15 Ιουλίου

Αγίων μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης

Η αγία Ιουλίττα ζούσε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284- 305). Καταγόταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Επειδή όμως επικρατούσε τότε εκεί διωγμός κατά των χριστιανών, πήρε τον γιο της, τον αοίδιμο Κήρυκο, που ήταν τριών ετών και πήγε στην Σελεύκεια. Αλλά κι εκεί βρήκε την ίδια κατάσταση κατά των χριστιανών. Για τον λόγο αυτό έφυγε και πήγε στην Ταρσό της Κιλικίας. Όμως κι εκεί η κατάσταση ήταν η ίδια. Συγκεκριμένα, στην Ταρσό ένας ηγεμόνας ονόματι Αλέξανδρος, απάνθρωπος και θηριώδης, υπέβαλλε σε βασανιστήρια τους χριστιανούς.

Ο ηγεμόνας λοιπόν αυτός συνέλαβε την Ιουλίττα και την έδειρα βαναύσως μπροστά στα μάτια του παιδιού της. Εν συνεχεία απέσπασε το παιδί από την αγκαλιά της και προσπαθούσε με κολακείες να το τραβήξει κοντά του. Δεν μπόρεσε όμως να κατορθώσει τίποτε, αφού εκείνο, ατενίζοντας την μητέρα του και με υποψελλίζουσα τη φωνή του, επικαλούταν το όνομα του Χριστού. Τελικά δε αυτό το μικρό παιδάκι έδωσε μια κλωτσιά, με όση δύναμη είχε, στην κοιλιά του ηγεμόνα. Εκείνος τότε εξοργίστηκε και γκρέμισε με βιαιότητα το παιδί στα σκαλιά του δικαστηρίου. Το χτύπημα του παιδιού στα σκαλιά υπήρξε θανάσιμο, αφού το κρανίο του υπέστη συντριπτικό κάταγμα. Έτσι λοιπόν ο μικρός Κήρυκος ανήλθε στεφανηφόρος στη βασιλεία των ουρανών.

Η αγία Ιουλίττα, ύστερα από πολλά και φρικτά βασανιστήρια, αφού δεν πείστηκε να αρνηθεί το Χριστό, αποκεφαλίστηκε και έλαβε από τον Κύριο το στέφανο της αθλήσεώς της.

Γ. Παπαδημητρόπουλου, Με τους αγίους μας, Συναξαριστής Μηνός Ιουλίου, Αποστολική Διακονία, 1995, σελ. 57-58