18 Φεβρουαρίου
† Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Λέοντος, πάπα Ρώμης.
῾Ο ῞Αγιος Λέων ἐγεννήθηκε στή Ρώμη περί τά τέλη τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ. καί ἔζησε στά χρόνια τῶν βασιλέων Μαρκιανοῦ καί Πουλχερίας (450-457 μ.Χ.). Διετέλεσε διάκονος τῶν ᾿Επισκόπων Ρώμης Καλλίστου καί Σίξτου (432-440 μ.Χ.) καί ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀρετῆς, τῆς συνέσεως καί τῆς καθαρότητος τοῦ βίου του ἐχειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος τῆς Ρώμης στίς 29 Σεπτεμ-βρίου τοῦ ἔτους 440 μ.Χ.
Κατά τήν Δύ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού συνῆλθε στή Χαλκηδόνα, τό ἔτος 451 μ.Χ., προσέφερε μεγάλη ὑπηρεσία στήν ὀρθόδοξη ἀλήθεια διά τῆς ἐνεργοῦ καί φωτισμένης συμβολῆς του. ᾿Απέστειλε σέ αὐτήν τέσσερις ἀντιπροσώπους του, δέ ἐπιστολή τήν ὁποία ἀπηύθυνε πρός τή Σύνοδο καθόριζε μέ ὅλη τήν ἀκρίβεια καί τό φωτισμό τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος τή διδασκαλία τῆς ᾿Εκκλησίας περί τοῦ προσώπου τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καί τίς δύο φύσεις τοῦ Κυρίου, τή θεία καί τήν ἀνθρώπινη.
῾Ο ῞Αγιος Λέων ἐκοιμήθηκε σέ βαθύ γῆρας στίς 10 Νοεμβρίου 460 μ.Χ. μέ εἰρήνη καί Σύναξή του ἐτελεῖτο στή Μεγάλη ᾿Εκκλησία.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Λέοντος καί Παρηγορίου, ἀθλησάντων ἐν Πατάροις τῆς Λυκίας.
Οἱ Συναξαριστές σημειώνουν ὅτι οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Λέων καί Παρηγόριος συνελήφθησαν στά Πάταρα τῆς Λυκίας. Πρῶτος συνελήφθη ὁ ῞Αγιος Παρηγόριος, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε διά πολλῶν καί ποικίλων βασάνων. ῾Ο ῞Αγιος Λέων προσερχόταν στόν τόπο, ὅπου ἔριξαν τό λείψανο τοῦ ῾Αγίου Παρηγορίου καί ἔκλαιγε γιά τό θάνατο τοῦ ἀγαπημένου του φίλου καί Μάρτυρος, ἐπιθυμώντας νά ἀκολουθήσει καί αὐτός τήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου. Καί εὐκαιρία βρέθηκε.
Σέ κάποια ἑορτή τῶν ᾿Εθνικῶν ὁ Λέων ἐπλησίασε στόν εἰδωλολατρικό ναό καί συνέτριψε τά κηροπήγια καί τούς λύχνους τῶν εἰδώλων, ἐνῶ ἔψαλε ὕμνους πρός τόν Κύριο. ᾿Αμέσως συνελήφθη καί ὁδηγήθηκε στόν γεμόνα τοῦ τόπου, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Χριστό. ᾿Αμέσως τά βασανιστήρια ἄρχισαν. Τόν ἐκτύπησαν μέ βούνευρα καί τόν ἔσυραν σέ γκρεμό, ὅπου τόν ἔριξαν. ῎Ετσι ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου ὁ ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ Λέων.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αγαπητοῦ, ἐπισκόπου Σινάου, τοῦ ῾Ομολογητοῦ καί Θαυματουργοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αγαπητός καταγόταν ἀπό τήν Καππαδοκία καί ἐγεννήθηκε ἀπό εὐσεβεῖς καί φιλόθεους γονεῖς. ῎Εζησε κατά τήν ἐποχή τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.) καί Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.). Σέ νεαρά λικία ἀνεχώρησε γιά μοναστήρι κοντά στή Σίναο καί ἔγινε μοναχός. ᾿Αγαπήθηκε ἀπό τόν γούμενο, ἐξαιτίας τῆς ἐνάρετης ζωῆς του, καί ἐδιδάχθηκε τά ἱερά γράμματα. ῎Ελαβε δέ ἀπό τόν Θεό καί τό χάρισμα τῶν θαυμάτων. Μέ τήν προσευχή ἐθανάτωσε δράκοντα μεγάλο, πού ἐφανερώθηκε κοντά στό μοναστήρι καί ἀφάνιζε ἀνθρώπους καί ζῶα, καί εὐεργετοῦσε τούς προστρέχοντες σέ αὐτόν.
᾿Αργότερα, ἐπί αὐτοκράτορος Λικινίου (308-323 μ.Χ.), ὁ ῞Οσιος ᾿Αγαπητός προσελήφθη στό στράτευμα. ᾿Εκεῖ εἶδε νά βασανίζονται γιά τήν πίστη τους στόν Χριστό οἱ καλλίνικοι Μάρτυρες Βικτώριος, Δωρόθεος, Θεόδουλος, ᾿Αγρίππας καί ἄλλοι πολλοί. ᾿Αμέσως θέλησε καί αὐτός νά γίνει κοινωνός τοῦ μαρτυρίου τους. Καί ἐνῶ ἐκεῖνοι ἐτελειώθησαν ἐν Χριστῷ διά τοῦ ξίφους, αὐτός διαφυλάχθηκε σῶος καί ἀβλαβής, ἄν καί τόν ἐκτύπησαν μέ ἀκόντιο, κατ οἰκονομία Θεοῦ, γιά νά ὁδηγήσει πολλούς στή σωτηρία.
Μετά τή στρατιωτική θητεία καί ὅταν πλέον αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Μέγας Κωνσταντίνος (324-337 μ.Χ.), ὁ ῞Αγιος ᾿Αγαπητός ἐπιδόθηκε στή μελέτη τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί ὁ ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως Σινάου τόν ἐχειροτόνησε πρεσβύτερο. Μετά τήν κοίμηση τοῦ ᾿Επισκόπου του καί ὕστερα ἀπό κοινή γνώμη κλήρου καί λαοῦ ἐξελέγη ᾿Επίσκοπος.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αγαπητός, ἀφοῦ ἀρχιεράτευσε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ᾿Αγρίππα, Βικτωρίνου, Δωροθέου καί Θεοδούλου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ᾿Αγρίππας, Βικτωρίνος, Δωρόθεος καί Θεόδουλος ἐμαρτύρησαν ἐπί βασιλείας Λικινίου (308-323 μ.Χ.).
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ῾Αγίου Μάρτυρος Πιουλίου.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Πιούλιος ἐμαρτύρησε διά ξίφους.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Λουκίου, Σιλβανοῦ, Ρουτουλίου, Κλασσικοῦ, Σεκουνδίνου, Φρουκτουλίου καί Μαξίμου.
Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Λούκιος, Σιλβανός, Ρουτούλιος, Σεκουνδίνος, Φρουκτούλιος καί Μάξιμος ἐμαρτύρησαν στήν ᾿Αφρική.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Κοσμᾶ, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος Κοσμᾶς τοῦ Γιαχρόμ ἐγεννήθηκε στή Ρωσία τόν 15ο αἰώνα μ.Χ. ᾿Αρχικά ἦταν ὑπηρέτης κάποιου εὐγενοῦς τόν ὁποῖο ἐφρόντιζε κατά τό χρόνο τῆς ἀσθένειάς του καί τοῦ ἐδιάβαζε βιβλία.
 Κάποτε, ὅταν ὁ ῞Οσιος ἐταξίδευε, ἐμφανίσθηκε σέ αὐτόν στή δασώδη περιοχή τοῦ ποταμοῦ Γιαχρόμ ῾Υπεραγία Θεοτόκος λέγοντάς του νά γίνει μοναχός καί νά ἀνεγείρει μονή. ῎Ετσι ὁ ῞Οσιος μετέβη στό Κίεβο, ὅπου ἐκάρη μοναχός στή μονή τῶν Σπηλαίων, καί κατόπιν ἐπέστρεψε στό Γιαχρόμ, γιά νά κτίσει ναό ἀφιερωμένο στήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου.
Μέ τή βοήθεια τῶν Χριστιανῶν τῆς περιοχῆς ἔκτισε τό ναό καί ἵδρυσε μονή τῆς ὁποίας ἐξελέγη γούμενος.
῾Ο ῞Οσιος Κοσμᾶς ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη σέ βαθύ γῆρας τό ἔτος 1492 καί ἐνταφιάσθηκε στή μονή τήν ὁποία εἶχε ἱδρύσει. ῾Η μνήμη του ἑορτάζεται καί στίς 18 ᾿Οκτωβρίου, μέρα τῆς ἑορτῆς τῆς εἰκόνος τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Γιαχρόμ.
† Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Νικολάου, πατριάρχου Γεωργίας.
῾Ο ῞Αγιος Νικόλαος ἀρχιεράτευσε κατά τά ἔτη 1584-1591 ὡς Πατριάρχης τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς Γεωργίας.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
