, τήν ἅγια βιοτή του καί τή φιλανθρωπική του δράση, ἀφοῦ ἐπλήρωσε ὁ ἴδιος τούς φόρους στούς εἰσπράκτορες πού ἐπίεζαν τό λαό, προσείλκυσε στή χριστιανική πίστη πολλούς ἐθνικούς. Οἱ Χριστιανοί ἔκτισαν ναό στό χωριό τους καί εἶχαν τόν ῞Αγιο ὡς ἱερέα τους.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αβραάμης, μετά ἀπό τριετή δράση, ἐπέστρεψε στό κελλί του καί ἀπό ἐκεῖ μετέβη στήν πόλη τῶν Καρρῶν τῆς Παλαιστίνης, στήν ὁποία καί ἔγινε ᾿Επίσκοπος ἀγωνιζόμενος νά ὁδηγήσει στήν ἀληθινή πίστη τούς εἰδωλολάτρες κατοίκους αὐτῆς.
῾Η φήμη τῆς ἁγιότητος καί τῆς ἀποστολικῆς δράσεως αὐτοῦ ἔφθασε μέχρι τήν Κωνσταντινούπολη, ὁ δέ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος, πού ἐπιθυμοῦσε νά τόν δεῖ προσωπικά, τόν ἐκάλεσε στή Βασιλεύουσα. ᾿Εκεῖ ὁ ῞Οσιος ἐκοιμήθηκε εἰρηνικά. Τό τίμιο λείψανό του, κατά βασιλική προσταγή, τό προέπεμψαν μέ μεγάλες τιμές στήν πόλη τῶν Καρρῶν, ὅπου καί ἐνταφιάσθηκε.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Φιλήμονος, ἐπισκόπου Γάζης.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Φιλήμων ἐμαρτύρησε τόν 10ο αἰώνα μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Αὐξεντίου, τοῦ ἐν Κατιρλίῳ ἀσκήσαντος.
῾Ο ῞Οσιος Αὐξέντιος ἐγεννήθηκε στήν ῎Ανδρο στίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰῶνος μ.Χ. Διακόνησε στήν ἀρχή ὡς νεωκόρος τοῦ ναοῦ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ στό Γαλατᾶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί κατόπιν ἐχειροτονήθηκε διάκονος. ῾Ως διάκονος ἐγκαθίσταται στήν παραθαλάσσια κωμόπολη Κατιρλί τῆς Νικομήδειας καί ἀσκητεύει στό Κατίρλιον ὄρος τῆς Προποντίδος. ῾Η ἁγιότητα τοῦ βίου καί τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας πού τοῦ ἐχάρισε ὁ Κύριος, ἔκαναν πολλούς νά προσέρχονται σ᾿ αὐτόν γιά νά λάβουν τήν εὐλογία του καί τήν ἴαση. ῾Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος Εύ (1748-1751, 1752-1757) τόν εἶχε πνευματικό πατέρα.
῞Οταν ὁ Πατριάρχης Κύριλλος Εύ διά συνοδικῆς ἀποφάσεως ἐκαθιέρωσε τόν ἀναβαπτισμό τῶν προσερχομένων Ρωμαιοκαθολικῶν, Διαμαρτυρομένων καί ᾿Αρμενίων στήν ὀρθόδοξη πίστη, ὁ ῞Οσιος Αὐξέντιος τόν ὑπεστήριξε μέ τά κηρύγματά του. ῎Εγινε δέ ὁ γέτης τῆς μερίδος πού ὑπεστήριζε τή βάπτιση τῶν ἑτεροδόξων. ῞Οταν ἐκδιώχθηκε ἀπό τό θρόνο ὁ Πατριάρχης Κύριλλος Εύ, οἱ ἐπικρατήσαντες κατεδίωξαν καί τόν ῞Οσιο Αὐξέντιο. Μάταια ὅμως. ῾Ο ἀποσταλείς στό Κατίρλιον ρήτορας Κριτίας ἐκδιώχθηκε ἀπό τούς Χριστιανούς τῆς κωμοπόλεως.
Τό Συναξάρι του ἀναφέρει ὅτι ὁ ῞Οσιος ἔριχνε στή θάλασσα τό τριβώνιο πού ἐφοροῦσε καί τό ἐχρησιμοποιοῦσε ὡς βάρκα, γιά νά διαπλέει τό πέλαγος. ῎Ετσι ἔφθασε στήν Κωνσταντινούπολη, ἀφοῦ κατέπαυσε τήν τρικυμία τῆς θάλασσας ποιώντας τό σχῆμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπί τῆς θαλάσσης138.
῾Ο ῞Οσιος Αὐξέντιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί μνήμη του ἑορτάζεται μέ λαμπρότητα στό Σταυρό Χαλκιδικῆς, τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ῾Ιερισσοῦ, ῾Αγίου ῎Ορους καί ᾿Αρδαμερίου. ᾿Εκεῖ φυλάσσεται καί τμῆμα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του, τό ὁποῖο μετακομίσθηκε ἐκεῖ ἀπό τούς ἐκριζωθέντες πρόσφυγες τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας τό ἔτος 1922.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Ισαακίου τοῦ ᾿Εγκλείστου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ισαάκιος (Τοροπτσάνιν) ἐγεννήθηκε στή Ρωσία ἀπό πλούσιους καί ἐπιφανεῖς γονεῖς. ῾Η κύρια ἐνασχόλησή του ἦταν τό ἐμπόριο. Κάποτε ὅμως ἀγαθή διάνοιά του ἐσκέφθηκε ὅτι ὅλα τά ἀνθρώπινα εἶναι μάταια. ᾿Εμοίρασε τότε ὅλη τήν περιουσία του στούς πτωχούς καί ἦλθε στό σπήλαιο τοῦ ῾Οσίου ᾿Αντωνίου († 10 ᾿Ιουλίου), στή Λαύρα τοῦ Κιέβου, ποθώντας νά ἀφιερωθεῖ στόν Κύριο. ᾿Εκεῖ ἐκάρη μοναχός καί ἄρχισε τό σκληρό πνευματικό του ἀγώνα. Μέ τήν εὐλογία τοῦ ῾Οσίου ᾿Αντωνίου ἐκλείσθηκε στό βάθος τῶν Σπηλαίων, στό πιό σκοτεινό κελλί.
῾Ο ῞Οσιος προσευχόταν ἀδιάλειπτα στόν Κύριο μέ δάκρυα, χωρίς νά γνωρίζει πότε ἦταν νύχτα καί πότε μέρα. Δέν εἶχε στρῶμα καί ποτέ δέν ἐξάπλωνε γιά ὕπνο. ᾿Εκοιμόταν ἐλάχιστα, καθισμένος σ ἕνα κούτσουρο. ῎Ετρωγε μόνο λίγο πρόσφορο καί ἔπινε λίγο νερό πού τοῦ ἔφερνε ὁ ἴδιος ὁ ῞Οσιος ᾿Αντώνιος.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Ισάακιος ἐδοκιμάσθηκε σκληρά ἀπό τόν πειρασμό τῆς κενοδοξίας. ῞Ομως τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί ἀγάπη τῶν πατέρων τόν διεφύλαξαν σῶο καί ἀβλαβή. ᾿Αφοῦ ἔζησε μέ σκληρή ἄσκηση καί νηστεία καί ἐπρόκοψε στήν ὑπακοή καί τήν ἁπλότητα, ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη. ῾Ο γούμενος ᾿Ιωάννης καί οἱ ἀδελφοί ἐκήδευσαν μέ μεγάλη τιμή τό ἱερό λείψανό του στόν ὑπόγειο τόπο, ὅπου ἀναπαύονταν τά σεπτά λείψανα καί τῶν ἄλλων ῾Αγίων ᾿Ασκητῶν τῆς Λαύρας.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Νικολάου, τοῦ ἐξ ᾿Ιχθύος τῆς Κορινθίας.
῾Ο Νεομάρτυς Νικόλαος καταγόταν ἀπό τό χωριό Ψάρι τῆς Κορινθίας. Οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν ᾿Ιωάννης καί Καλή καί ἦσαν εὐσεβεῖς καί φιλόθεοι. ῾Ο ῞Αγιος, σέ λικία 12 ἐτῶν, ἔμεινε ὀρφανός ἀπό πατέρα. ῎Ετσι ἔφυγε στή Σηλυβρία, ὅπου ἀργότερα ἐνυμφεύθηκε καί ἀπέκτησε παιδιά. ᾿Από ἐκεῖ μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη καί ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ πλανόδιου παντοπώλη. ᾿Εκατηγορήθηκε ἀπό ᾿Αγαρηνούς συνεδέλφους του ὅτι ἐξύβρισε τή θρησκεία τοῦ Μωάμεθ. Γι᾿ αὐτό συνελήφθη, ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ σουλτάνου Σουλεϊμάν Αύ (1520-1566), καί ὁδηγήθηκε στόν κριτή. ῾Ο ῞Αγιος Νικόλαος ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Χριστό καί ἔλεγξε τή θρησκεία τῶν Τούρκων ὡς ψευδή. Δέν ὑπέκυψε στά βασανιστήρια καί τίς κολακεῖες. ῎Ετσι τόν ἔριξαν πρῶτα στήν πυρά καί ὕστερα τόν ἀποκεφάλισαν. ῏Ηταν τό ἔτος 1554. ᾿Ακολουθία τοῦ Μάρτυρος συνέγραψε ὁ ἱερομόναχος Δαμασκηνός, ὁ μετέπειτα ᾿Επίσκοπος Λιτῆς καί Ρενδίνης, τήν ὁποία ἀργότερα ἐξέδωσε καί ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων ᾿Ιεζεκιήλ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσιομάρτυρος Δαμιανοῦ.
 ῾Ο ῞Αγιος Δαμιανός ἐγεννήθηκε στό χωριό Μυρίχοβο ᾿Αγράφων (σήμερα ῾Αγία Τριάδα) περί τό 1510 μ.Χ. ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. ᾿Από τήν παιδική ἀκόμη λικία ἀγάπησε τό μοναχικό βίο καί θέλησε νά ἐνδυθεῖ μέ τό ἀγγελικό σχῆμα τοῦ μοναχοῦ. ῎Ετσι ἄφησε τή γενέτειρά του καί μετέβη στό ῞Αγιον ῎Ορος, στή μονή Φιλοθέου, ὅπου ἐκάρη μοναχός.
Μετά ἀπό λίγο καιρό ἀφήνει τή μονή καί ἀναχωρεῖ, γιά νά μονάσει σέ ἀσκητήριο καί νά ἀφιερωθεῖ περισσότερο στήν προσευχή. Πῆγε, λοιπόν, κοντά σέ κάποιον ἀσκητή πού τόν ἔλεγαν Δομέτιο. ῎Εμεινε πλησίον του σχεδόν τρία χρόνια καί ὁ μοναχός Δαμιανός ἐπρόκοψε σέ ὅλες τίς ἀρετές καί τά πνευματικά ἀγαθά. Μάλιστα δέ, ἀξιώθηκε κάποτε νά ἀκούσει τή φωνή τοῦ Κυρίου πού τοῦ ἔλεγε· «Δαμιανέ, δέν πρέπει νά ζητᾶς μόνο τό δικό σου πνευματικό συμφέρον, ἀλλά καί τῶν ἄλλων».
Μετά ἀπό αὐτό ὁ μοναχός Δαμιανός ἐγκαταλείπει τό ῞Αγιον ῎Ορος καί πηγαίνει στήν περιοχή τοῦ ᾿Ολύμπου. ᾿Εκεῖ ἐκήρυττε τό λόγο τοῦ Θεοῦ, παρακινοῦσε τούς Χριστιανούς νά μετανοήσουν, νά ἀποφεύγουν τίς ἀδικίες καί τίς κακίες, καί τούς προέτρπε νά ἐφαρμόζουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. ῾Ο λόγος του ὅμως ἐνόχλησε κάποιους, οἱ ὁποῖοι τόν ἐκατηγόρησαν ὅτι εἶναι λαοπλάνος καί ψεύτης. ῾Ο ῞Οσιος δέν ἔδωσε σημασία στίς κατηγορίες αὐτές καί ἀναχωρεῖ γιά τήν περιοχή τῆς Λάρισας καί τοῦ Κισσάβου. Μετά ἀπό ἐκεῖ φθάνει στά ῎Αγραφα. ᾿Εκεῖ, στήν Καρύτσα Δοπόλων, ἱδρύει τή μονή τῆς Παναγίας Πελεκητῆς, πού ἦταν τό ἱεραποστολικό ὁρμητήριό του. Οὐσιαστικά ἀνακαίνισε τή μονή πού εἶχε ὑποστεῖ μεγάλες καταστροφές καί ἔτσι ἐπέρασε στή συνείδηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὡς κτίτορας αὐτῆς. Δυστυχῶς, καί ἐκεῖ, ἄνθρωποι δυσσεβεῖς τόν ἐκατηγόρησαν ὡς λαοπλάνο καί ψευδοκαλόγερο. ῎Ετσι φεύγει καί πηγαίνει στόν Κίσσαβο καί δίπλα στό χωριό ᾿Ανατολή κτίζει ἕνα νέο μοναστήρι πρός τιμήν τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Προδρόμου. Πλῆθος πιστῶν τόν ἐπισκέπτεται, γιά νά ἀκούσει τό κήρυγμά του καί τίς πνευματικές του νουθεσίες.
Κάποια στιγμή ὁ Δαμιανός πηγαίνει γιά δουλειές τῆς μονῆς στό γειτονικό χωριό Βουλγαρινή. ᾿Εκεῖ συλλαμβάνεται ἀπό τόν Τοῦρκο διοικητή τῆς Λάρισας, μέ τήν κατηγορία ὅτι παρεμποδίζει τήν ἀγοραπωλησία ἐμπορευμάτων κατά τίς Κυριακές καί παρακινεῖ τούς ῞Ελληνες νά μένουν σταθεροί στήν πίστη τους.
Τόν ὁδηγοῦν στή φυλακή καί τόν βασανίζουν. Τοῦ δένουν τά πόδια καί τόν τράχηλο μέ βαριές ἁλυσίδες καί τόν ἀπειλοῦν γιά τή ζωή του. Μάταια, ὅμως. ῾Ο ῞Αγιος ὁμολογεῖ τήν πίστη του στόν Χριστό καί ὁ Τοῦρκος διοικητής προστάζει νά θανατωθεῖ καί μετά νά ριχθεῖ στή φωτιά. Οἱ στρατιῶτες τόν πῆραν καί τόν ἐκτύπησαν δυνατά στό κεφάλι μέ τόν πέλεκυ. ῾Ο ῞Αγιος, μιθανής ὅπως ἦταν, ἔπεσε στό ἔδαφος. Τότε ἐβλήθη στήν κάμινο τοῦ πυρός καί ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπό τό ἱερό λείψανό του τό ἔριξαν στόν Πηνειό ποταμό.
῾Ο ῾Οσιομάρτυς Δαμιανός ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου τό ἔτος 1568 μ.Χ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ ἐκ Μυτιλήνης.
῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυς Γεώργιος, ὁ ἐπικαλούμενος Παϊζάνος, κατά τήν κρατούσα παράδοση ἐγεννήθηκε στό χωριό Πλαγιά τῆς περιφέρειας Πλωμαρίου τῆς νήσου Λέσβου139. ῏Ηταν ράφτης στό ἐπάγγελμα καί ἐμαρτύρησε στήν Κωνσταντινούπολη, τό ἔτος 1693, ἐπειδή ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Χριστό καί ἀρνήθηκε νά ἀλλαξοπιστήσει.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Νικολάου, τοῦ ἐκ Τραπεζοῦντος.
῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Νικόλαος καταγόταν ἀπό τήν Τραπεζούντα καί ἔζησε στήν πόλη Κατίγογι τοῦ Πόντου τῆς ἐπαρχίας ᾿Αμασείας καί ᾿Αμισοῦ. ᾿Από μικρή λικία ἐποθοῦσε νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό, ἀλλά οἱ ἀδελφοί του δέν τόν ἄφηναν. Μετά ἀπό πιέσεις, γιά νά μή γίνει μοναχός, ἐνυμφεύθηκε, ἀλλά γρήγορα γυναίκα του ἀπέθανε μαζί μέ τό ἕνα παιδί του, ἐνῶ τό ἄλλο τό πῆρε ὑπό τήν προστασία του κάποιος συγγενής. ῾Ο ῞Αγιος τότε ἀφιερώθηκε στή μελέτη καί στήν προσευχή.
῏Ηλθε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἔμαθε τήν ἰατρική τέχνη καί ἐθεράπευσε πολλούς ἀσθενεῖς. Λίγο ἀργότερα ἐκάρη μοναχός καί ἐχειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος στήν περιοχή τῆς ᾿Αμισοῦ. ῾Ο ῞Αγιος Θεός, πού ἔβλεπε τόν πνευματικό ἀγώνα τοῦ ῾Αγίου, τόν ἀξίωσε καί τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος.
῾Ο ῞Αγιος Νικόλαος συνελήφθη ἀπό τούς Τούρκους καί μετά ἀπό πολλά μαρτύρια παρέδωσε τήν ἁγία του ψυχή στόν Θεό τό ἔτος 1920.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
