20 Φεβρουαρίου

†Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Λέοντος, ἐπισκόπου Κατάνης, τοῦ Θαυματουργοῦ.

῾Ο ῞Αγιος Λέων ἐγεννήθηκε στή Ραβέννα τῆς ᾿Ιταλίας ἀπό γονεῖς εὐλαβεῖς καί εὐγενεῖς. ᾿Αφοῦ ἐσπούδασε, ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος στή Ραβέννα καί ἀργότερα ἐξελέγη γιά τήν καθαρότητα καί πνευματικότητα τοῦ βίου αὐτοῦ ᾿Επίσκοπος Κατάνης τῆς Σικελίας. ῎Εγινε προστάτης τῶν ὀρφανῶν καί τῶν χηρῶν, ἐδίδασκε καί ἐνουθετοῦσε τό ποίμνιό του καί ἔκτισε τό ναό τῆς ῾Αγίας Μάρτυρος Λουκίας († 13 Δεκεμβρίου). ῾Ο ῞Αγιος διακρίθηκε, ἐπίσης, γιά τούς ἀγῶνες του κατά τῶν αἱρετικῶν, τούς ὁποίους ἐνίκησε καί ἐντρόπιασε ὄχι μόνο μέ λόγια ἀλλά καί μέ κείμενα.

῾Ο ῞Αγιος Θεός τόν ἐπροίκισε μέ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Καί τόν μάγο ῾Ηλιόδωρο πού εἶχε πλανέψει πολλούς μέ μαγεῖες, μετά ἀπό προσευχή τόν κατέκαψε μέ τή φωτιά, ἐπειδή ἐκαυχόταν ὅτι μποροῦσε νά κάνει τά πάντα καί ὅτι δέν ἐφοβόταν τή φωτιά. Βλέποντας οἱ πιστοί τό θαῦμα αὐτό κατεπλάγησαν. ᾿Αμέσως τό περιστατικό αὐτό διαδόθηκε στή Βασιλεύουσα. Γιά τό λόγο αὐτό ὁ ῞Αγιος προσκλήθηκε ἀπό τούς βασιλεῖς Λέοντα Δύ (775-780 μ.Χ.) καί Κωνσταντίνο ΣΤύ (780-798 μ.Χ.) στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἀξιώθηκε πολλῶν τιμῶν.

῾Ο ῞Αγιος Λέων ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 785 μ.Χ. καί τό σεπτό λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στό ναό της ῾Αγίας Λουκίας.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Σαδώκ, ἐπισκόπου Περσίδος, καί τῶν σύν αὐτῷ τελειωθέντων, τόν ἀριθμόν ἑκατόν εἴκοσι ὀκτώ.

῾Ο ῞Αγιος Σαδώκ ἦταν ᾿Επίσκοπος στήν Περσίδα. Διδάσκοντας ὅμως στό λαό τήν πίστη στόν Χριστό καί πείθοντας πολλούς νά προσέλθουν στόν Ζῶντα καί ᾿Αληθινό Θεό, προκάλεσε θυμό καί μεγάλη ὀργή στούς πυρολάτρες Μάγους, οἱ ὁποῖοι ἀπέστειλαν στρατιῶτες, γιά νά τόν συλλάβουν. Τήν προηγούμενη μέρα ὁ ῞Αγιος εἶδε στόν ὕπνο του τόν προκάτοχό του ᾿Επίσκοπο ῾Ιερομάρτυρα Συμεών, νά κάθεται σέ μακριά σκάλα καί νά καλεῖ αὐτόν νά ἀνέβει κοντά του, λέγοντάς του ὅτι τόν καλεῖ ὁ Βασιλεύς καί Κύριος. Αὐτό ὅμως ἐφανέρωνε τήν ἀνάβαση διά τοῦ μαρτυρίου. Μέχρις νά διηγηθεῖ αὐτά ὁ ῞Αγιος, ἀφοῦ ἀπέστειλαν στρατιῶτες οἱ Μάγοι, συνέλαβαν αὐτόν καί τούς Χριστιανούς πού βρίσκονταν μαζί του καί τούς ὁδήγησαν στό βασιλέα Σαπώρ Βύ (311-380 μ.Χ.), ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στόν Χριστό. ᾿Αμέσως τούς ἔριξαν στή φυλακή, τούς ἐβασάνισαν καί τούς ἀποκεφάλισαν τό 330 μ.Χ. ῎Ετσι, οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες ἔλαβαν τό στέφανο τῆς δικαιοσύνης καί τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Διδύμου, Νεμεσίου καί Ποταμίου, τῶν ἐκ Κύπρου.

Οἱ ῞Αγιοι Δίδυμος, Νεμέσιος καί Ποτάμιος ἐμαρτύρησαν στήν Κύπρο.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Ανιανοῦ.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Ανιανός ἀναφέρεται σέ ἄλλους Συναξαριστές καί ὡς ᾿Ανίνας.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Εὐτροπίου.

(Βλ. † 3 Μαρτίου).

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Πλωτίνου.

῾Ο ῞Οσιος Πλωτίνος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Βησσαρίωνος τοῦ Θαυματουργοῦ.

῾Ο ῞Οσιος Βησσαρίων ἐγεννήθηκε στήν Αἴγυπτο καί ἔζησε περί τά τέλη τοῦ 4ου καί ἀρχές τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. Διῆλθε τό βίο του στήν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου ὡς ἀσκητής. Ποτέ δέν ἀπέκτησε ἕνα ἔνδυμα. ᾿Επί σαράντα μέρες καί νύχτες ἐστάθηκε ἀκλόνητος σέ ἀκανθώδεις θάμνους, σάν στύλος, γιά νά ὑπερνικήσει τόν ὕπνο, ἔχοντας τά χέρια καί τό βλέμμα στραμμένα πρός τόν οὐρανό, τήν δέ ψυχή του ἑνωμένη μέ τόν Θεό. ῾Ο Θεός τόν ἐτίμησε μέ τή χάρη καί εὐλογία του, ἀφοῦ ἐπιτέλεσε μεγάλα θαύματα.

Τά Συναξάρια περιέχουν πολλά θαύματα τοῦ ῾Αγίου. ῎Ετσι ἀναφέρεται ὅτι ἔστησε τόν ἥλιο καί ὅτι διερχόταν τούς ποταμούς χωρίς νά βρέχεται, ὅπως ὁ ᾿Ελισσαῖος διέβη τόν ᾿Ιορδάνη καί ὅπως ὁ Προφήτης ᾿Ηλίας κατεβίβασε βροχή καί ἐπότισε τή διψασμένη καί ἄνυδρη γῆ.

῾Ο ῞Αγιος Βησσαρίων, ἀφοῦ ἔφθασε σέ βαθύ γῆρας, ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη. ῾Η μνήμη του ἀναφέρεται, ἐπίσης, στίς 6 ᾿Ιουνίου καί στίς 29 Νοεμβρίου.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Αγάθωνος, πάπα Ρώμης.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Αγάθων καταγόταν ἀπό τό Παλέρμο τῆς ᾿Ιταλίας. Οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του ἐδίδαξαν σέ αὐτόν κάθε γραφή θεόπνευστη καί ὠφέλιμη. Μετά τό θάνατό τους συγκέντρωσε ὅλο τόν πλοῦτο του καί τόν διεμοίρασε στούς πτωχούς. ῾Ο ἴδιος, ἀφοῦ ἀναχώρησε καί σύχαζε σέ μοναστήρι, ἐκάρη μοναχός καί ὑπηρετοῦσε τόν Θεό προσευχόμενος νύχτα καί μέρα ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. Τόσο πολύ δέ ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἀρετή, ὥστε ἔλαβε ἀπό τόν Θεό καί τό χάρισμα νά κάνει θαύματα.

᾿Επειδή ὅμως ἀρετή δέν διαφεύγει τῆς προσοχῆς, ἔγινε καί Πάπας τῆς Ρώμης τό ἔτος 678 μ.Χ. καί ἔλαβε ἐνεργό μέρος στήν ΣΤύ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀποστέλλοντας τρεῖς ἀντιπροσώπους καί τρεῖς ᾿Επισκόπους τῆς ᾿Ιταλίας. ῾Η Σύνοδος αὐτή, συνῆλθε τό ἔτος 680 μ.Χ. στή Κωνσταντινούπολη, γιά νά καταδικάσει τήν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν. Μεταξύ τῶν καταδικασθέντων ἦταν καί ὁ προκάτοχος τοῦ ῾Αγίου ᾿Αγάθωνος ᾿Επίσκοπος Ρώμης ῾Ονώριος Αύ (625-638 μ.Χ.).

῾Ο ῞Αγιος ᾿Αγάθων ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 682 μ.Χ.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Κινδέου, ἐπισκόπου Πισιδίας.

῾Ο ῞Οσιος Κινδέος ἤ Κινδαῖος ἦταν ᾿Επίσκοπος Πισιδίας καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Μιλδρέδης, τῆς ἐκ Βρεττανίας.

῾Η ῾Οσία Μιλδρέδη ἦταν θυγατέρα τοῦ βασιλέως Μέρεγουολ καί τῆς ᾿Ερμενμπούργκας, πριγκίπισσας τοῦ Κέντ. ᾿Ακολούθησε τήν ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί ἐκάρη μοναχή στή μονή τοῦ Μίνστερ, ὅπου διετέλεσε καί γουμένη, ἐγκατασταθεῖσα ὑπό τοῦ Θεοδώρου, ᾿Αρχιεπισκόπου Καντουαρίας, τοῦ ἐκ Ταρσοῦ τῆς Κιλικίας. ῾Η ῾Οσία διακρίθηκε γιά τήν πραότητα τοῦ χαρακτῆρος της καί τή φιλανθρωπική της δράση.

᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 700 μ.Χ.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αγάθωνος τοῦ Θαυματουργοῦ.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Αγάθων ἔζησε στή Ρωσία κατά τόν 14ο αἰώνα μ.Χ. καί ἀσκήτεψε στή Μονή τῆς Μεγάλης Λαύρας τοῦ Κιέβου. ῾Ο Θεός τόν ἀξίωσε τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος καί τοῦ ἔδωσε τή δύναμη νά θαυματουργεῖ.

῾Ο ῞Οσιος ᾿Αγάθων ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί ἐκκλησιαστική κανονική πράξη τῆς ἀνακηρύξεώς του σέ ῞Αγιο ἔγινε ἀπό τόν ῞Αγιο Πέτρο Μογίλα, Μητροπολίτη Ρωσίας († 1 ᾿Ιανουαρίου 1647), τό ἔτος 1643.

†Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κορνηλίου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Κορνήλιος ἐγεννήθηκε τό ἔτος 1501 στή Ρωσία ἀπό εὔπορη καί εὐγενή οἰκογένεια. ῎Ελαβε τήν ἐκπαίδευσή του κοντά σέ ἕνα γέροντα μοναχό στή μονή Μιρόζ τοῦ Πσκώφ, στήν ὁποία τόν ἀπέστειλαν οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του.

Μετά τό πέρας τῶν σπουδῶν του ἀπεφάσισε νά ἀκολουθήσει τήν ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί νά γίνει μοναχός. Τήν ἀπόφασή του αὐτή ἐπραγματοποίησε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐπισκέφθηκε τή μονή τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκώφ καί ἐντυπωσιάσθηκε ἀπό τήν κατανυκτικότητα τῶν ἱερῶν ᾿Ακολουθιῶν καί τό κάλλος τῆς φύσεως.

Σέ λικία 28 ἐτῶν ἐξελέγη γούμενος τῆς μονῆς καί ἐμερίμνησε γιά τήν κατά Θεόν προκοπή καί αὔξηση αὐτῆς. ᾿Επί τῶν μερῶν του ὁ ἀριθμός τῶν μοναχῶν αὐξήθηκε ἀπό δεκαπέντε σέ διακόσιους.

Παράλληλα ὁ ῞Οσιος ἐφρόντισε γιά τήν ἀνακαίνιση τῆς μονῆς καί τήν ἀνέγερση ναῶν ἐντός αὐτῆς καί ἐκαλλιέργησε τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς μονῆς στούς λαούς τῶν Αἰστίων καί τῶν Σαετίων, πού ζοῦσαν στήν περιοχή. Διέδωσε τήν ᾿Ορθοδοξία, ἔκτισε ναούς, πανδοχεῖα, ὀρφανοτροφεῖα καί οἰκοτροφεῖα γιά τούς ἀσθενεῖς καί τούς πτωχούς. Κατά τή διάρκεια φοβεροῦ λοιμοῦ στήν περιοχή τοῦ Πσκώφ ὁ ῞Οσιος Κορνήλιος, μιμούμενος τόν ῞Αγιο ᾿Ιωάννη τόν ᾿Ελεήμονα, συμπαραστεκόταν στούς ἀσθενεῖς φροντίζοντάς τους, τούς ἐκοινωνοῦσε καί ἔψαλλε τήν ἐξόδιο ᾿Ακολουθία σέ ἐκείνους πού ἀπέθνησκαν. Κατέγραφε μάλιστα τά ὀνόματα τῶν κεκοιμημένων σέ ἕνα βιβλίο, πού τό ἀποκαλοῦσε «πρυμναία βίβλο» ἀπό τό συμβολισμό τῆς πρύμνης τοῦ πλοίου, καί τά ἐμνημόνευε στίς προσευχές του, ἀφοῦ τό βιβλίο αὐτό γιά τόν ῞Οσιο ἐσήμαινε τή μνήμη τῶν κεκοιμημένων.

Κατά τό Λιβονικό πόλεμο ὁ ῞Οσιος ἐκήρυττε τό Χριστιανισμό στίς κατεχόμενες πόλεις, ἀνήγειρε ναούς καί ἐβοηθοῦσε γενναιόδωρα τούς Αἰστίους καί Λιβονούς, οἱ ὁποῖοι ἐχειμάζονταν ἀπό τόν πόλεμο. Μέσα στή μονή περιποιόταν μέ αὐταπάρνηση τούς τραυματίες καί ἀκρωτηριασμένους, ἐνταφίαζε τούς νεκρούς στά σπήλαια καί ἐχάραζε τά ὀνόματά τους στό Συνοδικό τῆς μονῆς ὑπέρ τῆς αἰωνίας μνήμης αὐτῶν.

᾿Ακόμη καί στίς πολεμικές ἐπιχειρήσεις ὁ ῞Οσιος δέν ἐδίστασε νά συμπαρασταθεῖ στούς πολεμιστές. Τό ἔτος 1570, εὐλόγησε τά Ρωσικά στρατεύματα πού πολιορκοῦσαν τήν πόλη τοῦ Θελίν καί τήν ἴδια μέρα οἱ πολιορκούμενοι Γερμανοί παρέδωσαν πράγματι οἰκειοθελῶς τήν πόλη.

᾿Επιπλέον, σέ καιρό εἰρήνης, ὁ ῞Οσιος Κορνήλιος ἀσχολήθηκε μέ τή συγγραφή καί τή συλλογή βιβλίων γιά τή βιβλιοθήκη τῆς μονῆς.

῾Η μονή τῶν Σπηλαίων ἀναδείχθηκε φάρος τῆς ᾿Ορθοδοξίας γιά τό Ρωσικό λαό καί προμαχώνας ἐναντίον τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν τῆς Ρωσίας. ῞Ομως ὁ ῞Οσιος ἔπεσε θύμα τῶν ἐσωτερικῶν ταραχῶν πού ἐξέσπασαν στή χώρα καί ἀποκεφαλίσθηκε ἀπό τόν τσάρο ᾿Ιβάν τόν Τρομερό τό ἔτος 1570, σέ λικία 69 ἐτῶν, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τό Χρονικό πού συνέταξε ὁ ἱεροδιάκονος Πιτιρίμ.

῾Ο τσάρος ἀμέσως ἀνεγνώρισε ὅτι ὁ ῞Οσιος ἔπεσε θύμα διαβολῆς καί συκοφαντιῶν καί ἀφοῦ μετανόησε μετέφερε ὁ ἴδιος τό ἱερό λείψανο τοῦ ῾Οσίου Κορνηλίου στή μονή. ῾Ο δρόμος τόν ὁποῖο διήνυσε ὁ τσάρος φέροντας στά χέρια του τό ματωμένο λείψανο τοῦ ῾Οσίου ὀνομάσθηκε «ὁδός τοῦ αἵματος». Τό ἱερό σκήνωμα ἐνταφιάσθηκε στή μονή τῶν Σπηλαίων, ὅπου καί παρέμεινε ἄφθορο ἐπί 120 χρόνια. Τό ἔτος 1690 ἀνεκομίσθη ἀπό τόν Μητροπολίτη Πσκώφ καί ᾿Ιζμπόρσκ Μάρκελλο στόν καθεδρικό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Νέα ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων ἔγινε κατά τά ἔτη 1872 καί 1892, ὁπότε καί τά ἐναπέθεσαν ἐντός νέων θηκῶν.

†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Μακαρίου καί τῶν σύν αὐτῷ ἀναιρεθέντων.

῾Ο ῞Αγιος Μακάριος ἦταν γούμενος στή μονή τοῦ Βάλαμο καί ἀνηρέθη μαζί μέ 34 δόκιμους μοναχούς τῆς μονῆς ἀπό τούς Λατίνους τό ἔτος 1578.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,

ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.