22 Φεβρουαρίου
†Μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων ᾿Ανδρονίκου καί ᾿Ιουνία.
Τά ἱερά λείψανα εὑρέθησαν ἐπί βασιλείας τοῦ ῾Ηρακλείου (610-641 μ.Χ.) καί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Θωμᾶ Α' (607-610 μ.Χ.) κείμενα στή γῆ. Μετά δέ ἀπό ἀρκετό χρόνο ἀποκαλύφθηκε μέ θεία ἐπιφάνεια στόν κληρικό Νικόλαο, πού ἦταν καλλιγράφος, ὅτι τά ἱερά λείψανα ἀνῆκαν στούς ῾Αγίους ᾿Αποστόλους ᾿Ανδρόνικο καί ᾿Ιουνία, τούς ὁποίους ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος μνημονεύει στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Τελεσφόρου, ἐπισκόπου Ρώμης.
῾Ο ῞Αγιος Τελεσφόρος καταγόταν ἀπό τήν ῾Ελλάδα καί ἦλθε στή Ρώμη κατά τίς ἀρχές τοῦ 2ου αἰῶνος μ.Χ. ᾿Εξελέγη ᾿Επίσκοπος Ρώμης τό 125 μ.Χ., διαδεχθείς τόν ᾿Επίσκοπο Σίξτο Α'. ῾Ως ᾿Επίσκοπος Ρώμης καταπολέμησε τίς ποικίλες αἱρέσεις τῶν Γνωστικῶν καί εἰσήγαγε πολλές λειτουργικές διατάξεις τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ᾿Ανατολῆς στή Δύση.
῾Ο ῞Αγιος Τελεσφόρος ἐμαρτύρησε τό ἔτος 136 μ.Χ.
 †Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος ᾿Ανθούσης καί τῶν δώδεκα αὐτῆς οἰκετῶν.
῾Η ῾Αγία Μάρτυς ᾿Ανθούσα ἤ ῎Ανθουσα μετά τῶν δώδεκα οἰκετῶν αὐτῆς ἐτελειώθησαν διά ξίφους.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Συνετοῦ.
῾Ο ῞Αγιος Μάρτυς Συνετός ἐτελειώθηκε διά ξίφους. ῎Ισως νά πρόκειται περί τοῦ ῾Αγίου Συνετοῦ, τοῦ ὁποίου μνήμη τιμᾶται στίς 12 Δεκεμβρίου.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ᾿Αρίστωνος, ἐπισκόπου ᾿Αρσινόης τῆς Κύπρου, τοῦ Θαυματουργοῦ.
 ῾Ο ῞Αγιος ᾿Αρίστων ἔζησε στήν Κύπρο κατά τά τέλη τοῦ 4ου καί ἀρχές τοῦ 5ου αἰώνα μ.Χ. Κατά τήν ἐποχή ἐκείνη στήν ἐπαρχία τῆς Πάφου ὑπῆρχαν δύο ᾿Επίσκοποι. ῞Ενας στήν περιοχή τῆς Πάφου μέ ἕδρα τή Νέα Πάφο καί ἄλλος στήν περιοχή ᾿Αρσινόης μέ ἕδρα τήν ᾿Αρσινόη, ἐκεῖ πού βρίσκεται σήμερα πόλη τῆς Χρυσοχοῦς. Σύμφωνα μέ τά ὅσα ἀναφέρει ὁ ῞Αγιος Νεόφυτος ὁ ῎Εγκλειστος († 24 ᾿Ιανουαρίου), ὁ ῞Αγιος ᾿Αρίστων εἶναι ὁ δεύτερος κατά σειράν ᾿Επίσκοπος ᾿Αρσινόης. Πρῶτος ἀναφέρεται κάποιος Νικόλαος. ᾿Ακολουθεῖ αὐτός καί ὕστερα οἱ ῞Αγιοι Νίκων καί ᾿Αρκάδιος. Καί οἱ τρεῖς αὐτοί ῞Αγιοι, ᾿Αρίστων, Νίκων καί ᾿Αρκάδιος, θεωροῦνται κατά τόν ῞Οσιο Νεόφυτο ἰσάξιοι τῶν τριῶν μεγάλων Πατέρων καί ῾Ιεραρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας μας, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ ᾿Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αρίστων καταγόταν ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐφρόντισαν γιά τήν κατά Θεόν παιδεία καί ἀνατροφή τοῦ υἱοῦ τους. ῾Η ἀρετή καί κατά Χριστόν πολιτεία ἦταν ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ῾Αγίου ᾿Αρίστωνος. ῾Η ὁλοκληρωτική αὐτοπαράδοσή του στόν Κύριο τόν ἐβοήθησε νά ἀποκτήσει τήν ἀρετή τῆς πραότητος καί τή βασιλίδα τῶν ἀρετῶν, τήν ταπείνωση, καί ἀπό αὐτή τήν ἁγιότητα. Μέ ἔργα καί λόγια ἔγινε φλογερός διδάσκαλος τῆς εὐσέβειας καί τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, προστάτης τῶν ὀρφανῶν, παρήγορος ἄγγελος τῶν πτωχῶν καί ἀσθενούντων, πατέρας στοργικός γιά ὅλους. ῾Ο λόγος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, «ὅσῳ μέγας εἶ, τοσούτῳ ταπεινοῦ σεαυτόν, καί ἔναντι Κυρίου εὑρήσεις χάριν», βρῆκε τήν ἐφαρμογή του στό πρόσωπο τοῦ ῾Αγίου. ῾Ο ῞Αγιος Θεός τόν ἀξίωσε καί τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. ῾Η γραφίδα τοῦ ῾Οσίου Νεοφύτου γράφει γιά τόν ῞Αγιο ᾿Αρίστωνα ὅτι ἦταν «κατά δαιμόνων ἄριστος ἀριστεύς».
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αρίστων ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ἐννέα μαρτύρων τῆς Κολά, ἐν Γεωργίᾳ.
Τό μαρτύριο τῶν ἐννέα παιδομαρτύρων ἔγινε τόν 6ο αἰώνα μ.Χ. στή Γεωργία.
Σ᾿ ἕνα μεγάλο χωριό τῆς νοτιοδυτικῆς Γεωργίας, στήν πεδιάδα Κολά, ὅπου εὑρίσκονται οἱ πηγές τοῦ ποταμοῦ Κύρου, ἐζοῦσαν ἐλάχιστοι Χριστιανοί. Οἱ περισσότεροι κάτοικοι ἦσαν ἀκόμη εἰδωλολάτρες. Τά παιδιά τῶν Χριστιανῶν ἔπαιζαν μέ τά παιδιά τῶν εἰδωλολατρῶν καί μόλις ὁ ἱερεύς ἐκτυποῦσε τήν καμπάνα γιά τόν ῾Εσπερινό, ἄφηναν τό παιχνίδι καί ἔτρεχαν στήν ἐκκλησία. Τά ἀκολουθοῦσαν ὅμως πάντοτε ἐννέα ἀπό τά παιδιά τῶν εἰδωλολατρῶν· ὁ Γουαράμ, ὁ Μπακάρ, ὁ Βάτσε, ὁ Μπατζίμι, ὁ Τάτσι, ὁ Τζουανσέρι, ὁ Ραμάζι καί ὁ Παρσμάν. Μά σάν ἔφθαναν στήν πύλη τοῦ ναοῦ, οἱ Χριστιανοί δέν ἐπέτρεπαν σ᾿ αὐτά νά εἰσέλθουν στό ναό. Αὐτό ἔγινε ἀρκετές φορές. Τά παιδιά ἐπέμεναν καί ἀπεφάσισαν νά βαπτισθοῦν Χριστιανοί.
 ῾Ο ἱερεύς τοῦ χωριοῦ, ἕνας σεβάσμιος καί ἅγιος λευΐτης, τά ἐκατήχησε καί τά ἐδίδαξε τίς εὐαγγελικές ἐντολές. Δέν ἐτολμοῦσε ὅμως νά τά βαπτίσει τήν μέρα, διότι ἐφοβόταν τούς εἰδωλολάτρες. Μιά νύχτα, λοιπόν, τά πῆρε μαζί του καί τά ὁδήγησε στόν ποταμό. Πολλοί Χριστιανοί τόν ἀκολούθησαν. Τήν ἐποχή ἐκείνη τό ποτάμι ἦταν παγωμένο. Μά μόλις τά παιδιά μπῆκαν μέσα, γιά νά βαπτισθοῦν, τό νερό, μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἔγινε ζεστό. Τό ἐξαίσιο αὐτό θαῦμα τό ἀκολούθησε ἕνα ἄλλο θαυμαστό γεγονός· ῎Αγγελοι ἀπό τόν οὐρανό κατέβηκαν καί τά ἐνέδυσαν μέ λευκούς χιτῶνες.
Τήν ἑπόμενη μέρα οἱ εἰδωλολάτρες γονεῖς ἀναζήτησαν τά παιδιά τους. Τά εὑρῆκαν στά σπίτια τῶν Χριστιανῶν καί ἐπληροφορήθηκαν τί εἶχε συμβεῖ. ῎Εγιναν ἔξαλλοι καί ὀργίσθηκαν. ῎Αρχισαν νά τά χτυποῦν καί νά προσπαθοῦν νά τά πείσουν νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. ᾿Εκεῖνα ὅμως ὁμολογοῦσαν μέ ἀθωότητα καί ἀνδρεία τήν πίστη τους στόν Κύριο.
῎Ετσι ἀπεφάσισαν νά τά φονεύσουν, πρός παραδειγματισμό καί τῶν ὑπόλοιπων συγχωριανῶν τους. Μέ ἐπικεφαλῆς τόν γεμόνα πῆγαν κοντά στόν ποταμό καί ἔσκαψαν ἕνα βαθύ λάκκο, ὅπου ἔριξαν μέσα τούς μικρούς ῾Αγίους. ῏Ησαν ὅλοι ἀπό ἑπτά μέχρι ἐννέα χρόνων175.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Βαραδάτου.
῾Ο ῞Οσιος Βαραδάτος καταγόταν ἀπό τήν ᾿Αντιόχεια. ᾿Επειδή ἀγάπησε τό μοναχικό βίο, ἐπέλεξε τήν ἐρημική ζωή γιά αὐστηρότερη ἄσκηση. ῎Ετσι ἀνέβηκε στή ράχη ἑνός βουνοῦ κοντά στήν ᾿Αντιόχεια καί ἔκτισε ἐκεῖ μικρό κελλί. ῏Ηταν δέ τό κελλί αὐτό τόσο στενό, ὥστε δέν μποροῦσε νά περιλάβει ὅλο τό σῶμα τοῦ ῾Οσίου. Μέ τή συμβουλή τοῦ Πατριάρχου ᾿Αντιοχείας Θεοδώρητου († 797) κατῆλθε στήν ᾿Αντιόχεια, ὅπου διακονοῦσε στό ἔργο τῆς ᾿Εκκλησίας χωρίς νά ἐγκαταλείψει τήν ἄσκηση καί τήν προσευχή.
῞Ο ῞Οσιος Βαραδάτος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν Θαλασσίου καί Λιμναίου.
Οἱ ῞Οσιοι ἀναφέρονται ἀπό τόν Θεοδώρητο Κύρου καί στό Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
῾Ο ῞Οσιος Θαλάσσιος ἔστησε τό ἀσκητήριό του ἐπάνω σέ κάποιο ὄρος καί διῆλθε τό βίο του μέ σκληραγωγία καί ἁπλότητα. Στόν ῞Οσιο προσῆλθε ὁ Λιμναῖος, πού ἑλκύσθηκε ἀπό τή φήμη τῆς ὁσιακῆς πολιτείας του, καί ἔλαβε ἀπό τόν θεῖο αὐτό διδάσκαλο τό ὑπόδειγμα τῆς γνήσιας καί ἀληθινῆς μοναχικῆς ζωῆς. Μετά τήν κοίμηση τοῦ ῾Οσίου Θαλασσίου κατέφυγε στόν ῞Οσιο Μάρωνα († 14 Φεβρουαρίου), τοῦ ὁποίου τό βίο ἐμιμήθηκε. ᾿Ανέβηκε στήν κορυφή τοῦ ὄρους πού ἦταν κοντά στήν πόλη Ταργάλα καί περιέφραξε μέ ξερόλιθους ἕνα τόπο μέσα στόν ὁποῖο διέμενε ἀσκητικά, ἄστεγος, ἐπί τριάντα ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια, ἐκτεθειμένος στό ψύχος καί τόν καύσωνα. ῾Ο ῞Αγιος Θεός τόν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας.
῞Ομως ὁ ῞Οσιος δέν ἔμεινε μόνο στό ἔργο τῆς ἀσκήσεως, ἀλλά ἐπιδόθηκε καί στό ἔργο τῆς φιλανθρωπίας. Περισυνέλεξε ὅλους τούς τυφλούς τῆς περιοχῆς καί ἔκτισε γιά τόν καθένα κελλί, φροντίζοντας γιά τή διατροφή τους ἀπό τήν ἐλεημοσύνη τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι τόν ἐπισκέπτονταν γιά νά πάρουν τήν εὐχή καί εὐλογία του.
῾Ο ῞Οσιος Λιμναῖος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Βλασίου.
῾Ο ῞Αγιος Βλάσιος ἦταν ᾿Επίσκοπος καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη. Μερικοί τόν θεωροῦν ᾿Επίσκοπο Ρώμης, ἀλλά δέν ὑπάρχει σχετική ἀναφορά στούς ἐπισκοπικούς καταλόγους περί τῆς ἀρχιερατείας αὐτοῦ στή Ρώμη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Αθανασίου, τοῦ ἐν τῷ Παυλοπετρίῳ, τοῦ ῾Ομολογητοῦ.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αθανάσιος, ὁ ῾Ομολογητής, ἐγεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη ἀπό πλούσιους καί εὐλαβεῖς γονεῖς. Σέ νεαρή λικία προσῆλθε στή μονή Παυλοπετρίου, ὁποία βρίσκεται στόν κόλπο τῆς Νικομήδειας, μεταξύ τῶν χωρίων Παντειχίου καί Τούζλων, καί ἐκεῖ ἐκάρη μοναχός.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αθανάσιος συνδέθηκε διά φιλίας μέ τόν Θεόδωρο τόν Στουδίτη καί τόν ᾿Ιωάννη, γούμενο τῆς μονῆς τῶν Καθαρῶν († 27 ᾿Απριλίου), καί ἀγωνίσθηκε σκηρά ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας κατά τήν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας. ᾿Επί αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ ᾿Ισαύρου (813-820 μ.Χ.) καταδιώχθηκε καί αὐτός μαζί μέ ἄλλους ῾Ομολογητές τῆς πίστεως ὑπέρ τῶν ἁγίων εἰκόνων καί ἐξορίσθηκε.
῾Ο ῞Οσιος ᾿Αθανάσιος ἀναδείχθηκε πηγή τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί λιμένας τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας νεομάρτυρος Θεοκτίστης τοῦ Βορονέζ.
῾Η ῾Οσία Θεοκτίστη (Μιχαήλοβνα) καταγόταν ἀπό τή Ρωσία καί ἦταν διά Χριστόν σαλή. ᾿Εμαρτύρησε τό ἔτος 1936.
†Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Γερμανοῦ, τοῦ ἐκ Ρωσίας.
῾Ο ῞Οσιος Γερμανός τοῦ Στολομπέν ἐγεννήθηκε στή Ρωσία. ῎Εγινε μοναχός καί ἀσκήτεψε στήν ἔρημο τοῦ ῾Αγίου Νείλου στήν Στολόμπνα. ᾿Εκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1614.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,
ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.
|
